«Η συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν επιχειρεί, ούτε θέλει, ούτε προσφέρει κανένα άλλοθι. Αντιθέτως, η παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση νομίζω ότι λειτουργεί εγγυητικά σε σημαντικό βαθμό, ακριβώς για να μην υπάρχουν τα στοιχεία μιας πολιτικής στα οποία αναφέρεται το ερώτημά σας».

Τα «στοιχεία» στα οποία αναφέρεται το ερώτημα είναι «επιστρατεύσεις, αυταρχισμός, καταστολή»... Και τα παραπάνω είναι η απάντηση που επέλεξε να δώσει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης, όταν ρωτήθηκε - στο πλαίσιο συνέντευξής του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» - αν με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση δίνουν άλλοθι σε μια τέτοια πολιτική.

Εν ολίγοις, όταν η πραγματικότητα δε συμφέρει τη ΔΗΜΑΡ τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, αφού κατά την «κυβερνώσα αριστερά» είναι εικονική... Δεν υπήρξε ποτέ η επίθεση ενάντια στους απεργούς εργάτες της «Χαλυβουργίας», οι επιστρατεύσεις των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς και των ναυτεργατών, η επίθεση και οι συλλήψεις συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, που μάλιστα δικάζονταν χτες επειδή «τόλμησαν» να περάσουν το κατώφλι του υπουργείου Εργασίας, το άπλωμα των ΜΑΤ σε κάθε γωνιά, τα δικαστήρια που συνεδριάζουν ακόμα και Κυριακές για να κηρύξουν παράνομες απεργιακές κινητοποιήσεις, η γενικότερη επιχείρηση «νόμος και τάξη»... Κι όλα αυτά μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της τρικομματικής κυβέρνησης.

Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν όλα αυτά, αφού υπάρχει η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Ετσι τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Φ. Κουβέλης διαστρεβλώνοντας πλήρως την πραγματικότητα και προκαλώντας βάναυσα τη νοημοσύνη του λαού. Αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη του να υπερασπιστεί την κυβέρνηση την οποία στηρίζει, μαζί και το αντιλαϊκό της έργο, που επίσης στηρίζει, την αδυναμία του να παραδεχτεί ότι η πολιτική που τσακίζει το λαό πάει χέρι χέρι, πάντα και παντού, με την όξυνση της καταστολής και του αυταρχισμού. Αλλά δε «σώζεται» γι' αυτή του την επιλογή κάνοντας το μαύρο - άσπρο...

Ως «θετική εξέλιξη για τη χώρα μας» έσπευσε να «χαιρετίσει» το αποτέλεσμα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής η συνδικαλιστική πλειοψηφία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), ταυτιζόμενη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εσπευσε, δηλαδή, να πανηγυρίσει για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που είναι οι μόνοι που έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν για την εξέλιξη αυτή, αφού ο νέος προϋπολογισμός της ΕΕ τους μοιράζει ζεστό χρήμα για την ενίσχυση της κερδοφόρας δράσης τους που οδηγεί στον εκτοπισμό χιλιάδων μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, των μικρών και μεσαίων αγροτών και στην όξυνση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κυρίως των νέων. Ολα αυτά, βέβαια, καθώς και το γεγονός ότι προβλέπονται «ποινές» στην εκταμίευση των ποσών εάν δεν «πιάνονται» τα αντιλαϊκά - αντεργατικά προγράμματα της ΕΕ, αποσιωπώνται από τη γνωστή συνδικαλιστική πλειοψηφία που πρόθυμα βάζει πλάτες στην κυβερνητική προπαγάνδα και στη διασπορά ψευδαισθήσεων ότι τάχα η όποια αύξηση των κονδυλίων που δόθηκε στη χώρα είναι προς το συμφέρον του λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απ' το Σάββατο όμως έως την Τρίτη ο Αλ. Τσίπρας βγήκε απ' τη βάσανο της σκέψης. Κι ενώ πριν δυο μέρες παραδεχόταν ότι δεν έκαναν λάθος ως προς τη στρατηγική που υλοποιείται, ότι είναι συνειδητή επιλογή, υπέρ των μονοπωλίων προσθέτουμε εμείς, χτες άρχισε ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ να χτίζει την αντιπολιτευτική ρητορεία στο «λάθος πολλαπλασιαστή». Να ισχυρίζεται ότι η παραδοχή του ΔΝΤ μπορεί να τινάξει στον αέρα μια συνειδητή φιλομονοπωλιακή στρατηγική, η οποία εφαρμόζεται παντού, και σε εκείνες τις χώρες της ΕΕ που δεν νταραβερίζονται με το ΔΝΤ και ούτε συζητούν ατέρμονα για «πολλαπλασιαστές».

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας κατέθεσε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή με την οποία εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν αξιοποιεί την «ομολογία στελεχών του ΔΝΤ περί "λάθους" στο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή» σαν «διαπραγματευτικό χαρτί» για να «σταματήσει το βάρβαρο και αποτυχημένο πρόγραμμα». Και ρωτά τον πρωθυπουργό «πώς θα ενεργήσει ώστε αυτό το "λάθος" να αποτελέσει την αφετηρία ώστε η χώρα να απαλλαγεί οριστικά από μνημόνια»... Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μέμφεται την κυβέρνηση ότι «δεν έκανε την παραδοχή αυτή σημαία της για να αμφισβητήσει την ουσία του προγράμματος».

Τελικά ήταν ή δεν ήταν στρατηγική επιλογή; Τα μνημόνια βασίστηκαν σε ένα λάθος τεχνοκρατών που αφού το παραδέχτηκαν, το επόμενο βήμα είναι η διόρθωσή του και άρα η απαλλαγή απ' αυτά; Η ευθύνη της κυβέρνησης έγκειται στο ότι δεν ζητά την αποκατάσταση του λάθους, πράγμα που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν πάρει τη θέση της; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, οι απαντήσεις προφανείς ανεξάρτητα αν ο ΣΥΡΙΖΑ σπεκουλάρει με το συγκεκριμένο ζήτημα. Η επίθεση σε βάρος του λαού δε διεξάγεται κατά ...λάθος. Τέτοια λάθη οι πολιτικοί εκπρόσωποι των αστών δεν κάνουν, είναι πολύ καλά διαβασμένοι για το πώς θα προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Κι όποιος το ισχυρίζεται ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου για να πάει αδιάβαστος στην κόλαση που του ετοίμασαν.

Τη «ρήτρα επανεξέτασης», που περιλαμβάνεται στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τον προϋπολογισμό της ΕΕ την περίοδο 2014 - 2020, επικαλέστηκε περιχαρής ο πρωθυπουργός προκειμένου να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό του ότι η Ελλάδα θα πάρει επιπλέον 2 δισ. από το νέο ΕΣΠΑ μετά το 2016 λόγω «της μεγάλης μείωσης του ΑΕΠ που έχει προκαλέσει η τεράστια κρίση στην Ελλάδα». Ομως, στην απόφαση που εγκρίθηκε την περασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες υπάρχει μια ακόμα ρήτρα, πολύ πιο σημαντική, για την οποία δεν είπε λέξη ο Αντ. Σαμαράς. Πρόκειται για τη λεγόμενη «ρήτρα αιρεσιμότητας», η οποία ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να επιβάλει την αναστολή πληρωμής κοινοτικών κονδυλίων στην περίπτωση που η χώρα - μέλος δεν επιτύχει τους στόχους του μνημονίου! Πρόκειται για το υπ' αριθμόν 80 σημείο της απόφασης, που αναφέρει επί λέξει: «Σε περίπτωση που κρίνεται ότι ένα κράτος - μέλος δεν έχει αναλάβει επαρκή δράση στο πλαίσιο: α) ειδικών μέτρων που απευθύνονται προς τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, δυνάμει του άρθρου 136 παράγραφος 1, β) της διαδικασίας του υπερβολικού ελλείμματος, γ) της διαδικασίας των μακροοικονομικών ανισορροπιών, δ) προγράμματος στο πλαίσιο της διευκόλυνσης για το μεσοπρόθεσμο ισοζύγιο πληρωμών, ε) προγράμματος στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης, στ) χρηματοδοτικής συνδρομής στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αναστέλλεται ένα μέρος ή το σύνολο των δεσμεύσεων και πληρωμών»! Μάλιστα, αμέσως μετά διευκρινίζεται ότι «η πρόταση για αναστολή των δεσμεύσεων γίνεται από την Επιτροπή και θεωρείται αυτομάτως ως εγκριθείσα από το Συμβούλιο, εκτός εάν το Συμβούλιο απορρίψει την πρόταση με ειδική πλειοψηφία εντός ενός μηνός». Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, εκτός του ότι προορίζονται «από χέρι» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και ξένων, μετατρέπονται σε ένα επιπλέον μοχλό για το διαρκή εκβιασμό και την υποταγή του ελληνικού λαού στην εφαρμοζόμενη στρατηγική σωτηρίας των μονοπωλίων. Η αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.