Η συζήτηση για την αποκαλούμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με αφορμή και τη Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας στη Λισαβόνα, φέρνει στην επιφάνεια τις συνέπειες που έχει για το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας η ενσωμάτωση της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά δόγματα και σχεδιασμούς. Η «αντιπυραυλική ασπίδα» έχει καθαρά επιθετικό προσανατολισμό. Αντανακλά το στρατηγικό σχεδιασμό των ιμπεριαλιστικών επιτελείων για ενιαίο χώρο «άμυνας και ασφάλειας», χωρίς εθνικά όρια, που θα καλύπτει τις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και θα έχει ως πεδίο δράσης ολόκληρο τον πλανήτη. Ο σχεδιασμός αυτός συνοδεύεται με αλλαγές στη δομή διοίκησης και στη δομή δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας, με κατάργηση και συγχώνευση στρατηγείων ανά τον κόσμο, με ανακατατάξεις στον επιχειρησιακό έλεγχο περιοχών, όπως το Αιγαίο.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη από το γεγονός ότι ένα μέρος της ασπίδας (αισθητήρες, πύραυλοι ανάσχεσης) προορίζεται να εγκατασταθεί στην Τουρκία και ένα άλλο στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου, πάνω σε πλοία. Το Αιγαίο, και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σ' αυτό, θεωρείται ήδη «γκρίζα ζώνη» από τα ΝΑΤΟικά επιτελεία και η συγκυριαρχία με το καπέλο του ΝΑΤΟ θα διευρυνθεί όταν στην περιοχή εγκατασταθεί ένα ακόμα επιθετικό εργαλείο, όπως η «αντιπυραυλική ασπίδα». Ενδεικτικά των προθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης είναι τα όσα είπε την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ενημερώνοντας τη Βουλή για τη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής. Ο Ε. Βενιζέλος έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως η ελληνική συμμετοχή στην «αντιπυραυλική ασπίδα» υπηρετεί το εθνικό συμφέρον της χώρας, έναντι της ανταγωνίστριας Τουρκίας.

«Πρέπει, είπε, να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, διότι εάν τα ζητήματα της αντιπυραυλικής ασπίδας τα χειριστεί μια γειτονική μας χώρα, έτσι ώστε να αποκτήσει διαρθρωτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη δομή διοίκησης, μπορεί να τεθούν πάλι ζητήματα επιχειρησιακού ελέγχου στο Αιγαίο». Με άλλα λόγια, για να υπηρετήσει το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης έναντι της ανταγωνίστριας τουρκικής, η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, σέρνει το λαό στο πηγάδι των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους ανάφλεξης στην περιοχή. Πού οδηγούν όλα τα παραπάνω; Αφού εμπεδωθεί η συγκυριαρχία στο Αιγαίο, το επόμενο βήμα είναι η συνεκμετάλλευσή του, με τη συμμετοχή διεθνικών κεφαλαίων. Αλλά ο λαός δε θα έχει κανένα όφελος.

Αυτό αποκάλυψε ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας, Εγκεμέν Μπαγίς, προτείνοντας στις «διαφιλονικούμενες» περιοχές του Αιγαίου «να φτιάξουμε πλατφόρμες πετρελαίου και αυτές να γίνουν πλατφόρμες επίλυσης των διαφορών», χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση, που πριν από μερικές μέρες, με τον πιο επίσημο τρόπο, διέρρεε ότι βρίσκεται σε διαβουλεύσεις με ξένες πετρελαϊκές εταιρείες. Καθόλου τυχαία, προτάσεις σαν κι αυτή συνοδεύονται από το πάγιο αίτημα της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών. Το νήμα που συνδέει τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς με τις εξελίξεις στο Αιγαίο είναι κοινό και οριοθετεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα λαϊκά συμφέροντα και στα συμφέροντα της αστικής τάξης σε Ελλάδα και Τουρκία. Αυτό πρέπει να έχει ο λαός στο νου του και να δυναμώσει με κάθε μέσο την αντιιμπεριαλιστική διεθνιστική του πάλη, ενάντια στους ντόπιους και υπερεθνικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου. Η δική του παρέμβαση ενάντια στα μονοπώλια και στην εξουσία τους, μέχρι την οριστική ανατροπή τους, αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ευημερίας στην περιοχή.