Ομως, το κύριο ζήτημα δεν είναι τι είδους κτίρια και πώς αυτά θα χτιστούν σε περιοχές μικρότερου ή μεγαλύτερου φυσικού «κάλλους». Είναι ακριβώς αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ «προσπερνά» ως δευτερεύον: Το ποιος θα κάνει κουμάντο στις τουριστικές περιοχές, αλλά και στις εγκαταστάσεις της χώρας, στις ακτές, στα δάση κ.τ.λ. Το πώς αυτά θα αξιοποιούνται και με στόχο την ικανοποίηση ποιων αναγκών, των εργατικών - λαϊκών ή των μονοπωλιακών;

Για να δικαιολογήσει τους αλλεπάλληλους νόμους που καταργούν επί της ουσίας τις οργανικές συνθέσεις στα πλοία, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης, έλεγε τις προάλλες στη Βουλή: «Γιατί, λοιπόν, πρέπει σώνει και καλά να υπάρχει η εφαρμογή ενός Προεδρικού Διατάγματος του Φαίδωνα Γκιζίκη, του 1973, με άλλες καταστάσεις ασφάλειας, με άλλα βαπόρια, με άλλες ανάγκες, που προέβλεπε μέχρι και εκδορέα μέσα στα βαπόρια για τα ζωντανά και σφαγέα; Πρόκειται για πράγματα τα οποία έχουν από την τεχνολογία και τη φύση της ζωής εγκαταλειφθεί (...) Το 1973 βγήκε, προ σαράντα ετών». Τι δεν είπε ο υπουργός; Οτι οι νόμοι των φοροαπαλλαγών προς τους εφοπλιστές ισχύουν από το 1953. Δηλαδή, 60 χρόνια πίσω! Γι' αυτούς τους νόμους, βέβαια, δεν υπάρχει καμιά σκέψη να καταργηθούν. Επειδή στον καπιταλισμό τα εργασιακά δικαιώματα είναι αναλώσιμα, ενώ, αντίθετα, η κερδοφορία του κεφαλαίου αποτελεί σταθερή και διαχρονική αξία...

«Τα κενά στο προσωπικό είναι μόνιμη παθογένεια των σχολείων μας. Φέτος λείπουν 24.000 εκπαιδευτικοί. Θα προσληφθούν τελευταία στιγμή. Με τι λεφτά όμως; Πέρυσι ένα μέρος της αναγκαίας δαπάνης καλύφθηκε από το ΕΣΠΑ. Αυτό όμως χρηματοδοτεί προγράμματα κατάρτισης ή αναπτυξιακής δράσης. Δεν καλύπτει τρέχουσες ανάγκες. Η επιστράτευση τέτοιων κονδυλίων είναι άλλη μια απόδειξη του δημοσιονομικού παραλογισμού που έχει επιβάλει στη χώρα το Μνημόνιο. Το σχολείο χρειάζεται μόνιμη και σοβαρή φροντίδα. Η επένδυση στις προοπτικές που προσφέρει πρέπει να είναι βασική προτεραιότητα του ελληνικού κράτους» (το σχόλιο από «Τα Νέα», 15/7/2014). Το λιγότερο που θα μπορούσε κανείς να πει γι' αυτό το σχόλιο είναι υποκρισία. Αφ' ενός γιατί στήριξαν την αντιδραστική πολιτική περικοπών των δημοσίων δαπανών που ευθύνεται γι' αυτό το τεράστιο εκπαιδευτικό πρόβλημα, αφ' ετέρου γιατί συγκαλύπτουν την αιτία του που είναι αυτή η πολιτική που στήριξαν και στηρίζουν. Θεωρούν δε την Παιδεία ως επένδυση, άρα μέσο για κέρδος.

«Το μνημονιακό καθεστώς έχει τρία απόλυτα όπλα (και όσο τα έχει δεν το κουνάει ρούπι): Τράπεζα της Ελλάδας και έλεγχο στο χρήμα, ΜΜΕ και έλεγχο στην πληροφόρηση, ΚΚΕ και έλεγχο στο μαντρί». Ποιος το γράφει αυτό; Η «Ελευθεροτυπία» (14/7/2014). Το αντι-ΚΚΕ μένος της συγκεκριμένης εφημερίδας είναι γνωστό από παλιά, όπως γνωστό είναι ότι διεκδικεί ρόλο ως μια ακόμη εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να τον στηρίξει στην προσπάθειά του να αναλάβει τη διακυβέρνηση. Μέσα στο μαντρί (του καπιταλισμού και του ευρωμονόδρομου) είναι το κόμμα που υποστηρίζει, στο μαντρί που καταδικάζει καθημερινά τους εργαζόμενους σε «σφαγές». Αυτό που λέει το ΚΚΕ και ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ και την «Ελευθεροτυπία» είναι ότι ο λαός δεν πρέπει να διαλέξει το πώς θα τον «σφάζουν», δεν πρέπει να βάλει πλάτη για να αλλάξει τσοπάνης... Γι' αυτό καταφεύγει στη θέση ότι «όποιος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ είναι με την κυβέρνηση». Ελευθεροτυπία να σου πετύχει...

