ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να εμποδιστεί η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η συγκυβέρνηση προωθεί τη λεγόμενη διαμόρφωση θετικού επενδυτικού περιβάλλοντος, που για τον τομέα των αερομεταφορών σημαίνει ξεπούλημα των κρατικών αεροδρομίων και «αναδιάρθρωση» (δηλαδή «ξεχαρβάλωμα») της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας κατά το πως συμφέρει τους ιδιώτες που θα τα αναλάβουν. Με αυτόν τον τρόπο, ισχυρίζεται ότι θα ενισχύσει τον «τουρισμό», ενώ οι ιδιωτικές εταιρείες στις οποίες θα παραχωρηθούν τουλάχιστον για 35 χρόνια τα αεροδρόμια, θα εκτελέσουν μια σειρά «αναπτυξιακά» έργα, πράγμα που σημαίνει, σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι θα δημιουργηθούν «νέες θέσεις εργασίας».

Η συγκυβέρνηση σχεδιάζει την άμεση παράδοση σε ιδιώτες των πιο εμπορικών από τα περιφερειακά αεροδρόμια, τα οποία εξυπηρετούν εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο και επιφέρουν έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ τα άλλα που δε φαίνεται να προκύπτει άμεσο «επενδυτικό ενδιαφέρον» σκοπεύει να τα εντάξει σε μια νέα εταιρεία, η οποία θα αναλάβει για 20 χρόνια τη διαχείρισή τους, ενώ προβλέπεται η παραχώρησή της, σε δεύτερο χρόνο, «πακέτο» μαζί με τα αεροδρόμια που θα έχει στο χαρτοφυλάκιό της.

Είναι ξεκάθαρο ότι με τις υποσχέσεις περί νέων θέσεων εργασίας θέλουν να χρυσώσουν το χάπι στον εργαζόμενο λαό, για να αποδεχτεί ακόμη ένα έγκλημα σε βάρος του, την παράδοση δηλαδή πολύτιμης δημόσιας περιουσίας σε μονοπωλιακούς ομίλους. Τα λαϊκά στρώματα, σε όλες τις περιοχές που διαθέτουν αεροδρόμιο, έχουν κάθε συμφέρον από την αποτροπή της ιδιωτικοποίησής τους, αλλά κυρίως να παλέψουν, ώστε τα αεροδρόμια και όλες οι υποδομές της χώρας να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία.

Και η «κοροϊδία» συνεχίζεται...

Πριν από περίπου οκτώ μήνες, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδιας, τόνιζε από το βήμα της Βουλής για την Πυροσβεστική: «Δεν είμαστε σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση από πλευράς υποδομής για το καλοκαίρι που έρχεται». Φέτος, ο ίδιος, από το ίδιο βήμα, χαρακτήρισε γερασμένο και παλιό το υλικό του Σώματος που θα σταθεί απέναντι στις φετινές πυρκαγιές.

«Ο στόλος των αεροσκαφών, που είναι το κύριο όπλο πυρόσβεσης, είναι γερασμένος και χρειάζεται αλλαγή», «έχουμε και μεγάλο πρόβλημα στα αυτοκίνητα», «ελπίζω να μη μας κοστίσει την περίοδο που έρχεται», είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησε ο υπουργός.

Πρόσθεσε πως «η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο εθελοντισμός και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έχει ευθύνη για την πυρόσβεση. Δεν είναι μόνο θέμα των επαγγελματιών πυροσβεστών, μονίμων υπαλλήλων και του Πυροσβεστικού Σώματος και των αεροσκαφών», τονίζοντας πως ο δασικός, ο φυσικός και ο πολιτιστικός πλούτος της χώρας δεν μπορεί να προστατευθεί μόνο από τους πυροσβέστες.

Αυτά τα λέει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μέλος της κυβέρνησης η οποία πετσόκοψε κατά 100 εκατομμύρια τα κονδύλια του Σώματος από τον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Που οι κυβερνήσεις της ΝΔ είτε ξέχωρα είτε με το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑ.Ο.Σ. παλαιότερα και τη ΔΗΜΑΡ σήμερα, προσπαθούν να μετατρέψουν την Πυροσβεστική σε ένα εθελοντικό σώμα με στόχο να μειωθεί το κόστος. Που πέρασε τους δασοκτόνους νόμους από τη Βουλή οπλίζοντας έτσι το χέρι εμπρηστών, καταπατητών και οικοπεδοφάγων. Που πάλι, στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν τους καλοκαιρινούς μήνες, θα ευχαριστεί τους πυροσβέστες για το κουράγιο και το φιλότιμο που επιδεικνύουν, προσθέτοντας ένα ακόμα κεφάλαιο στην κοροϊδία απέναντι στους εργαζόμενους στο Σώμα.

