ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σταθερά ενάντια στο δικαίωμα στη μόρφωση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια περίοδο που στα σχολεία, ακόμα, δεν έχει ολοκληρωθεί η διανομή βιβλίων, υπάρχουν προβλήματα θέρμανσης κ.ά., το υπουργείο Παιδείας δεν ξεχνά τον αντιδραστικό του ρόλο και τις προτεραιότητές του. Χτες, η υφυπουργός Παιδείας, Ε. Χριστοφιλοπούλου, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, για την αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας, είπε ότι το μέτρο, που είναι βασικό στοιχείο του σχολείου της «αγοράς», θα επεκταθεί. Στόχος, είπε, είναι «η αυτοαξιολόγηση να αναδείξει τη σχολική μονάδα ως βασικό φορέα προγραμματισμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου και να βελτιώσει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης».

Τι σημαίνει αυτό; Κάθε σχολική μονάδα θα φτιάχνει το εκπαιδευτικό και λειτουργικό της πρόγραμμα, που στο τέλος της χρονιάς θα... αξιολογείται. Θα κρίνεται, μεταξύ άλλων, για τα μέσα και τους πόρους του σχολείου, την οργάνωση και τη διοίκησή του, την εκπαιδευτική διαδικασία, το κλίμα στο σχολείο και τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Στόχος είναι το σχολείο - επιχείρηση που θα βρίσκει πόρους απ' την «αγορά», η οποία θα παρεμβαίνει και στο περιεχόμενο. Η υποχρηματοδότηση των σχολείων θα χρησιμοποιηθεί για να εμφανιστούν σα «σωτήρες» οι χορηγοί και σε συνδυασμό με την προώθηση των νέων προγραμμάτων σπουδών, που θα σπάσει το ενιαίο περιεχόμενο, θα φτάσουμε στα σχολεία πολλών ταχυτήτων.

Στον Καιάδα των μονοπωλίων

Κατάργηση των Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, καρατόμηση κοινωνικών δαπανών, απογείωση της φορολογικής αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, «κούρεμα με την ψιλή» και για τα «κοινωνικά επιδόματα» κ.ά. μπαίνουν στην αντιλαϊκή ατζέντα για την αμέσως επόμενη περίοδο, στα πακέτα που βάζουν μπροστά η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου μαζί και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Τα παραπάνω περιέχονται στις εκθέσεις τόσο από την πλευρά της Κομισιόν όσο και από το ΔΝΤ, που δημοσιοποιούν τις μέρες αυτές ενόψει της άφιξης των κλιμακίων τους στην Αθήνα. «Ερμηνεύοντας» και τις «δεσμεύσεις» τόσο της κυβέρνησης, όσο και των κομμάτων της - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. - σημειώνουν ότι δεν αφορούν μόνο στην τρέχουσα περίοδο αλλά και στην πολιτική που θα κλιμακώσουν και μετά τις εκλογές, με επίκεντρο «όλα τα θέματα που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων», το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος», επίσης και τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

Πέτρα πάνω στην πέτρα δεν πρόκειται να αφήσουν προκειμένου να ικανοποιήσουν την αδηφαγία των μονοπωλίων. «Ανοιχτό ζήτημα», για τους ίδιους, είναι μόνο οι τελικοί όροι στο «κούρεμα» του κρατικού χρέους, τα επιτόκια, η διάρκεια, το «δίκαιο» που θα διέπει την ανταλλαγή των ομολόγων, η διαδικασία καταστροφής υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων «τους» και τα νέα δάνεια, τα οποία και θα αξιοποιήσουν και στο νέο κύκλο απροκάλυπτων εκβιασμών και απειλών. Καθένας από την πλευρά του και όλοι μαζί από κοινού χυμάνε στο λαό, συνδιαμορφώνοντας τα αλλεπάλληλα μνημόνια και μέτρα, σε συνέχεια αυτών που ήδη εφαρμόζουν.

Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δύναμη, την ικανότητα, την πείρα να τους κόψουν το βήχα, για να «εισπράξουν» το μόνο που τους πρέπει: Τη μαζική οργανωμένη λαϊκή άρνηση και ανυπακοή στα χαράτσια τους, για την αντεπίθεση, τη συνολική ρήξη, την ανατροπή.

