Ωστόσο, οι ανάγκες των κατοίκων της επαρχίας, όπως και τα έκτακτα περιστατικά, δεν υπάρχουν μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, πολύ περισσότερο δεν προκύπτουν μόνο τις 10 - 15 μέρες που θα μείνει στον τόπο τους ο γιατρός. Εξάλλου αυτό επαφίεται καθαρά στην «καλή θέληση» ή «στη μεγάλη ανάγκη» καθενός. Τι λέει ουσιαστικά το υπουργείο Υγείας; Πως τα κενά που υπάρχουν - και είναι τεράστια σε όλη τη χώρα - θα μπαλώνονται πρόχειρα και μάλιστα από την πιο εντατική - και απλήρωτη - δουλειά του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Ηδη οφείλονται χιλιάδες ρεπό και χρήματα εφημεριών στο προσωπικό των νοσοκομείων. Αυτές οι ελλείψεις που προκύπτουν από τη μη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού οδηγούν και στο κλείσιμο ή τη συγχώνευση δημόσιων δομών με νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας να καταργούνται ή να υπολειτουργούν σε όλη τη χώρα. Κι αφού οι μισθοί είναι πλέον κουτσουρεμένοι, η κυβέρνηση προτείνει κυνικά διακοπές με δουλειά...

Ενα άλλο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού, ένα δικαιότερο... κοινωνικό σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι η «λύση» που προβάλλει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες -στην ουσία τον ίδιο τον καπιταλισμό- που γεννά και οξύνει τα προβλήματα των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Σε κείμενο που δημοσιοποίησε χτες με τις θέσεις της για τις εξελίξεις καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της δυνατότητας ενός ουδέτερου, ανεξάρτητου κράτους μέσα στον καπιταλισμό που θα λειτουργεί τάχα προς όφελος των δημόσιων υπαλλήλων και του λαού. Συγκαλύπτει συνειδητά την αντικειμενικά ταξική φύση του κράτους, ότι είναι όργανο στα χέρια των κεφαλαιοκρατών σε όφελος των οποίων, όπως και η ίδια η πλειοψηφία παραδέχεται, εφαρμόζονται τα μέτρα.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, προβάλλει ως μέρος της «λύσης» το αίτημα για «αναδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης ως βασικό άξονα ενός Εθνικού Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας. Μια Δημόσια Διοίκηση ανεξάρτητη που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες και μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας»!

Παραπέρα, μιλά για ένα άλλο μείγμα πολιτικής, για μια «καλύτερη» κυβέρνηση που θα προωθεί φιλολαϊκά μέτρα. Για αυτό ζητά την ανατροπή των «νεοφιλελεύθερων πολιτικών». Ομως, αυτή η θέση την οδηγεί αναγκαστικά στην αποδοχή του πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Ζητά την ανατροπή της «μονόπλευρης λιτότητας» και «τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Επομένως, καλλιεργεί την αντίληψη ότι, έστω και με άλλους όρους, το χρέος είναι και ευθύνη των εργαζομένων και η λιτότητα μια φυσική συνέπεια αυτού του γεγονότος! Αυτό το περιεχόμενο επιδιώκει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, να δώσει στις κινητοποιήσεις που θα αναπτυχθούν, αφοπλίζοντας εκ προοιμίου το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, στην πάλη του ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό είναι απέναντι από τους εργαζόμενους και όχι μαζί τους. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να αφοπλίσουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Τριάντα τρία εκατομμύρια Ιταλοί δεν πήγαν διακοπές φέτος το καλοκαίρι, σύμφωνα με την ένωση καταναλωτών Codacons. Ο αριθμός των Ιταλών που δεν επισκέφθηκαν κανένα απολύτως θέρετρο σε σχέση με πέρυσι αυξήθηκε κατά 6 εκατομμύρια, ενώ ακόμη κι εκείνοι οι οποίοι κατάφεραν να «αποδράσουν» από τα μεγάλα αστικά κέντρα μείωσαν κατά 7,2% τα έξοδά τους σε σχέση με το 2012. Σύμφωνα με την ένωση των Ιταλών τουριστικών πρακτόρων, διακοπές έκαναν τελικά 27 εκατομμύρια Ιταλοί, δηλαδή περίπου το 45% του συνολικού πληθυσμού (60 εκατ). Από αυτούς, το 50% έλειψε μόνο για μια βδομάδα, το 35% κατάφερε να εξασφαλίσει «χαλάρωση» δύο βδομάδων και μόλις ένα 15% παρέτεινε τις διακοπές πέραν των δύο βδομάδων. Σύμφωνα με τους τουριστικούς πράκτορες, η τουριστική κίνηση του Σεπτέμβρη δεν πρόκειται να αλλάξει καθοριστικά την εικόνα που έχει διαμορφωθεί έως τώρα. Τα στοιχεία δεν απέχουν πολύ από όσα καταγράφονται στην Ελλάδα, όπου 7 στους 10 δεν κατάφεραν φέτος να πάνε διακοπές, ενώ μειωμένες ήταν οι μέρες ξεκούρασης και τα έξοδα για όσους τα κατάφεραν. Τα γράφουμε όλα αυτά για να θυμίσουμε ότι η Ιταλία δεν έχει μνημόνιο και είναι μια από τις χώρες του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου, με τις οποίες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται συμμαχίες προς όφελος τάχα των λαών τους. Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων είναι ίδιες σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, με ή χωρίς μνημόνια. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει ο λαός, βγάζοντας συμπεράσματα και από το γεγονός ότι δουλεύει σαν τον είλωτα όλο το χρόνο και πλέον δεν έχει τη δυνατότητα ούτε για λίγες μέρες ξεκούρασης και αναψυχής το καλοκαίρι.

Τι σημαίνει «ληγμένα» για το εμπορικό κεφάλαιο, το απαντά άλλο δημοσίευμα του «Ρ». Τον Μάη του 1998, στο πλαίσιο της εφαρμογής των αντιλαϊκών προβλέψεων της «Λευκής Βίβλου», για τις εργασιακές σχέσεις, έγραφε το δημοσίευμα: «Σε όλα τα σούπερ μάρκετ "Ατλάντικ" (...) σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ληγμένα προϊόντα, η υπάλληλος που είναι υπεύθυνη για το διάδρομο όπου βρίσκονται τα προϊόντα αυτά, υποχρεώνεται να τα πληρώσει από την τσέπη της».

Οι κυβερνώντες που βεβαίως γνώριζαν το αίτημα των μεγαλεμπόρων για ακύρωση των περιορισμών και ελαστική εφαρμογή των ρυθμίσεων που αφορούν τα ληγμένα προϊόντα, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους ικανοποιήσουν και όπως αποκαλύπτει - καταγγέλλει τρίτο δημοσίευμα του «Ρ», στις 17 του Νοέμβρη του 1998, οι υπουργοί της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «Ξαναζεσταίνουν τις πωλήσεις ληγμένων τροφίμων».

Οι κάθε είδους προβληματισμοί του τύπου «μα πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιήσουν τη διακίνηση ληγμένων προϊόντων» αποτελούν καθαρή υποκρισία. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να έχει και πολύ περισσότερο να καλλιεργεί αυταπάτες. Μπροστά στο επιδιωκόμενο κέρδος, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό. Ακόμα και να σου πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσεις. Πολύ περισσότερο που, αν οι λαϊκές οικογένειες καταναλώσουν τα δικά τους ακατάλληλα είδη, αυτοί δε θα πάθουν το παραμικρό.

Την ερχόμενη Δευτέρα, 2 Σεπτέμβρη, θα έπρεπε να ανοίξουν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί. Ομως, αυτή τη στιγμή, πέντε μέρες πριν ανοίξουν οι σταθμοί, είναι ελάχιστοι οι δήμοι που θα μπορούν να τους λειτουργήσουν. Προσωπικό δεν υπάρχει, αφού, ως γνωστόν, οι περισσότεροι σταθμοί λειτουργούν ως επί το πλείστον με 8μηνίτες συμβασιούχους, οι οποίοι συνήθως προσλαμβάνονται από το Νοέμβρη και μετά, ώστε να μείνουν μέχρι το τέλος της περιόδου, δηλαδή τον Ιούνη που κλείνουν οι σταθμοί. Υπουργική απόφαση που να δίνει το πράσινο φως για την πρόσληψη συμβασιούχων δεν υπάρχει ακόμα. Και υπάρχουν δήμοι που με το προσωπικό που έχουν, μπορούν να πάρουν μόνο ελάχιστα παιδιά ή και καθόλου. Υπάρχουν δήμοι που θα δεχτούν μόνο τα παιδιά που έτυχε μέσω του ΕΣΠΑ να εγκριθούν και έχουν διαμηνύσει ότι εάν και εφόσον υπάρξει πρόσθετο προσωπικό τότε θα πάρουν κι άλλα παιδιά. Για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος του προβλήματος, δίνουμε ένα παράδειγμα. Υπάρχει δήμος στην Αττική που έχει δεχτεί από τον περασμένο Μάη περίπου 300 αιτήσεις για εγγραφές σε παιδικούς σταθμούς, αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα του συγκεκριμένου δήμου. Από αυτές τις αιτήσεις οι 50 καλύφθηκαν από το ΕΣΠΑ και θα πάνε σε ιδιωτικούς και δημοτικούς σταθμούς. Ετσι, μένουν 250 παιδιά και οι οικογένειές τους «στον αέρα». Εάν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό δεν είναι μεμονωμένο γεγονός αλλά γενικευμένο, μπορεί να αντιληφθεί εύκολα πόσο πιο μεγάλο είναι το πρόβλημα για τα νέα ζευγάρια. Τα 40.000 παιδιά που μένουν εκτός του ΕΣΠΑ είναι μόνο το κερασάκι...

Το ποσοστό ανεργίας στη χώρα δεν υπερβαίνει το 14% (!!!) υποστήριξε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt». Οπως αναφέρεται σε χτεσινό δημοσίευμα ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι το υπόλοιπο 13% που εμφανίζεται στις επίσημες στατιστικές, δηλαδή μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι είναι εργαζόμενοι που δουλεύουν περιστασιακά και σε καθεστώς «μαύρης εργασίας» (!!!) γι' αυτό και αθροίζονται στις λίστες. Αυτά τα στοιχεία προκύπτουν, όπως είπε, από συγκεκριμένους δείκτες. Ποιοι είναι αυτοί κανείς δεν γνωρίζει, βεβαίως.

Πράγματι, η ΕΛΣΤΑΤ και οι - υπαγορευμένοι από την «γιούροστατ» - δείκτες που χρησιμοποιεί για να μετρήσει την ανεργία αποτυπώνουν μέρος της ζοφερής πραγματικότητας. Οι άνεργοι είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που εμφανίζονται, καθώς σύμφωνα με τη Στατιστική Αρχή δε θεωρείται άνεργος κάποιος που την προηγούμενη βδομάδα από τη μέρα καταγραφής έχει δουλέψει έστω και μια ώρα!!! Είναι επιεικώς αστείο να επιχειρηματολογήσει κάποιος στις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών που εξαφανίζει τους άνεργους σαν να είναι σκόνη στο πάτωμα. `Η εκτός αν προσπαθεί να πείσει - ξέρουμε ότι το επιθυμεί - ότι δεν είναι άνεργος κάποιος που κάνει δυο και τρία μεροκάματα το μήνα και με αυτά καλείται να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του.

Τον διαψεύδει όμως και η καταγεγραμμένη ανεργία, καθώς, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι επίσημα εγγεγραμμένοι άνεργοι φτάνουν το 21% (λίγο πάνω από το ένα εκατομμύριο). Είναι, επίσης, δεδομένο ότι και στην περίπτωση αυτή, δεν αποτυπώνεται το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας, αφού για παράδειγμα χιλιάδες άνεργοι απογοητευμένοι δεν εγγράφονται καν στον ΟΑΕΔ.

Σε κάθε περίπτωση και το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων, όσο και η κάθε μορφής ευέλικτη απασχόληση που αξιοποιούν οι εργοδότες για να χτυπήσουν μισθούς και δικαιώματα, είναι γέννημα - θρέμμα της δικής τους σάπιας πολιτικής και του συστήματος που υπηρετούν. Οι άνεργοι αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ως αποτέλεσμα του άναρχου τρόπου παραγωγής στον καπιταλισμό. Οσο η κρίση βαθαίνει τόσο η ανεργία θα κάνει άλματα. Για τον υπουργό, την κυβέρνηση, τα μονοπώλια, οι μισοαπασχολούμενοι και μισοάνεργοι χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, με μεροκάματα πείνας, για όσες μέρες τους έχουν ανάγκη, είναι σήμερα κεντρική επιδίωξη.