«Μαθήματα» Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης...

Ο υφυπουργός Παιδείας, Θ. Π. Παπαθεοδώρου, συναντήθηκε προχτές με εκπροσώπους του ΔΣ του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, όπου συζητήθηκαν δράσεις που μπορούν να γίνουν στα σχολεία.

Ο θεσμός της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μέσο ωραιοποίησης της εικόνας των επιχειρηματιών στην κοινωνία. Προβάλλονται «φιλανθρωπίες» και δράσεις αυτών που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και εμφανίζουν μια δήθεν «καλή» πλευρά των επιχειρηματιών.

Στα σχολεία, μέσα από την επίσημη βιβλιογραφία και διάφορα προγράμματα προωθείται η λογική της «καλής» επιχείρησης που πρέπει να «προοδεύσει» για να κερδίσουν και οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για ένα από τα «όπλα» του συστήματος, που προσπαθεί να «πείσει» τους νέους από μικρή ηλικία πως συμφέρον τους είναι το συμφέρον των αφεντικών τους.

Τέτοιου είδους δράσεις δεν πρέπει να έχουν θέση στα σχολεία. Εκπαιδευτικοί μαθητές και γονείς πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση.

Η πάλη του ΚΚΕ

Προχτές, στη Βουλή, συζητήθηκε πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Συνοπτικά, περιλαμβάνει μια σειρά από μέτρα που έχουν ως στόχο τη δραστική μείωση των χρεών των λαϊκών οικογενειών προς τις τράπεζες. Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ κατατέθηκε στο αστικό κοινοβούλιο τον Απρίλη του 2012 και συζητήθηκε στις 2 Απρίλη 2013. Σε μια περίοδο που δεν υπήρχε Λαϊκή Εξουσία, Λαϊκή Οικονομία, σοσιαλιστική οικοδόμηση, δικτατορία του προλεταριάτου. Αλλά σε εποχές οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που καλπάζει και καταστρέφει εργαζόμενους και λαϊκά νοικοκυριά... Οπως ήταν αναμενόμενο, η πρόταση νόμου καταψηφίστηκε από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, ενώ Χρυσή Αυγή και υφυπουργός Ανάπτυξης, βρήκαν ευκαιρία για να δείξουν ότι αντικομμουνισμός και χτύπημα των δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων, για την κατάργηση των μνημονίων.

Το τελευταίο διάστημα επανήλθε αυτό που πριν από τις εκλογές του 2012, το Κόμμα αντιμετώπιζε σαν βασικό στοιχείο της προπαγάνδας του αντίπαλου. Οτι, δηλαδή, το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στη Λαϊκή Εξουσία. Χαράτσια, αύξηση στους μισθούς, αύξηση στις συντάξεις, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Φάρμακο. Μήπως το 2006, το 2007, το 2008 είχαμε Λαϊκή Εξουσία στην Ελλάδα, όταν δυνάμεις του ΚΚΕ, με κινητοποιήσεις σχεδόν κάθε Κυριακή, καταργούσαν το εισιτήριο στις πλαζ της Βούλας, του Αλίμου, της Βουλιαγμένης, συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις στο Ελληνικό; Μήπως κάποιος θεσμός της δικτατορίας του προλεταριάτου αποφάσιζε πως πρέπει να ανοίξουν τα διόδια οι κομμουνιστές στην Αττική Οδό, στην Αθηνών - Λαμίας, στην Αθηνών - Πατρών, στην Εγνατία, στα Μάλγαρα και όπου αλλού σε όλη τη χώρα υπήρχαν διόδια;

Μήπως η αλληλεγγύη δεκάδων συνδικάτων εργαζομένων απ' όλη τη χώρα, που μάζεψαν τρόφιμα και τα έδωσαν σε απεργούς σε «Χαλυβουργία», «Φίντεξπορτ» και αλλού, ήταν απόφαση κάποιου Σοβιέτ; `Η, τέλος, οι Λαϊκές Επιτροπές σε όλη τη χώρα, επανασυνδέουν ρεύμα και νερό σε φτωχά νοικοκυριά και παίρνουν πρωτοβουλίες για τη σίτιση νηστικών παιδιών στα σχολεία, συγκέντρωσαν χιλιάδες χαρατσόχαρτα της ΔΕΗ και τα επέστρεψαν στη ΔΕΗ ΑΕ και την κυβέρνηση, με την κάλυψη της Λαϊκής Εξουσίας;