Ο καλύτερος θεματοφύλακας

«Πρέπει πρώτα να εφαρμοστούν πλήρως και μέχρι τέλους οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι αλλαγές χρειάζονται»! Πρόκειται για μία ακόμα προκλητική όσο και φαιδρή δικαιολογία που αρθρώνουν τελευταία τα στελέχη της ΝΔ προκειμένου, από τη μια, να δικαιολογήσουν την ουσιαστική στήριξη που προσφέρουν στα εξοντωτικά μέτρα που υλοποιεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και, από την άλλη, να πουλήσουν ψεύτικες ελπίδες περί «αλλαγών» στην εφαρμοζόμενη πολιτική όταν η ΝΔ θα έχει το πάνω χέρι στη διακυβέρνηση. Θαυμάστε το παραπάνω «σκεπτικό» στην περίπτωση της εφαρμογής του εκτρωματικού νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ, διά στόματος αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, Κ. Αβρανιτόπουλου: «Ο νόμος πρέπει πρώτα να εφαρμοστεί και μετά θα δούμε πού υπάρχουν προβλήματα ή αστοχίες και θα γίνουν βελτιώσεις. Θα ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία να συζητάμε την τροποποίησή του πριν καν τον εφαρμόσουμε», αποφάνθηκε (στην κυριακάτικη «Καθημερινή»). Φυσικά, η ανοιχτή συστράτευση της ΝΔ δεν αφορά μόνο τους νόμους που η ίδια ψήφισε - «ψηφίσαμε 61 από τα 124 νομοσχέδια» καυχιέται το εν λόγω στέλεχος στην ίδια συνέντευξη - αλλά επεκτείνεται στο σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων: Αγρια χαράτσια και φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, εργασιακή εφεδρεία - απολύσεις στο Δημόσιο, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, περικοπές στις συντάξεις, στα κοινωνικά επιδόματα, κ.ο.κ. Η ταχεία υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων αποτελεί βασική προτεραιότητα και για την ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό ο Αντ. Σαμαράς εμφανίζεται ως ο καλύτερος θεματοφύλακας της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας ζητώντας «να αφήσουν (σ.σ. τον Λ. Παπαδήμο) απερίσπαστο να κάνει τη δουλειά του...».

Το χαράτσι και η επιτροπή του εξευτελισμού

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Καρατζαφέρη οδηγεί τα λαϊκά νοικοκυριά στην εξαθλίωση. Καθημερινά, όλο και περισσότερες οικογένειες δεν τα βγάζουν πέρα, αντιμετωπίζουν την ανεργία, τη μείωση του μισθού, τους αυξημένους φόρους, την ακρίβεια, την αδυναμία να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τις δικές τους και των παιδιών τους. Εκτός από αυτή την κατάσταση, εδώ και μέρες οι εργατικές οικογένειες είναι αντιμέτωπες με το χαράτσι για τα ακίνητα και τη διακοπή της ηλεκτροδότησης που συνεπάγεται η μη πληρωμή του. Μέτρο που θα ισχύσει και τα επόμενα χρόνια. Την περασμένη Παρασκευή, με μια αισχρή εγκύκλιο η συγκυβέρνηση συνέχισε τον άγριο εκβιασμό. Επιμένει στη λογική: 'Η πληρώνεις ή δεν έχει ρεύμα. Δεν εξαιρεί κανέναν από την πληρωμή του. Συγκροτεί τριμελείς επιτροπές που θα πιστοποιούν εάν κάποιος που θα του κοπεί το ρεύμα θα πεθάνει και μόνο σε αυτή την περίπτωση αναστέλλεται η διακοπή της ηλεκτροδότησης. Επιπλέον, η ίδια επιτροπή θα εξετάζει αν μια οικογένεια ζει κάτω από συνθήκες εξαθλίωσης, εάν στην κυριολεξία ζει στην πείνα, για να αποφασίσει εάν θα μειωθεί το χαράτσι...

