Ως βασικό συμπέρασμα σημειώνουν το γεγονός ότι «το δικομματικό σύστημα έχει καταρρεύσει οριστικά», εντοπίζοντας πρόβλημα και στο διπολισμό κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε προσπάθεια να αντικαταστήσει τον παλιό δικομματισμό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οπως σημειώνουν, ενώ «παγιώνονται οι τεράστιες απώλειες των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης», την ίδια στιγμή «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προηγείται, αλλά αυτό συμβαίνει σε πολύ χαμηλό επίπεδο».

Ειδικά σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι αναλύσεις ακόμα και σε μέσα «φιλικά» προσκείμενα προς αυτόν, σημειώνουν τη δυσκολία του να κυριαρχήσει στο χώρο της «κεντροαριστεράς», αλλά και γενικότερα να αποκτήσει δυναμική, επισημαίνοντας τον κίνδυνο καθήλωσης.

Οι ίδιες αναλύσεις καταγράφουν ανησυχία και γύρω από τα ζητήματα των συνεργασιών για τις αστικές κυβερνήσεις της επόμενης μέρας. Σημειώνοντας ότι οι δυνατότητες «συμμαχικών κυβερνήσεων, είτε πρωτεύσει η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εθνικές εκλογές, είναι εξαιρετικά περιορισμένες», στην πραγματικότητα «δείχνουν» την ανάγκη διαμόρφωσης εφεδρειών οι οποίες θα μπορούν να «κουμπώνουν» σε διάφορους συνδυασμούς αστικών κυβερνήσεων, διασφαλίζοντας την κυβερνητική εναλλαγή και τη συνολικότερη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, η κατεύθυνσή τους αλλά και οι δυσκολίες τους, έχουν άμεση σχέση με τις προτεραιότητες οικονομικής πολιτικής που θέτει η αστική τάξη στη σημερινή συγκυρία. Κομβικό στοιχείο στη διαδικασία της αναμόρφωσης είναι πλέον η συζήτηση για την ανάγκη αλλαγής μείγματος διαχείρισης: Η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, η σχετική ευελιξία στη δημοσιονομική πολιτική και η τόνωση της «ρευστότητας» των μονοπωλίων, η προσέλκυση επενδύσεων, η γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της ντόπιας αστικής τάξης είναι κεντρικά στοιχεία που προβάλλονται σήμερα από το κυρίαρχο τμήμα των αστών. Με αυτήν την έννοια, μόνο τυχαία δεν είναι η επισήμανση ακόμα και στις «ναυαρχίδες» του αστικού Τύπου ότι «η παρούσα Βουλή θα είναι η τελευταία με "μνημονιακή πλειοψηφία"».

Η προσπάθεια αναδιαμόρφωσης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, το βασικό ζητούμενο του μετασχηματισμού του αστικού πολιτικού σκηνικού, εκδηλώθηκε με παράλληλες πρωτοβουλίες και αντιφατικές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας διάφορων συγγενών πολιτικών δυνάμεων. Πέρα από την επιταχυνόμενη πορεία σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. το σχετικό άρθρο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», 16/3/2014, σελ. 8 - 9), στον ίδιο χώρο κινούνται τα ανταγωνιστικά σχέδια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καθώς και το «Ποτάμι» το οποίο επιδιώκει να παίξει ρόλο καταλύτη στις συνολικότερες διεργασίες.

Το ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της «Ελιάς», σε συνεργασία με το κόμμα του Λοβέρδου, τους «58» και άλλες κινήσεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, με στόχο να αποκτήσει προβάδισμα στην κούρσα για την κάλυψη της «τρύπας στο κέντρο του πολιτικού συστήματος». Ως ισχυρό χαρτί προβλήθηκε το γεγονός ότι, παρά τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» καταγράφουν υψηλά ποσοστά σε εκλογές συνδικάτων και επιστημονικών ενώσεων -πολύ μεγαλύτερα από τα ποσοστά των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ- όπως το ίδιο φαίνεται, δημοσκοπικά τουλάχιστον, να κάνουν και υποψήφιοι σε μεγάλες περιφέρειες και δήμους, προερχόμενοι από τον ίδιο χώρο.

Στην πράξη, ωστόσο, μετά και την άρνηση της ΔΗΜΑΡ να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο σχέδιο, το σχήμα της «Ελιάς» δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σε αυτήν τη στόχευση, καθώς ουσιαστικά πήρε τη μορφή συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με πρώην υπουργούς και στελέχη του. Χρησιμοποιεί αυτό που οι ίδιοι οι αστοί χαρακτηρίζουν «φθαρμένο υλικό». Την ίδια ώρα, ο πρώην πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, βουλευτές και στελέχη που χαρακτηρίζονται ως «παπανδρεϊκοί», καθώς και άλλα στελέχη (όπως π.χ. ο Μ. Χρυσοχοΐδης) διαχώρισαν τη θέση τους από το εγχείρημα. Παρότι το σενάριο που έπεσε στο τραπέζι για δημιουργία νέου κόμματος από τους «παπανδρεϊκούς» για την ώρα εγκαταλείφθηκε (πιθανότατα για μετά τις ευρωεκλογές), η διάσταση παραμένει και καταγράφεται και στην επιλογή τους να απέχουν από το ευρωψηφοδέλτιο της «Ελιάς».

Η ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά της, αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην «Ελιά» (παρότι «πρωτοκλασάτα» στελέχη της τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της συμμετοχής στις διεργασίες για τη συγκρότησή της), αλλά να διεκδικήσει να πάρει η ίδια το «πάνω χέρι» στην κούρσα για την ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας. Σε αυτό το πλαίσιο παρουσίασε την «Προοδευτική Συνεργασία», το σχήμα δηλαδή που συγκρότησε σε συνεργασία με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δοκιμασμένα στην υπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης από θέσεις υπουργών, βουλευτών και ευρωβουλευτών. Στόχος που διακηρύσσεται από τη ΔΗΜΑΡ είναι η διαμόρφωση ενός τρίτου πόλου που θα μπορέσει «να γίνει ο καταλύτης (...) που θα απαλλάξει τους Ελληνες από το αδιέξοδο δίλημμα του διπόλου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ», στην πραγματικότητα «κάνοντας παιχνίδι» πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο πόλο, ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος για κυβερνητική σταθερότητα.

Το θέμα για το σύστημα, βέβαια, είναι ότι κανένα από αυτά τα δύο σχήματα, ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε της ΔΗΜΑΡ, δε φαίνεται ικανό, σε αυτήν τη φάση, να «τραβήξει το κάρο» στην υπόθεση της «κεντροαριστεράς». Κάπου εδώ έρχεται και κολλάει η εμφάνιση του «Ποταμιού», του πιο πρόσφατου δηλαδή σχεδίου που κινείται ουσιαστικά στον ίδιο χώρο, με τον επικεφαλής του Στ. Θεοδωράκη να επιβεβαιώνει συνεχώς την επιδίωξή του να παίξει ρόλο «καταλύτη» στην αναμόρφωση. «Θέλουμε το Ποτάμι να είναι η μαγιά για το καινούργιο» σημειώνει, και προσθέτει χαρακτηριστικά: «Το δίλημμα μέχρι χθες ήταν αν θα μετακινηθούμε στο δεξιό ή το αριστερό δωμάτιο του παλιού μισογκρεμισμένου σπιτιού. Εμείς αποφασίσαμε να αλλάξουμε σπίτι (...) Να φτιάξουμε ένα άλλο κίνημα που αν πετύχει, θα σπρώξει και το παλιό σύστημα σε ανακαίνιση».

Προσφέροντας ήδη σημαντικές υπηρεσίες σε αυτήν την επιχείρηση της «ανακαίνισης», ανακυκλώνει με τον αέρα του «φρέσκου» την απάτη της ταύτισης της καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη λαϊκή ευημερία, αναπαράγει όλους τους αποπροσανατολιστικούς ισχυρισμούς ως προς τις αιτίες της κρίσης, καθώς και την προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών για την πρόκλησή της στο λαό: «Η Ελλάδα προσπαθεί να βρει το βηματισμό της προς την ανάπτυξη και την ευημερία, κουβαλώντας όμως ακόμα πολλά από τα βαρίδια του παρελθόντος: Ενα μεγάλο δημόσιο χρέος, μια αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, μια αργή δικαιοσύνη, κομματικοποιημένους και λεηλατημένους θεσμούς και μια νοοτροπία άρνησης των ευθυνών, ωχαδερφισμού και καιροσκοπισμού που δεν την αφήνει να προχωρήσει μπροστά», αναφέρεται χαρακτηριστικά στις θέσεις του «Ποταμιού» για την εξωτερική πολιτική.

