Τους μικρομεσαίους αγρότες ξεκληρισμένους θέλει η κυβέρνηση και η πολιτική του ευρωμονόδρομου. Ο νέος νόμος για τους συνεταιρισμούς που επιχειρεί να κάνει πράξη η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των εργαζομένων στους συνεταιρισμούς. Οι «νέοι συνεταιρισμοί», που σχεδιάζει η κυβέρνηση θα μεταβληθούν σε αποκλειστικό «φέουδο» των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών και σε πεδίο ανελέητης εκμετάλλευσης των μονοπωλίων. Βέβαια ούτε και οι υπάρχοντες συνεταιρισμοί έχουν να προσφέρουν στην αγροτιά έτσι όπως είναι, έτσι όπως τους κατάντησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η όλη κατάσταση και ο νέος νόμος της κυβέρνησης για τους συνεταιρισμούς, αποδεικνύει πόσο αναγκαία και ωφέλιμη για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι η πρόταση του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητας της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στην μεταποιητική βιομηχανία. Με την εθελοντική συνένωση του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου σε μεγάλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θ' αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος σε ριζικές αλλαγές, για την κυριαρχία της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.
Οποιος έχει τη μύγα...
«Θεωρούμε τραγική τη στάση του ΚΚΕ που ψάχνει υποκινητές και θεωρούν τους απεργούς άβουλα όντα που χρειάζονται εξωτερική καθοδήγηση και δεν μπορούνε να συντονίσουν οι ίδιοι τον αγώνα που δίνουν. Είναι λυπηρό άλλες αριστερές δυνάμεις να μας κάνουν μαθήματα μέσω δελτίων Τύπου για το πώς γίνεται η "ορθή" υπεράσπιση του ασύλου, τη στιγμή που ήταν ο δικός μας χώρος που έδινε έμπρακτα τον αγώνα με την αστυνομία για την υπεράσπισή του. Τουλάχιστον αντιφατική είναι επίσης η ρητορική αποδοχή του κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου και την ίδια στιγμή η κάθετη άρνηση χρήσης του για οποιονδήποτε κοινωνικό αγώνα και διεκδίκηση».
Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης! Εν προκειμένω η νεολαία Συνασπισμού που μάλλον έχει τη μύγα και μυγιάζεται. Κι υποφέρει απ' την αντιΚΚΕ εμπάθειά της. Γιατί όπως και να το κάνουμε το ΚΚΕ δεν κατηγόρησε κανένα για υποκινητή και πολύ περισσότερο δεν κατηγόρησε τους μετανάστες σαν άβουλα όντα. Οσο για το άσυλο, ποιος και με ποιους τρόπους το υπερασπίζεται, η νεολαία ΣΥΝ φαίνεται να άγεται και να φέρεται κατά το «όταν η πραγματικότητα δεν μας συμφέρει τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Ηταν και δυνάμεις του ΣΥΝ μαζί με τους διάφορους δήθεν «επαναστάτες» - αντιεξουσιαστές που έριξαν νερό στο μύλο των επικίνδυνων σχεδιασμών κατά των μεταναστών και του ασύλου. Ετσι είναι, τους αρέσει δεν τους αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αναζητούν συνενόχους
Τη συναίνεση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ επιχειρεί να αποσπάσει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) που το 'χει βάλει σκοπό να ανατρέψει κατ' αρχάς το ωράριο λειτουργίας της αγοράς, την κυριακάτικη αργία και τις εκπτώσεις βάζοντας πλάτες στις αξιώσεις των πολυεθνικών και των μεγαλεμπόρων. Ετσι, ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ένα στημένο ερωτηματολόγιο εν είδει «πανελλαδικής έρευνας» με δέκα ερωτήσεις, με στόχο σώνει και καλά να βγάλει τα συμπεράσματα που εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες της πλειοψηφίας της διοίκησης και των συνομιλητών της από το ΣΕΛΠΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ στο «διάλογο» που έστησαν. Εντελώς... συμπτωματικά οι ερωτήσεις αφορούν θέματα εκπτώσεων (έναρξη και διάρκεια), τη «διασφάλιση» της κυριακάτικης αργίας, αλλά και «προϋποθέσεις καθορισμού τουριστικών περιοχών και ζωνών εντός των κέντρων των πόλεων». Για την υπεράσπιση των συμφερόντων των μικρών ΕΒΕ που τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός των μεγαλοεπιχειρηματιών, κουβέντα. Και πώς να την αρθρώσουν άλλωστε, αφού και με την κυβέρνηση είναι και με τους μεγάλους...
Ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΝ
Εγκλωβισμένος στις αντιφάσεις που γεννά η τυχοδιωκτική στρατηγική του βρέθηκε για μιαν ακόμη φορά ο ΣΥΝ, με αφορμή τα γεγονότα με τους μετανάστες στη Νομική, στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν στελέχη κινήσεων και ομάδων που συστεγάζονται ιδεολογικά και πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλες συσπειρώσεις όπου συμμετέχει και ο ΣΥΝ. Μια αναδρομή στις δημόσιες τοποθετήσεις του ΣΥΝ για τα γεγονότα της Νομικής είναι αποκαλυπτική για τη συμβολή του στην καλλιέργεια του κλίματος που επεδίωκε από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση για να στοχοποιήσει τους μετανάστες και το άσυλο, ανοίγοντας συνολικά θέμα καταστολής του λαϊκού κινήματος.
Την περασμένη Τρίτη, οπότε και το θέμα ήρθε στην επικαιρότητα, η εφημερίδα του ΣΥΝ επιτίθετο στο ΚΚΕ και ταυτόχρονα αναφωνούσε στο κύριο άρθρο της: «Κι όμως, οι μετανάστες υπερασπίζονται το άσυλο!». Με αυτόν τον τρόπο, ο ΣΥΝ επέλεξε να συγκαλύψει τους κινδύνους που γεννούσε για τους μετανάστες και τα δίκαια αιτήματά τους η επιλογή να εγκατασταθούν στο συγκεκριμένο χώρο της Νομικής με τη συμβολή και των δυνάμεών του. Την Τετάρτη, κι ενώ οι εξελίξεις επιβεβαίωναν τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ για το πού επεδίωκαν να οδηγήσουν τα πράγματα η κυβέρνηση και όσοι, συνειδητά ή ακούσια, δίνουν έδαφος στα κατασταλτικά της σχέδια, ο Αλ. Τσίπρας έκανε στροφή και πρότεινε, «εφ' όσον και η επιτροπή των αγωνιζόμενων μεταναστών το επιθυμεί, να μεταφερθούν ασφαλώς σε ένα δημοτικό γυμναστήριο».
Την Πέμπτη, η ηγεσία του ΣΥΝ προεξοφλούσε ότι οι μετανάστες θα αποδεχτούν τη μεταφορά τους σε άλλο χώρο και ο γραμματέας του κόμματος, Δ. Βίτσας, δήλωνε: «Η Πρυτανεία με τη συνδρομή ΜΚΟ έκανε μια θετική πρόταση, οι μετανάστες απεργοί πείνας με την υπεύθυνη στάση που δείχνουν την αξιολογούν στην κατεύθυνση της συνέχισης του αγώνα τους σε άλλο κατάλληλο χώρο». Οταν όμως οι μετανάστες, λίγες ώρες αργότερα, απέρριπταν την πρόταση, ο ΣΥΝ σχολίαζε: «Σεβόμαστε την ελευθερία έκφρασης και γνώμης, ιδιαίτερα όσων επιλέγουν να αγωνίζονται με οριακές μορφές πάλης. Ωστόσο, θεωρούμε ότι η σημερινή τους στάση δε βοηθά τον αγώνα τους, παρά δίνει άλλοθι στην κυβέρνηση να επιδιώξει την κατάργηση του ασύλου». Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο ΣΥΝ αναγκάζεται κάτω από την πίεση των εξελίξεων να κάνει κωλοτούμπες, εκτεθειμένος από τον τυχοδιωκτισμό του.
Η στάση του απέναντι στα γεγονότα της Νομικής είναι η άλλη όψη της στρατηγικής του στο εργατικό κίνημα, όπου με χαρακτηριστική συνέπεια στηρίζει τις επιλογές της πλειοψηφίας του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οταν, όμως, αυτή εκτεθεί στα μάτια των εργαζομένων, ο ΣΥΝ καταφεύγει σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως ήταν πρόσφατα η αποχώρησή του από το προεδρείο της Συνομοσπονδίας. Την ίδια ώρα βέβαια, κρατάει ανοιχτό το κανάλι της σύμπραξης ενάντια στο ταξικό κίνημα, όπως έγινε πρόσφατα με την απόφαση της ΑΔΕΔΥ να μεταφέρει την απεργία από τις 10 στις 23 του Φλεβάρη, με προσυνεννόηση ΠΑΣΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης», πριν καν το θέμα συζητηθεί στα όργανα της ΑΔΕΔΥ. Οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από την αναξιοπιστία, την αφερεγγυότητα και τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό του ΣΥΝ. Είναι δύναμη - τροχοπέδη στη ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού κινήματος και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Κύριος υπεύθυνος ο ιμπεριαλισμός...
Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ ψήφισε χτες υπέρ της παραμονής των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας στο Αφγανιστάν και ο υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας Γιάννης Ραγκούσης δήλωσε ότι θα εφαρμοστεί ο υπάρχων νόμος για τους οικονομικούς μετανάστες.
Μόνο άσχετες, φυσικά, δεν είναι αυτές οι δύο ειδήσεις. Για να είμαστε ακριβείς, είναι αδύνατο να ασχοληθεί κανείς με την πρώτη χωρίς τη δεύτερη και το ανάποδο.
Γιατί, όσο και αν το θέλουν οι του ΛΑ.Ο.Σ., οι οικονομικοί μετανάστες δεν είναι ζιζάνια που φυτρώνουν, ούτε είναι φτωχοί επειδή έτσι θέλησε γι' αυτούς η μοίρα ή γιατί είναι μειωμένης αντίληψης άνθρωποι.
Υπάρχουν, επειδή οι κυβερνήσεις και τα αστικά Κοινοβούλια της «πολιτισμένης Δύσης» - όπως και το ελληνικό - παίρνουν αποφάσεις αντίστοιχες με αυτήν της γερμανικής Βουλής και ενίοτε ακόμη χειρότερες.
Και, βέβαια, πριν η γερμανική, και η γαλλική, και η βρετανική..., Βουλή πάρουν τέτοιες αποφάσεις, έχουν φροντίσει να υπάρχει η περίφημη συμφωνία του Δουβλίνου Νο 2. Αυτή που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε τεράστιο στρατόπεδο φύλαξης και επαναπροώθησης μεταναστών.
Βλέπετε, ο καταμερισμός εργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιφυλάσσει και τέτοιους ρόλους για τον ελληνικό λαό. Δηλαδή, να γίνουμε και οι ...δεσμοφύλακες για τους μετανάστες που απειλούν τον «ευρωπαϊκό παράδεισο».
Αυτό, την ίδια στιγμή που η ΕΕ, η κυβέρνηση, το κεφάλαιο, μεταβάλλουν τους Ελληνες εργαζόμενους (όπως και τους Ιρλανδούς, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, τους Βέλγους) σε μετανάστες στην ίδια τους την ήπειρο.
Καταυλισμούς για τους πληγέντες από τις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ δεν έχουν φτιάξει ακόμη επισήμως, όμως τι νομίζετε πως είναι τα παρισινά προάστια ή οι αντίστοιχες γειτονιές στις βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας;
Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Ας μη βάζουμε, άλλωστε, και στοίχημα για το πόσο μακριά είμαστε από κάτι τέτοιο. Μας έχουν εκπλήξει αρκετές φορές δυσάρεστα.
Πάντως, ας έχουν υπόψιν τους ότι στο τέλος οι μετανάστες κάθε είδους θα ...συνεννοηθούν μεταξύ τους. Οσο κι αν προσπαθούν για το ακριβώς αντίθετο.
Ασυλία των πολυεθνικών
Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται αταίριαστο και παράδοξο η τροπολογία της ΝΔ για την οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου να κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου για «σύσταση εθνικού ταμείου επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης», αλλά τόσο το περιεχόμενό της όσο και ο στόχος της δείχνουν ότι ήταν το κατάλληλο νομοσχέδιο. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου συνδέεται άρρηκτα και με την επιχειρηματικότητα και με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Το υπαινίσσεται ευθέως η ΝΔ στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την αντιδραστική τροπολογία. «Το Πανεπιστήμιο σήμερα έχει μετατραπεί όχι μόνον σε χώρο πρόσβασης στη γνώση, αλλά και σε εργαλείο άμεσης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ωφελιμότητας, εξαιτίας της ιστορικότητάς του και της συμβολής του στην επιστήμη, στην κοινωνικοπολιτική και οικονομική μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας». Με άλλα λόγια, ο ρόλος του πανεπιστημίου έχει αυξηθεί σημαντικά για την καπιταλιστική οικονομία και γι' αυτό πρέπει η παραγόμενη γνώση να παραδοθεί στις πολυεθνικές, οι οποίες θα έχουν και τον απόλυτο έλεγχό της για να μπορούν να αυξάνουν τα υπερκέρδη τους. Από την άποψη αυτή το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ενοχλητικό εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί, χάριν της ασυλίας των μονοπωλίων. Εξάλλου, το άσυλο στα κρατικά ΑΕΙ είναι ανταγωνιστικό «μειονέκτημα» σε σχέση με τα «υπό ίδρυση» ιδιωτικά ΑΕΙ. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που θέλουν να βάλουν ταφόπλακα στο πανεπιστημιακό άσυλο και όχι βέβαια γιατί ενοχλούνται για το ότι τάχα «έχουν μετατραπεί σε χώρους ανομίας» και «προκάλυμμα τέλεσης εγκληματικών ενεργειών».
