«Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία μοιάζει να αποδέχεται με περισσότερη κατανόηση και ωριμότητα τις συνέπειες από την κρίση και τα μέτρα που λαμβάνονται, αλλά αυτό δεν αρκεί. Για όλα υπάρχει ένα όριο που αν ξεπερασθεί ενδεχομένως οι εξελίξεις να καταστούν ανεξέλεγκτες. Γι' αυτό η κυβέρνηση οφείλει να βιασθεί ώστε να προωθήσει το συντομότερο δυνατό πολιτικές και μέτρα που θα τονώσουν το αναιμικό επενδυτικό κλίμα. Πρέπει επιτέλους να υλοποιηθεί ένα σχέδιο αμέσου αποδόσεως για επενδύσεις που θα τονώσουν την αγορά εργασίας ώστε να δημιουργηθεί ένα κάποιο ανάχωμα στην ανεργία (...) Περιθώρια λαϊκιστικών προσεγγίσεων για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων και την αναδιανομή εισοδήματος δεν επιτρέπονται» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Η κυβέρνηση δεν μπορεί να στέκεται μόνο στους αριθμούς, που δείχνουν τη δημοσιονομική πρόοδο. Διότι, πίσω από αυτούς τους αριθμούς, μπορεί να κρύβεται η δυσάρεστη πραγματικότητα: η καχεξία στην αγορά, το κλείσιμο επιχειρήσεων, ο πολλαπλασιασμός του αριθμού των ανέργων. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να κινητοποιήσει κάθε μηχανισμό για να μετριάσει τις επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Κάθε διαθέσιμο κρατικό ή κοινοτικό κονδύλι πρέπει να ξεπαγώσει και να διατεθεί για επενδύσεις, που θα φέρουν θέσεις εργασίας. Οι τράπεζες, που ενισχύθηκαν πλουσιοπάροχα από τον κρατικό προϋπολογισμό, πρέπει να ανοίξουν τα ταμεία τους για να ενισχύσουν την πραγματική οικονομία» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Δημοφιλής στόχος πολιτικών επιθέσεων έχουν καταστεί εδώ και καιρό οι τράπεζες (...) Χωρίς όμως ισχυρές ελληνικές τράπεζες ούτε σε ανάπτυξη μπορεί να ελπίζει κανείς ούτε βεβαίως και σε συνέχιση της ελληνικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή. Και αυτό, όσο και αν δεν είναι πολιτικά δημοφιλές πρέπει να το καταλάβουμε όλοι» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).