«Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ με σύνθημα "Δεν θα επιτρέψουμε να λεηλατήσουν τους μισθούς μας", να παρεμποδίσουμε τη μείωση μισθών, να υπερασπίσουμε τις Συλλογικές Συμβάσεις, διεκδικώντας αυξήσεις πρέπει να σημάνει συναγερμό. Οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αναλαμβάνουν δράση για ανάπτυξη κάθε μορφής αγώνα - και απεργιακών κινητοποιήσεων - μέσα στο Μάρτη και συντονισμό των κλάδων, κοινές παρεμβάσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό η εργατική απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Κάτω τα χέρια από τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συμβάσεις. Οι διοικήσεις των σωματείων, οι σωματειακές επιτροπές να σχεδιάσουν κατά κλάδο, κατά εργοστάσιο, κατά επιχείρηση την οργάνωση της πάλης με Γενικές Συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς. Με τις Λαϊκές Επιτροπές να δεθούν οι τόποι δουλειάς με τις εργατογειτονιές. Τώρα αγώνας με όλες τις μορφές, κλιμάκωση της πάλης για να μην περάσουν οι επιδιώξεις κεφαλαίου, κυβέρνησης, τρόικας.

Στην επίθεση αυτή οι εργάτες έχουν απέναντί τους όχι μόνο την εργοδοσία, αλλά και ορισμένους που παριστάνουν τους "φίλους" τους, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που στο όνομα του "ρεαλισμού" καλούν τους εργάτες να "διαπραγματευτούν", να μην πάνε κόντρα, να συζητήσουν με την εργοδοσία μήπως και κάτι "περισώσουν"! Η συνταγή αυτή είναι συνταγή της ήττας. Διαχρονικά, όπου δοκιμάστηκε, έφερε μόνο απώλειες στους εργάτες. Η τακτική αυτή δε γεννά μόνο την ηττοπάθεια στους εργάτες, αγνοεί ταυτόχρονα και το γεγονός, ότι ο κεφαλαιοκράτης δεν εξευμενίζεται, η επιδίωξη του κέρδους δεν έχει κορεσμό. Μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και οξύτατου ανταγωνισμού μεταξύ των κεφαλαιοκρατών, μια τέτοια στάση θα οδηγήσει τους εργάτες ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο γρήγορα σε βέβαιη εξαθλίωση».

(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)