Πρόκειται για εξευτελισμό, αφού οικογένειες και άνθρωποι που αντιμετωπίζουν χίλια μύρια προβλήματα, θα μπαίνουν στη διαδικασία της «ανάκρισης» από αστυνομικούς και κοινωνικούς λειτουργούς και θα εξηγούν γιατί πεινάνε, γιατί δεν έχουν δουλειά, σύνταξη, μεροκάματο, ψωμί να φάνε... Δεν είναι καθόλου αθώο αυτό που κάνουν. Ενας εργάτης που δεν έχει δουλειά και μεροκάματο, θα σκεφτεί πολύ το ενδεχόμενο να περάσει τη βάσανο της εξέτασης από αστυνομικό και κοινωνικό λειτουργό. Αυτό σημαίνει ότι θα μπουν μες στο νοικοκυριό του, θα έρθουν σε επαφή με τα παιδιά του, τη γυναίκα του, συγγενικά πρόσωπα. Ετσι, με αυτή τη διαδικασία, την εξέταση δηλαδή από την τριμελή επιτροπή, βάζουν ένα ακόμα εκβιαστικό δίλημμα: 'Η εξευτελίζεσαι και, ίσως, πληρώσεις μικρότερο χαράτσι ή κόψε το λαιμό σου και πλήρωσε κανονικά όλο το ποσό. Καμία οικογένεια δεν πρέπει να υποκύψει στον εξευτελισμό στον οποίο επιχειρούν να την υποβάλουν εκείνοι που σφάζουν μισθούς και συντάξεις και δεν παίρνουν κανένα μέτρο προστασίας των ανέργων.

Ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί. Να μην πληρώσει το χαράτσι, ακόμα κι αν έχει τη δυνατότητα, ακόμα κι αν ζοριστεί πολύ για να το κάνει. Να παλέψει για την κατάργησή του. Ολο το προηγούμενο διάστημα έχει αναπτυχθεί δραστηριότητα με αιχμή την άρνηση πληρωμής του χαρατσιού, από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, τις Λαϊκές Επιτροπές, τις Επιτροπές Αγώνα. Δεν υπάρχει εργοστάσιο, βαπόρι, γιαπί, γειτονιά, αγορά όπου τα μικρομάγαζα προσπαθούν να επιβιώσουν, χωράφι, που να μην αναδεικνύεται η τραγική πλευρά των αδιεξόδων που βιώνουν οι λαϊκές οικογένειες. Υπάρχουν οικογένειες που αν πληρώσουν το χαράτσι, δε θα έχουν λεφτά για τον παιδικό σταθμό του παιδιού, το εμβόλιο, ένα πιάτο φαΐ, φάρμακα. Οι κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις που έγιναν χτες σε όλη τη χώρα, αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στην κλιμάκωση αυτού του αγώνα. Η λαϊκή οικογένεια δεν πρέπει να στερηθεί τίποτα για να πληρώσει το χαράτσι.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Συγκυβέρνηση πτώχευσης του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ, πήραμε ένα θαυμάσιο δείγμα πολιτικού προβληματισμού από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό!

Ο Παπανδρέου θέλει αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά χωρίς εκλογές. Αντιθέτως, ο Σαμαράς θέλει ακριβώς το ίδιο αλλά ...με εκλογές σχετικά σύντομα! Μιλάμε για ...βαθιά διαφοροποίηση.

Αν και τι νόημα έχει πλέον κανείς να μιλά έστω για τεχνητές διαφοροποιήσεις μιας και είναι όλοι τους (μαζί με τα καλά παιδιά του ΛΑ.Ο.Σ.) κάτω από την ίδια στέγη και συμφωνούν σε άγρια μέτρα που ήδη «ψήνονται»;

ΠΑΝΤΩΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ εντυπωσιακός ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, όταν περιέγραφε με πόσο ...σθένος αντιστεκόταν στις πιέσεις των δανειστών για τη λήψη «οριζόντιων μέτρων».

(Ετσι την αποκαλούν τη μείωση μισθών και τη φοροεπιδρομή, γιατί δεν τους αρέσουν οι φράσεις που δημιουργούν ένταση).

