Συνεχίστηκε χτες, με αφορμή και το Γιούρογκρουπ, η «φιλολογία» για το κρατικό χρέος και την ανάγκη ρύθμισης - αναδιάρθρωσής του ως βασικού εργαλείου για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για την επίτευξη των στόχων που έχουν μπει από τα διάφορα μνημόνια. Η κυβέρνηση δίνει δραματικό τόνο στην ανάγκη διαπραγμάτευσης, με την αξιωματική αντιπολίτευση να ακολουθεί κάνοντάς της κριτική για μη διαπραγμάτευση. Από τους βασικούς συνομιλητές σ' αυτήν την υπόθεση, το ΔΝΤ επισημαίνει τα προβλήματα του υψηλού χρέους σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης και τονίζει την ανάγκη πρόσθετων μέτρων, νομισματικού αλλά και οικονομικού χαρακτήρα, για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΕ, καθένας για λογαριασμό μονοπωλίων διαφόρων καπιταλιστικών κρατών, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τον επιμερισμό της χασούρας. Ταυτόχρονα, όμως, συμπλέουν στην κοινή ανάγκη τους για την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στις λεγόμενες διαρθρωτικές παρεμβάσεις σε όφελος του κεφαλαίου, στη μονιμοποίηση των «έκτακτων μέτρων» που πάρθηκαν στη φάση της οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να αφαιρούνται απ' το γεγονός ότι το προηγούμενο «κούρεμα» του χρέους το έχουν πληρώσει ήδη ακριβά με μεγάλο θύμα την Κοινωνική Ασφάλιση, η οποία δέχεται και νέα επίθεση.

Η όποια συζήτηση για την ελληνική οικονομία και το χρέος «συσκοτίζει» την απαρέγκλιτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με νέα σκληρότερα μέτρα, τα λεγόμενα «προαπαιτούμενα», δηλαδή μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους.

Τίποτα, όμως, δεν είναι κρυφό σ' αυτήν την πορεία. Οπως έχουν ήδη κάνει καθαρό, η διαχείριση του χρέους είναι συνάρτηση τόσο των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών όσο και της εφαρμογής της πρόσφατης συμφωνίας με την τρόικα. Αυτή προβλέπει:

-- «Ευθυγράμμιση» του καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων με όσα ισχύουν στην ΕΕ, σε περίπτωση που δεν «αποδώσει» το ήδη ψηφισμένο καθεστώς.

-- Επαναξιολόγηση της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος.

-- Νέο πακέτο «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», σε συνέχεια αυτού που περιλαμβάνει η «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ. Αυτή τη φορά, το βάρος πέφτει στους εξής κλάδους: Μεταποίηση, χονδρεμπόριο, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικό εμπόριο.

-- Διαμόρφωση νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, συνδεδεμένου με τις διαδικασίες αξιολόγησης των εργαζομένων. Το νέο μισθολόγιο θα εφαρμόζεται από το 2015, ταυτόχρονα με το μόνιμο μηχανισμό αξιολόγησης όλων των εργαζομένων.

-- Επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων.

-- Διατήρηση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να παραμείνει «βιώσιμη» η διαχείριση του κρατικού χρέους, κ.ά.

Η ίδια η λίστα των μέτρων επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος και ότι δεν θα σταματήσει η εφαρμογή τους με την όποια διαπραγμάτευση, για όποιο «κούρεμα» του χρέους. Επιβεβαιώνει τη θέση του ΚΚΕ ότι όπως ακριβώς και η κρίση που ζήσαμε δεν είναι κρίση χρέους, αλλά βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση που κάνει τον κύκλο της, έτσι και ο μόνος που τελικά την πληρώνει είναι ο λαός, είτε με «κούρεμα» είτε με επιμήκυνση ή όποια άλλη μορφή ρύθμισης του χρέους, που είναι χρέος του αστικού κράτους, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και όχι του λαού. Η μόνη συμφέρουσα λύση για το λαό είναι η μονομερής διαγραφή όλου του χρέους, στο πλαίσιο ενός άλλου, ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με τον πλούτο στα χέρια του.

Για να αποδείξουν το παραπάνω, χρησιμοποιούν ανάμεσα σε άλλα τι έγραψε ο Παπαχελάς το 2012 και ο Ψυχάρης το 2013 στο «ΒΗΜΑ». Δυστυχώς, όμως, ήρθαν δεύτεροι, γιατί τους πρόλαβαν άλλοι προβοκάτορες και συγκεκριμένα οι ναζί χρυσαυγίτες. Σε ανάρτηση πριν από περίπου ένα χρόνο, στην ανεπίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής «ethnikismos.net», αναφέρεται σχετικά με το ίδιο άρθρο πως «υποστηρίζει -και πολύ σωστά!- ότι τα κόμματα της αριστεράς -παρά τις... επαναστατικές φανφάρες που εξαπολύουν από καιρού εις καιρόν- όχι μόνο δεν αποτελούν κίνδυνο για το σύστημα, αλλά είναι και όργανά του και αφετέρου ότι ο μόνος κίνδυνος για το σύστημα προέρχεται από τη Χρυσή Αυγή». Ας ψαχτούν λίγο εκεί στον «Εργατικό αγώνα» γι' αυτήν την ταύτιση απόψεων που παρουσιάζουν με τους φασίστες.

