Η άνοδος αυτή είναι σημαντική, γιατί η Πανσπουδαστική ΚΣ είναι η μόνη δύναμη που κατέγραψε άνοδο σε ψήφους πανελλαδικά την ώρα που μείωση κατέγραψαν όλες οι άλλες δυνάμεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, τόσο οι παρατάξεις της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης ΔΑΠ (ΝΔ) και ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ), όσο και οι δυνάμεις ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και ΑΡΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ) που επιδιώκουν μετατροπή του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος σε νεροκουβαλητή μιας διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» στο πλαίσιο της ΕΕ. Είναι σημαντική γιατί δείχνει ότι μπορεί η νεολαία να βγάζει πολιτικά συμπεράσματα και να γυρνά την πλάτη στους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής και στους επίδοξους νέους διαχειριστές της.

Την επομένη βέβαια των φοιτητικών εκλογών, ο κ. Σαμαράς επισκέφθηκε τα γραφεία της ΟΝΝΕΔ και δήλωσε για το αποτέλεσμα: «Ηταν ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση αλλά και ένα προμήνυμα. Και θέλω να σας πω ότι εγώ ιδιαίτερα είμαι ευχαριστημένος, γιατί το αποτέλεσμα αυτό δείχνει ότι η γενική πορεία των νέων, η τάση των νέων, είναι προς την Ανάπτυξη...». Ξέχασε όμως να αναφέρει ότι η ΔΑΠ έχασε 4.298 ψήφους. Αυτό είναι το προμήνυμα και αυτό πρέπει να εκφραστεί ακόμα περισσότερο. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, στην ανακοίνωσή της, για το αποτέλεσμα γράφει: «Η ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς δείχνει ότι ο συσχετισμός μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας κλίνει σταθερά υπέρ των αριστερών δυνάμεων». Αυτό είναι απάτη, γιατί η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΡΕΝ, έμεινε κολλημένη στα χαμηλά ποσοστά της και έχασε εκατοντάδες ψήφους. Κάνουν προσπάθεια να καπηλευτούν το αποτέλεσμα και να το μεταφράσουν κάλπικα. Εχουν συνηθίσει σε τέτοιες υπηρεσίες που τους προσφέρουν οι ομάδες των ΕΑΑΚ καθημερινά, οι οποίοι δυο μέρες μετά τις φοιτητικές εκλογές επιτέθηκαν σε μέλη της ΚΝΕ και σε άλλους φοιτητές. Αυτή ήταν η αντίδραση των ΕΑΑΚ στο αποτέλεσμα των εκλογών.

Η άνοδος των ψηφοδελτίων που στηρίζει η ΚΝΕ μαζί με πολλούς άλλους φοιτητές και σπουδαστές είναι ιδιαίτερα σημαντική στις σημερινές συνθήκες. Γιατί σήμερα, οξύνονται τα εκβιαστικά διλήμματα και η κάλπικη αντιπαράθεση από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, για να παραμείνουν ο λαός και η νεολαία εγκλωβισμένοι στα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτή η αντιπαράθεση κρύβει ότι κάθε κυβέρνηση μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα, ότι θα υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική και στην κοινωνία στην ανώτατη εκπαίδευση.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, οι φοιτητές και οι σπουδαστές μπορούν να στείλουν ακόμα πιο αποφασιστικό, ακόμα πιο ηχηρό μήνυμα, ότι τα όνειρα και οι ανάγκες τους δε χωράνε στα δεσμά της ΕΕ και του συστήματος.

Οι φοιτητές και σπουδαστές με την ψήφο τους στις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές μπορούν να μην μπουν «στο τσεπάκι» κανενός από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της ευρωμιζέριας. Μπορούν να στείλουν ακόμα πιο ηχηρό μήνυμα καταδίκης της πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, να διαλέξουν το δρόμο της ανατροπής και της αποδέσμευσης από την ΕΕ, να δυναμώσουν το ΚΚΕ, τη δύναμη που μάχεται αταλάντευτα για τα σύγχρονα δικαιώματά τους και τη μόνη φιλολαϊκή λύση.

Ολα τα αστικά ΜΜΕ διαφημίζουν την αποχή. Η αποχή δεν είναι ενιαία. Ενα σημαντικό τμήμα φοιτητών και σπουδαστών προβληματίζεται, αηδιάζει με την εκφυλιστική δράση των παρατάξεων της συγκυβέρνησης ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, το διαλυτικό ρόλο των ΑΡΕΝ - ΕΑΑΚ στα φοιτητικά όργανα και τη ζωή των Συλλόγων. Σιχαίνεται το ρόλο διάφορων μηχανισμών, όπως οι αυτοαποκαλούμενες αναρχοαυτόνομες ομάδες που π.χ. τη μέρα των εκλογών μαζί με άλλους μηχανισμούς έδρασαν στην ΑΣΟΕΕ. Αυτοί οι φοιτητές και σπουδαστές είναι μια κρίσιμη «μάζα» που μπορεί και πρέπει να πάρει θέση στον αγώνα για τα όνειρά του, για τη ζωή που του αξίζει, να εμπιστευτεί τις δυνάμεις της ΚΝΕ.

Το αποτέλεσμα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών είναι μήνυμα αισιοδοξίας, διαμορφώνει μια δυναμική που μπορεί και είναι αναγκαίο να εκφραστεί το επόμενο διάστημα. Για να δυναμώσει η κοινή συλλογική δράση και η πάλη των φοιτητών και των σπουδαστών για επιστημονική μόρφωση και ειδίκευση, για δωρεάν σπουδές, για να είναι το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο σπουδών, για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν, για επιστήμη στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, για το παρόν και το μέλλον που τους αξίζει.

Διαμορφώνει δυναμική για να γίνει σοβαρό βήμα στο να ζωντανέψουν αγωνιστικά οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, τα εκλεγμένα τους όργανα, η οργάνωση της σπουδάζουσας νεολαίας σε κάθε έτος και τμήμα. Για να διαμορφώνονται σύλλογοι και μαχητικά όργανα που αντιστέκονται στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ. Σύλλογοι που παίρνουν πρωτοβουλίες οργάνωσης της πάλης, που κάνουν συχνά μαζικές γενικές συνελεύσεις στις οποίες γίνεται πραγματική συζήτηση. Σύλλογοι που παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι που σπουδάζουν, που έχουν σταθερή επαφή με το εργατικό κίνημα, που διοργανώνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις, πλούσια αθλητική και πολιτιστική δραστηριότητα. Για να δυναμώσει η συζήτηση για το περιεχόμενο σπουδών και έρευνας, για τη σχέση του επιστημονικού αντικειμένου με τον κλάδο οικονομίας.

Σε αρκετούς συλλόγους που πλειοψήφησαν το προηγούμενο διάστημα τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ, εκφράστηκε αυτή η δυναμική. Για παράδειγμα, η ΣΤΕΦ στο ΤΕΙ Πάτρας, από σύλλογος αδρανής που ήταν, με ελάχιστες μαζικές διαδικασίες, με απουσία κοινής συλλογικής δράσης για τα οξυμένα προβλήματα των σπουδαστών, με απουσία μορφών αλληλεγγύης και συλλογικότητας, σύλλογος που κυριαρχούσε η ΠΑΣΠ, μετατρέπεται καθημερινά σε ένα ζωντανό σύλλογο που πολύ συχνά συνεδριάζει ανοιχτά το ΔΣ, συζητώντας για κάθε πλευρά της ζωής των σπουδαστών και του συλλόγου, που κάθε μήνα οργανώνει γενικές συνελεύσεις, στις οποίες παίρνουν το λόγο πολλοί σπουδαστές, που έφτιαξε αθλητική επιτροπή και οργάνωσε τουρνουά ποδοσφαίρου στο οποίο συμμετείχαν 400 σπουδαστές. Οι σπουδαστές βλέπουν στο σύλλογο αυτόν το αποκούμπι τους για να παλέψουν, να συζητήσουν, να διασκεδάσουν, να αθληθούν. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και δείχνουν πραγματικά το δρόμο για την αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Οι πολλοί σύλλογοι στους οποίους η Πανσπουδαστική ΚΣ αναδείχτηκε σε 1η δύναμη πρέπει να γίνουν το ζωντανό θετικό παράδειγμα που θα δώσει πνοή στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, ώστε να γίνουν πιο ουσιαστικά βήματα στη συσπείρωση των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στο ΜΑΣ.

Για να εκφραστεί αυτή η δυναμική, καθοριστικό ρόλο παίζουν τα μέλη της ΚΝΕ, οι χιλιάδες νέοι και νέες με τους οποίους δρούμε από κοινού. Παίζει ρόλο το πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στον αγώνα ώστε με καλύτερους όρους να δυναμώνει η συλλογική διεκδίκηση στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, να δυναμώνει η αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα που καλλιεργεί η αστική τάξη και ο οπορτουνισμός με διάφορους τρόπους και με αυτά που διδάσκει επίσημα μέσω των καθηγητών στα αμφιθέατρα. Για να δυναμώνει η αντιπαράθεση με την αποδοχή των θυσιών για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Να δυναμώνει η αναμέτρηση με την αποδοχή των αναδιαρθρώσεων και των αντιδραστικών μέτρων που μεθοδεύονται στις σπουδές και το μέλλον των νέων, η αναμέτρηση με τις μεθοδεύσεις ενάντια στο φοιτητικό κίνημα. Για να σπάει η μοιρολατρεία, η ατομική λύση, ο καριερισμός. Για να παίρνει απάντηση ο αντικομμουνισμός και το μίσος για την εργατική τάξη. Η αντιπαράθεση βοηθά στο να γίνονται σωστές επιλογές, στο να αναδεικνύεται ο διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που έχει στο επίκεντρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Τώρα δε χρειάζεται να χαθεί ούτε ώρα. Η ΝΔ μιλάει για την ανάπτυξη που έρχεται αλλά τι θα γίνει με τους χιλιάδες απόφοιτους που είτε θα παραμένουν άνεργοι επειδή οι θέσεις εργασίας θα είναι ελάχιστες, σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, σταγόνα στον ωκεανό της ανεργίας, είτε θα αμείβονται με ψίχουλα χωρίς κανένα δικαίωμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ψηφίζουμε και φεύγουν», αλλά δε λέει το τι θα μείνει αν έρθει αυτός στην κυβέρνηση. Οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου που την κατάργησή τους την παραπέμπει σε ένα άγνωστο μέλλον, το μνημόνιο διαρκείας της ΕΕ, οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις της, οι αντιλαϊκές αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση, που, όπως αναφέρει άρθρο στην «Αυγή», δεν είναι εύκολο να καταργηθούν συνολικά κ.λπ. Ζούμε σε μια περίοδο αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με δήθεν νέα ή και νέα κόμματα (ΠΟΤΑΜΙ, ΕΛΙΑ, ανεξάρτητους στις τοπικές εκλογές, εξελίξεις με Χρυσή Αυγή κ.λπ.) που κινούνται στα πλαίσια του συστήματος, του ευρωμονόδρομου, έχουν κοινό στόχο πέρα από τις επιμέρους διαφορές. Η προσπάθεια αναμόρφωσης ούτε τελείωσε, ούτε τελειώνει σύντομα.

Τα μέλη της ΚΝΕ, οι χιλιάδες νέοι και νέες που δρούμε μαζί, μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά και στη μάχη των τοπικών εκλογών και των ευρωεκλογών για να εκφραστεί ένα μεγάλο ρεύμα αντιπαράθεσης με την πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και όσων υπηρετούν το σημερινό σάπιο σύστημα με το δυνάμωμα του ΚΚΕ.

«Ο σεξισμός αναζωπυρώνεται. Ολα τα μέσα προώθησης της ισότητας των φύλων αμφισβητούνται (...) Η Αριστερά, ενόψει και του κυβερνητικού σχεδίου της, πρέπει να κάνει το εξής: Να διατηρήσει, να αναπτύξει και να επεκτείνει ό,τι θετικό έγινε για την ισότητα στη Μεταπολίτευση. Να τονώσει τα εργαλεία άσκησης πολιτικής για το φύλο» («Αυγή» 29/3/2014). Αυτό είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στο περιεχόμενο της ισότητας των φύλων. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι «αριστεροί» σύμμαχοί τους στην Ιταλία χρησιμοποιούν ως εργαλείο την ίδια τη γυναίκα, πιο σωστά το σώμα της, για να πετύχουν προβάλλοντας το ψηφοδέλτιο «Για μια άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». Είναι, φαίνεται, και αυτό ένα από τα μέσα «άσκησης πολιτικής για το φύλο».

Γιατί το λέμε; Γιατί στην ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής», αναδημοσιεύτηκε άρθρο του Αλεσάντρο Τζιλιότι, δημοσιογράφου στο εβδομαδιαίο ιταλικό περιοδικό «L' Espresso«, με τίτλο «Τα media και ο κώλος».

Τι έγραφε; Για την απόφαση της Πάολα Μπακίντου, επικεφαλής της ομάδας επικοινωνίας του ψηφοδελτίου «Για μια άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» στην Ιταλία, η φωτογραφία της οποίας με μπικίνι συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας και τα σχόλια του Τύπου και στη χώρα μας, αφού παρουσιάστηκαν αναλυτικά ρεπορτάζ γι' αυτό το γεγονός σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες αλλά και στα τηλεοπτικά μέσα, με την επίμαχη φωτογραφία, ενώ μια εφημερίδα της πήρε και συνέντευξη.

Να τι γράφει το άρθρο: «Εζησα μέρα με τη μέρα τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματά της, τις τεράστιες δυσκολίες στο εσωτερικό των οποίων κινήθηκε για να προσπαθήσει να φθάσει τους στόχους της: Πρώτον, να γνωρίσει την ύπαρξη αυτού του ψηφοδελτίου, δεύτερον να κοινοποιήσει τουλάχιστον ένα ή δύο από τα βασικά προγραμματικά στοιχεία του, τρίτον να προσπαθήσει να δώσει να καταλάβουν οι άλλοι ότι η πρόθεση του ψηφοδελτίου δεν είναι να επαναλάβει για πολλοστή φορά ένα συνονθύλευμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά ότι προσπαθεί να κάνει ένα καινούργιο και διαφορετικό πράγμα τόσο στο επίπεδο της σκέψης όσο και της γενεαλογικής αλλαγής της αριστεράς.

Η Πάολα και η μικρή ομάδα της, ουσιαστικά, μέχρι αυτή τη στιγμή δεν κατάφεραν να πετύχουν κανένα από τους τρεις στόχους (...) Δεν κατάφεραν να τους βάλουν ούτε ένα μονόστηλο, μια αναφορά, μια φωτογραφία με μια λεζάντα (...) Την προηγούμενη Παρασκευή αγανακτισμένη η Πάολα μου είπε: Φθάνει, σε αυτή την χώρα και σε αυτό το σύστημα των media ο μόνος τρόπος για να καταλήξεις στις εφημερίδες είναι να δείξεις τα βυζιά ή τον κώλο σου. Στήθος έχω λίγο, αύριο θα δείξω τον κώλο. Νόμιζα ότι αστειευόταν. Αντίθετα το έκανε».

«Ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία και εγώ χρησιμοποιώ όλα τα μέσα», ήταν το σχόλιο της Μπακίντου κάτω από τη φωτογραφία που ανάρτησε στο λογαριασμό της στο facebook. Η ίδια χαρακτήρισε την κίνηση αυτή ως «μια ανάρτηση παιχνιδιάρικη και ειρωνική», ως ένα σχόλιο ενάντια στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που δεν προβάλλουν το συνδυασμό και τους υποψηφίους του. Παιχνιδιάρικη, ειρωνική κίνηση ή εκφυλισμός;

Ο τρόπος που λειτουργούν τα αστικά ΜΜΕ είναι βέβαια γνωστός. Είναι δηλαδή γνωστά τα πρότυπα που καλλιεργούνται, η εκπόρνευση που προωθείται μέσα από όλες τις ζώνες του προγράμματός τους, ο «σεξισμός» που καταγγέλλουν η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, είναι γνωστή η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να αναδεικνύει τα ζητήματα της προβολής σεξιστικών προτύπων, να εναντιώνεται σ' αυτά, αλλά αποσπασμένα από την κοινωνική τους ρίζα. Να τα αναδεικνύει όμως ως ουσία και περιεχόμενο της ανισοτιμίας, ως πρόβλημα που αφορά όλες τις γυναίκες ανεξάρτητα, υποτίθεται, από την τάξη στην οποία ανήκουν. Είναι επίσης πρόσφατη η αντιπαράθεση με άξονα τις σεξιστικές προσβολές εναντίον γυναικών βουλευτών. Γύρω από αυτό η «Αυγή» αρθρογράφησε, εκτιμώντας ότι «οι γενικευμένες πια προσβολές της αξιοπρέπειας των γυναικών στα κέντρα των αποφάσεων αποσκοπούν στο να τις απωθήσουν από τον δημόσιο χώρο», καθώς «άρχισαν να αναδεικνύονται σε σοβαρό ανταγωνιστικό παράγοντα στη δημόσια ζωή». Θέτοντας δηλαδή τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο φύλα και όχι ανάμεσα στο λαό και τους εκμεταλλευτές του. Ερμηνεύοντας τις αντιδραστικές απόψεις και πρακτικές - οι οποίες έχουν πολύ πιο βαριές συνέπειες για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων παρά για τις αστές στη μεγάλη πλειοψηφία τους εκλεγμένες στη Βουλή - ως απότοκο της «πατριαρχικής κοινωνίας» και όχι ως δείγμα της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος και των αξιών του.

Ολα τα παραπάνω έχουν στόχο τη συνείδηση των γυναικών και βέβαια δεν προβάλλονται μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις αρχές του προηγούμενου έτους, ο Τύπος ασχολήθηκε με μια άλλη περίπτωση γυναικών που γδύθηκαν για «καλό σκοπό». Οι μητέρες των μαθητών σε μια μικρή κοινότητα της Ισπανίας βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις περικοπές του υπουργείου Παιδείας, που περιόρισαν τη μεταφορά των μαθητών. Προκειμένου να συγκεντρώσουν το ποσό για να μισθώσουν ένα σχολικό λεωφορείο, προχώρησαν στην έκδοση ημερολογίου με ημίγυμνες φωτογραφίες τους. Δεν ξέρουμε αν ο στόχος επετεύχθη, η είδηση όμως πέρασε από τις σελίδες των ισπανικών σε αυτές των ελληνικών εφημερίδων. «Η μάνα τα πάντα μπορεί να κάνει για το παιδί της. Ακόμα και να γδυθεί δημοσίως, αν χρειαστεί», ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληγαν τα δημοσιεύματα. Συμπέρασμα που ασφαλώς δεν αφορούσε μόνο τις Ισπανίδες μητέρες που προχώρησαν στη συγκεκριμένη κίνηση, αλλά είχε ως αποδέκτη το σύνολο των γυναικών.

Φαίνεται όμως ότι είναι επιλογή των δυνάμεων - συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ, με ανοχή και απ' αυτόν (άλλωστε γιατί να δημοσιεύσει άρθρο στήριξης της ενέργειας της Μπακίντου;), να κάνουν πολιτική προπαγάνδα χρησιμοποιώντας σεξιστικό τρόπο και μορφή. Δηλαδή, μια από τις πιο χυδαίες και για τα δύο φύλα ενέργειες που οι αστοί χρησιμοποιούν έντονα στη διαφήμιση για να πλασάρουν τα εμπορεύματά τους με στόχο το κέρδος. Οι αστοί το εμφανίζουν και ως «απελευθέρωση» της γυναίκας. Φαίνεται λοιπόν ότι και οι «αριστεροί», τουλάχιστον στην Ιταλία, θεωρούν πως η ίδια η γυναίκα αποφασίζοντας να χρησιμοποιήσει το σώμα της ως μέσο πολιτικής προπαγάνδας έχει κατακτήσει και την ισοτιμία της απέναντι στο άλλο φύλο, έχει «απελευθερωθεί». Εδώ ιδεολογικά και στην πράξη ταυτίζονται με τους αστούς. Μόνο που έτσι και η γυναίκα και το σώμα της, ως μέσα προπαγάνδας, γίνονται αντικείμενα στη λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Γράφει για το αποτέλεσμα της ενέργειας το συγκεκριμένο άρθρο: «Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή ήταν μια συνειδητή, σκόπιμη και αγανακτισμένη απόφαση (...) Η Πάολα κατάφερε να έχει περισσότερο χώρο από αυτόν που κατέκτησε δημοσιεύοντας εκατοντάδες ειδήσεις, αναλύσεις, βίντεο, ειδήσεις με φωτογραφίες και συνεντεύξεις για τη λιτότητα, το δημοσιονομικό σύμφωνο, την αύξηση της κοινωνικής ψαλίδας, το πρόγραμμα του "ψηφοδελτίου Τσίπρας" και τις ιδέες της Μπάρμπαρα Σπινέλι». Την ίδια ώρα όμως καλλιεργεί αρνητικά πρότυπα και για τα δύο φύλα. Θαυμάστε «αριστερή» πολιτική.

Οσοι δε αναρωτιούνται πώς η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να συνδυάζουν τις καταγγελίες για τα σεξιστικά στερεότυπα από τη μια και την υπεράσπιση της κίνησης της Π. Μπακίντου από την άλλη, η απάντηση βρίσκεται στο ιδεολόγημα για την «αυτοδιάθεση» του σώματος. Η καταγγελία των σεξιστικών προτύπων από τον ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχει με την υπεράσπιση μικροαστικών απόψεων γύρω από την «ελευθερία» των γυναικών να «διαχειρίζονται» και να «αυτοδιαθέτουν» το σώμα τους. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι πρόκειται για απόψεις που αποτελούν μέρος της κυρίαρχης ιδεολογίας και των παρωχημένων, των πιο σάπιων αξιών του καπιταλιστικού συστήματος. Που οι δήθεν προοδευτικοί και αριστεροί, αναπαράγοντάς τες, συμβάλλουν στο πνίξιμο στην αστική και μικροαστική σαπίλα, γυναικών και ανδρών της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, για να αναπαράγεται το καπιταλιστικό σύστημα...