Μια μικρή λεπτομέρεια ξέχασε να αναφέρει φυσικά: Οτι τα ...πήρε αυτά τα μέτρα και οι βουλευτές του τα ψήφισαν και οι υπουργοί του τα εφάρμοσαν. Και φυσικά ο λαός τα πλήρωσε και τα πληρώνει.

Είχε και το πρόβλημα, όπως μας είπε, της «συντηρητικής Ευρώπης», που επιμένει στις πολιτικές λιτότητας. Δηλαδή, αν στην Ευρώπη κυριαρχούσαν οι ...φίλοι του από τη σοσιαλιστική διεθνή θα ήταν αλλιώς τα πράγματα;

Αυτοί μήπως θα ασχολούνταν με τα συμφέροντα των λαών και όχι με την κερδοφορία των πολυεθνικών; Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός (ακόμη) θεωρεί ότι απευθύνεται σε ανόητους.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ μάς δήλωσε ότι δεν έχουμε συγκυβέρνηση, διότι αυτή η κυβέρνηση δεν προέκυψε από προγραμματική σύγκλιση των κομμάτων...

Και τον προϋπολογισμό πώς ακριβώς τον ψηφίζουν παρέα; Με ...προγραμματικές αποκλίσεις; `Η μήπως ο προϋπολογισμός δεν εκφράζει πολιτικές που θα εφαρμοστούν;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χειραφέτηση από τα ευρω-ιδεολογήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μέρκελ - Σαρκοζί ετοιμάζουν μια Ευρώπη ανελεύθερη και συγκεντρωτική», διαπιστώνει με έκπληξη και δέος στον πρωτοσέλιδο τίτλο της η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», χαρακτηρίζοντας «το νέο τείχος του Βερολίνου» το συμβιβασμό μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας για την Ευρωζώνη. Εύλογα, όμως, αναρωτιέται κανείς: Δηλαδή, μέχρι σήμερα τι ήταν η ΕΕ; «Ευρώπη της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης»; Μόνο όσοι είχαν πιστέψει ή διακινούσαν το ιδεολόγημα ότι η ΕΕ είναι θεματοφύλακας της δημοκρατίας και εγγυητής της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, παριστάνουν τώρα τους έκπληκτους για τη δήθεν «μετάλλαξη» της ΕΕ σε ανελεύθερη, συγκεντρωτική, νεοφιλελεύθερη... Ομως, η ΕΕ ευθύς εξαρχής, από την ίδρυσή της, ήταν δημιούργημα των καπιταλιστικών κρατών και των αστικών τάξεών τους και ως μοναδικό στόχο είχε την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Η δημοσιονομική πειθαρχία, δηλαδή η αιώνια λιτότητα, δεν είναι τωρινή επιλογή της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά έχει κατοχυρωθεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Από τότε υπήρχε το όριο του 3% του ΑΕΠ για το έλλειμμα και του 60% του ΑΕΠ για το χρέος, αλλά και οι ποινές για τους απείθαρχους, που όμως για διάφορους λόγους είτε δεν εφαρμόστηκαν είτε εφαρμόστηκαν επιλεκτικά. Αυτό που θέλουν να κάνουν τώρα Γερμανία και Γαλλία, ως οι ισχυροί της ΕΕ, με όλα αυτά που αποφάσισαν Μέρκελ και Σαρκοζί, είναι να επιταχυνθεί η λεηλασία των λαών, ακριβώς για να διασωθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Αυτή όμως ήταν πάντα η ΕΕ και αυτή θα παραμείνει μέχρι που να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της από την πάλη των λαών που θα αποδεσμεύεται και έτσι θα την αποδυναμώνει: Λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων. Να γιατί λέμε ότι η αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους είναι μονόδρομος για το λαό.

Θυμήθηκαν τους χαλυβουργούς...

Την «ανταγωνιστικότητα» αποφάσισε να στοχοποιήσει η Νεολαία του Συνασπισμού σε ανακοίνωσή της για τον αγώνα των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Αφού κατηγορεί τον υπουργό Εργασίας για σιωπή σχετικά με το πρόβλημα των χαλυβουργών, εξεγείρεται επειδή «γνωρίζει (σ.σ. ο υπουργός) ότι για να εξυπηρετηθεί ο "εθνικός" στόχος της ανταγωνιστικότητας που τέθηκε από στόματος Παπαδήμου, χρειάζονται νέες απολύσεις, νέο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και περαιτέρω διεύρυνση της εργασιακής ανασφάλειας. Αυτό το στόχο υπηρετούν από κοινού η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και το ελληνικό κεφάλαιο».