Ο καθένας μπορεί να φτιάχνει όποια πραγματικότητα τον βολεύει για να στηρίξει την άποψή του. Δικαίωμά του. Ομως, η αλήθεια είναι διαφορετική. Οτι ο ρόλος του ΚΚΕ, των κομμουνιστών, δεν είναι απλά και μόνο η διατύπωση αιτημάτων, η οργάνωση και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, πολύ περισσότερο ο ρόλος του ΚΚΕ δεν είναι να παραμυθιάζει το λαό ότι με τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση την ώρα που το κεφάλαιο έχει στα χέρια του την οικονομική εξουσία και μέσα στη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυθούν τα προβλήματά του. Το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης των εργατικών των λαϊκών αγώνων για όλα τα λαϊκά προβλήματα, επιδιώκοντας αυτοί οι αγώνες να έχουν κατεύθυνση κόντρα στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο. Σ' αυτήν τη ρότα επιδιώκει την ενότητα των εργατών, τη λαϊκή συμμαχία, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για το σοσιαλισμό. Που θα λύσει μια και καλή τα λαϊκά προβλήματα, θα θέσει στα περιθώριο τα παράσιτα, τους καπιταλιστές. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει ο λαός να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Η ΕΕ χτες και σήμερα

Γρηγοριάδης Κώστας

Πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, οι εραστές της ...ευρωπαϊκής ιδέας μιλούσαν για την Ευρώπη των λαών και της ευημερίας, για τη σύγκλιση των οικονομιών, για την αειφόρο ανάπτυξη χωρίς κρίση και στασιμότητα.

Και ήλθε η οικονομική κρίση, για να τινάξει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τη νόθα και πλαστή εικόνα που παρουσίαζαν για την ΕΕ οι φίλιες δυνάμεις...

Σήμερα, στα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η φτώχεια και η εξαθλίωση αποτελούν τη ζοφερή πραγματικότητα για δεκάδες εκατομμύρια πολίτες της. Οι ταξικές ανισότητες σε όλες τις χώρες - μέλη έχουν διευρυνθεί στο έπακρο. Μικρές μειοψηφίες των σύγχρονων Κροίσων της χρηματιστικής ολιγαρχίας, «συμβιώνουν» με εκατομμύρια εξαθλιωμένους, θύματα της καπιταλιστικής κρίσης και των άγριων πολιτικών λιτότητας.

Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, εντάθηκε η ανισομετρία αυξήθηκε η ανεργία. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Γιούροστατ για τα επίπεδα της ανεργίας στις χώρες της Ευρωζώνης τον προηγούμενο Φλεβάρη με εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας, 26,4% για την Ελλάδα, 26,3% για την Ισπανία, 17% για την Πορτογαλία, 14% για την Κύπρο, 12% για τη Γαλλία.

Η δημιουργία του κοινού νομίσματος, στηριγμένη στους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης, διεύρυνε στο έπακρο όλες τις αντιθέσεις, ταξικές και ενδοκαπιταλιστικές. Οι λαοί της ΕΕ είναι οι μεγάλοι χαμένοι, καθώς μετρούν τη βίαιη μείωση μισθών και συντάξεων, αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, διάλυση των ασφαλιστικών τους συστημάτων, βίαιη επίθεση στην Παιδεία και τα δημόσια συστήματα Υγείας.

Η επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων θα ενταθεί, οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις θα οξυνθούν.

Μοναδική διέξοδος η πάλη των λαών για αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία που τρέφεται από την εξαθλίωση των λαών της, με ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος της και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών περνάει μέσα από την αντίθεση στον καπιταλισμό, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η συνομοταξία Καρτερού

Η αλήθεια κάποιες φορές είναι πικρή. Αλλά δε γλυκαίνεται με εξυπνακισμούς, όπως αυτούς που διατυπώνει στο χτεσινό - δεύτερο στη σειρά για το ΚΚΕ - άρθρο του ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή», ούτε ωφελεί να καμώνεσαι πως την αγνοείς. Αντιλαμβανόμαστε το λόγο για τον οποίο δεν του άρεσε αυτό που είπε η Αλ. Παπαρήγα. Οτι, δηλαδή: «Οι οπορτουνιστές δεν μπορεί να γίνουν επαναστάτες, με τίποτα. Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται».

«Ποιοι είναι οι οπορτουνιστές;» διερωτάται ο Θ. Καρτερός και συνεχίζει «Πώς τους αναγνωρίζουμε, αφού ασφαλώς δεν έχουν κέρατα; Με ποια κριτήρια κατατάσσουμε κάποιον στον ελεεινό και αμετανόητο στρατό τους;». Ας κάνουμε μια παραχώρηση να του απαντήσουμε, αν και γνωρίζει καλά την απάντηση, όντας ο ίδιος στην συνομοταξία των οπορτουνιστών που επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ. Είναι αυτός που τσαλαπατά αρχές και αξίες, ιδεολογία και στρατηγική και μάλιστα στο όνομα συνήθως της υπεράσπισής τους, είναι αυτός που ύπουλα προσπαθεί να καρφώσει τη σημαία ευκαιρίας που σηκώνει, στην προμετωπίδα του Κόμματος, είναι αυτός που θέλει να σύρει το Κόμμα με τη διαβρωτική του δουλειά στα «λασπόνερα» όπου κυλιέται. Δεν το ξέρει; Τέτοια δουλειά δεν έκανε τότε;

Και τελικά ο «τίτλος», ανεξάρτητα πώς τον πρωτοκατακτά κανείς επιβεβαιώνεται απ' τη διαδρομή του και την κατάληξή του. Και ο Καρτερός και η παρέα του απέδειξαν ότι δικαίως τους απονεμήθηκε. Γιατί - κι αυτό είναι απόλυτο - επαναστάτης δεν είναι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το ίδιο όνειρο, να βάλει στο χέρι τη διαχείριση του καπιταλισμού, από χέρι βαθιά αντιλαϊκή.

ΥΓ: «Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» ή «εκεί που κρέμαγαν οι καπεταναίοι τ' άρματα κρεμάν' οι γύφτοι τα νταούλια». Ας μην πιάνουν στο στόμα τους τον Ζαχαριάδη και άλλους.

Το κυπριακό μνημόνιο

Τίποτα δεν αφήνει όρθιο το μνημόνιο στην Κύπρο. Από μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, μέχρι απολύσεις στο Δημόσιο και αύξηση του ΦΠΑ. Από αυξήσεις στους έμμεσους και άμεσους φόρους, μέχρι πετσόκομμα κοινωνικών επιδομάτων και δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Από αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέχρι χαράτσια για την υγεία και γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η εφαρμογή των μέτρων θα επιδεινώσει ραγδαία το βιοτικό επίπεδο του λαού στην Κύπρο, όπου η επίσημη ανεργία σκαρφάλωσε ήδη στο 14%, ενώ οι προβλέψεις για παραπέρα συρρίκνωση του ΑΕΠ δείχνουν ότι η οικονομία της έχει μπει για τα καλά στην κρίση. Ολα αυτά έμειναν εκτός συζήτησης το διάστημα που ήταν σε εξέλιξη τα παζάρια για τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών.

Οπως εκτός συζήτησης έμειναν τα 25 μνημονιακά νομοσχέδια που ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία η κυπριακή Βουλή, ανοίγοντας το δρόμο για τα επόμενα. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν προαπαιτούμενο για τα δάνεια από την τρόικα, τα οποία συνοδεύονται από τα μέτρα που τώρα συμπεριλήφθηκαν στο μνημόνιο. Επί ένα σχεδόν μήνα, η συζήτηση και η αντιπαράθεση γυρνούσε γύρω από τους όρους του κουρέματος των καταθέσεων και την ίδια ώρα έμενε στο σκοτάδι ότι στην Κύπρο έρχονται μέτρα ανάλογα με αυτά που σαρώνουν τους λαούς σε όλα τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και της ΕΕ, σε μια προσπάθεια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του να συμπιέσουν κι άλλο την εργατική δύναμη, να μονοπωλήσουν παραπέρα τομείς της οικονομίας και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Το μεγάλο θύμα της ανακεφαλαιοποίησης ήταν τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ταμεία Πρόνοιας, τα αποθεματικά των οποίων «κουρεύτηκαν» μαζί με τις μεγάλες καταθέσεις. Είναι ταξική επιλογή και προστίθεται στα αντιασφαλιστικά μέτρα που τώρα παίρνονται στην Κύπρο. Αυτό καθ' αυτό το κούρεμα ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου, το οποίο είχαν συσσωρεύσει στις κυπριακές τράπεζες ντόπιοι και ξένοι ολιγάρχες. Τώρα «κουρεύεται», όπως είχε γίνει και στην Ελλάδα με το PSI και το κούρεμα των ομολόγων. Με μαθηματική ακρίβεια, η εκταμίευση κάθε δόσης του κυπριακού δανείου θα συνοδεύεται κι από νέα μέτρα, νέες αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές. Ο ενεργειακός πλούτος της χώρας παραμένει υπό την αίρεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ανταγωνίζονται για να τον βάλουν στο χέρι, ενώ αναθερμαίνονται τα σενάρια για επαναφορά ενός σχεδίου τύπου Ανάν.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι όσοι σε Ελλάδα και Κύπρο αποθέωναν το «όχι» της κυπριακής Βουλής σαν πράξη αντίστασης τάχα στην τρόικα, έστελναν συνειδητά λάθος μήνυμα στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό. Οι ίδιοι που απέρριπταν το πρώτο σχέδιο του Γιούρογκρουπ, είχαν ήδη συμφωνήσει στο παρασκήνιο για το μνημόνιο και τα μέτρα που τώρα έρχονται. Ηξεραν ότι η ανακεφαλαιοποίηση ήταν όρος για το μνημόνιο και τα δάνεια και παζάρευαν τους καλύτερους όρους για την ντόπια πλουτοκρατία και τους ισχυρούς συμμάχους της, όπως η Ρωσία. Αποδείχτηκε ότι το «όχι» του λαού ήταν άλλο από αυτό που είπε το αστικό πολιτικό σύστημα στην Κύπρο. Αποδείχτηκε όμως ακόμα, ότι αυτό το «όχι» του λαού, από μόνο του δε φτάνει. Θα δίνει καρπούς, για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς, όσο δένεται με αιτήματα και διεκδικήσεις που χτυπάνε στην καρδιά της την αστική διαχείριση της κρίσης, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Να πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες...

Γρηγοριάδης Κώστας

Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; Πώς να λείψει και ο Λάκης Λαζόπουλος από την ομοβροντία εναντίον του ΚΚΕ; Αλλωστε πάει καιρός απ' όταν ξεκάθαρα τάχθηκε απέναντί του. Και στο Τσαντίρι της Τρίτης φρόντισε να αποδείξει και στους τελευταίους που δεν τον είχαν καταλάβει, αυτή του την επιλογή: Να παίζει το ρόλο της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανακάλυψε κι αυτός «αποκεφαλισμούς», ίντριγκες και μαχαίρια στο ΚΚΕ, για να καταλήξει στο αμίμητο: «Βέβαια, τα κανάλια δε θα δώσουν μεγάλη έκταση σε αυτό, διότι την κυβέρνηση δεν τη συμφέρει οποιαδήποτε πτώση του ΚΚΕ, γιατί το θεωρεί ότι ψιλοσυνεργάζεται αφού μπορεί να κρατάει τα ποσοστά, να μην πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ». Πρέπει, βέβαια, να εξηγήσει στο κοινό του ο Λ. Λαζόπουλος, πώς ακριβώς συμβαδίζει αυτό που λέει με το θάψιμο του ΚΚΕ στα κανάλια, αντίθετα με την καθημερινή παρέλαση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι αρκετή, φαίνεται, για τον Λάκη Λαζόπουλο η επίθεση και το θάψιμο που γίνεται εναντίον του ΚΚΕ από τα αστικά μέσα. Πρέπει να ενταθεί. Ο Λάκης Λαζόπουλος που έκανε επανειλημμένα, μέσα από την εκπομπή του, ό,τι περνούσε από το χέρι του, για χτυπηθεί εκλογικά το ΚΚΕ και να ενισχυθεί η πίεση προκειμένου το ΚΚΕ να πάρει μέρος στην «κυβερνώσα» αριστερά για τη διαχείριση του συστήματος. Δεν χάνει, λοιπόν, ευκαιρία να καλεί τους ψηφοφόρους να φύγουν από το δήθεν συστημικό ΚΚΕ που κάνει λάθος γιατί δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και, άκουσον-άκουσον, ψιλοσυνεργάζεται με την κυβέρνηση, για να πάνε στον δήθεν αντισυστημικό» ΣΥΡΙΖΑ. Και εμείς θα προσθέσουμε: Για να βαδίσουν όλοι μαζί, μαζί με τον Καμμένο, τον «αντισυστημικό» δρόμο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και όχι του γερμανικού. Ετσι όλοι μαζί θα απολαύσουν την «ευημερία» που θα παράσχει η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία ξαφνικά θα πάθει κρίση ταυτότητας και από Ευρώπη των μονοπωλίων θα γίνει Ευρώπη των λαών.

Αλλά είπαμε. Οταν παίρνει κάποιος φόρα, κατηφόρα, σταματά μόνο στον πάτο. Φτάνει να χρησιμοποιεί ακόμα και «επιχειρήματα» του Πάγκαλου και της «Χρυσής Αυγής» εναντίον του ΚΚΕ.