Στο ίδιο κείμενο, συμβάλλοντας στη συσκότιση του ρόλου της ΕΕ ως αντιδραστικού διακρατικού οικοδομήματος του κεφαλαίου, σημειώνεται πως για όλα ευθύνονται οι «γραφειοκρατικές αγκυλώσεις των θεσμών της» που την εμποδίζουν «να αναλάβει δράση στο πλευρό του Ευρωπαίου πολίτη, αυτός είναι ο ρόλος τους εξάλλου και ας έχει ξεχαστεί»!

Στο ίδιο κάδρο, εξάλλου, εντάσσεται και η λεγόμενη «πρωτοβουλία των 5 δημάρχων»: Παρότι εμφανίζεται με «αυτοδιοικητικό» μανδύα, οι παρεμβάσεις της επιβεβαιώνουν όλο και περισσότερο ότι αποτελεί και αυτή ένα κομμάτι που πιθανότατα θα παίξει ρόλο στο συνολικότερο ζήτημα της αναμόρφωσης, με σαφές πολιτικό στίγμα και προτάσεις ενίσχυσης της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής, ντυμένο με περιτύλιγμα «νέου», «ακομμάτιστου» και «εκσυγχρονιστικού».

Η ανασύνθεση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας είναι αναμφισβήτητα το βασικό ζητούμενο της αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι έλειψαν οι διεργασίες στα «δεξιά» του αστικού πολιτικού φάσματος. Μετρώντας και τη μεγάλη φθορά του ΠΑΣΟΚ, του κυβερνητικού εταίρου της ΝΔ, και τις δυσκολίες της «Ελιάς», όλο και πιο έντονα έρχεται στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα το σενάριο της μετεξέλιξης της ΝΔ σε μια «νέα» αστική, «φιλοευρωπαϊκή» παράταξη, που θα μπορέσει να ενσωματώσει «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις και εκτός ΝΔ. Μια τέτοια «μετεξέλιξη», αντικειμενικά μπορεί να «κουμπώσει» και με την ανάγκη της αστικής τάξης να έχει στη σημερινή φάση και μια «κεντροδεξιά» προσανατολισμένη στην επιδίωξη της αλλαγής μείγματος διαχείρισης. Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται και τα σενάρια περί «Συναγερμού» και συγκρότησης της «Νέας Ελλάδας», που παρουσιάζονται ως σκέψεις του Αντ. Σαμαρά σε αυτήν την κατεύθυνση, με ορίζοντα την περίοδο μετά τις ευρωεκλογές.

Την ίδια στιγμή, και καθώς φαίνεται ότι το κυρίαρχο κομμάτι της αστικής τάξης επιλέγει σε αυτήν τη φάση το «ξήλωμα» της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (όπως ακριβώς σε προηγούμενη φάση επέλεξε το «φούσκωμά» της), ένα βασικό ζήτημα που εντοπίζεται ως «κενό» είναι το τι γίνεται στο λεγόμενο «δεξιά της ΝΔ» χώρο, συνολικότερα στο χώρο της λεγόμενης «πατριωτικής δεξιάς». Τα «σπουδαία» σε ό,τι αφορά αυτό το ερώτημα της αναμόρφωσης φαίνεται ότι αναμένονται μετά τις ευρωεκλογές, ωστόσο οι εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων στη Χρυσή Αυγή και στους «Ανεξάρτητους Ελληνες», με τις «ανεξαρτητοποιήσεις» βουλευτών και τις κατηγορίες περί «προδοσίας», «αποστασίας» και «κατασκοπείας», όπως και οι κινήσεις του προηγούμενου διαστήματος (π.χ. η δημιουργία της «Ενωσης για την Πατρίδα και το Λαό» του Β. Πολύδωρα), επιβεβαιώνουν ότι και εδώ οι διεργασίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη θα επιταχύνουν τις διεργασίες στο σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος: Θα αποτυπώσουν το συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης, θα αναδείξουν τις δυνάμεις που θα κρατήσουν τα «σκήπτρα» στην επιχείρηση της αναμόρφωσης, μπροστά και στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές. Ταυτόχρονα, θα μετρηθεί η ικανότητα συνολικά των αστικών κομμάτων να συνεχίσουν να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε συνθήκες που το αστικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει δυσκολίες.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, όλα τα παραπάνω πρέπει να αποτελέσουν ένα ακόμα βασικό κριτήριο ψήφου για το λαό: Θα πρέπει, δηλαδή, να επιλέξει αν θα δώσει, μέσα και από την ψήφο του, τη δυνατότητα στο αστικό πολιτικό σύστημα να βρει το κατάλληλο μοντέλο, τον κατάλληλο συνδυασμό σχημάτων για να συνεχίζει την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. 'Η, αντίθετα, αν θα κάνει επιλογή με κριτήριο τη στάση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο, αν θα αξιοποιήσει και την εκλογική μάχη, για να οξύνει τη δυσκολία των αστών να ολοκληρώσουν την αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού, για να τιμωρήσει όλα τα κόμματα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και του ευρωμονόδρομου, ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Την περασμένη Τετάρτη, ο Γ. Δραγασάκης, κατά πολλούς «νούμερο 2» της Κουμουνδούρου, παρείχε διαβεβαιώσεις σε Γερμανούς βουλευτές, μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ομοσπονδιακού Γερμανικού Κοινοβουλίου, δηλώνοντας σε ό,τι αφορά τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εφόσον αναλάβει την αστική διαχείριση: «Εάν ο ελληνικός λαός αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα ήθελα να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης».

Για να κάνει, μάλιστα, ακόμα πιο ευδιάκριτη την... «αξιοπιστία» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Δραγασάκης πρόσθεσε: «Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη Δημόσια Διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά για να τα κάνουμε αυτά, πρέπει να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα του χρέους και της λιτότητας, δεν μπορούμε να τα κάνουμε σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης»!

Ο Γ. Δραγασάκης παρακάλεσε τους Γερμανούς βουλευτές να... «μελετήσουν» τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής! «Το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι το πρόγραμμα, το οποίο εφαρμόστηκε, είχε μια σειρά από οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, που θα ήθελα να παρακαλέσω τους Γερμανούς συναδέλφους να τις μελετήσουν», είπε, καλώντας τους να συλλογιστούν το πώς με τα υπάρχοντα δεδομένα μπορεί «η οικονομία να υπερβεί την κρίση».

Επιμένοντας να καταθέτει διαπιστευτήρια «μέσα» και «έξω», συνολικότερα στο κεφάλαιο αλλά και συγκεκριμένα στην αντιπροσωπεία του γερμανικού Κοινοβουλίου, διαβεβαίωσε ότι οι λύσεις που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εντός του καπιταλιστικού δρόμου και της ΕΕ: «Επειδή, ενδεχομένως, έχετε ακούσει διάφορα για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πολιτική δύναμη, που από την αρχή της κρίσης εξέφρασε τις δικές του σαφείς και τεκμηριωμένες απόψεις για τ' αποτελέσματα της πολιτικής, που ήλθε να εφαρμοστεί. Εμείς είμαστε έτοιμοι, εάν υπάρχουν διαφωνίες, να βρούμε έναν τρόπο, ν' αποτιμήσουμε από κοινού τ' αποτελέσματα της πολιτικής, όπως έγινε μια προσπάθεια πρόσφατα απ' το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θέλουμε ν' αποκτήσει μια κοινή αντίληψη των εξελίξεων, διότι μας ενδιαφέρει το μέλλον και το δικό μας και το κοινό μέλλον της Ευρώπης»...

Οσα λέει ο Δραγασάκης ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δε διαφέρουν απ' όσα υποστηρίζει και η σημερινή κυβέρνηση: Αναδιαρθρώσεις στο κράτος, μεταρρυθμίσεις, φορολογική και άλλες, σε όφελος του κεφαλαίου. Μαζί και υποσχέσεις για πάταξη της διαφθοράς που την παρουσιάζουν σαν αιτία των ελλειμμάτων και των χρεών, ακόμα και της καπιταλιστικής κρίσης, για να συγκαλύπτουν τον πραγματικά υπεύθυνο!

Δεν ήταν τυχαίο που, για μια ακόμα φορά, ο Δραγασάκης έλαβε τα συχαρίκια των «Νέων» για τις δηλώσεις του αυτές.

Για αλλαγές στο κράτος μίλησε και η Ρένα Δούρου, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Αττικής σε συνέντευξή της στο «Πρώτο Θέμα», 23/3/2014. Είπε: «Μη μου λες εμένα για μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς. Πες μου μία που έκαναν όλοι αυτοί; Καμία (...) Εμείς είμαστε οι αυθεντικοί μεταρρυθμιστές και εκσυγχρονιστές. Εμείς θα φτιάξουμε ένα αστικό κράτος μεταρρυθμιστικό». Τι σημαίνει αυτό; Ενα κράτος στην υπηρεσία των καπιταλιστών όπως το σημερινό, αλλά πολύ πιο αποτελεσματικό στην αποστολή του και σταθερά εχθρικό για το λαό. Για παράδειγμα, δήλωσε η κ. Δούρου πριν λίγες μέρες, στο Συνέδριο του Ελληνικού Ινστιτούτου Επιχειρηματικότητας & Αειφόρου Ανάπτυξης που αφορούν στους ανέργους: «Απαιτείται ριζική αναθεώρηση και επανατοποθέτηση του συστήματος επιδότησης ανέργων στην κατεύθυνση ενθάρρυνσης της απασχόλησης. Υποστήριξη των ανέργων και της εργασίας και όχι της ανεργίας. Στις δράσεις στήριξης των ανέργων να ενταχθούν προγράμματα δημιουργίας νέων και κατά προτεραιότητα μόνιμων θέσεων εργασίας από τις ΜμΕ και ανάπτυξης επιχειρηματικότητας από τους άνεργους και ιδιαίτερα τους νέους. Ειδικά προγράμματα στήριξης νέων ή υφιστάμενων ΜμΕ, με επιδοτούμενες θέσεις εργασίας νέων επιστημόνων, σε καινοτόμους τομείς. Τα προγράμματα κατάρτισης ή επανεκπαίδευσης ανέργων να συνδέονται άμεσα με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης από υφιστάμενες επιχειρήσεις ή τη δημιουργία νέων ιδιαίτερα κοινωνικών επιχειρήσεων - συνεταιρισμών». Αντί, δηλαδή, για μέτρα προστασίας των ανέργων, προκρίνονται μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματιών με τζάμπα εργατικό δυναμικό μέσω των περιβόητων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης» που κι αυτές τις πληρώνει ο λαός. Ταυτόχρονα, ψευδαισθήσεις στους ανέργους ότι θα γίνουν επιχειρηματίες. Κι επιπλέον με φοροασυλία. Είπε ακόμα η κ. Δούρου: «Το σημερινό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει κυβέρνηση και τρόικα, κάθε άλλο παρά φιλικό προς την υγιή επιχειρηματικότητα μπορεί να χαρακτηριστεί. Για παράδειγμα, το αβέβαιο φορολογικό καθεστώς ... καθώς και τα άνισα φορολογικά βάρη σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, που επιβάλλει η τρόικα, κάθε άλλο παρά ευνοούν τη δραστηριότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Αλλά και ο Γ. Σταθάκης - κατά τον Τσίπρα μελλοντικός υπουργός Οικονομικών - υπερασπίστηκε την ανάγκη «τομών στο κράτος». Μιλώντας σε ημερίδα του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» του γερμανικού αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ «Die Linke», στις 22/23 Μάρτη, απαρίθμησε τα εξής μέτρα κατεπείγουσας προτεραιότητας, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία: «α) Απλοποίηση και αποσαφήνιση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων, χωρίς εκπτώσεις σε εργασιακά και περιβαλλοντικά ζητήματα, β) κατάρτιση και ψήφιση νέου αναπτυξιακού νόμου με κλαδική και χωρική εστίαση και σαφείς εργασιακές και οικολογικές δεσμεύσεις, γ) δημιουργία υποδομών στήριξης και παρότρυνσης των ΜμΕ προς την εξωστρέφεια με νέους αναπτυξιακούς θεσμούς, δ) κατεπείγουσα επίλυση "χρονιζόντων και ώριμων" προβλημάτων, που σχετίζονται με τη χωροταξία και την πολεοδομία στη χώρα, ε) εις βάθος μηχανοργάνωση του Δημοσίου και κάθετη δικτύωση με τρόπο που θα ενισχύσει τις κατά τόπους επιχειρήσεις και θα αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία και την υπηρεσιακή παράλυση».

Πρόκειται για τομές στοχευμένες στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενός δρόμου δηλαδή στο πλαίσιο του οποίου «αιμορραγεί» ο λαός. Η στήριξη του συστήματος που ευθύνεται για αυτό, επιχειρείται να εξωραϊστεί στο όνομα ανέξοδων κι αόριστων υποσχέσεων περί αύξησης του κατώτατου μισθού. Ακόμα κι αν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση τηρούσε αυτήν την υπόσχεση θα επρόκειτο για δώρο άδωρο, αφού ταυτόχρονα απ' τη λαϊκή τσέπη θα συνεχίσουν να βγαίνουν πολλά περισσότερα μέσω της φοροεπιδρομής, ώστε να γεμίζει ο κρατικός κορβανάς και να στηρίζει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Πριν από τον Σταθάκη, στο ίδιο βήμα είχε βρεθεί ο Γ. Δραγασάκης και είχε δώσει μια απάντηση σε όσους ομνύουν σε κάποιο προγραμματικό ντοκουμέντο που τάχα τους δεσμεύει, δηλώνοντας ότι «το πρόγραμμα είναι υπό διαρκή εξέταση» και ότι «χρειάζεται μια στρατηγική προσαρμόσιμη». Σε ό,τι αφορά τους κυβερνητικούς εταίρους του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφέστατος λέγοντας «το αριστερό δεν είναι αυτονόητο. Χρειαζόμαστε ένα άνοιγμα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό».

Συνοψίζοντας τα διαπιστευτήρια στους καπιταλιστές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα του συνεδρίου του «Rosa Luxemburg» δήλωσε: «Τα μεγάλα προβλήματα της εποχής υπερβαίνουν την κλίμακα του έθνους - κράτους (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει από τους δανειστές την έναρξη διαπραγματεύσεων για νέα δανειακή σύμβαση, από μηδενική βάση. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα διεκδικήσουμε: Την αναδρομική απευθείας αναχρηματοδότηση των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, έτσι ώστε τα αντίστοιχα ποσά να εξαιρεθούν από το δημόσιο χρέος των χωρών μας. Την πραγματοποίηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για "Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος". Ενα ευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων για την ανάπτυξη».

Κι ακόμα πιο καθαρά στο non paper που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Τετάρτη: «...η οικονομία έχει χάσει πλήρως το βηματισμό της, η εκτίναξή της μπορείνα έρθει μόνο μέσα από ένα ισχυρό σοκ επενδύσεων που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί χωρίς το κράτος να παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό. Ολα τα εν δυνάμει πλεονάσματα της ελληνικής οικονομίας είναι δεσμευμένα στην αποπληρωμή του χρέους σε μεγάλο βάθος ετών. Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως θέση το αυτονόητο, δηλαδή, να φτιαχτεί για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου ένα νέο σχέδιο Marshal και η εξυπηρέτηση του χρέους να συνδεθεί με ρήτρα ανάπτυξης».

Τα πράγματα είναι καθαρά. Για τους εργαζόμενους πρέπει να αποτελέσει κριτήριο η στάση που κρατάει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε βασικές στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου όπως είναι η συμμετοχή στην ΕΕ, η υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, οι υποσχέσεις ενίσχυσης της δράσης των επιχειρήσεων μέσα από αναδιαρθρώσεις στο κράτος και με την εξασφάλιση ζεστού χρήματος. Ομως έτσι αποκαλύπτεται και ο ρόλος όλων αυτών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ της «Αριστερής Πλατφόρμας» που προσπαθούν να εμφανισθούν ως «αντικαπιταλιστικές», «αντιιμπεριαλιστικές» φωνές. Ως «ολίγον- κομμουνιστές» που νοιάζονται μάλιστα για το ΚΚΕ, το πονάνε παρ' όλο που προσπάθησαν να το διαλύσουν και ενώ σήμερα γίνονται βασικοί φορείς του αντι-ΚΚΕδισμού. Που νοιάζονται δήθεν την «ταξική ανασύνταξη» του εργατικού κινήματος παρ' όλο που τα στελέχη τους πρωτοστάτησαν στον εκφυλισμό του και ενώ σήμερα θέλουν το κίνημα όχημα για την ανάδειξη της «κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτούς δηλαδή που σήμερα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο που παλιότερα έπαιξε η λεγόμενη «αριστερή σοσιαλδημοκρατία» που θα «έσπρωχνε» δήθεν τη σοσιαλδημοκρατία «προς τα αριστερά». Το παιχνίδι αυτό παίχτηκε και στο ΠΑΣΟΚ με διάφορους τρόπους από τον Τσοχατζόπουλο μέχρι τον Τζουμάκα και την ΠΑΣΚΕ. Το ρόλο του εγκλωβισμού πιο συνειδητοποιημένων εργαζομένων, με συμμετοχή στο εργατικό - λαϊκό κίνημα στη γραμμή της «αριστερής κυβέρνησης».