Το ζήτημα είναι, όμως, πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αποκηρύσσει τόσα χρόνια την ανταγωνιστικότητα, αλλά στηρίζοντας τον ευρωμονόδρομο καλλιεργεί στον εργατόκοσμο και αυταπάτες ότι υπάρχει... καλή ανταγωνιστικότητα, αρκεί να μπουν νόμοι και περιορισμοί. Γι' αυτό και όπου σταθούν και όπου βρεθούν κάνουν λόγο για την ανάγκη να μπουν οι άνθρωποι πάνω από τις αγορές. Ελα, όμως, που όσο υπάρχουν αγορές, οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους θα τσακίζονται από αυτές. Αλλωστε, οι αγορές από αυτό τρέφονται: Από το τσάκισμα των ανθρώπινων αναγκών και δικαιωμάτων. Γι' αυτό και δε γίνεται και η αγορά να λειτουργεί και οι εργαζόμενοι να έχουν δικαιώματα. Για παράδειγμα, δε γίνεται και ο Μάνεσης να έχει κέρδη και οι χαλυβουργοί να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς, αντίστοιχους του πλούτου που παράγουν, συνθήκες εργασίας ασφαλείς, με αξιοποίηση της τεχνολογίας για μείωση του εργάσιμου χρόνου, εκμηδένιση των κινδύνων «ατυχημάτων» κ.τ.λ. Αυτά, όμως, δεν τα λένε στους χαλυβουργούς. Μόνο θυμήθηκαν τώρα να εκφράσουν την «αλληλεγγύη» τους για έναν αγώνα του οποίου η τεράστια αξία έγκειται και στο ότι αποκαλύπτει την αληθινή πηγή των εργατικών αδιεξόδων: Την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εξουσία του κεφαλαίου, τα οποία όμως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί.

... για να ξεχαστούν οι ευθύνες τους

Γι' αυτό άλλωστε και ο πρόεδρος του κόμματός τους Αλ. Τσίπρας, όταν προχτές επισκέφτηκε το εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας», εκτίμησε ότι οι εργάτες «απειλούνται από τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής που είναι η εσωτερική υποτίμηση». Ακόμα μία φορά, δηλαδή, επέλεξε να απομονώσει μόνο μία έκφραση της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου, η οποία δεν εξαντλείται στο μνημόνιο. Επέλεξε να ταυτίσει τις αγωνίες της πλουτοκρατίας (για υποτίμηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής αγοράς) με τις αγωνίες των εργατών, όταν καμιά σχέση δεν έχουν οι μεν με τις δε. Η κατάργηση της σταθερής εργασίας, η επιβολή εκ περιτροπής απασχόλησης, η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης που στήριξαν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα της «δυνατότητας επιλογής» λες και ο εργάτης που έχει να διαλέξει μεταξύ της ανεργίας και της 4ωρης δουλειάς με 400 ευρώ το μήνα έχει «δυνατότητα» να διαλέξει αυτό που αληθινά τον ωφελεί) δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του μνημονίου. Είναι επιλογή και επιτακτική ανάγκη της πλουτοκρατίας από τη στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι την «ΕΕ-2010» για την ανταγωνιστικότητα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπερασπιστεί την κερδοφορία της. Αλλωστε και στα κράτη - μέλη χωρίς μνημόνιο εφαρμόζονται νόμοι, ρυθμίσεις κλπ. για να επιταχύνουν τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτά όλα όμως δεν τα λένε στους χαλυβουργούς, ακριβώς για να κρύψουν ότι με τον τρόπο τους κι οι ίδιοι οπλίζουν το χέρι του Μάνεση και κάθε Μάνεση που πετά στην ανέχεια όλο και περισσότερες εργατικές οικογένειες.

Πατριωτισμός η ανατροπή

Οσοι υπερθεματίζουν για την αναγκαιότητα εφαρμογής της άγριας αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής, δηλαδή η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., αστικά ΜΜΕ, μιλούν για «σωτηρία της πατρίδας». Συνδέουν δε αυτή τη «σωτηρία» με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και τα πλεονεκτήματα του ευρώ. Ολοι αυτοί είναι φανερό ότι έχουν σκοπό τους, και γι' αυτό προβάλλουν αυτήν την επιχειρηματολογία, την προώθηση της στρατηγικής της άρχουσας τάξης, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Συνδέοντας δε την ΕΕ με τον ...πατριωτισμό και το μέλλον της χώρας με το ευρώ, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τις λαϊκές μάζες, πίσω από διλήμματα και εκβιασμούς που δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντά τους, ούτε με τον πατριωτισμό των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά με τον πατριωτισμό του κεφαλαίου.

Είναι ψέμα ολκής ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ απομακρύνει το ενδεχόμενο χρεοκοπίας του λαού, αφού τον χρεοκοπούν ολοένα και περισσότερο. Αυτό που αποδεικνύεται μέχρι σήμερα, μετά από μια δεκαετία κοινού νομίσματος, είναι ότι η παραμονή στη ζώνη του ευρώ σημαίνει κέρδη, πολλά κέρδη για το κεφάλαιο και πολιτικές αυστηρότατης λιτότητας και αυταρχισμού για τους εργαζόμενους. Ειδικά τώρα, που βρισκόμαστε σε συνθήκες κρίσης, σημαίνει πολιτικές και μέτρα πρωτοφανούς αγριότητας, αντιλαϊκές ρυθμίσεις και ανατροπές απίστευτης βαρβαρότητας. Που θα συνεχιστούν με νέα «μνημόνια», που οδηγούν κυριολεκτικά στην εξαθλίωση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, με στόχο τη διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Είναι ολοφάνερο ότι μετά από ενάμιση χρόνο, αφού κατάφεραν να αρπάξουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια για τις πιστώτριες τράπεζες, τώρα παίζεται το τελευταίο μέρος μιας ιστορίας λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου και του λαού, με πιο πιθανή εξέλιξη την εκδίωξη, κάποια στιγμή, της χώρας από το ευρώ.

Είναι φανερό ότι δε βρισκόμαστε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τότε που τα κόμματα του δικομματισμού, αλλά και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, κορδώνονταν για τη δημιουργία του ευρώ και πανηγύριζαν την επικείμενη ένταξη της χώρας. Τότε που φούσκωναν τα μυαλά του κόσμου με ένα σωρό μύθους για το οριστικό ξεπέρασμα των οικονομικών κρίσεων και βρώμιζαν τις λαϊκές συνειδήσεις για το φωτεινό μέλλον που περιμένει τάχα τους λαούς. Τώρα οι μύθοι έπεσαν και το παραμύθι για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων αποδείχτηκε βρόχος και εφιάλτης. Αυτό, βεβαίως, δε σημαίνει ότι η κατάσταση για το λαό θα είναι καλύτερη με δραχμή, δηλαδή εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ αλλά με εξουσία των μονοπωλίων.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα περί πατριωτισμού και σωτηρίας. Πατριωτικό καθήκον για το λαό είναι να βγάλει τώρα τα αναγκαία συμπεράσματα για τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις που υπηρετούν τα μονοπώλια τσακίζοντας το λαό. Πατριωτισμός είναι να συνειδητοποιήσει ποιος τόσα χρόνια του έλεγε αλήθειες και ποιοι με ψέματα και κάλπικες υποσχέσεις τον έβαλαν στη γωνία. Πατριωτισμός είναι να τιμωρήσει όσους τον κορόιδεψαν και τον έχουν τόσα χρόνια παγιδευμένο. Πατριωτικό καθήκον για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις και να σημάνουν το σύνθημα της αντεπίθεσης, με στόχο την ανατροπή. Μια ριζική, κοινωνικοπολιτική ανατροπή που θα ξεκινήσει από την κατάκτηση της εξουσίας από τους εργαζόμενους, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής.