Κυριακή 14 Αυγούστου 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θράσος και σκοπιμότητες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εδώ και περισσότερο από 20 μήνες, τα αστικά επιτελεία και τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, γανώνουν το μυαλό του λαού με αναλύσεις του τύπου «τα μέτρα είναι αναγκαία, γιατί η ελληνική οικονομία είχε παθογένειες που πρέπει να διορθωθούν». Προσπαθούσαν με αυτόν τον τρόπο να παρουσιάσουν την Ελλάδα σαν τη θλιβερή εξαίρεση στον κανόνα που ισχύει για τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, για τις οποίες μάλιστα υπονοούσαν ότι τα λαϊκά στρώματα ζουν καλύτερα, επειδή, σε προηγούμενες περιόδους, είχαν αποδεχτεί μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που τώρα σαρώνουν μισθούς και δικαιώματα στην Ελλάδα. Τώρα που η καπιταλιστική κρίση δείχνει ακόμα πιο καθαρά τα δόντια της στα μεγάλα οικονομικά κέντρα της ΕΕ, πυροδοτώντας μια νέα κούρσα μέτρων, στη βάση των όσων έχουν, εδώ και χρόνια, συναποφασιστεί στην ΕΕ, τα παπαγαλάκια άλλαξαν τροπάρι και προσαρμόζουν την προπαγάνδα τους ως εξής: «Εδώ παίρνονται μέτρα στην Ιταλία και την Ισπανία, που είναι οικονομικά μεγαθήρια στην ΕΕ, θα διαμαρτυρηθούμε εμείς που είμαστε μια μικρή οικονομία;». Πέρα από το δεδομένο θράσος τους, αυτό που μάταια προσπαθούν να κρύψουν οι αστοί και οι γραφίδες τους είναι το γεγονός ότι η κρίση, ούτε χρέους είναι, ούτε βέβαια οφείλεται σε ιδιαιτερότητες της μιας ή της άλλης οικονομίας, ανεξάρτητα αν αυτές επηρεάζουν τη μορφή και το χρόνο εκδήλωσής της. Είναι κλασική καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής και τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο κατατείνουν στην υποτίμηση κεφαλαίου και στόχο έχουν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων που θα επιβιώσουν από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό. Αυτή η τάση είναι νομοτελειακή, μη αναστρέψιμη σε ό,τι αφορά τους αστούς και το σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να είναι συνοδοιπόρος τους σε ένα δρόμο ανάπτυξης που τρέφεται από το δικό του ιδρώτα. Η διέξοδος γι' αυτόν βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, που γεννάει κέρδη για τους λίγους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς.

Το παραμύθι με τις συντάξεις - «μαϊμού»

Τα όσα έχουν ειπωθεί εδώ και ενάμιση χρόνο, για να δικαιολογηθεί το χάλι των ασφαλιστικών ταμείων ξεπερνούν ακόμα και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είπαν ότι καταβάλλονται δεκάδες χιλιάδες συντάξεις για συνταξιούχους που έχουν πεθάνει, αλλά τις εισπράττουν παράνομα οι συγγενείς. Είπαν ότι υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες ψευτοανάπηροι που χωρίς να το δικαιούνται παίρνουν συντάξεις αναπηρίας. Μίλησαν για συνταξιούχους που παράνομα εισπράττουν σύνταξη από δύο και τρία Ταμεία.

Εψαξαν, έψαξαν αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι μια τρύπα στο νερό. Τώρα, λένε, ότι μετά από έρευνες μηνών εντοπίστηκαν όλο κι όλο 1.473 περιπτώσεις συντάξεων που καταβάλλονται, ενώ οι δικαιούχοι έχουν ήδη πεθάνει. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καν θέμα παράνομης είσπραξης, αφού οι συντάξεις παραμένουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς που κατατέθηκαν και τα Ταμεία μπορούν να τις «τραβήξουν» οποιαδήποτε στιγμή.

Για να σταματήσουμε όμως αυτό το καλαμπούρι με τις παράνομες συντάξεις, οι οποίες έριξαν έξω τα Ταμεία. Αν πράγματι δίνονται τέτοιες συντάξεις, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που ως κυβερνήσεις συνέπραξαν σε μια τέτοια παρανομία και ...

...από εκεί και πέρα ας μιλήσουμε για τους πραγματικούς λόγους της άθλιας κατάστασης στην οποία βρίσκονται τα Ταμεία. Και αυτοί δεν είναι άλλοι, από την πολιτική των κυβερνήσεων που επί χρόνια κρατούσαν τις εισφορές των εργαζομένων άτοκα, από την πολιτική υποχρηματοδότησης των Ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, από την πολιτική ανοχής στην εισφοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου, από τον χρηματιστηριακό τζόγο στον οποίο έριξαν τα λεφτά των εργαζομένων οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Βαθαίνουν τα «αδιέξοδα»

Βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ με ρυθμούς που φτάνουν στο 7,5% για το α' εξάμηνο του 2011 καταγράφουν τα στοιχεία από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ), εξέλιξη που πετάει στο καλάθι των αχρήστων, μία προς μία, όλες τις προηγούμενες εκτιμήσεις από τους διάφορους «φωστήρες» των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, της ίδιας της κυβέρνησης, όλων των «εμπειρογνωμόνων» τους.

Σε διαδικασία αντίστοιχης ή και ακόμη μεγαλύτερης κατρακύλας συνεχίζουν και όλοι ανεξαιρέτως οι βασικοί δείκτες μέτρησης της οικονομικής δραστηριότητας. Από το «κακό στο χειρότερο» πηγαίνουν η μάζα των παραγόμενων εμπορευμάτων στα εργοστάσια της μεταποίησης, το επίπεδο της λαϊκής κατανάλωσης και ο τζίρος λιανικών πωλήσεων, η δραστηριότητα στον κλάδο της οικοδομής κ.ά. Ταυτόχρονα, κάθε κοντέρ σπάει η επίσημη ανεργία που προδιαγράφεται πολύ χειρότερη για τους αμέσως επόμενους μήνες. Η παραπέρα όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης κυοφορεί και την εκτίναξη των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού σε νέα πρωτόγνωρα ύψη, τη διόγκωση και του κρατικού χρέους σε απόλυτα μεγέθη και ακόμη περισσότερο σε σχέση με το βυθιζόμενο ΑΕΠ.

Τα βαθιά αδιέξοδα της καπιταλιστικής διαχείρισης, η σαπίλα του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, ανοίγουν ακόμη περισσότερο την όρεξη των μονοπωλίων και του πολιτικού τους προσωπικού για παραπέρα σφοδρή κλιμάκωση, για νέα, χωρίς τελειωμό, αντιλαϊκά πακέτα. Η «ενίσχυση» της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου είναι όλεθρος για το λαό. Η δική μας διέξοδος είναι η συνολική ρήξη και η ανατροπή, για μια άλλη κοινωνία χωρίς τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.

Ο λάκκος του ευρωομόλογου

Πληθαίνουν οι θιασώτες του ευρωομόλογου, σε μια περίοδο που «σφίγγουν τα γάλατα» σε ό,τι αφορά την καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη. Τελευταίος υπέρμαχος, ο μεγαλοεπενδυτής Τζ. Σόρος, ο οποίος, σε δηλώσεις του λέει ότι «η Γερμανία και οι άλλες χώρες με αξιολόγηση ΑΑΑ θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να δημιουργήσουν ένα σύστημα ευρωομολόγων, διαφορετικά, το ευρώ θα γκρεμιστεί». Η έγνοια του μεγαλοκαπιταλιστή είναι για τη διάσωση του ευρώ και όχι βέβαια για το σώσιμο του λαού, ο οποίος έχει ήδη χρεοκοπήσει. Σε κάθε περίπτωση, ο λαός οφείλει να προβληματιστεί για όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, οι οποίες επίσης προπαγανδίζουν υπέρ του ευρωομολόγου, προβάλλοντάς το σαν δανειακό εργαλείο που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, τα οποία βέβαια ταυτίζουν με αυτά του κεφαλαίου. Να σκεφτούν οι εργαζόμενοι ότι όταν ο Σόρος, η ΕΚΤ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συναντιούνται στην πρόταση για ευρωομόλογο, τότε μετά βεβαιότητας κάποιο μεγάλο λάκκο έχει η φάβα...

Ποιήματα

Φώτης Αγγουλές

Ο κομμουνιστής ποιητής και αγωνιστής Φώτης Αγγουλές γεννήθηκε το 1911 στον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Χονδρουδάκης.

Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε διάφορες χώρες, όπως στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, τη Σοβιετική Ενωση, την Πολωνία, τη Βουλγαρία και αλλού.

Οι εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, επανεκδίδουν τον τόμο με τα Ποιήματά του, βασιζόμενες στην αντίστοιχη έκδοση των Πολιτικών και Λογοτεχνικών Εκδόσεων του 1964 που έγινε στην πολιτική προσφυγιά.

Ενας μικρός φόρος τιμής στον προλετάριο ποιητή, στον κομμουνιστή που υπηρέτησε την τέχνη του μένοντας πιστός στα ιδανικά του μέχρι τέλους. Αυτόν που ύμνησε την ατσάλινη αντίσταση των προλετάριων στη μάχη του Στάλινγκραντ με τους παρακάτω λιτούς, αλλά μεγαλειώδεις στίχους:

«Πριν απ' τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες

και λιώσαν τα χιόνια και ζεστάθηκαν οι καρδιές των ανθρώπων.

Υστερα

πήρε ο χάρος τον Τσάρο.

Κι ύστερα

οι λαοί αποκτήσανε Στάλινγκραντ!»

Σίλβιο Μπερλουσκόνι

Γρηγοριάδης Κώστας

Παρά την πρόσφατη, φαινομενική, «φαγωμάρα» ανάμεσα στον Ιταλό πρωθυπουργό, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και τον υπουργό Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, για το πώς καλύτερα θα διαχειριστούν το ζήτημα της αύξησης του κόστους δανεισμού, οι κυρίαρχες δυνάμεις προχωρούν σε νέα «έκτακτα» μέτρα λιτότητας, ένα μήνα σχεδόν μετά την έγκριση άλλου «πακέτου» 79 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά από αλυσιδωτές συναντήσεις με τους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους», δημάρχους και περιφερειάρχες, την Παρασκευή συνεδρίασε εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο για να εγκρίνει επιπρόσθετα μέτρα 20 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2012 και 25 δισεκατομμυρίων για το 2013.

Εκτός από περικοπές στις δαπάνες στις Περιφέρειες, που θα φτάσουν σχεδόν τα 9 δισεκατομμύρια για το 2012 και 2013, οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ιταλίας προωθούν αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, περιορισμό στο δικαίωμα απεργίας, μείωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κ.ά. Προχωρούν τη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων κρατικών εταιρειών, ενώ καλούν τους δήμους να πουλήσουν τις συμμετοχές τους σε τοπικές δημόσιες εταιρείες παροχής υπηρεσιών. Οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις θεωρούνται δεδομένες, ενώ θα υπάρξουν περικοπές στις δαπάνες των υπουργείων. Σε αυτά προστίθεται και η επιβολή «φόρου αλληλεγγύης».

Σε όλα τα παραπάνω, η αστική τάξη και οι φορείς της βρίσκουν συμμάχους τις ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικάτων, που για χρόνια καλούν τους εργάτες να υποταχθούν στο δήθεν ρεαλισμό του μονόδρομου της ...καπιταλιστικής βαρβαρότητας.


Κ. Χ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