ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απανωτές οι κωλοτούμπες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωρύεται η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ) σε ανακοίνωσή της γιατί οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απάντησαν αρνητικά στην πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για να συναντηθούν χθες.

«Η σημερινή στάση των ηγεσιών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ σε Τριτοβάθμιο επίπεδο - σημειώνει η «Αυτόνομη Παρέμβαση» - έρχονται σε συνέχεια των προσπαθειών για την ενίσχυση του δικομματισμού και τη νομιμοποίηση μέσα από τις εκλογές της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου». Χρεώνει, δηλαδή, στις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ότι όλο το προηγούμενο διάστημα οι παρατάξεις αυτές δρούσαν στηρίζοντας τους αντεργατικούς σχεδιασμούς.

Εμείς δεν πρόκειται να διαφωνήσουμε καθόλου σε αυτό. Ομως η ίδια η «Αυτόνομη Παρέμβαση» υποστήριζε άλλα πράγματα πριν λίγο καιρό.

Το Φλεβάρη του 2012 καλούσε τη ΓΣΕΕ «αντί να επιλέγει μια στάση σιωπής και αναμονής να πάρει άμεσες πρωτοβουλίες».

Στα τέλη Μάρτη του 2012 με επιστολή της προς τη ΓΣΕΕ σημείωνε: «Η ΓΣΕΕ οφείλει από μια θέση αναμονής και απόστασης που χαρακτηρίζει την εικόνα και τη λειτουργία της, να μετατραπεί σε πραγματικό όχημα δυναμικής παρέμβασης και αντίστασης».

Με άλλα λόγια η «Αυτόνομη Παρέμβαση» καλούσε τους «δικομματικούς» για ανάπτυξη εργατικών συνδικαλιστικών αγώνων, δηλαδή υπέτασσε τους εργάτες στους «δικομματικούς». Και κατηγορούσε για αδράνεια τις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ συγκαλύπτοντας συνειδητά τον ενεργό τους ρόλο στο πέρασμα των αντεργατικών πολιτικών. Ακόμα και την Πρωτομαγιά ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια συγκέντρωση ήταν με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, αναγνωρίζοντας τον ρόλο τους και συμβάλλοντας στην παραπλάνηση των εργατών.

Τέλος, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» που είναι τάχα ενάντια στο μνημόνιο, πήγε και υπέγραψε μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με τις οποίες αποδέχθηκαν αντεργατικές ρυθμίσεις που προβλέπουν τα μνημόνια, όπως η μείωση ή το πάγωμα μισθών. Αυτή είναι η «συνέπεια» της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι αντιλαμβάνεται την πάλη ενάντια στο μνημόνιο, το οποίο την μια μέρα καταγγέλλει και την άλλη λέει ότι θα το διαπραγματευτεί με τη λυκοσυμμαχία που τη θεωρεί αδιαπραγμάτευτη και αδήριτη πραγματικότητα.

Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» στις γειτονιές

«Τα αποτελέσματα των εκλογών, στο βαθμό που δεν αναδεικνύουν μια σταθερή κυβέρνηση την οποία χρειάζεται η χώρα και μια κυβέρνηση με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό (...) είναι ανησυχητικά. Σε περίπτωση που επαναληφθούν οι εκλογές, εγώ θα ήθελα να απευθυνθώ στους συμπολίτες μου να τους πω (...) Πρέπει να κοιτάξουνε πώς θα κρατήσουνε τη χώρα μέσα στο ευρώ. Πρέπει να εξασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή, να εξασφαλιστεί η ροή χρηματοδότησης προς τη χώρα, να μην διαταραχθεί με κανένα τρόπο το ευρωπαϊκό κεκτημένο (...)», είπε ο δήμαρχος Αθήνας, Γ. Καμίνης, προσθέτοντας για τη «διακομματική συνεργασία»: «Και στο Δήμο Αθηναίων, οι δυσκολίες είναι μεγάλες, αλλά το εγχείρημα είναι πετυχημένο. Και δεν είναι τυχαίο και είμαι πολύ περήφανος που το λέω, ότι και τα τέσσερα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΔΡΑΣΗ) που στηρίζουν το συνδυασμό μας, προεκλογικά υποστήριξαν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας».

Αυτό που στηρίζει ο Καμίνης και όλοι τους, ο «ευρωμονόδρομος», κλείνει κι άλλους παιδικούς σταθμούς, απειλεί ανοιχτά τους εργαζόμενους του δήμου ότι έρχονται απολύσεις, απαξιώνει τα δημοτικά ιατρεία, καταρρακώνει τις κοινωνικές υπηρεσίες, αποδέχεται συνεχώς και αδιαμαρτύρητα περικοπές στα κονδύλια που δέχονται οι δήμοι από τον κρατικό προϋπολογισμό, διατηρεί απαράδεκτα υψηλά τα δημοτικά τέλη και φόρους για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, στηρίζει τη δημόσια χρηματοδότηση έργων και αναπλάσεων που συμφέρουν το μεγάλο κεφάλαιο. Τέτοια είναι η σταθερότητα, το κεκτημένο, η συνεργασία που ευαγγελίζονται.

Τίποτε δεν κερδίζει ο λαός από αυτά. Αγώνας καθημερινός, ταξικός, ανειρήνευτος δίχως καμιά αναμονή για το αν και πότε σχηματιστεί νέα αστική κυβέρνηση. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, ώθηση στη λαϊκή συμμαχία για ανατροπή της αστικής εξουσίας, στον άλλο δρόμο ανάπτυξης που σηματοδοτεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Διασφάλιση των δανειστών ο ΣΥΡΙΖΑ

-= Ερώτηση: «Υπάρχει παράθυρο ανοιχτό να σχηματιστεί κυβέρνηση, έστω και στη σύσκεψη που θα γίνει με τον πρόεδρο;». Γ. Σταθάκης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ): «Μόνο αν έχουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό σήμα ότι μπορούμε να χαλαρώσουμε κάποια πράγματα, να συμφωνήσουμε σε κάποια ελάχιστα και να δοθεί μια οικουμενική λύση, η οποία θα τα κάνει αυτά. Αν δεν υπάρξει από την Ευρώπη ένα ισχυρό μήνυμα, είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα για να σχηματιστεί κυβέρνηση ως έχουν οι συσχετισμοί στο κοινοβούλιο». Η παραπάνω τοποθέτηση χτες (στην ΕΡΑ) του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να επιβεβαιώσει δύο γνωστές αλήθειες. Πρώτον, ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέτει στην «έγκριση» των οργάνων της ΕΕ την πολιτική και τα μέτρα που θα εφαρμόσει και δεύτερον ότι δεν έχει καμία διάθεση να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ προκειμένου να εφαρμόσει «φιλολαϊκά» μέτρα που «θα διαταράξουν την πορεία της χώρας εντός της ΕΕ». Προς επίρρωση, το ίδιο στέλεχος δήλωσε στην ίδια συνέντευξη ότι ο στόχος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά το θέμα της δανειακής σύμβασης είναι να υπάρξει μια αμοιβαία αποδεκτή λύση με τους εταίρους και δανειστές, ώστε όπως είπε «να διασφαλιστούν και οι μεν και οι δε, και οι εταίροι και εμείς, ότι πρώτον θα μας επιτραπεί να ανακάμψουμε, να δημιουργήσουμε ανάκαμψη στην οικονομία, και δεύτερον να έχουμε μια δανειακή σύμβαση αναχρηματοδότησης του χρέους συμβατή με την οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας». Ομως τέτοια «επαναδιαπραγμάτευση» έκαναν και κάνουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και πάντως όχι προς όφελος των συμφερόντων του λαού αν αυτή την «επαναδιαπραγμάτευση» την κάνει μια «αριστερή κυβέρνηση». Απλά θα απογοητεύσουν τα λαϊκά στρώματα που τους πίστεψαν.

Για ποια «ανάπτυξη» μιλάνε;

Οσοι μιλάνε για «αέρα αλλαγής» στην ΕΕ, προσπαθούν να παραπλανήσουν το λαό ότι το βάσανο της λιτότητας τελείωσε και πως τώρα έχουν σειρά τα μέτρα για την «ανάπτυξη». Διαχωρίζουν τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις από τις λεγόμενες «διαρθρωτικές αλλαγές», και προσθέτουν τα μέτρα για την «ανάπτυξη», τα οποία, στην πλειοψηφία τους, αφορούν στην παροχή ζεστού χρήματος και κινήτρων στις επιχειρήσεις για να κάνουν επενδύσεις. Η προπαγάνδα τους είναι γεμάτη ψέματα. Σε μια καπιταλιστική Ευρώπη βουλιαγμένη στην κρίση, το ζητούμενο για τις κυβερνήσεις της ήταν και παραμένει η «ανάπτυξη», το ξεκόλλημα δηλαδή του ευρωενωσιακού κεφαλαίου από την κρίση.

Αρα, την «ανάπτυξη» υπηρετούν τα μέτρα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», που παίρνονται σε χώρες με ή χωρίς μνημόνια, στο όνομα του να δημιουργηθεί ξανά κομπόδεμα στον κρατικό προϋπολογισμό για τις ανάγκες της επιδότησης του κεφαλαίου. Για την «ανάπτυξη» προωθούνται και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, οι οποίες αφορούν κυρίως σε ανατροπές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, προκειμένου να γίνει ο εργάτης φθηνότερος για το κεφάλαιο. Την «ανάπτυξη» υπηρετούν επίσης οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση των αγορών, που ανοίγουν νέα κερδοφόρα πεδία για την πλουτοκρατία, συνθλίβοντας κι άλλο τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους. Συνεπώς, όλα γίνονται για την «ανάπτυξη», η οποία, ακριβώς επειδή είναι καπιταλιστική, υπηρετείται από αντιλαϊκά και μόνο μέτρα.

Ολα τα παραπάνω, μαζί και ο πακτωλός του χρήματος στις επιχειρήσεις για να κάνουν επενδύσεις σε ανταγωνιστικούς τομείς, περιγράφονται μέχρι κεραίας στις στρατηγικές της ΕΕ, με κύρια την «Ευρώπη 2020», και καμιά πρωτοτυπία δεν διεκδικούν. Πρόκειται στο σύνολό τους για μέτρα και παρεμβάσεις που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και σαν τέτοια πλήττουν τους εργαζόμενους και το λαό, είτε έχουν τη μορφή των μέτρων λιτότητας, είτε των «διαρθρωτικών αλλαγών», είτε της άμεσης παροχής ρευστού στις μεγαλοεπιχειρήσεις. Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι αστικές κυβερνήσεις στην Ευρωζώνη χαλάρωναν ή έσφιγγαν κατά περιόδους τα μέτρα στη μια ή στην άλλη κατεύθυνση, προσπαθώντας να διαχειριστούν ελεγχόμενα τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και τη βαθιά κρίση. Για παράδειγμα, το ταμείο δανειοδότησης των υπερχρεωμένων χωρών απορρίπτονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μόνο κάτω από το ενδεχόμενο να καταστεί ανεξέλεγκτη η διαχείριση της κρίσης αποφασίστηκε η δημιουργία του.

Το ίδιο ισχύει και με το νέο σύμφωνο σταθερότητας, το οποίο ήταν αποτέλεσμα σκληρών παζαριών και συμβιβασμών. Και μόνο το γεγονός ότι ήδη συζητιέται η αναθεώρησή του, δείχνει ότι η διαχείριση της κρίσης με σκοπό την «ανάπτυξη» υπέρ του κεφαλαίου, είναι αυτή που κινεί τα νήματα. Το ίδιο θα συμβεί και αν τελικά εκδοθούν ευρωομόλογα ή χαλαρώσει προσωρινά το σύμφωνο σταθερότητας ή επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής των δανείων για την Ελλάδα και άλλες χώρες. Τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός, όπως τίποτα καλό δεν είδε από το «κούρεμα» και την αναδιάρθρωση του χρέους, το ΕΣΠΑ και πάει λέγοντας... που επίσης παρουσιάστηκαν σαν «κοσμογονία» στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Η διέξοδος για το λαό δε βρίσκεται στη διαχείριση της κρίσης από το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στα όργανα της ΕΕ. Βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης στο εθνικό πεδίο, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Σκόπιμη θολούρα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ «ΠΑΙΖΟΥΝ» τα μεγάλα και σημαντικά πολιτικά ερωτήματα αυτές τις μέρες: Τι διαφορά έχει η λέξη «καταγγελία» από τη λέξη «επαναδιαπραγμάτευση»;

Επίσης, είναι το ίδιο ο «λογιστικός έλεγχ1ος» με την «επανεκτίμηση» του χρέους; Εχει διαφορετική έννοια η φράση «νέα συμφωνία για το δημόσιο χρέος» με τη λέξη «μνημόνιο»;

Οι ορισμοί δίνουν και παίρνουν και οι ερμηνείες επίσης. Οσο περισσότερη θολούρα τόσο καλύτερα.

Αν συνεχίσουν έτσι τις μεταξύ τους συζητήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μάλλον ο πιο κατάλληλος για πρωθυπουργός θα είναι ο ...Μπαμπινιώτης λόγω επαγγέλματος και ειδικότητας.

Ομως, όλες αυτές οι ιστορίες δεν έχουν σχέση με τις λέξεις. Με τον περίφημο «ευρωπαϊκό προσανατολισμό» έχουν να κάνουν. Για τον οποίο θέλουν να μας πείσουν ότι μπορεί να υπάρξει χωρίς φτώχεια, εξαθλίωση και κατάργηση δικαιωμάτων.

Οσο περισσότερο διαπραγματεύονται - δυστυχώς γι' αυτούς - τόσο περισσότερο εκτίθενται.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ «ΠΑΡΤΙ» της κεντροδεξιάς απευθύνει, όπως πληροφορηθήκαμε, ο Αντώνης Σαμαράς. Εχει άγχος - λέει - για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας...

Δηλαδή, θα ξαναγίνουν ...όλοι φίλοι τώρα; Γιατί πριν από λίγο καιρό, τα «καρφιά» και τα «μαχαιρώματα» μεταξύ τους πήγαιναν σύννεφο.

Εχουμε κι άλλη μία απορία: Η πρόσκληση απευθύνεται και στο ΠΑΣΟΚ ή όχι; Γιατί δεν μπορείτε να πείτε πως υπάρχει πολιτικό πρόβλημα για κάτι τέτοιο.

Δεν κολλάει, μήπως, με ένα χώρο που αποκαλείται «κεντροδεξιά» η πολιτική που εφάρμοσε ο Λοβέρδος, ή η Διαμαντοπούλου, ή ο Βενιζέλος. Οχι τίποτε άλλο μα για μεγάλο χρονικό διάστημα την εφάρμοσαν μαζί με τη Νέα Δημοκρατία.

Μπορούν να ονομάζουν τα σχήματά τους όπως θέλουν, «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερά» ή ό,τι άλλο ανακαλύψουν στην πορεία. Η ουσία, πάντως, δεν αλλάζει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ... ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το πρόγραμμά μας και οι θέσεις μας είναι σε όλους γνωστά (...) Ολες αυτές οι θέσεις και προτάσεις μας είναι στο τραπέζι του διαλόγου», όπου «επίσης θεωρούμε ότι υπάρχουν προτάσεις και άλλων αριστερών κομμάτων, όπως π.χ. οι προτάσεις του ΚΚΕ για την προστασία των ανέργων, για τη ρύθμιση των χρεών των νοικοκυριών».

Τα παραπάνω υποστήριξε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνοντας τη διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης και προσπαθώντας να δείξει την ετοιμότητα του κόμματός του να υιοθετήσει και προτάσεις που προέρχονται από άλλα κόμματα.

Βέβαια, ο Τσίπρας, αναφερόμενος στις πολύ συγκεκριμένες, αλλά εντελώς επιμέρους προτάσεις που έχει διατυπώσει το ΚΚΕ, για τη στοιχειώδη προστασία των ανέργων και για τη λύτρωση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών από την επιθετικότητα των τραπεζών, αποκαλύπτει αυτόματα τα περιορισμένα όρια της πολιτικής μέσα στην οποία σχεδιάζει να κινηθεί.

Αυτό που χρειάζονται οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στο πλαίσιο μιας διαφορετικής πολιτικής, δεν είναι τα επιμέρους μέτρα προστασίας από την πλήρη οικονομική ανέχεια από την οποία απειλούνται οι άνεργοι και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Αυτό που χρειάζεται το λαϊκό νοικοκυριό δεν είναι η στοιχειώδης άμυνα που μπορεί να προσφέρει ένα επίδομα ή το πάγωμα των τοκοχρεολυτικών δόσεων κάποιου δανείου. Αυτά είναι μέτρα που έπρεπε να παρθούν ...χτες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν είναι τα μέτρα που «μυρίζουν» ανατροπή της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Στο ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν ότι για την ανατροπή της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου απαιτούνται άλλου είδους μέτρα. Πρώτα και κύρια εκείνα που θα ακυρώνουν στην πράξη όλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και νόμους που πάρθηκαν καθ' όλη την περίοδο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, από την εποχή του Μάαστριχτ, τότε που και με ευθύνη των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έμπαιναν οι βάσεις για τον ολομέτωπο πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους.

Κι όμως, παρά το γεγονός ότι μια τέτοια προσέγγιση αποτελεί το ...«ένα το κρατούμενο» για την ανακούφιση των εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει εντελώς διαφορετικές επιλογές, προτείνοντας επί της ουσίας να σταματήσει η από εδώ και πέρα εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπονται στο μνημόνιο. Δηλαδή, σου αφαίρεσα 50 από τα 100 που έπαιρνες, αλλά δε θα σου αφαιρέσω άλλα. Μόνο που κάτι τέτοιο σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί φιλολαϊκή διέξοδο.

Υποκρισία

Συνάντηση με τους πρυτάνεις είχε, χτες, μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία υποστήριξε ότι οι θέσεις του κόμματός του παραμένουν ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και θα θέσει το θέμα στις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς. Η υποκρισία συνεχίζεται... Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κατά τ' άλλα πολέμιος του νόμου - πλαισίου, δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του καθηγητή που ήταν υποψήφιος για Συμβούλιο Διοίκησης (πλευρά του νέου αντιδραστικού νόμου). Το παράδειγμα του Γιώργου Σταθάκη, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, είναι χαρακτηριστικό, αφού ήταν και υποψήφιος για Συμβούλιο Διοίκησης και υποψήφιος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά! Το παράδειγμα αυτό δεν ήταν το μοναδικό, αφού κι άλλοι... δικοί του άνθρωποι ήταν υποψήφιοι στα Συμβούλια Διοίκησης...

Εμπαιγμός στους νησιώτες

Η υποκρισία και ο εμπαιγμός σε όλο τους το μεγαλείο. Την ώρα που οι περικοπές του ΕΟΠΥΥ προς τους ασφαλισμένους είναι δραματικές σε βασικές παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και την ώρα που διαχρονικά οι κυβερνήσεις στερούν από τους κατοίκους της νησιωτικής Ελλάδας στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, ενισχύονται ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ σε αυτό τον τόσο ευαίσθητο τομέα. Το «από το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα» είναι εδώ και χρόνια το μότο των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και όσον αφορά στην υγεία των λαϊκών οικογενειών. Με τραγικές συνέπειες.

Ετσι, ο ΕΟΠΥΥ θα συνδράμει με υγειονομικό υλικό τη ΜΚΟ «Ομάδα Αιγαίου» για την παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους 1.300 - 1.500 κατοίκους των ακριτικών νησιών (Σίκινο, Δονούσα, Αμοργό, Πάτμο, Λέρο, Αρκιούς, Λειψούς, Φούρνους και Θύμαινα) για 10 μέρες! Σου λέει, αυτοί όλο το χρόνο χωρίς υπηρεσίες Υγείας είναι, θα πούνε κι «ευχαριστώ» γι' αυτό το δεκαήμερο. Ετσι εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις τον πόνο των κατοίκων των νησιών, τον πόνο των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που δεν έχουν πρόσβαση, που δεν έχουν να αγοράσουν τη νοσηλεία, τη θεραπεία, τα φάρμακα.

Διαπιστευτήρια σε ΕΕ - κεφάλαιο

Η δεύτερη μέρα κύλησε χτες με τη διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και όλο και πιο έντονα βγαίνει στην επιφάνεια το ότι εδώ έχει αρχίσει η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού κύρια με το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και με την επανασυσπείρωση του χώρου της λεγόμενης «κεντροδεξιάς». Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει «αντιμνημονιακά», αλλά στηρίζει και την υγιή επιχειρηματικότητα. Ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η «αντιμνημονιακή γραμμή» είναι χρήσιμη για να διεκδικήσει άλλους αναπτυξιακούς όρους για την Ελλάδα σε μια Ευρώπη που αλλάζει, για την επιχειρηματικότητα. Και φυσικά, το ότι έχουμε μια Ευρώπη που αλλάζει το υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά κόρον προεκλογικά και τα στελέχη του το επαναλαμβάνουν μετεκλογικά. Ποια είναι η αλλαγή στην Ευρώπη; Το ότι στη Γαλλία αναδείχθηκε σοσιαλδημοκρατική ηγεσία. Ε, και; Δηλαδή, δεν έχει να θυμηθεί ο λαός μας πάμπολλες περιόδους που οι σοσιαλδημοκράτες ήταν στα πάνω τους στην ΕΕ; Και σε αυτές τις περιόδους, όμως, ο λαός μας και οι λαοί της Ευρώπης μόνο απώλειες είχαν να μετρήσουν στο εισόδημα και στα δικαιώματά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δίνει διαπιστευτήρια στην ΕΕ δείχνοντας ξεκάθαρα την προθυμία του να συμπορευτεί με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, όπως εξάλλου συμπορεύονται με τους σοσιαλδημοκράτες στις χώρες τους τα αδελφά του ΣΥΡΙΖΑ κόμματα στην Ευρώπη, όπως ακριβώς έκανε και ο Μελανσόν στη Γαλλία κ.ο.κ. Αλλωστε, αυτοανακηρύσσεται ως ο πιο γνήσιος φιλοευρωενωσιακός, γιατί το ΠΑΣΟΚ έφερε το ΔΝΤ και η ΝΔ συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ.

Αλλαγή στην Ευρώπη υπονοούν και το γεγονός ότι μερίδα του κεφαλαίου γλυκοκοιτάει την επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας, στο όνομα πάντα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τέτοια ανάπτυξη, καπιταλιστική, θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά για ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας. Αυτή την ανάπτυξη όμως την έχει γνωρίσει ο λαός μας, προ της κρίσης. Και τότε, η ανάπτυξη είχε έρθει με επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, γιατί αυτό που όλοι τους αναζητούν, δηλαδή οι επενδύσεις του κεφαλαίου, πάνε μαζί με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ενίσχυση του κεφαλαίου με κρατικό χρήμα. Τέτοια ενίσχυση του κεφαλαίου υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις του για τις τράπεζες και για ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Ξεκάθαρα: Δίνει διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο.

Στους πέντε άξονες που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης υποσχέθηκε προς το λαό όχι ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ μείωση μισθών και συντάξεων, δηλαδή το ίδιο που λένε όλοι, το ίδιο που έλεγαν προεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ότι δε θα κάνουν άλλες οριζόντιες περικοπές. Για τις απώλειες που έχει υποστεί ο λαός μέχρι τώρα δε λέει κάτι άμεσα ο... «έτοιμος να κυβερνήσει» ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η μόνιμη επωδός του είναι ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση. Δηλαδή, εγκλωβίζει το λαό να περιμένει λύση από τους δυνάστες του, από το συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Να γιατί είναι επιζήμια και επικίνδυνη για το κίνημα η πολιτική του: Σήμερα που άμεση ανάγκη για το λαό είναι να συσπειρωθεί και να πολλαπλασιαστεί μια ευρεία λαϊκή πλειοψηφία έτοιμη να συγκρουστεί με την ΕΕ και τα μονοπώλια, ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνει το λαό σε υποταγή στη λυκοσυμμαχία.