«Υπάρχει και το ζήτημα των ευθυνών. Κάποια στιγμή, ακόμη και ο κ. Σόιμπλε μίλησε για ευθύνες των ελληνικών ελίτ. Συμφωνούμε με τον κύριο Σόιμπλε ότι φταίνε κυρίως οι ελληνικές ελίτ για όσα έχουν γίνει και γίνονται, αλλά φταίνε μόνο οι ελληνικές ελίτ; Οι ευρωπαϊκές είναι αμέτοχες; Για εμάς υπάρχουν ευθύνες και σε ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αρα, εμείς θα διαπραγματευθούμε και θα δεσμευτούμε γι' αυτά που στο όνομα του λαού και σε συμφωνία μαζί του θα συμφωνήσουμε» (Γ. Δραγασάκης, «Αυγή» 15/7/2014). Εδώ φαίνεται να αρχίζει το δούλεμα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεσμευμένος να διαπραγματευτεί σε όφελος των υγιών επιχειρηματιών, στο πλαίσιο της ΕΕ, δηλαδή των ελίτ που φταίνε. Αλλωστε, γι' αυτό δεν έκανε ο Γ. Δραγασάκης συνάντηση με τον Σόιμπλε και μάλιστα σε καλό κλίμα; Γι' αυτό δεν έκανε συνάντηση με τον Ασμουσεν ο Αλ. Τσίπρας, πάλι σε καλό κλίμα; Ενδιαφέρουσες δε βρήκε τις απόψεις τους ο Ντράγκι; Στο τέλος βάζουν και ολίγη γαρνιτούρα από λαό για να περνά η ώρα...

1790 Πεθαίνει ο Βρετανός οικονομολόγος Ανταμ Σμιθ, ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της αστικής πολιτικής οικονομίας.

1791 Οι δυνάμεις της Εθνοφυλακής ανοίγουν πυρ κατά του επαναστατημένου πλήθους στο Παρίσι, σκοτώνοντας δεκάδες εξεγερμένους.

1870 Γεννιέται ο ποιητής και συγγραφέας Ιωάννης Γρυπάρης.

1918 Ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος ο Β' εκτελείται στο Εκατερίνεμπουργκ από τους μπολσεβίκους.

1929 Η Γερουσία ψηφίζει το Ιδιώνυμο. Πριν ακόμα δημοσιευτεί ο νόμος στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», η Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας Αττικοβοιωτίας διατάσσει την εκτόπιση 23 στελεχών του ΚΚΕ, ενώ κύμα συλλήψεων διενεργείται σε ολόκληρη τη χώρα, με σκοπό τη ματαίωση των εκδηλώσεων της 1ης Αυγούστου, μέρα διεθνούς πάλης κατά του πολέμου.

1936 Στο ισπανικό Μαρόκο, στις Καναρίους και Βαλεαρίδες Νήσους και στη συνέχεια στην Ισπανία, εκδηλώνεται η ένοπλη φασιστική ανταρσία του Φράνκο, με την ανοιχτή υποστήριξη της χιτλερικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

1942 Συγκροτείται η 8η ομάδα Παρνασσού του ΕΛΑΣ.

1943 Εκτελούνται στην Καισαριανή οι δάσκαλοι Μιχάλης Πετρόπουλος και Θεμιστοκλής Παρασκευόπουλος.

1944 Το 1ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τον Ηλία Σφακιανάκη, χτυπά στο δρόμο Πύλου - Κυπαρισσίας γερμανική φάλαγγα με 190 Γερμανούς και 20 ταγματασφαλίτες, την οποία, έπειτα από δίωρη μάχη, εξόντωσε ολοκληρωτικά. Στη μάχη έπεσε και ο ίδιος ο Σφακιανάκης.

1947 Αρχίζει να εκπέμπει «Η φωνή του Δημοκρατικού Σταθμού Ελλάδας», ο ραδιοσταθμός του ΔΣΕ.

1955 Εκπληκτική απόδραση από τις φυλακές Βούρλων Πειραιά 27 αγωνιστών - στελεχών του ΚΚΕ.

1963 Συλλαμβάνονται ο υπομοίραρχος Εμ. Καπελώνης και ο Ξεν. Γιοσμάς, με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο Καπελώνης, διοικητής του Ζ' Παραρτήματος Ασφαλείας, είχε συναντηθεί με τον Γκοτζαμάνη λίγο πριν από τα αιματηρά γεγονότα της 22ης Μάη.

1968 Μονογραφείται στη Βόννη συμφωνία για την παροχή από την ΟΔ Γερμανίας προς τη χούντα δανείου ύψους 25.000.000 μάρκων.

1973 Οι συντάκτες των εφημερίδων «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Το Βήμα», «Βραδυνή» και «Τα Νέα» απεργούν έως τις 20/7, με αίτημα την αύξηση των μισθών τους.

1973 Τριάντα προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Ιμβριώτης, η Ρόζα Ιμβριώτη και ο Γιάννης Ρίτσος, καλούν με κοινή τους ανακοίνωση τον ελληνικό λαό να εκφράσει με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που οργάνωνε η χούντα και με κάθε άλλον τρόπο την αντίθεσή του προς τη δικτατορία.

1979 Με θριαμβευτική προέλαση των ανταρτών «Σαντινίστας» στη Μανάγκουα, τερματίζεται η πάλη κατά του καθεστώτος Σομόζα, ο οποίος διαφεύγει στις ΗΠΑ.