Παρακάτω διαβάζουμε πως «εδώ και ένα χρόνο, έχει αλλάξει η συμπεριφορά των μέσων μαζικής ενημέρωσης απέναντι στο ΚΚΕ. Τους καλούνε πλέον στις εκπομπές. Πανελίστες που για 20 και πλέον χρόνια τους είχανε αποκλεισμένους από τις εκπομπές τους, φιλοξενούν σήμερα εκπρόσωπους του κόμματος».

Ξεχνούν όμως την επίθεση που οργάνωσαν όλα τα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί τους το Μάη και τον Ιούνη του 2012 ενάντια στο ΚΚΕ. Ξέχασαν την προκλητική προβολή τότε του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, της ΧΑ, των ΑΝΕΛ, όλων εκτός του ΚΚΕ. Ολων όσων δηλαδή ήταν και είναι χρήσιμοι για να παγιδεύουν τη λαϊκή οργή και να συνεισφέρουν στη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των βουλευτικών εκλογών του 2009, οι εμφανίσεις εκπροσώπων του ΚΚΕ σε τηλεοπτικά πάνελ αστικών ΜΜΕ πανελλαδικής εμβέλειας ήταν 171 (89 στην κρατική τηλεόραση και 82 στα ιδιωτικά), ενώ στους δύο περίπου μήνες της διπλής εκλογικής μάχης Μάη - Ιούνη του 2012, συνολικά οι εμφανίσεις ήταν 209 (70 στην κρατική ραδιοτηλεόραση και 139 στα ιδιωτικά). Στις φετινές τριπλές εκλογές του Μάη 2014, οι εμφανίσεις όλων των εκπροσώπων και υποψηφίων του ΚΚΕ (συμπεριλαμβανομένων των υποψηφίων σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές) ήταν μόλις 83(!) (μόνο στα ιδιωτικά, λόγω μη συμμετοχής εκπροσώπων στη ΝΕΡΙΤ). Δηλαδή, υπάρχει σταθερή και αισθητή μείωση από εκλογές σε εκλογές, από το 2009 και μετά, αν υπολογιστεί το γεγονός ότι οι εκλογές του 2012 ήταν διπλές και του 2014 τριπλές.

Μετά τις τελευταίες εκλογές και σε διάστημα περίπου ενός μήνα, οι εμφανίσεις εκπροσώπων του ΚΚΕ σε κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας είναι μόλις 14, ενώ υπάρχουν καθημερινά πάνω από 7 τηλεοπτικά πολιτικά πάνελ στους πανελλαδικούς σταθμούς, που έχουν φιλοξενήσει εκατοντάδες εκπροσώπους άλλων κομμάτων.

Πρόσφατα, τον Απρίλη του 2014, επιβλήθηκε μάλιστα από το ΕΣΡ πρόστιμο σε γνωστό Τ/Σ πανελλαδικής εμβέλειας για παραβίαση της πολιτικής πολυφωνίας, στην προβολή του ΚΚΕ, στο διάστημα Οκτώβρη - Δεκέμβρη 2013.

Μιλάμε δηλαδή για τέτοια προνομιακή μεταχείριση από τα αστικά ΜΜΕ στο ΚΚΕ!

ΥΓ: Αλήθεια, αν ισχύουν τα όσα λένε οι συγκεκριμένοι για το ΚΚΕ, που ως υπαρκτή πολιτική δύναμη είναι μονίμως αποκλεισμένο από τα αστικά ΜΜΕ, τότε για τον ανύπαρκτο «Εργατικό αγώνα», για τον οποίο αστικά ΜΜΕ φιλοξενούν τακτικά εκτενή αφιερώματα (με τελευταίο αυτό το ολοσέλιδο άρθρο του Λ. Σταυρόπουλου στο «ΒΗΜΑ» της Κυριακής ή το άρθρο του Α. Μαραθιά σε γνωστό site όπου το ΚΚΕ είναι συνήθως απόν), τι ακριβώς ισχύει; Η αλήθεια είναι ότι ο «Εργατικός αγώνας» εξελίσσεται σε κέντρο προβοκάτσιας και συκοφάντησης του ΚΚΕ, με τακτικές που θα ζήλευε και ο Μανιαδάκης.

• Αναδημοσίευση αποσπασμάτων άρθρου από το portal «902.gr»