Προετοιμάζουν το επόμενο βήμα
Αέρας κοπανιστός αποδεικνύεται η δέσμευση της κυβέρνησης περί δήθεν διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών, που μάλιστα πρόβαλε κατά κόρον για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και του λαού. Η πραγματικότητα είναι ότι έχει συμφωνήσει με την τρόικα για την πλήρη ιδιωτικοποίησή της και την προωθούν από κοινού μοιράζοντας από τα πριν τους ρόλους του καλού και του κακού. Πριν καλά καλά κατατεθεί το νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, που περιλαμβάνει διατάξεις για ιδιωτικοποίηση σημαντικών υπηρεσιών των αστικών συγκοινωνιών, διέρρευσαν στα ΜΜΕ πληροφορίες ότι αυτό δεν φτάνει και πρέπει να ενισχυθεί η «εμπλοκή των ιδιωτών». Ενδεικτικό είναι το χθεσινό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» με το χαρακτηριστικό τίτλο «ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών θέλει η τρόικα», στο οποίο αναφέρεται ότι οι τεχνοκράτες της τρόικας που ενημερώθηκαν για το νομοσχέδιο που αφορά τις αστικές συγκοινωνίες «εξέφρασαν επιφυλάξεις ως προς την επάρκεια και κυρίως ως προς την εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνει και πρότειναν την ενεργότερη εμπλοκή των ιδιωτών στις εταιρείες» (σ.σ. των αστικών συγκοινωνιών). Βέβαια, η κυβέρνηση εμφανίζεται αρνητική σε μια τέτοια προοπτική, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι προετοιμάζουν το έδαφος για το επόμενο βήμα, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών.
Λαϊκή βούληση ανατροπής
Ως «απαίτηση της κοινωνίας» και αξίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού επιχειρούν να εμφανίσουν τα αστικά ΜΜΕ τις προωθούμενες αντιδραστικές πολιτικές τόσο για τους μετανάστες όσο και για το πανεπιστημιακό άσυλο. Συγχέουν σκόπιμα τη συναίνεση και τη σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. στη στρατηγική του κεφαλαίου, ακριβώς για να την εμφανίσουν ως συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού. Πρόκειται βέβαια για συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησης και χειραγώγησης της λαϊκών στρωμάτων, γιατί είναι πασίγνωστο ότι η σύμπλευση μεταξύ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής δε σημαίνει ότι τυγχάνει της υποστήριξης των ψηφοφόρων τους και μάλιστα αυτών από τα λαϊκά στρώματα. Τα κόμματα του κεφαλαίου στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι εκφράζουν τη βούληση του λαού. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, βρίσκονται απέναντί του, τσακίζοντας τα δικαιώματά του και λεηλατώντας το βιοτικό επίπεδό του. Οι νόμοι που ψηφίζουν, μπορεί να δίνουν ένα μανδύα (αστικής) νομιμότητας στην αντιλαϊκή πολιτική τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν σεβαστοί από το λαό γιατί ακριβώς καταστρέφουν τη ζωή του. Μπορεί να ωρύονται τα καθεστωτικά παπαγαλάκια - γι' αυτό ακριβοπληρώνονται - ότι πρέπει να τηρείται η νομιμότητα και να οργανώνουν καμπάνιες υπέρ της επιβολής του νόμου και της τάξης, αλλά κανείς δεν πρέπει να τους δίνει σημασία. Αυτό που πρέπει να καίει τα λαϊκά στρώματα είναι πώς θα οργανώσουν την πάλη τους για να τους σαρώσουν και τους νόμους και αυτούς που τους ψηφίζουν.
