Να φτάσει παντού το απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ

Μέχρι σήμερα απόφαση για απεργία έχουν πάρει: Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αττικής, Σωματείο Γυμναστών - Προπονητών Νομού Αττικής, Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ), Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας, Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Εργατικό Κέντρο Λάρισας, Εργατικό Κέντρο Νάουσας, Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας, Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο και τα Συναφή Επαγγέλματα Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ), Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων Μισθωτών Γραφικών Τεχνών - Τύπου και Συναφών Επαγγελμάτων, Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, Σωματείο Εργαζομένων στην επιχείρηση «Πράκτικερ», Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Βύρωνας», Εργατικό Κέντρο Λευκάδας, Εργατικό Κέντρο Αρτας, Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ», Σωματείο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα και Συναφείς επιχειρήσεις Αττικής, Εργατικό Κέντρο Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Ενωση Ηλεκτροτεχνιτών Νομού Αττικής, Σωματείο Γραφικών Τεχνών Κεντρικής Μακεδονίας, Σωματείο Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Θεσσαλονίκης, Ενωση Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Σωματείο εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Αγιοι Ανάργυροι», Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών-Εργαστηρίων-Γηροκομείων-Οίκων Ευγηρίας-Διαγνωστικών Κέντρων Αττικής, Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αγρινίου, Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Αττικής - Πειραιά και Νήσων, Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, Ενώσεις Λογιστών Αθήνας και Πειραιά, Συνδικάτο Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας-Ιματισμού-Δέρματος Αττικής, Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Β. Ελλάδας, Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ιδιωτική εκπαίδευση Νομού Αττικής, Εργατικό Κέντρο Βορείων Δωδεκανήσων.

Την ίδια στιγμή συνδικάτα και αγωνιστικοί συνδυασμοί δουλεύουν προσπερνώντας τα εμπόδια που δημιουργεί ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, παίρνοντας μέτρα για την επιτυχία των απεργιακών συγκεντρώσεων. Ετσι, το Σωματείο Τουριστικών Επαγγελμάτων Ν. Εβρου, η Ενωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Κεφαλονιάς - Ιθάκης, η ΕΛΜΕ Ηλείας, η ΕΛΜΕ Λακωνίας και η ΕΛΜΕ Πειραιά αποφάσισαν τρίωρη στάση εργασίας.

Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας μπαίνουν και άλλοι φορείς του λαϊκού κινήματος, όπως η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.

Εντείνονται στο μεταξύ καθημερινά οι προσπάθειες η μάχη της απεργίας να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, μπροστά και στα εμπόδια που βάζει και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Σε αυτή την κατεύθυνση η Συντονιστική Επιτροπή Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής πραγματοποίησε σύσκεψη με τη συμμετοχή 29 Διοικητικών Συμβουλίων Σωματείων Εργαζομένων, όπου αποφασίστηκε να τεθεί το θέμα της κήρυξης απεργίας στις 17 του Δεκέμβρη σε κάθε σωματείο και στο πλαίσιο αυτό να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την επιτυχία της. Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας καλεί και η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, υπογραμμίζοντας πως «ο εργοδοτικός και δικομματικός συνδικαλισμός σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να αντιδράσει, αλλά βάζει και πλάτη να περάσουν αυτά τα μέτρα». Σε πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ η «Αγωνιστική Συνεργασία ΔΕΗ» κατέθεσε, μεταξύ άλλων, πρόταση για απεργιακή κινητοποίηση στις 17 του Δεκέμβρη, πρόταση που απορρίφτηκε κατά πλειοψηφία.

Την ίδια στιγμή, το άνοιγμα στους τόπους δουλειάς σχεδιάζεται με στόχο να αποκτήσει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, να δώσει ώθηση στο σταθερό συντονισμό ανά κλάδο, περιοχή κτλ. Αυτό ήταν και το αντικείμενο της ανοιχτής συνεδρίασης που έκανε το Συνδικάτο Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Νομού Αττικής με τη συμμετοχή σωματείων και εργαζομένων του κλάδου από ΕΒΓΑ, ΦΑΓΕ, ΚΑΤΣΕΛΗΣ, COCA-COLA, TASTY, ΒΕΝΕΤΗΣ, ΝΙΚΑΣ. Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας πραγματοποίησε ημερίδα, με θέμα «Ασφαλιστικό και η θέση των εργαζομένων», το Εργατικό Κέντρο Νάουσας έκανε σύσκεψη για την οργάνωση της απεργίας. Το Εργατικό Κέντρο Αρτας πραγματοποιεί σύσκεψη στις 9 του Δεκέμβρη, στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο, ενώ στη Λευκάδα συνεδριάζουν αυτή τη βδομάδα τα ΔΣ των Σωματείων Οικοδόμων και Συμβασιούχων. Σήμερα ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας προχωρά σε Γενική Συνέλευση στις 10 π.μ. στα γραφεία του (Μητροπόλεως 10), ενώ πολλές ακόμα συσκέψεις και συνελεύσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Χρήσιμη είναι και η πείρα από τη συγκρότηση απεργιακής επιτροπής με πρωτοβουλία του Σωματείου Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα και Συναφείς επιχειρήσεις Αττικής, ενώ εργαζόμενοι του κλάδου προσφέρθηκαν να πάρουν μια μέρα από την κανονική τους άδεια για να δουλέψουν για την επιτυχία της απεργίας.

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία μπορεί να δώσει σύνθημα αντεπίθεσης, με το ΠΑΜΕ της ταξικής ανυπακοής

Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία το ΠΑΜΕ, καταγγέλλοντας με ανακοίνωσή του την περασμένη Πέμπτη τις αποφάσεις ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ - ΕΚΟΦΙΝ χάραξε τους άξονες στους οποίους πρέπει να δυναμώσει η δουλειά μέχρι να ξημερώσει η 17η Δεκέμβρη:

• «Η οργάνωση της απεργίας χωρίς καμία καθυστέρηση, που θα είναι σκληρή μάχη.
• Το κάθε ΔΣ του σωματείου με βάση το δικό του σχέδιο να δράσει, χωρίς καθυστερήσεις, ώστε να μπουν στη μάχη όλες οι δυνάμεις των σωματείων, όλα τα μέλη των ΔΣ. Το κάθε αγωνιστικό ψηφοδέλτιο συγκεντρώνεται και καθορίζει πρόγραμμα δουλειάς, καλώντας και οργανώνοντας όλους τους εργαζόμενους να απεργήσουν.
• Να βάλουμε το θέμα για συμμετοχή στην απεργία σε όλα τα ΔΣ των σωματείων. Να οργανωθούν ομιλίες - συζητήσεις παντού. Να συζητήσουμε ζωντανά στους χώρους δουλειάς, να εξηγήσουμε στους εργαζόμενους για την ανάγκη της επιτυχίας της απεργίας και τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε. Να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για συμμετοχή στην απεργία.
• Το κάθε συνδικάτο να καθορίσει το σχέδιο περιφρούρησης της απεργίας, την προσυγκέντρωσή του πριν τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Να έχει το δικό του μαχητικό μπλοκ, τα συνθήματά του, τις σημαίες του.

Γυναίκες, νέοι, εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχολούμενοι έχουν πολλαπλάσιους λόγους να δουλέψουν για την επιτυχία της μάχης στις 17 του μήνα

Οι απαιτήσεις σήμερα είναι μεγάλες για το ταξικό κίνημα. Δεν είναι μόνο η σφοδρή επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Είναι η δυνατότητα που υπάρχει σήμερα πιο πολύ από χθες για καλύτερη ζωή για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Επιπλέον, η σημερινή κυβέρνηση, προβάλλει πιο έντεχνα και έντονα το ζήτημα της «ταξικής ειρήνης και συνεργασίας», έχει τη δυνατότητα με καλύτερους όρους να ελέγχει τον εκφυλισμένο κι εργοδοτικό συνδικαλισμό, κι αυτός με τη σειρά του να χειραγωγεί τους εργαζόμενους. Αυξάνει τις αυταπάτες των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, τρομοκρατεί αξιοποιώντας την κρίση, τις συστάσεις της ΕΕ, του ΕΚΟΦΙΝ, του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ. Πότε με το μαστίγιο, πότε με το καρότο επιδιώκει να κάνει τους εργαζόμενους «συνένοχους», «κοινωνούς» στο αντιλαϊκό «έγκλημα».

Χρέος για κάθε πρωτοπόρο εργάτη, κάθε εργάτη που οργίζεται ή προβληματίζεται για την κατάσταση που αντιμετωπίζει στον τόπο δουλειάς και κατοικίας του, είναι να ξεσηκωθεί. Να μεταφέρει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, επιχειρησιακών σωματείων, για την απεργία και τις συγκεντρώσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους δουλειάς. Αυτό το κάλεσμα, πρέπει να τονίζεται σε όλους τους τόνους, ότι αποκτά πρόσθετη αξία τη στιγμή που οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ νομιμοποιούν τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης και πασχίζουν αυτά να παρουσιαστούν σαν το αποτέλεσμα «κοινωνικού διαλόγου». Πρέπει να ξεσκεπαστούν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες, να γίνουν κοινή πείρα τα παραδείγματα: Οπως του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Βόλου και του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, όπου ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ) και Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ) αρνήθηκαν ακόμα και να συζητηθεί η συμμετοχή στην απεργία στις 17 Δεκέμβρη. Να απομονωθούν οι εργοδοτικές και κυβερνητικές πλειοψηφίες όπως στην ΕΝΚΛΩ (που έσερναν τους εργαζόμενους να διεκδικούν επιδοτήσεις για τον ιδιοκτήτη Λαναρά κι εκείνος αφού «τσέπωσε» τα λεφτά τώρα βάζει «λουκέτα»), στην ΠΟΕ - ΟΤΑ (που βάζουν εμπόδια στην ένταξη των συμβασιούχων στα σωματεία και στηρίζουν την πολιτική χτυπήματος της μόνιμης και σταθερής εργασίας), στο λιμάνι του Πειραιά (όπου η ΟΜΥΛΕ «φρέναρε» τους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων για να κάνουν «διάλογο» με όσους υπηρετούν τα μονοπώλια που «μπούκαραν» στο λιμάνι) και αλλού. Να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους.

Το θέμα για συμμετοχή στην απεργία πρέπει να μπει σε όλα τα ΔΣ των σωματείων, ανεξαρτήτως συσχετισμού. Να οργανωθούν ανοιχτές συζητήσεις με τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να αντεπιτεθεί, προβάλλοντας τις δικές της σύγχρονες ανάγκες απέναντι στις ανάγκες των μονοπωλίων. Να αποκαλυφθούν οι λόγοι που οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες αρνούνται κάθε κουβέντα για απεργία, εμποδίζουν καθετί που συμβάλλει στην οργάνωση των εργαζομένων, υπερασπίζονται πάντα σε τελευταία ανάλυση τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Να γίνουν γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, να δοθεί ο λόγος στους ίδιους τους εργαζόμενους, μέσα από συλλογικές διαδικασίες που βοηθούν στον εμπλουτισμό της ατομικής και συλλογικής πείρας. Ηδη, προσπερνώντας σχετικές δυσκολίες, πολλά πρωτοβάθμια συνδικάτα δουλεύουν για την επιτυχία των απεργιακών συγκεντρώσεων όπως το Σωματείο Τουριστικών Επαγγελμάτων Ν. Εβρου, πρωτοβάθμιες ΕΛΜΕ που πήραν απόφαση για 3ωρες στάσεις εργασίας κ.ά.

Ηδη έχουν γίνει κι έχουν προγραμματιστεί δεκάδες γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις σωματείων, συζητήσεις και ημερίδες από εργατικά κέντρα, περιοδείες σε τόπους δουλειάς. Οι διοικήσεις και τα μέλη κάθε σωματείου πρέπει να βάλουν σχέδιο με υψηλές απαιτήσεις. Να ανεβάσουν τους ρυθμούς δουλειάς. Το κάθε αγωνιστικό ψηφοδέλτιο του χώρου να εξοπλιστεί, προγραμματίζει συγκεκριμένα το κάλεσμα και την οργάνωση της απεργίας. Βασική προτεραιότητα πρέπει να είναι η ολοκληρωμένη οργάνωση της περιφρούρησης, η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Η κυβέρνηση και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες κρύβουν από τους εργαζόμενους τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, με βάση τον παραγόμενο πλούτο, την παραγωγικότητα της εργασίας, την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, να δουλεύουν λιγότερο, να αμείβονται περισσότερο και να ζουν συνολικά καλύτερα. Αντίθετα, επιλέγουν να κλαψουρίζουν για την «κρίση», για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να ζητούν νέες θυσίες, να δικαιολογούν με το ... «ρεαλισμό» της εκμετάλλευσης κάθε αντεργατικό μέτρο.

Αυτό είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα των ταξικών δυνάμεων, στη δράση για να ανοίξει η προοπτική, για να δυναμώσει η πάλη, ώστε να πάρουν οι παραγωγοί του πλούτου όσα τους ανήκουν. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους κλάδους πρέπει να ανοίγουν αποφασιστικά ζητήματα που απαντούν στο «Ανάπτυξη για ποιον;». Τα αιτήματα, για παράδειγμα, για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Παραγωγής, Εισαγωγής και Διανομής φαρμάκων, για Ενιαίο Κρατικό Φορέα Λιμανιών και Ναυπηγείων, Μεταφορών, για Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία και Παιδεία κ.ά. αποτελούν αιτήματα που δίνουν ώθηση στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών συνειδήσεων, στην ανάδειξη της πηγής του προβλήματος που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η συσπείρωση και οργάνωση γύρω από τέτοιους στόχους αναδεικνύει ότι για να εξασφαλίσει ο εργάτης φιλολαϊκή και φιλοπεριβαλλοντική ανάπτυξη, μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για να αποκτήσει η πάλη του αποτελεσματικότητα και προοπτική, πρέπει να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την κερδοφορία τους. Δείχνει το μόνο, δύσκολο αλλά νικηφόρο, δρόμο για την οριστική αντιμετώπιση των προβλημάτων του.

Ολοι στη μάχη λοιπόν και με όλες μας τις δυνάμεις.

To ΠΑΜΕ καλεί σε κοινή δράση κάθε εργατοϋπάλληλο, νέο, γυναίκα, αυτοαπασχολούμενο, τους φτωχούς εμπόρους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες για να διεκδικήσουν μεταξύ άλλων:

• Μαζικές προσλήψεις τώρα - Μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μόνιμη σταθερή και με δικαιώματα εργασία για όλους.
• 1.400 βασικό μισθό, 1.120 ευρώ σύνταξη και επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
• Σύνταξη στα 60 για άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Μειωμένα όρια κατά 5 χρόνια αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Δημόσια δωρεάν αναβαθμισμένη Παιδεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Αποκλειστικά Δημόσια αναβαθμισμένη και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια για όλους. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σε αυτούς τους τομείς.
• ΟΧΙ στην ποινικοποίηση των αγώνων. Να σταματήσουν οι διώξεις των συνδικαλιστικών στελεχών στα Εμφιαλωμένα Ποτά και αλλού.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα επισκεφθεί αύριο Δευτέρα 7 Δεκέμβρη, στις 10 π.μ., τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (Κηφισίας 7, Αμπελόκηποι). Κατά τη διάρκεια της περιοδείας της, θα μιλήσει σε συγκέντρωση εργαζομένων.

Το στέλεχος του ΠΑΜΕ μιλά στον «Ρ»

«Δεν πρόκειται για αμυντικό αγώνα» τονίζει ο Γιάννης Πάσουλας, στέλεχος του ΠΑΜΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μιλώντας στον «Ρ» μπροστά στην απεργιακή μάχη της 17ης Δεκέμβρη.

-- Με την απεργία στις 17 Δεκέμβρη, οι ταξικές δυνάμεις πρωτοστατούν στη μάχη για να πάρουν απάντηση τα μέτρα που σηματοδοτούν ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Τι χαρακτήρα αποκτά αυτή η μάχη, με δεδομένη την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο εργατικό κίνημα;

-- Με αφορμή την απεργία στις 17 Δεκέμβρη, οι εργαζόμενοι καλούνται να βγάλουν συμπεράσματα, από τη μια πλευρά για το ρόλο και την αξία του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, και από την άλλη, για την τυχοδιωκτική στάση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Σήμερα, που η εργατική τάξη βρίσκεται μπροστά σε σαρωτικές ανατροπές, μέτρα που από καιρό ετοίμαζε το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, σήμερα που ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει πλήρως ευθυγραμμιστεί με αυτούς που κατακρεουργούν τους εργαζόμενους και παίζει το πρώτο βιολί του αποπροσανατολισμού και της υπονόμευσης των αγώνων των εργαζομένων ο ρόλος του ΠΑΜΕ, του ταξικού κινήματος είναι αναντικατάστατος. Είναι η μοναδική απαντοχή για τους εργάτες σε αυτή τη θύελλα που έρχεται.

Το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, δίνει τη μάχη να οργανώσει την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στη νέα βάρβαρη επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, τις ΣΣΕ, τις εργασιακές σχέσεις. Δεν πρόκειται για αμυντικό αγώνα. Είναι αντεπίθεση της εργατικής τάξης στο οργανωμένο έγκλημα του κεφαλαίου. Και τούτο γιατί δεν μπαίνουμε στη λογική του λιγότερου κακού. Αντίθετα αποκαλύπτουμε ότι πίσω από τα κούφια λόγια περί σωτηρίας της Κοινωνικής Ασφάλισης, νοικοκυρέματος, αντοχής της οικονομίας, κρύβονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εργοδοτών, που πασχίζουν να πληρώσει την κρίση η εργατική τάξη.

Θέλουν να απαλλαγούν από την υποχρέωση ασφάλισης των εργατών. Αυτή την υποχρέωση το ταξικό εργατικό κίνημα την επέβαλε με σκληρούς αγώνες και θυσίες, τη θεωρούν, όμως, βαρίδι στην κερδοφορία τους και θέλουν πάση θυσία να απαλλαχθούν απ' αυτήν.

Είναι αντεπίθεση, γιατί αποκαλύπτουμε ότι αυτή η μηχανή που θρέφει το κεφάλαιο, θα ζητά όλο και περισσότερα καύσιμα στον ατέρμονο ανταγωνισμό του και τέτοια είναι το μεροκάματο, η ασφάλιση, η σύνταξη, οι εργασιακές σχέσεις, η καθημερινή ζωή των εργαζομένων.

Είναι αντεπίθεση, γιατί καλούμε την εργατική τάξη να καταδικάσει αυτόν τον τύπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και να παλέψει για τον άλλο τύπο ανάπτυξης, που εκεί θα βρουν λύση τα προβλήματά της. Ο πλούτος που παράγει δε θα πηγαίνει στα σεντούκια του κεφαλαίου, αλλά για τις δικές της ανάγκες.

-- Καθημερινά νέες συνδικαλιστικές οργανώσεις μπαίνουν στη μάχη. Με τι στόχους προχωρά η προετοιμασία;

-- Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι πως τα μέτρα που παίρνονται είναι σαρωτικά. Είναι μέτρα που στην κυριολεξία γυρνάνε την εργατική τάξη εκατό χρόνια πίσω. Το κίνημα που θα αναπτυχθεί δεν μπορεί να αφορά έναν ή δύο κλάδους, αλλά να αγκαλιάζει το σύνολο της εργατικής τάξης, της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Για παράδειγμα, η Ομοσπονδία Οικοδόμων σημειώνει ότι η απεργία δεν είναι μόνο του οικοδόμου, αλλά της οικογένειας του οικοδόμου. Με αυτή την έννοια, θα πρέπει να κατεβούν οι συνταξιούχοι, οι γυναίκες, οι νέοι, οι νέες, οι μετανάστες, γιατί σήμερα θίγεται συνολικά η εργατική τάξη, η λαϊκή οικογένεια.

Σε αυτή την κατεύθυνση, δίνουμε τη μάχη να παρθούν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία όχι μόνο από τα σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, που είχαμε βρεθεί προηγούμενα στον ίδιο βηματισμό, αλλά το ζήτημα της απεργίας να κουβεντιαστεί σε κάθε Διοικητικό Συμβούλιο, να κουβεντιαστεί το πλαίσιο διεκδίκησης, να παρθούν αποφάσεις συμμετοχής, κάθε Διοίκηση να πάρει τις ευθύνες της απέναντι στους εργαζόμενους.

Γι' αυτό το λόγο, καλούμε κάθε εργάτη, εργάτρια να παρακάμψουν τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές, να ξεπεράσουν το φόβο της εργοδοσίας, των απεργοσπαστικών μηχανισμών, να κλείσουν τα αυτιά στους υπονομευτές και συκοφάντες των αγώνων της εργατικής τάξης, να συμμετέχουν ενεργά στην οργάνωση της απεργίας.

-- Σε ποια βάση διαμορφώνονται οι διεκδικήσεις των ταξικών δυνάμεων, τόσο κεντρικά όσο και σε κάθε κλάδο;

-- Κάθε χώρος δουλειάς να μετατραπεί σε μετερίζι σύγκρουσης και αντιπαράθεσης με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα στηρίγματά της στο εργατικό κίνημα. Στόχος μας, η απεργία στις 17 Δεκέμβρη να είναι μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση, να αντανακλά το βάρος της επίθεσης που δεχόμαστε, να ανοίγει δρόμους για την κλιμάκωση των επόμενων αγώνων.

Τα Συνδικάτα καλούνται να πολιτικοποιήσουν τους αγώνες τους, να αναδεικνύουν τις ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, να αναδεικνύουν ότι το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, της εργατικής τάξης και να προβάλλουν ταυτόχρονα τον άλλο τύπο ανάπτυξης.

Δε ζητάμε να μας παραχωρήσουν τα αποφάγια τους.

Διεκδικούμε τον πλούτο που παράγουμε και μας τον αρπάζουν βίαια.

Διεκδικούμε την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας. Η μείωση του ορίου ηλικίας στα 50-55 για γυναίκες - άνδρες αντίστοιχα, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ, κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ, η δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, η δημόσια Παιδεία είναι σημερινές ανάγκες της εργατικής τάξης, δεν είναι για αύριο. Αυτό που μπαίνει εμπόδιο για να το απολαύσει η εργατική τάξη είναι το κέρδος, τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οι πολιτικές που τα στηρίζουν, ανεξάρτητα αν είναι μπλε ή πράσινες. Αντικειμενικά, προκύπτει η ανάγκη προσανατολισμού της πάλης της εργατικής τάξης για συγκέντρωση δυνάμεων με τον άλλο τύπο ανάπτυξης, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Κι εδώ μπαίνει ένα ακόμη ζήτημα. Συχνά μιλάμε για προβλήματα στους χώρους δουλειάς, για ανεργία, για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας κλπ. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας. Το ζήτημα είναι πολύ πιο ευρύ. Μπορεί ένας εργαζόμενος να δουλεύει για τριάντα χρόνια και να μην πάθει κάποιο σοβαρό εργατικό «ατύχημα». Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι έχει γλιτώσει από τη φθορά που αντικειμενικά έχει υποστεί από τις συνθήκες εργασίας, από μυοσκελετικά, από προβλήματα όρασης, ακοής ή και αναπνευστικά. Ολα αυτά υπάρχουν και χωρίς να γίνεται κάποιο σοβαρό εργατικό ατύχημα. Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχουν και οι συνθήκες που ζει. Ο τόπος διαμονής. Ο αέρας που αναπνέει, η διατροφή, το άγχος για το αν θα έχει μεροκάματο αύριο ή όχι για να τα βγάλει πέρα η οικογένειά του. Αυτά όλα πού συμβάλλουν; Στην ταχύτερη φθορά της εργατικής δύναμης. Πού φτάνουμε λοιπόν; Οτι δεν είναι το ένα πρόβλημα του ενός κλάδου, αλλά πρέπει συνολικά να μπαίνει το ζήτημα για μια άλλου τύπου ανάπτυξη, που θα παίρνει υπόψη τις ανάγκες και τη ζωή του εργαζόμενου και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου.

-- Η κυβέρνηση, η ΕΕ, γενικά οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι καλούν τους εργάτες να είναι «συνετοί», να συνεργαστούν για να περάσει γρήγορα η κρίση. Πώς τοποθετείται το ΠΑΜΕ;

-- Το κεφάλαιο, η κυβέρνηση, η ΓΣΕΕ, η ΕΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εργάτες και οι βιομήχανοι είμαστε συνέταιροι, αλλά κλείνουμε τα μάτια και δεν το βλέπουμε. Αλλωστε, αυτόν το στόχο υπηρετεί και το επίδομα πτωχοκομείου που αποφάσισε η κυβέρνηση. Να πείσουν την εργατική τάξη ότι συνέταιροι έβαλαν τον οβολό τους, έδειξαν καλή θέληση, καιρός και οι εργάτες να βάλουν πλάτη για να ξεπεράσουν την κρίση τους. Σφίγγουν, κάθε μέρα και περισσότερο, τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής τάξης, μας ζητάνε να γονατίσουμε, να πληρώσουμε δηλαδή εμείς το μάρμαρο της κερδοφορίας τους τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα της ανάκαμψης, επειδή τα κέρδη δεν είναι όσα ήθελαν, επειδή μπούκωσε η μηχανή αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Μας ζητάνε νέες θυσίες για να ξεμπουκώσει. Σε αυτή τη γραμμή έχουν στοιχηθεί όλοι και τη στηρίζουν. Σε αυτή τη γραμμή κινούνται τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ των μεγαλοεργοδοτών που αφειδώς τους μοιράζει χρήμα η σημερινή και προηγούμενη κυβέρνηση.

Εμείς λέμε καμιά ευθύνη δεν έχουμε για την κρίση τους. Αντίθετα, πληρώσαμε την ανάπτυξή τους με αίμα, χαμηλά μεροκάματα, εξευτελιστικές ΣΣΕ, απλήρωτη δουλειά, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, συντάξεις - προνοιακό βοήθημα, εκατοντάδες θύματα στα κάτεργά τους, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας.

Οχι λοιπόν άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία, την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.

Η απεργία στις 17 Δεκέμβρη για το ταξικό εργατικό κίνημα είναι αναμέτρηση με την κυβέρνηση, το ΣΕΒ, την ΕΕ, τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό. Σε αυτή την αναμέτρηση καλούμε όλη την εργατική τάξη να στρατευτεί, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους νέους, τις νέες. Αυτός είναι ο δρόμος της διεξόδου. Ο άλλος είναι της υποταγής και του συμβιβασμού.