Το ΚΚΕ, στον αντίποδα της πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που υλοποιείται από Περιφέρεια και Δημοτικές Αρχές, προβάλλει στόχους διεκδίκησης και πάλης για την ορθολογική διαχείριση των «Αστικών Στερεών Αποβλήτων» και πρωτοστατεί με όλες τις μορφές και με όλες του τις δυνάμεις, ώστε να γίνουν αυτοί οι στόχοι υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οι δεκάδες κινητοποιήσεις, Ερωτήσεις και παρεμβάσεις σε Βουλή, Ευρωβουλή, Περιφέρεια και Δήμους έχουν στο επίκεντρό:

Να διαμορφωθεί χωρίς άλλες καθυστερήσεις νέος κεντρικός σχεδιασμός που θα προβλέπει τον αποκλεισμό της ιδιωτικοποίησης και την απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζομένων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Τη μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων, την προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή. Την ορθολογική μεταφορά των απορριμάτων μέσω σταθμών μεταφόρτωσης, περιλαμβανομένης και της θαλάσσιας μεταφοράς. Την πλήρη αποκατάσταση των εκατοντάδων μεγάλων ανεξελέγκτων χωματερών. Τη δίκαιη και τεκμηριωμένη χωροθέτηση των υποδομών με γνωστά από πριν κριτήρια, που θα παίρνουν υπόψη την ισόρροπη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Ειδικότερα για την Αττική να σταματήσει κάθε διαδικασία για την κατασκευή και την ανάθεση της λειτουργίας των τεσσάρων μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων. Να κλείσει άμεσα και οριστικά ο ΧΥΤΑ Φυλής, να μετεγκατασταθεί σε κατάλληλη εκτός Θριασίου θέση ο αποτεφρωτήρας των μολυσματικών, να αρχίσει άμεσα η απορρύπανση και περιβαλλοντική αποκατάσταση της ευρύτερης περιοχής. Παράλληλα, να εκπονηθεί πλήρης επιδημιολογική μελέτη που θα περιλαμβάνει τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στη ζώνη επιρροής Φυλής - Ανω Λιοσίων σε συνδυασμό με τη λειτουργία των άλλων, υψηλής όχλησης, εγκαταστάσεων που συνωστίζονται στο βεβαρημένο Θριάσιο.

Και στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων αποδεδειγμένα και διαχρονικά οι κομμουνιστές έχουν τη μόνη φιλολαϊκή και ρεαλιστική πρόταση που σέβεται την υγεία και το περιβάλλον του λαού και δίνει λύση στο πρόβλημα.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, ο Μπάμπης Ζιώγας, μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Δημήτρης Τσιουμπρής, υποψήφιος δήμαρχος Φυλής, ενώ θα παρέμβουν και εκπρόσωποι φορέων της περιοχής.

Η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ ενόψει των εκλογών του Μάη καλεί τους εργαζόμενους του Θριάσιου και ευρύτερα της Δυτικής Αττικής να βγάλουν συμπεράσματα και από το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμάτων για τις πολιτικές που εφαρμόζει και υποστηρίζει κάθε πολιτική δύναμη.

Οι εκάστοτε αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιμένουν να διατηρούν το Θριάσιο ως σκουπιδότοπο όλης της Αττικής και όχι μόνο. Σ' αυτήν την κατεύθυνση διαχρονικά έχουν την υποστήριξη των διοικήσεων του ΕΔΣΝΑ (Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής), όπου συναποφασίζουν τα δημοτικά και περιφερειακά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και για πολλά χρόνια και του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τη συναίνεση των τριών τελευταίων δημάρχων Ανω Λιοσίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στο δόγμα «όλα τα σκουπίδια στην Αττική» και δεν αποκλείει το υπερκορεσμένο Θριάσιο από την κατασκευή νέων μονάδων επεξεργασίας απορριμάτων.

Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων, που είναι στενά δεμένη με τη ζωή της εργατικής τάξης, όπως αυτή υλοποιείται στην Αττική, προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στο περιβάλλον, στις συνθήκες εργασίας και στο πενιχρό εισόδημα της λαϊκής οικογένειας. Αποτελεί άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της υποβάθμισης ολόκληρου του τόξου της Δυτικής Αττικής που κατοικείται από εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, ανέργους και τα παιδιά τους.

Με αφορμή τη συγκέντρωση του ΚΚΕ την επόμενη Κυριακή, δηλώσεις έκαναν στον «Ριζοσπάστη» ο υποψήφιος δήμαρχος Φυλής Δημήτρης Τσιουμπρής, ο Θοδωρής Χαμαλίδης, εργαζόμενος στο δήμο και εκλεγμένος στη διοίκηση του Σωματείου Εργαζομένων με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ καθώς και μέλος του ΔΣ του ΕΔΣΝΑ, και ο Νίκος Ζαπάντης, δάσκαλος και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/Βάθμιας Εκπαίδευσης Φυλής.

Ο Νίκος Ζαπάντης σημειώνει: «Δε φτάνει να λέμε στα παιδιά γενικόλογες θεωρίες για την ανακύκλωση, την προστασία του περιβάλλοντος και την επιβάρυνση της περιοχής από τη λειτουργία του ΧΥΤΑ. Χρειάζεται ανάπτυξη συγκεκριμένης δραστηριότητας, που θα διαπερνά κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία των μαθητών, των γονέων, των δασκάλων και καθηγητών της περιοχής καθώς η ανησυχία για τις επιπτώσεις είναι δικαιολογημένα έντονη. Σ' αυτήν την κατεύθυνση παλεύουν οι κομμουνιστές και οι εκλεγμένοι με τη "Λαϊκή Συσπείρωση". Να κατανοηθεί ότι στην περιοχή μας λειτουργεί εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια μια υγειονομική βόμβα. Δίνουμε τη μάχη να μάθουν οι μαθητές και οι γονείς τι μας ετοιμάζουν: Οσα εργοστάσια και να φτιάξουν στην Αττική, το 85% των σκουπιδιών θα εξακολουθεί να έρχεται στη χωματερή της Φυλής. Επίσης, να μάθουν ότι η διαχείριση των απορριμάτων ιδιωτικοποιείται, επομένως θα την πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά. Εκεί οδηγεί η κατεύθυνση της "αυτοχρηματοδότησης" των δήμων και η αναζήτηση πόρων που όλες οι άλλες δυνάμεις υπερασπίζονται: Στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, στις παραχωρήσεις - ιδιωτικοποιήσεις, όπως στην Πάρνηθα, όπου σχεδιάζονται αιολικά πάρκα. Η κατάσταση αυτή στην περιοχή μας συμπληρώνει τα υπόλοιπα φλέγοντα προβλήματα διαβίωσης, όπως η ανεργία, οι διακοπές στο ρεύμα και το νερό λόγω των απλήρωτων λογαριασμών, τα χρέη που πλήττουν τα λαϊκά νοικοκυριά.

Στοιχεία και εκθέσεις αποκαλύπτουν την όλο και μεγαλύτερη ρύπανση του εδάφους και των νερών από τις ανεξέλεγκτες απορρίψεις αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή. Οι βαριές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων επιβεβαιώνονται από τη μάστιγα των καρκίνων. Η κατεύθυνση της ΕΕ για καύση των απορριμάτων θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη δημόσια υγεία. Η κοινή πάλη του γονεϊκού, του μαθητικού, του λαϊκού κινήματος μπορεί να δώσει τη λύση. Η οριστική απομάκρυνση της χωματερής και η περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής αποτελεί μόνιμο αίτημα του ΚΚΕ και πρωτοστατούμε ώστε να διαπερνά όλη την πάλη του λαϊκού κινήματος στην περιοχή. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στο ότι η ύπαρξη του σκουπιδότοπου χαρακτηρίζει εδώ και δεκαετίες τις γειτονιές μας».

Ο Θοδωρής Χαμαλίδης τονίζει: «Είναι ξεκάθαρη η κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμάτων αλλά και της αποκομιδής. Πρόκειται για συνολικό σχεδιασμό, παίρνοντας υπόψη ότι τα σκουπίδια είναι χρυσή επένδυση για το κεφάλαιο. Τελικά θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι με απολύσεις και φθηνά μεροκάματα για να βγάζουν κέρδη οι ιδιώτες. Οι τελευταίες εξελίξεις με το ΧΥΤΑ στο Γραμματικό δείχνουν ότι εξαρχής ο σχεδιασμός ήταν να συνεχιστεί η επιβάρυνση της περιοχής και για τρεις - τέσσερις δεκαετίες ακόμα να δέχεται το σύνολο των απορριμάτων της Αττικής και όχι μόνο. Τα εργοστάσια που θα εγκατασταθούν και με τη ρήτρα που έχει μπει στο κράτος για τους ελάχιστους τόνους που θα παραλαμβάνουν, προκειμένου να μεγιστοποιείται το κέρδος, θα κάνουν την κατάσταση αφόρητη. Οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές από όταν εγκαταστάθηκε η χωματερή. Πρέπει να αλλάξει ο περιφερειακός σχεδιασμός και να απομακρυνθεί άμεσα ο ΧΥΤΑ εκτός Θριασίου.

Οι συνθήκες εργασίας και υγιεινής των εργαζομένων στο ΧΥΤΑ δεν καλύπτουν ούτε στοιχειωδώς τις προβλεπόμενες προδιαγραφές. Μεταξύ άλλων διεκδικούμε να διασφαλιστούν έσοδα στο δήμο από το κράτος προκειμένου να μη συνδέεται η μισθοδοσία των εργαζομένων με τα "αντισταθμιστικά οφέλη" λόγω της λειτουργίας του ΧΥΤΑ στην περιοχή. Αυτό οδηγεί ουσιαστικά σε εκβιασμό ώστε προκειμένου να εξασφαλιστούν πόροι για τη μισθοδοσία των δημοτικών υπαλλήλων να ανεχόμαστε τη χωματερή και τους κινδύνους που εγκυμονεί για την περιοχή μας. Ευθύνες σοβαρές φέρει και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, που είτε διεκδικεί τον "υγιή ανταγωνισμό" και αναζητά τον "καθαρό επιχειρηματία" είτε αναπαράγει τη συζήτηση για το τι είδους εργοστάσιο πρέπει να εγκατασταθεί, χωρίς να θίγει το θέμα του χώρου και του περιφερειακού σχεδιασμού».

Ο Δημήτρης Τσιουμπρής υπογράμμισε: «Φέτος κλείνουν 50 χρόνια λειτουργίας της χωματερής στα Ανω Λιόσια. Οι διοικήσεις των Δήμων και της Περιφέρειας έχουν πολύ σοβαρές ευθύνες. Κυνηγώντας τα "αντισταθμιστικά" χρόνο με το χρόνο και με το επιχείρημα ότι η χωματερή είναι η ζωή μας, έφερναν το θάνατο στις αυλές μας. Η σημερινή διοίκηση του ΠΑΣΟΚ από τη μια λέει ότι η χωματερή φεύγει στο τέλος του χρόνου, από την άλλη έχει βάλει ήδη την υπογραφή της για παραμονή μέχρι το 2024. Πρέπει να γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος η διεκδίκηση για άμεσο και οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο των κατοίκων, παλιές και καινούργιες, δε λένε κουβέντα για τη χωματερή και την απομάκρυνσή της. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμυθιάζει για διενέργεια δημοψηφίσματος στη Φυλή για το θέμα ενώ σε κεντρικό επίπεδο αποφεύγει να πάρει ξεκάθαρη θέση, με τους υποψηφίους του να λένε άλλα στα Α. Λιόσια και άλλα στο Γραμματικό και την Κερατέα.

Το ΚΚΕ διαχρονικά πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις των κατοίκων των όμορων δήμων με αίτημα την απομάκρυνση της χωματερής. Το πρόβλημα αυτό παραμένει στην πρώτη γραμμή της πάλης και καλούμε τους εργαζομένους να βγάλουν συμπεράσματα και να το κάνουν κριτήριο ψήφου. Η διοίκηση του δήμου το μόνο που κάνει χρόνια τώρα είναι να προπαγανδίζει ότι η χωματερή μάς δίνει μεροκάματο και να διεκδικεί από την Περιφέρεια τα "αντισταθμιστικά", που ακόμα κι αυτά δεν πάνε για την περιβαλλοντική αποκατάσταση, όπως υποτίθεται ότι προβλέπεται. Από την πλευρά της η διοίκηση της Περιφέρειας για το μόνο που φροντίζει είναι για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης, που θα μας φορτώσει με νέα βάρη.

Εκτός των άλλων σημειώνουμε ότι η χωματερή φέρνει μαζί της κι άλλες ρυπογόνες δραστηριότητες, όπως η εγκατάσταση εργοστασίου παραγωγής Ενέργειας από την καύση κομπόστ που σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί».

Ο «Ριζοσπάστης» έχει αποκαλύψει με προηγούμενο ρεπορτάζ ένα σοβαρό ζήτημα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, των εργαζομένων, που φέρνει το νομοσχέδιο. Αυτό που σχετίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών των δήμων που αφορούν τους τομείς της καθαριότητας, του φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, το άρθρο 45 του νομοσχεδίου αναφέρει: «Επιτρέπεται η εκχώρηση και η ενεχυρίαση εσόδων από ανταποδοτικά τέλη για την εξασφάλιση κάθε είδους δημοσίων συμβάσεων ιδίως έργου, προμήθειας, υπηρεσίας, παραχώρησης, σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το ν. 3389/2005 και σύμβασης ενεργειακής απόδοσης κατά το ν. 3855/2010, οι οποίες συνάπτονται από τους Δήμους με σκοπό την εξυπηρέτηση της αντίστοιχης υπηρεσίας χάριν της οποίας επιβάλλονται τα ανταποδοτικά τέλη».

Ετσι, οι δήμοι θα εκχωρούν ή θα βάζουν ως ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού - που εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ - και θα υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Αυτές οι υπηρεσίες που θεωρούνται από τις βασικές σε ένα δήμο τώρα θα παραχωρούνται σε ιδιώτες. Εξέλιξη που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων στους δήμους, μιας και πλέον δεν θα είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία τέτοιων υπηρεσιών. Εκτός όμως από την καθαριότητα και το φωτισμό, υπάρχουν και άλλες λεγόμενες ανταποδοτικές υπηρεσίες και άρα ανταποδοτικά τέλη, όπως το τέλος ύδρευσης, τα τέλη χρήσεως υπονόμων, τα τέλη σύνδεσης με το αποχετευτικό δίκτυο, τα τέλη στα νεκροταφεία, τα τέλη από εκμετάλλευση χώρων στάθμευσης, το τέλος ακίνητης περιουσίας, το τέλος χρήσης κοινόχρηστων χώρων, το τέλος διαφήμισης κ.ά.

Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αναφέρεται πως η κυβέρνηση θέλει να διασώσει ...τους δήμους από το δανεισμό για την άσκηση αρμοδιοτήτων ανταποδοτικού χαρακτήρα. Λένε, δηλαδή, ότι οι δήμοι έχουν δύο επιλογές για να παρέχουν υπηρεσίες: Η δανεισμό ή «ενεχυρίαση» των εσόδων τους και παράδοση των ανταποδοτικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες.

Αυτή η εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει το ρόλο της Τοπικής Διοίκησης ως κομματιού του αστικού κράτους, μέσα από το οποίο υλοποιείται η αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του ίδιου του υπουργού Εσωτερικών Γ. Μιχελάκη κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, την περασμένη Τετάρτη: «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση - είπε - είναι το πρώτο σκαλί, το πρώτο μέτωπο, όπου ο πολίτης βρίσκει το οργανωμένο κράτος». Ακριβώς εκεί είναι η ουσία. Και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο - όπως και όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια «πέρασαν» και αφορούσαν διοικητικές αλλαγές - λειτουργεί στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης του ρόλου της Τοπικής Διοίκησης ως κομματιού ενός οργανωμένου αστικού κράτους με αποστολή την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Δεν είναι τυχαίο που το νομοσχέδιο βάζει ζητήματα που αφορούν την ενεργοποίηση του θεσμού του ελεγκτή νομιμότητας. Τον διορισμένο δηλαδή από το κράτος που ελέγχει το εάν οι αποφάσεις ενός Δημοτικού ή Περιφερειακού Συμβουλίου είναι νόμιμες, δηλαδή αν συμμορφώνονται με την αντιλαϊκή νομοθεσία. Ρόλο που παίζει σήμερα και ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό, θα αναφέρουμε ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα που έρχεται από ένα δήμο των νότιων συνοικιών της Αττικής. Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την έκτακτη χορήγηση οικονομικού βοηθήματος σε ένα δημότη που με την ιδιότητα του εθελοντή δασοπυροσβέστη είχε σοβαρό ατύχημα και έμεινε ανάπηρος. Η απόφαση πήγε στο γενικό γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και ακυρώθηκε, με το αιτιολογικό ότι ο συγκεκριμένος έπαιρνε σύνταξη ...600 ευρώ και κατά συνέπεια δεν δικαιολογείται άλλο βοήθημα από το Δημόσιο...

Καθόλου τυχαία η συγκυβέρνηση συνδέει στο ίδιο νομοσχέδιο την εκχώρηση υπηρεσιών όπως η καθαριότητα και ο φωτισμός με την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω συγκεκριμένων χρηματοδοτικών προγραμμάτων (π.χ. «Jessica»). Κι αυτό γιατί τέτοια προγράμματα παρέχουν χρηματοδότηση μόνο εφόσον μπορούν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα και βέβαια προϋποθέτουν σύμπραξη με επιχειρηματίες.

Αναφέραμε και παραπάνω πως το νομοσχέδιο έρχεται να τροποποιήσει τον «Καλλικράτη» σε συγκεκριμένη, ακόμα πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια μιας αντιδραστικής διοικητικής μεταρρύθμισης. Θυμίζουμε ότι με τον «Καλλικράτη» η μείωση του αριθμού των περιφερειών και των δήμων, η διεύρυνση του χώρου ευθύνης τους, δεν έγινε για την απλή μεταφορά αρμοδιοτήτων, αλλά για την ισχυρότερη κρατική παρέμβαση ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι για ανάπτυξη της δράσης του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο στα νέα, λιγότερα σε αριθμό, σχήματα, αλλά με μεγαλύτερη εδαφική και πληθυσμιακή συγκέντρωση. Διακηρυγμένος στόχος είναι ο «δήμος-στρατηγείο», τμήμα ενός «κράτους-στρατηγείο» που θα ευνοεί με τις παρεμβάσεις του ακόμα πιο στοχευμένα τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Το θεσμικό πλαίσιο έχει διαμορφωθεί λοιπόν και πάνω σ' αυτό «χτίζονται» πλέον τα όποια κενά ή δυσλειτουργίες προέκυψαν στην πράξη από το 2011 μέχρι και σήμερα και ήταν εμπόδιο για να μπορεί να δρα το μεγάλο κεφάλαιο.

Εχει λοιπόν ένα ενδιαφέρον να δούμε πώς τοποθετείται πάνω σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Σακοράφα την περασμένη Τετάρτη στην Επιτροπή της Βουλής που συζητά το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει τον «Καλλικράτη» «βιαστικό και πρόχειρο σχεδιασμό». Και συμπληρώνει: «Εμείς έχουμε δεσμευτεί σε ένα νέο σχέδιο αναδιοργάνωσης του αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας (...) Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το σχέδιό μας σε κάθε περίπτωση έχει ένα χρόνο ωρίμανσης και εφαρμογής ικανό και αναγκαίο ώστε να μας επιβάλει μια υπεύθυνη και τεκμηριωμένη αντιμετώπιση των πολλών μέχρι τώρα και αρκετών με το σημερινό νομοσχέδιο τροποποιήσεων, για να μπορέσει να λειτουργήσει κατ' ελάχιστον ο "Καλλικράτης". Ομως, αυτό παράλληλα μας επιβάλλει να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο παρεμβάσεις που χειροτερεύουν ήδη προβληματικές διατάξεις του "Καλλικράτη" που αφορούν σε θέματα δημοκρατίας και διαφάνειας. (...)».

Κρατήσαμε αυτό το σκέλος της παρέμβασης γιατί αποτυπώνει την ουσία των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το δικό τους σχέδιο λοιπόν, η δική τους εναλλακτική, έχει στόχο ορισμένες επιμέρους παρεμβάσεις - ίσως και ουσιαστικές - που όμως θα πατήσουν πάνω στην υπάρχουσα δομή του αστικού κράτους, που θα διορθώσουν τον «Καλλικράτη». Ετσι εξηγείται εύκολα αυτό που είπε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώνοντας την παρέμβασή της: «...επικαλούμενη την αρχή της τοποθέτησής μου που ερμηνεύει τις στάσεις μας κατά τη συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου, εμείς επί της αρχής δηλώνουμε ότι δεν είμαστε καταρχήν αρνητικοί, θα περιμένουμε τις δικές σας τοποθετήσεις για να δούμε και την τελική μας στάση επιφυλασσόμενοι για τις παρεμβάσεις μας επί των άρθρων».

Και βεβαίως μετά από αυτή την παρέμβαση είναι απολύτως λογικό που ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Μιχελάκης ζητά τις επιμέρους προτάσεις - αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για Συμπαραστάτη του Δημότη και Ελεγκτή Νομιμότητας (σ.σ. είχε γίνει αναφορά και στο άρθρο 45 από την Σ. Σακοράφα). Και λέει: «Θα ήθελα από την κυρία Σακοράφα τις προτάσεις για το συγκεκριμένο θέμα του ελεγκτή νομιμότητας και για το Συμπαραστάτη του Δημότη, να δω τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο προτείνεται...».

-- Η Θεσσαλονίκη έχει μία από τις πλέον πολυδιαφημισμένες δημοτικές αρχές: Διοίκηση Μπουτάρη με τα έργα και τις ημέρες της. Πώς την κρίνετε;

-- Αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ, ο κ. Μπουτάρης και το στιλ που λανσάρει του δήθεν αντισυμβατικού, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η κριτική μας γίνεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και ως γενικό συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι τα έργα και οι ημέρες της δημαρχίας Μπουτάρη ποτέ δεν συνάντησαν τις αγωνίες, τα βάσανα, τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, της φτωχολογιάς της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, στάθηκαν και απέναντι τις περισσότερες φορές. Η διοίκηση Μπουτάρη μπορεί να κριθεί ως επιτυχημένη από τη σκοπιά των συμφερόντων των μεγαλοξενοδόχων, από τη σκοπιά της εξυπηρέτησης των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά ελάχιστα έως καθόλου έχει να αναδείξει για την κάλυψη των βασικών λαϊκών αναγκών.

-- Πως τεκμηριώνεται αυτή η κριτική;

-- Τι να πρωτοπεί κανείς, τα δημοτικά τέλη από την προηγούμενη διοίκηση είχαν φτάσει στα ύψη, νομίζω ήταν από τα ακριβότερα, από τα υψηλότερα στη χώρα μας. Η διοίκηση Μπουτάρη τα διατήρησε, έκανε μια μικρή, ελάχιστη μείωση, φέτος έκανε τη μείωση του 5% και την πολυδιαφήμισε. Βεβαίως, οι μισθοί έχουν πέσει 30% έως 40%, αλλά έχει γίνει και κάτι ακόμα, από κει που παλιότερα οι ζώνες επιβολής των δημοτικών τελών ήταν τρεις, τώρα έγιναν δύο και ως εκ θαύματος, παρά τη μείωση των δημοτικών τελών τη διαφημιζόμενη, στον προϋπολογισμό, εμφανίζονται τα δημοτικά τέλη να προϋπολογίζονται παρόμοια με τα περσινά.

Από τις εργασίες για την κατασκευή του μετρό

Εχουμε ανεργία, κυκλοφοριακό, μάλιστα πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε και το πάγωμα των έργων κατασκευής του Μετρό κάτι που θα εντείνει όλη αυτήν την κατάσταση, συγκοινωνιακό, απορρίμματα, δηλαδή οι δημότες της Θεσσαλονίκης είναι αντιμέτωποι με σωρεία προβλημάτων, τα οποία προστίθενται στα προβλήματα που δημιουργεί η συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική στους δημότες. Βεβαίως, τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων της Θεσσαλονίκης είναι πάρα πολλά, δε διαφέρουν όμως σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματα γενικότερα σε όλη τη χώρα, σε όλη την Ελλάδα.

-- Ποια είναι η θέση σας για τις εξελίξεις στο θέμα της κατασκευής του Μετρό;

-- Καταντάει φαρσοκωμωδία, είναι ένα έργο σε εξέλιξη 7 χρόνια. Η κοινοπραξία που ανέλαβε την εκτέλεση του έργου δήλωσε ότι σταματάει τις εργασίες. Προφανώς θέλει να εκβιάσει και εκβιάζει για να αυξηθεί το κόστος του έργου, φωνάζουν, ερίζουν μεταξύ τους οι δημοτικές παρατάξεις, αλλά δε λένε κουβέντα για το φόνο. Και ο φόνος είναι η ιδιωτικοποίηση κατασκευής των δημόσιων έργων. Βγάλαμε και ανακοίνωση ως Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας και λέμε ότι η μόνη λύση που μπορεί αυτήν τη στιγμή να βγάλει από το τέλμα ένα έργο μεγάλο, απαραίτητο για την πόλη, είναι ένας δημόσιος κατασκευαστικός φορέας που θα αναλάβει την διεκπεραίωση και την εκτέλεση του έργου.

Motion Team

Από εργατική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη

Από την πρώτη στιγμή, είπαμε και στο Δημοτικό Συμβούλιο, το στηρίξαμε, ότι αυτά τα ευρήματα θα πρέπει να παραμείνουν στη θέση τους και να εκτεθούν - υπάρχουν αυτήν τη στιγμή οι τεχνικές δυνατότητες - να συνυπάρξουν και οι αρχαιότητες και το μετρό.

-- Σε ποια άλλα γενικότερα ζητήματα εστιάζετε την κριτική σας;

-- Η διοίκηση Μπουτάρη συνεχίζει ακάθεκτη σε ό,τι έκανε η προηγούμενη διοίκηση. Είχε επιβάλει τη λεγόμενη ελεγχόμενη στάθμευση, είναι στάθμευση επί πληρωμή φυσικά, στο κέντρο της πόλης. Η διοίκηση Μπουτάρη φιλοδοξεί να την επεκτείνει σε όλη την πόλη και σε όλες τις γειτονιές, ο ίδιος δηλώνει φανατικός διώκτης του αυτοκινήτου, παραγνωρίζοντας ότι για αρκετούς συνδημότες μας το αυτοκίνητο είναι ένα αναγκαίο μέσο μεταφοράς, ελλείψει άλλων.

MotionTeam

Ο Γιάννης Δελής

Γενικότερα, έκλεισαν τον τελευταίο χρόνο τρία νοσοκομεία, το ένα ήταν εκτός ορίων του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά μιλάμε για το πολεοδομικό συγκρότημα. Ο λαλίστατος κατά τ άλλα κ. Μπουτάρης δεν έβγαλε «κιχ» γι' αυτό το κλείσιμο, συν τις μονάδες Υγείας που έκλεισαν με την τελευταία απορρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Εχουμε, επίσης, κλεισίματα εργοστασίων όπως είναι η «Κόκα - Κόλα» με τον ηρωικό αγώνα των εργαζομένων και εδώ έχει πάλι σημασία να δουν οι συμπολίτες και οι συνδημότες μας την αιδήμονα σιωπή της δημοτικής πλειοψηφίας, γιατί η δημοτική πλειοψηφία συνεργάζεται κατά κάποιον τρόπο με την πολυεθνική που είναι χορηγός για την ανακαίνιση κάποιων σχολείων. Η ίδια εταιρεία, δηλαδή, που τσακίζει τα δικαιώματα και απολύει εργαζόμενους, δηλώνει φιλάνθρωπος και προσπαθεί δήθεν ν' ανακαινίσει ένα ή δύο σχολεία. Εχουμε το κλείσιμο μεγάλων ιστορικών καταστημάτων όπως είναι ο «Φωκάς», γενικότερα το πρόβλημα της ανεργίας σπάει κόκαλα κυριολεκτικά και στη Θεσσαλονίκη.

Για τ' απορρίμματα, επίσης, έχει προχωρήσει ήδη η ιδιωτικοποίηση ενός τμήματος της καθαριότητας, για το μηχανουργείο του Δήμου το οποίο έχει αναλάβει ένας μεγαλόσχημος ιδιώτης, ο οποίος επισκευάζει ελάχιστα τα πολύ λίγα απορριμματοφόρα που υπάρχουν.

Οι παιδικοί σταθμοί, επίσης, δεν επαρκούν και εκτός από το θέμα των τροφείων, τα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει ούτε ένας νέος και φέτος πάλι στον προϋπολογισμό δεν προβλέπεται ανέγερση κάποιου παιδικού σταθμού.

Είναι πραγματικά ένας κυκεώνας προβλημάτων για τη λαϊκή οικογένεια και απέναντι σε αυτά τα προβλήματα, ξαναλέω, η διοίκηση Μπουτάρη δεν έχει να επιδείξει το παραμικρό. Είναι μια αντιλαϊκή από την αρχή ως το τέλος διοίκηση. Εχουμε διατυπώσει αυτήν τη θέση και μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια και μόνο τέτοια θα μπορούσε να είναι από τη στιγμή που ορκίζεται και αυτή στον «Καλλικράτη», ο οποίος έγκαιρα είχαμε πει ποια είναι η αποστολή του, ποιος είναι ο ρόλος του, να γίνει ο μοχλός εκείνος, έτσι ώστε οι Δήμοι να γίνουν επιχειρήσεις.

-- Αυτήν την περίοδο «τρέχουν» στη Θεσσαλονίκη η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Θεσ/νίκης. Ποια είναι η θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»;

-- Είναι δύο ζητήματα που απασχολούν το λαό της πόλης. Η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ έχει ήδη συντελεστεί κατά 26%. Η ΕΥΑΘ είναι μια ανώνυμη εταιρεία, η οποία είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο και το 26% των μετοχών ανήκει σε ιδιώτες. Δεν είναι δηλαδή κάτι που θα γίνει, μερικώς έχει γίνει. Αυτό το οποίο συζητείται τώρα είναι είτε η πλήρης ιδιωτικοποίησή της, είτε, και αυτό θέλει προσοχή από τον κόσμο, μια ιδιωτικοποίηση που μπορεί να έρθει από την πίσω πόρτα ή από το παράθυρο, με τη μέθοδο της «δημοτικοποίησης». Αναπτύσσεται μια φιλολογία και μια κινητικότητα από τους δημάρχους του πολεοδομικού συγκροτήματος, έτσι ώστε η ΕΥΑΘ να περάσει στα χέρια των δήμων. Ανάλογη πορεία είχαν και οι παιδικοί σταθμοί. Από κρατικοί παιδικοί σταθμοί μετατράπηκαν από την κυβέρνηση Σημίτη σε δημοτικοί παιδικοί σταθμοί και από την άλλη μέρα επιβλήθηκαν τροφεία και από εκεί που ήταν δωρεάν ο λαός τώρα υποχρεώνεται να τα πληρώνει και μάλιστα πανάκριβα. Το ίδιο θα γίνει και τώρα εάν προχωρήσει η λεγόμενη «δημοτικοποίηση», γιατί δεν υπάρχει επιχείρηση που να λειτουργεί στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και να μη λειτουργεί με τους όρους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας. Το λένε και οι ίδιοι, διαφορετικά θα κλείσει. Αυτό όμως σημαίνει ότι τα δικαιώματα των εργαζομένων της επιχείρησης θα τσακιστούν και βεβαίως το νερό θα είναι ένα εμπόρευμα. Και αυτό πρέπει να το πούμε και να το δώσουμε να το καταλάβει και ο κόσμος. Στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν κοινωνικά αγαθά. Υπάρχουν εμπορεύματα. Δεν αναγνωρίζει κανενός είδους κοινωνικά αγαθά και ως τέτοιο λοιπόν αντιμετωπίζει και το νερό. Στην περίπτωση, τώρα, του Οργανισμού Λιμένα Θεσσαλονίκης, που είναι ένα λιμάνι εξαιρετικής σημασίας και στρατηγικής σημασίας και για τη χώρα μας, αν θέλετε και για την άμυνα της χώρας, δεν είναι ένα μικρό λιμάνι σε ένα μικρό χωριό. Εκεί πέρα αναπτύσσονται πάλι δύο θεωρίες. Η μία είναι η μετοχοποίηση του λιμανιού και η πώλησή του δηλαδή, ή, η μέθοδος της παραχώρησης της οποίας υπέρμαχος είναι και ο κ. Μπουτάρης. Ο κ. Μπουτάρης έχει δηλώσει ότι έχει έρθει σε συνεννόηση με το Σύνδεσμο Βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας να παραχωρηθεί στο δήμο ο πρώτος προβλήτας και ο δήμος να το αξιοποιήσει υπογράφοντας μία σύμβαση παραχώρησης τύπου «Cosco» φαντάζομαι. Δηλαδή, δε σου πουλάω το σπίτι μου, αλλά σου το παραχωρώ να το κάνεις ό,τι θέλεις για τα επόμενα 99 χρόνια. Είναι δύο πλευρές και δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δεν πρόκειται για κάτι διαφορετικό.