Εμείς τη δουλειά μας
Τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, αναπαράγοντας τα όσα λέει η κυβέρνηση για τη φετινή παρουσία του Γ. Παπανδρέου στο Νταβός, υποστηρίζουν με ενθουσιασμό ότι η εικόνα και το κλίμα απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία είναι εντελώς διαφορετικά. Από εκεί, λέει, που πέρσι κοιτούσαν γεμάτοι επιφυλάξεις, τούτη τη χρονιά σχεδόν θαυμάζουν τους κυβερνήτες της χώρας και τον πρωθυπουργό. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα διάφορα κλιμάκια της τρόικας που αδιάλειπτα πλέον επισκέπτονται τη χώρα και ελέγχουν το πώς υλοποιούνται οι συμφωνίες που έχουν κάνει με την ελληνική κυβέρνηση.
Τα πάντα κινούνται φυσιολογικά και μέσα στην απόλυτη λογική τους. Οι επικεφαλής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Νταβός και τα επιτελεία φορέων της οικονομικής ολιγαρχίας σαν την ΕΕ και το ΔΝΤ, αυτό δα έλειπε να μην εκφράζουν την ευαρέσκειά τους προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Την κυβέρνηση που κατάφερε να επιταχύνει την αντιλαϊκή επίθεση με ρυθμούς που δεν το διανοούνταν καν τα επιτελεία του διεθνούς κεφαλαίου. Την κυβέρνηση που μέσα σε ένα χρόνο όχι μόνο ανέτρεψε τα δεδομένα δεκαετιών, αλλά ενίσχυσε το οπλοστάσιο της οικονομικής ολιγαρχίας με ένα πλαίσιο νόμων και ρυθμίσεων, που η υλοποίησή τους και μόνο αποτελεί πρώτης τάξεως στήριγμα για το κεφάλαιο. Οχι μόνο για σήμερα, αλλά και για την μετά την κρίση εποχή.
Η αντιλαϊκή πρέσα της κυβέρνησης λειτουργεί σε όλο το φάσμα των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, προκαλώντας ριζικές ανατροπές σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων του τόπου. Η απλή καθήλωση των μισθών και του μεροκάματου δεν είναι πλέον αρκετή για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η κυβέρνηση καταργεί συλλογικές συμβάσεις. Μαζικοποιεί τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ευνοεί την εκ περιτροπής εργασία. Χρηματοδοτεί, ουσιαστικά, με την κάλυψη των εργοδοτικών εισφορών, τη μαύρη εργασία. Σπέρνει τη μαζική ανεργία, οδηγώντας εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στην απόγνωση. Μειώνει δραστικά τις συντάξεις. Επιταχύνει την εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και καλεί τις ασφαλιστικές εταιρείες να κάνουν παιχνίδι, προωθώντας στην αγορά νέα προϊόντα. Κλείνει τους παιδικούς σταθμούς και συγχωνεύει τα σχολεία. Φουσκώνει τα πορτοφόλια των καπιταλιστών με κίνητρα, φοροαπαλλαγές και αναθέσεις δημόσιων έργων και παραγγελιών. Παραδίνει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο δεκάδες επαγγέλματα που ασκούσαν κατηγορίες αυτοαπασχολουμένων, που τους προλεταριοποιεί, ανοίγοντας πεδία κερδοφορίας στα μονοπώλια. Στα όνομα της ανάπτυξης που οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Είναι, λοιπόν, απόλυτα λογικό τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και της τρόικας να χειροκροτούν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τη δουλειά τους κάνει.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν τη δική τους δουλειά. Να παλέψουν για τα δικά τους συμφέροντα. Οχι απλά να γυρίσουν την πλάτη σε κυβέρνηση και τρόικα, αλλά να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της αντίστασης σε αυτήν την πολιτική και τους εκφραστές της. Να ενωθούν με τις αγωνιστικές λαϊκές δυνάμεις στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στο ΜΑΣ, στην ΟΓΕ για να γίνει το κίνημα της αντεπίθεσης πιο μαζικό, πιο ρωμαλέο, πιο αποφασιστικό. Για να γίνουν οι αγώνες του λαού μας πιο αποτελεσματικοί, στην κατεύθυνση της οριστικής ανατροπής της πολιτικής των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.
Feeds