-- Θεσσαλονίκη «Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας» για το 2014. Ποιοι είναι οι στόχοι αυτού του θεσμού, σε τι θα συμβάλει στη ζωή των κατοίκων της Θεσσαλονίκης;

-- Είναι ένας νεοπαγής θεσμός από την ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Φέτος κέρδισε αυτόν τον τίτλο η Θεσσαλονίκη μετά από ενέργειες της δημοτικής αρχής. Είναι ένας θεσμός, που, όπως λέει και το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί, στοχεύει στην ενσωμάτωση των νέων, της δημιουργικότητάς τους, των αναζητήσεών τους, το ομολογεί το ίδιο το κείμενο - πλαίσιο της λειτουργίας αυτού του θεσμού, που λέει ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναζήτηση και η εξεύρεση καλών πρακτικών, έτσι ώστε οι πολιτικές της ΕΕ να περάσουν πιο εύκολα σε τοπικό επίπεδο. Δηλαδή, αυτή η πολιτική που τσακίζει τις ζωές των εργαζομένων, των λαών όλης της Ευρώπης, σε όλη την ΕΕ, να γίνει πιο εύπεπτη, να γίνει αποδεκτή από τη νεολαία μας. Αλλά για ποια νεολαία μιλάμε. Στη Θεσσαλονίκη, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τα ποσοστά ανεργίας των νέων είναι τρομακτικά. Η υποαπασχόληση, τα ελάχιστα ή και καθόλου εργασιακά δικαιώματα, η ανασφάλιστη εργασία σπάνε κυριολεκτικά κόκαλα. Αυτή τη νεολαία θέλουν, λοιπόν, να την ενσωματώσουν, θέλουν να την κάνουν να στηρίζει και να υποστηρίζει τους ίδιους της τους δήμιους, την πολιτική δηλαδή της ΕΕ και μέσα από εκδηλώσεις πάσης φύσεως συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής, πάρα πολλούς διαγωνισμούς ακόμα και μαγειρικής, να επιχειρήσουν την ενσωμάτωση της νεολαίας στην κεντρική πολιτική ιδέα της ΕΕ, η οποία είναι μία, είναι το κέρδος, το καπιταλιστικό κέρδος με ό,τι αυτό σημαίνει.

Λέμε ότι η νεολαία δεν έχει καμία δουλειά να ενισχύσει αυτό το πλαίσιο. Η νεολαία αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να οργανώσει τη δική της πάλη δίπλα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μέσα από το ΜΑΣ, μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, μέσα από τις Επιτροπές Ανέργων που υπάρχουν, από τις Λαϊκές Επιτροπές και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται.

-- Η κυβέρνηση πανηγυρίζει, για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, για τη συμφωνία με την τρόικα, τάζει πάλι μοίρασμα χρημάτων, «το πλεόνασμα έρχεται, το μνημόνιο φεύγει» είναι η εικόνα που προβάλλεται. Εχει τίποτα να περιμένει ο λαός από όλη αυτήν την κατάσταση;

-- Είναι μια κοροϊδία ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνείται το όλο ζήτημα. Μιλάμε για ψίχουλα τα οποία θα δοθούν εφάπαξ. Οι αφαιρέσεις όμως μισθών και δικαιωμάτων είναι διαρκείς, δεν έγιναν εφάπαξ. Θα διαρκέσουν και αν δεν τα αλλάξει αυτά τα πράγματα ο λαϊκός παράγοντας, το λαϊκό κίνημα, θα διαρκέσουν για πολλά χρόνια. Το βλέπουμε τώρα με τις αναδιαρθρώσεις που επίκεινται. Είναι ο σκληρός πυρήνας της αντιλαϊκής πολιτικής, γιατί καθορίζουν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και τη ζωή τελικά των επόμενων γενιών. Το πλεόνασμα στάζει αίμα κυριολεκτικά. Είναι το «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι». Δε θα μπορέσει να καλύψει στο ελάχιστο τις τεράστιες ανάγκες που έχουν τα λαϊκά στρώματα και εν πάση περιπτώσει μιλάμε για μια διαχείριση των πιο ακραίων συνεπειών στα πιο ευάλωτα στρώματα, στους χαμηλοσυνταξιούχους, σε αυτούς που έχουν ελάχιστα εισοδήματα. Αλλά από ό,τι είδαμε σήμερα, και εκεί πάλι σκέφτονται να βάλουν κάποια κριτήρια. Αν έχει κάποιος ένα δεύτερο σπίτι, κι όλοι κάτι έχουν στο χωριό τους, έχουν κληρονομήσει, τότε δυστυχώς δε θα το δικαιούνται. Νομίζουμε ότι πρέπει να απορριφθεί στη λαϊκή συνείδηση η λογική της μείωσης της απαιτητικότητας. Αυτός είναι ο δικός μας ο στόχος, και η «Λαϊκή Συσπείρωση» και το ΠΑΜΕ λέμε ότι θα πρέπει το κίνημα να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου, οι οποίες είναι πολύ μεγαλύτερες και πολύ περισσότερες από αυτές που ήταν πριν 20 - 30 χρόνια.

-- Ποιο κριτήριο προβάλλετε ζητώντας ενίσχυση του ΚΚΕ ενιαία σε Δήμους, Περιφέρειες και στην Ευρωβουλή;

-- Εχουμε πει ως Κόμμα ότι στεκόμαστε - και θέλουμε και ο εργατόκοσμος να το δει, - ότι σ' αυτές τις εκλογές πηγαίνουμε με ενιαίο κριτήριο. Αυτό μπορούμε να το αποδείξουμε, ότι έχει μεγάλη σχέση η πολιτική των δήμων με την ΕΕ. Η «Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας» το ομολογεί. Από την εμπειρία όλων των συντρόφων που είναι στα Δημοτικά Συμβούλια προκύπτει ότι δεν υπάρχει θέμα που να μη σχετίζεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με την πολιτική της ΕΕ. Αυτήν τη στιγμή, και όχι μόνο στις εκλογές, γενικότερα κάθε μέρα, μπροστά στον ελληνικό λαό, μπροστά στην εργατική τάξη της χώρας μας τίθεται το πολιτικό πρόβλημα, που λέει τι; Με ποιο δρόμο ανάπτυξης θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες που υπάρχουν σήμερα για τους ανθρώπους, για τα παιδιά τους, για το μέλλον αυτής της χώρας; Στον καπιταλιστικό δρόμο; Σε αυτόν που βαδίζουμε τώρα; Νομίζουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες, υπάρχει αρκετή πείρα και από την ΕΕ που πρωτοστατεί, που είναι η μήτρα αυτής της πολιτικής. `Η, σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης φιλολαϊκό που θα έχει σαν γνώμονα τις βασικές ανάγκες του λαού όπως είναι η Υγεία, η Παιδεία, η σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους;

Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα. Κατά τη γνώμη μας μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα με οποιαδήποτε κυβέρνηση, όποιο πρόσημο κι αν έχει, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται, όποιος αποδέχεται το σημερινό πλαίσιο, αποδέχεται τη στρατηγική της ΕΕ. Και την αποδέχονται όλα τα υπόλοιπα κόμματα στον έναν ή στον άλλον βαθμό και ιδιαίτερα τα δύο που ερίζουν και που τσακώνονται για την καρέκλα της εξουσίας, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα σε αυτόν το δρόμο όχι μόνο δε θα βελτιώνεται η ζωή των εργαζομένων και του λαού μας, αλλά θα χειροτερεύει. Αυτό νομίζουμε πρέπει να παρθεί σοβαρά υπόψιν, θα πρέπει καταρχήν να δυναμώσει, να ανασυνταχθεί το λαϊκό κίνημα για να αντεπιτεθεί και βεβαίως να αξιοποιηθούν και οι εκλογές. Και με αυτό το κριτήριο να πάμε στις εκλογές και να ρίξουμε το ψηφοδέλτιο με το γαρίφαλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις κάλπες των Περιφερειών και των Δήμων και το ψηφοδέλτιο βεβαίως του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές.