Η μετατροπή της Σχολής σε βασική διοικητική και ακαδημαϊκή μονάδα στα ΑΕΙ (αντί του Τμήματος που είναι σήμερα) έχει συγκεντρώσει τις τελευταίες μέρες τα πυρά πρυτάνεων και μεγάλης μερίδας των πανεπιστημιακών, που επιχειρούν τάχα να διευρύνουν την κριτική τους στο νόμο πέραν του θέματος της διοίκησης. Μέσω της ενίσχυσης της Σχολής σε βάρος του Τμήματος, υποστηρίζουν, υποβαθμίζονται οι σπουδές και αποδυναμώνονται τα πτυχία. Αυτό είναι μια αλήθεια, εν μέρει έχουν δίκιο.
Είναι όμως η μισή αλήθεια. Γιατί οι σπουδές υποβαθμίζονται από όλο το πλέγμα των διατάξεων του νομοσχεδίου, που θεσμοθετεί ως ελάχιστο όριο σπουδών τα τρία έτη, αποτιμά τις όποιες σπουδές σε πιστωτικές μονάδες, δίνει τη δυνατότητα για μονοετή και διετή προγράμματα σπουδών που θα οδηγούν σε πιστοποιητικά, εισάγει ακόμα και προγράμματα κατάρτισης στις σχολές, ενώ θεσμοθετεί οριστικά τους τρεις κύκλους σπουδών...
Οταν, λοιπόν, η «διαφωνία» περιορίζεται στη διατήρηση του Τμήματος έναντι της Σχολής και παράλληλα δεν απορρίπτεται ο νόμος στο σύνολό του, αλλά ζητούνται επιμέρους βελτιώσεις, δε σώνεται το επίπεδο των σπουδών και των πτυχίων από τη λαίλαπα που θα τα σαρώσει...
Τα φτιασιδώματα στο ποδόσφαιρο
Οι πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Πολιτισμού για τη νέα νομοθετική προσπάθεια της κυβέρνησης που αφορά στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο κάθε άλλο παρά κάτι νέο έφεραν σε ένα χώρο που εκδηλώνεται με χαρακτηριστικό τρόπο η σαπίλα. Αντίθετα, τα όσα εξήγγειλε ο υπουργός δεν αποτελούν παρά μία ακόμη προσπάθεια διαχείρισης και πάνω απ' όλα προστασίας του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, με σκοπό βέβαια τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μεγαλύτερα κέρδη σε αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του. Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη - για επικοινωνιακούς λόγους φυσικά - συνεργασία με την UEFA είναι σίγουρο ότι αποσκοπεί στο να κάνει το προϊόν πιο ελκυστικό παρά στο να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Οσα λίφτινγκ και να επιχειρήσουν, όσες προσπάθειες εξυγίανσης και να γίνουν, όπως αποδεικνύεται, στόχος είναι η συνέχιση της επιχειρηματικής δράσης χωρίς εμπόδια και στρεβλώσεις. Για να ανοίξουν ακόμα μεγαλύτερα πεδία κερδοφορίας αλλά και αξιοποίησης του χώρου και για άλλους σκοπούς.
Αλλωστε, η βία, το ντόπινγκ, τα στημένα παιχνίδια είναι γνωρίσματα που επικρατούν παντού στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο ή μεμονωμένα περιστατικά... Στον έναν ή στον άλλο βαθμό η ίδια κατάσταση επικρατεί στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα αφού τα όσα γίνονται είναι αυτά που επιβάλλουν οι λογικές που επικρατούν, δηλαδή της απόκτησης κέρδους με οποιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, την ώρα που πριν ένα μήνα στην Ελλάδα εξελισσόταν το σκάνδαλο με τους στημένους αγώνες και το χρηματισμό ατόμων από παράνομο τζόγο, ανάλογα περιστατικά συνέβαιναν σε Τουρκία, Ισραήλ, Πολωνία και Ουκρανία. Στην Ιταλία, που τόσος ντόρος έγινε πριν από λίγα χρόνια με το γνωστό σκάνδαλο Καλτσιόπολις, αυτήν την περίοδο διεξάγονται έρευνες για νέα στημένα παιχνίδια και τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν για ένα Καλτσιόπολις 2. Ακόμα και στο θέμα της αντιμετώπισης της βίας τα πράγματα δεν είναι όπως παρουσιάζονται. Είναι γνωστό ότι όπου έχουν «βγάλει» για λόγους κέρδους τη βία έξω από το γήπεδο (π.χ. περίπτωση Αγγλίας, που τόσο την διαφημίζουν οι Ελληνες αρμόδιοι κάθε τόσο), αυτή υπάρχει και εκφράζεται στις πλατείες και στις γειτονιές και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την απατηλή λάμψη της εικόνας των γηπέδων.
Είναι εμφανές πλέον ότι το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολυεθνικών, των συμμοριών τους, του στοιχήματος και των κυκλωμάτων είναι ένα πτώμα που βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη. Είναι ένας αθλητισμός διαβρωμένος από τη σαπίλα του συστήματος που ελέγχουν τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Δεν μπορεί να εξυγιανθεί. Θέλει γκρέμισμα από τα θεμέλια και φτιάξιμο από την αρχή σε εντελώς νέα βάση. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το θετικό από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης αφού χρόνια τώρα ακούνε για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου χωρίς ποτέ όμως να υπάρχουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Καμιά ελπιδοφόρα προοπτική δεν αναμένεται όσες ευχές και να γίνουν, όσο οι νόμοι της αγοράς λειτουργούν και καθορίζουν το παιχνίδι. Εναν τέτοιο αθλητισμό - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι δεν τον χρειάζονται. Το αντίθετο, ζημιώνει τους ίδιους και τα παιδιά τους...
Μπάμπης ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χρεοκοπώντας το λαό
Ομιλία του υπουργού Οικονομικών, Ε. Βενιζέλου, στις ΗΠΑ με θέμα «Ελληνική κρίση: Προκλήσεις και ευκαιρίες». Ποιο είναι το αξιοσημείωτο του θέματος; Οτι τη στιγμή που σφαγιάζουν τον ελληνικό λαό, με τα παλιά μνημόνια, αλλά και τα καινούρια που θα έρθουν από το Σεπτέμβρη, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας καλεί τους Αμερικανούς επιχειρηματίες να εκμεταλλευτούν τις... ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα για επενδύσεις. Η αποκωδικοποίηση του μηνύματος καταδεικνύει το εύρος των ευκαιριών... Τους είπε ο άνθρωπος: Διαλύσαμε τις εργασιακές σχέσεις, κατακρημνίσαμε τους μισθούς, αυξήσαμε τα όρια συνταξιοδότησης, επιχορηγούμε τις επιχειρήσεις με ζεστό κρατικό χρήμα, μειώσαμε τους συντελεστές φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών και θα τους μειώσουμε κι άλλο. Μετατρέψαμε την Ελλάδα σε παράδεισο των επιχειρήσεων. Τι άλλο περιμένετε για να εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες που σας προσφέρουμε; Τους υπέδειξε μάλιστα και τους τομείς για επενδύσεις όπου υπάρχει «ψητό»: Ενέργεια, τουρισμός, ακίνητα. Τι άλλο να έκανε; Κατά τ' άλλα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει το μνημόνιο για να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα χρεοκοπώντας το λαό.
Επαγρύπνηση και λαϊκή αντεπίθεση
Τίποτα το θετικό δεν προμηνύει η τοποθέτηση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή... «Η απέναντι πλευρά επιδιώκει να υπάρξει νεκρός αυτή την περίοδο και είναι σίγουρο ότι αν δεν ενεργήσουμε στην κατεύθυνση ενός δόγματος εσωτερικής ασφάλειας με διακομματική συναίνεση, δεν θα καταστεί δυνατή και διαχειρίσιμη η κρίση των σημερινών ασύμμετρων προοπτικών», είπε επί λέξει ο Ελ. Οικονόμου, προκαλώντας πελώρια ερωτήματα. Κατ' αρχήν ποια εννοεί «απέναντι πλευρά» ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ; Θεωρεί «απέναντι πλευρά» το λαό που δεν σκύβει το κεφάλι και βγαίνει στους δρόμους του αγώνα και της ταξικής πάλης; Η «απέναντι πλευρά» δηλαδή είναι άλλη ονομασία του «εσωτερικού εχθρού»; Αυτόν έχει ως στόχο το «δόγμα εσωτερικής ασφάλειας», που επαγγέλλονται ο αρχηγός και η κυβέρνηση; Είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο αρχηγός μιλάει για νεκρό; Μήπως για την εφαρμογή αυτού του δόγματος χρειάζεται ένα γεγονός που θα προκαλέσει «σοκ και δέος» και θα δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη την ευρεία χρήση των μηχανισμών καταστολής; Σε κάθε περίπτωση τέτοιες τοποθετήσεις, όπως αυτή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., είναι απαράδεκτες και ιδιαίτερα επικίνδυνες. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του, να επαγρυπνεί και να περιφρουρεί τους αγώνες του, που πρέπει πλέον να στραφούν κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.
Αντιπαραθέσεις κεφαλαιοκρατών στην Ενέργεια
Γρηγοριάδης Κώστας
Να πώς βγαίνουν τα λεφτά... Δε θέλει πολύ «μυαλό», αρκεί μια μικρή διάταξη σε ένα νομοσχέδιο. Οπως αυτή της κυβέρνησης για την υποχρεωτική απορρόφηση - και κατά προτεραιότητα σε σχέση με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - της ηλεκτρικής ενέργειας από ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες ΣΗΘΥΑ (Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας) και μάλιστα με υψηλή, εγγυημένη τιμή.
Μέχρι πρότινος, το μέτρο ίσχυε για μικρές μονάδες ΣΗΘΥΑ, έως 35 MW, ένας περιορισμός που καταργείται, προς όφελος λίγων και εκλεκτών ιδιωτών παραγωγών που διαθέτουν μεγάλες τέτοιες μονάδες ή προγραμματίζουν να αποκτήσουν.
Και ξαφνικά, αρχίζουν να ξεφωνίζουν οι ανταγωνιστές. Οι εκπρόσωποι των φορέων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) ζητούν απόσυρση της διάταξης ή τουλάχιστον μετατροπή της, ώστε να μη χάσουν την προτεραιότητα στην απορρόφηση της παραγωγής τους.
Καταγγέλλουν ότι θα εκτιναχτεί το τέλος ΑΠΕ στους λογαριασμούς και θα υπάρξει επιβάρυνση 175 εκατ. ευρώ μόνο για μια μονάδα ΣΗΘΥΑ και ότι οι καταναλωτές θα επιβαρυνθούν για μια τεχνολογία που σε καμιά περίπτωση δεν είναι πιο «καθαρή» από τις ΑΠΕ...
Αυτές όμως, είναι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους επιχειρηματίες. Για το ποιος θα φάει περισσότερο από την πίτα. Γιατί το χέρι στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών θα μπει βαθιά έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι αντικειμενικό, όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του ενεργειακού κεφαλαίου. Είναι τεχνητό, πλαστό, συμβαίνει από μήνα σε μήνα με τέτοιου είδους νομοθετικές παρεμβάσεις. Κι ακόμη και στην πιο «αθώα» εκδοχή αυτών των ρυθμίσεων, «κουμάντο» κάνει η «απελευθερωμένη» αγορά, η οποία χτίζεται εδώ και χρόνια με προηγούμενες ρυθμίσεις.
Η μόνη λύση είναι η Ενέργεια να έρθει στα χέρια του λαού, για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Είναι καιρός, δε μένει τίποτα άλλο να αποδειχτεί...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ασταμάτητα τα «δώρα» στους ξενοδόχους
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των χιλιάδων εργαζομένων στον επισιτισμό - τουρισμό με την κατάργηση ειδικοτήτων του κλάδου από τα ΒΑΕ, βάζει μπρος νέο πρόγραμμα οικονομικής ενίσχυσης των μεγαλοξενοδόχων.
Συγκεκριμένα, ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε χτες ότι ενέκρινε και προχωράει η υλοποίηση του προγράμματος για τη διατήρηση 10.000 θέσεων εργασίας με επιχορήγηση μέρους του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» που αντιστοιχεί στο 40% των εισφορών που βαρύνουν τον εργοδότη, για χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών για το 2011. Το πρόγραμμα εκτός από ξενοδοχοϋπαλλήλους που απασχολούνται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, αφορά και ξενοδοχοϋπαλλήλους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Πέρα από τις οικονομικές ενισχύσεις προς τους εργοδότες και η κατάργηση των ΒΑΕ που προωθεί η κυβέρνηση αποτελεί ακόμα μια πάγια αξίωση των μεγαλοξενοδόχων. Αξίωση που φαίνεται ότι επιτέλους θα ικανοποιηθεί ώστε οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου να θωρακίσουν περαιτέρω την υψηλή κερδοφορία τους.
Η ταξική πολιτική σπρώχνει στον Καιάδα
Η χτεσινή πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» έγινε κραυγή της μάνας των δίδυμων αυτιστικών παιδιών που δεν έχει καμιά κρατική βοήθεια. Της μάνας που πασχίζει αβοήθητη να μεγαλώσει ανάπηρα παιδιά καθώς δεν υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες Πρόνοιας. Και τέτοιες κραυγές απόγνωσης - συχνά βουβές - ακούγονται και πιο συχνά. Είναι οι οικογένειες που δεν μπορούν να βρουν ένα σχολείο για τα ανάπηρα παιδιά τους. Είναι οι γονείς που καλούνται να πληρώσουν δυσβάσταχτα τροφεία σε ιδρύματα από 1.200 έως 1.500 ευρώ το μήνα, όταν εισπράττουν, και αν εισπράττουν - κι αυτά καθυστερημένα - επιδόματα των 250 ευρώ το μήνα. Είναι οι καρκινοπαθείς που τους κόβουν κι αυτό το εξευτελιστικό επίδομα γιατί μπήκαν σε ένα ψευτοπρόγραμμα για να αποκτήσουν τα ένσημα και να πάρουν μια σύνταξη πείνας.
Μακρύς ο κατάλογος της εγκατάλειψης για τους ανάπηρους και τους χρονίως πάσχοντες, στη δουλειά, στη μόρφωση και στη φροντίδα. Πάνω από 83% των αναπήρων είναι άνεργοι. Περισσότερα από 185.000 παιδιά με αναπηρίες είναι εκτός ειδικών σχολείων. Κι όσα παιδιά έχουν την τύχη να φοιτούν σε κάποια σχολεία αρχίζουν τα εμπόδια. Πετιούνται έξω γιατί οι γονείς είναι ανασφάλιστοι ή μετανάστες. Κι αφού απαξιώσουν τα σχολεία ύστερα τα κλείνουν γιατί είναι ασύμφορα. Και η κυβέρνηση από πάνω ακυρώνει ακόμα και τις προσλήψεις των ΑμΕΑ που έγιναν με το νόμο 2646/98 για την αντιμετώπιση της ...ανεργίας, προτάσσοντας το γράμμα του νόμου για τον «Καλλικράτη». Και συνθλίβει την Πρόνοια. Από 91 μονάδες Πρόνοιας που υπάρχουν στην Ελλάδα σχεδιάζει να δημιουργήσει 22 οργανισμούς φροντίδας σε αντιστοιχία με τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, όπου καταργούνται χιλιάδες κρεβάτια. Γίνονται απολύσεις στα ιδρύματα της Πρόνοιας. Και οι 6.000 εργαζόμενοι που δουλεύουν στις δημόσιες δομές Πρόνοιας στεγνώνουν και γίνονται λάστιχο για να τις κρατήσουν στην υπηρεσία των ΑμΕΑ. Δουλεύουν ακόμα απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους.
Πρόκειται για μια συνειδητή ταξική πολιτική σε βάρος των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους για να εξασφαλιστούν τα κονδύλια που θα στηρίξουν το κεφάλαιο. Ετσι, χωρίς κανέναν ενδοιασμό η κυβέρνηση ρίχνει στον Καιάδα τους αναπήρους, τους χρονίως πάσχοντες και τις οικογένειές τους. Τους ρίχνει στον ίδιο Καιάδα που σπρώχνουν τα λαϊκά στρώματα η κυβέρνηση, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα κόμματα που τους στηρίζουν, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. Ομως, σε αυτόν το λάκκο μπορούν να ρίξουν όλους αυτούς τα ΑμΕΑ και οι εργαζόμενοι, να συμπαραταχτούν με το ταξικό κίνημα και να διεκδικήσουν αποκλειστικά δημόσια, υψηλής ποιότητας και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια και Ειδική Αγωγή με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σ' αυτούς τους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, ανοιχτής ή συγκαλυμμένης μέσω των διάφορων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Γιατί ο αγώνας των ατόμων με αναπηρίες, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους πρέπει να είναι ταυτισμένος με το συνολικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία. Για μια κοινωνία, όπου αυτοί οι άνθρωποι δε θα αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια, αλλά που η ίδια η κοινωνία στο σύνολό της, από τον πλούτο που θα παράγει θα τους παρέχει όλα όσα χρειάζεται για να καλύπτουν όλες τις ανάγκες τους, που είναι μεγάλες, ζώντας ισότιμα με τους υπόλοιπους λαϊκούς ανθρώπους στην κοινωνία.
Ολα για την κυριαρχία των μονοπωλίων
Γρηγοριάδης Κώστας
Η φράση του υπουργού Οικονομικών, ότι με τη βοήθεια του ΔΝΤ και των ΗΠΑ η Ελλάδα «θα αποκαταστήσει τη δημοσιονομική της κυριαρχία και ανεξαρτησία» (!), δείχνει το είδος της «σωτηρίας» που επιφυλάσσει στο λαό. Ο εύηχος όρος «δημοσιονομική κυριαρχία και ανεξαρτησία», στην πράξη σημαίνει κυριαρχία των μονοπωλίων και αιώνια καταδίκη του λαού σε βαθιά και μακροχρόνια χρεοκοπία. Σημαίνει εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, σημαίνει μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο. Σημαίνει καταργήσεις και συγχωνεύσεις νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημίων. Σημαίνει διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και μετατροπή των συντάξεων σε προνοιακά επιδόματα των 300 ευρώ. Σημαίνει κυριαρχία της ευέλικτης εργασίας και δραστική υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Με άλλα λόγια, όλες οι αναδιαρθρώσεις που περιλαμβάνονταν παλαιότερα στις συνθήκες της ΕΕ και στη συνέχεια στο μνημόνιο και το «μεσοπρόθεσμο»... Ακριβώς γι' αυτό, μόνιμη «καραμέλα» στο στόμα των κυβερνώντων και των ξένων συμμάχων τους είναι τώρα η φράση «πλήρης εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου». Είναι η διέξοδος που διασφαλίζει την κερδοφορία και τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της. Είναι όμως η διέξοδος που συνθλίβει τα λαϊκά συμφέροντα και γι' αυτό πρέπει ο λαός να την «μπλοκάρει» και να ανοίξει το δρόμο που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά από την πείρα του.
Και οι αγωγοί στο παιχνίδι
Στο Αζερμπαϊτζάν βρέθηκε ο επικεφαλής της ΔΕΠΑ, Χ. Σαχίνης, για επαφές με την κυβέρνηση και τις εταιρείες του φυσικού αερίου, υποστηρίζοντας ότι ο αγωγός Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας είναι ο καλύτερος για να περάσει στην Ευρώπη το αζέρικο αέριο και ότι μπορεί να είναι έτοιμος το 2014. Βγήκε και ένας ξένος οίκος - «καλός» αυτή τη φορά, όχι από τους «κακούς» - που πριμοδοτεί το συγκεκριμένο αγωγό, έναντι των ανταγωνιστικών σχεδίων. Το ερώτημα όμως, για τον εργαζόμενο, είναι ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την υπόθεση των αγωγών. Τι θα συμβεί εάν δεν γίνει η Ελλάδα «ενεργειακός κόμβος», τι θα πάθουν οι λαοί της Ευρώπης και της Ελλάδας, εάν προκριθεί το ένα ή το άλλο σχέδιο για τους αγωγούς; Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Σε κάθε περίπτωση, οι εργάτες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα πληρώνουν όλο και ακριβότερα το φυσικό αέριο, είτε λόγω φόρων, είτε για να βγουν τα λεφτά των αγωγών, είτε για να κερδίζουν περισσότερα οι «αφέντες» των κοιτασμάτων, αλλά τελικά για όλους αυτούς τους λόγους. Οσο για τις δημόσιες προσόδους από τα τέλη διέλευσης, ξέρουμε πολύ καλά πού πάνε. Σε νέες επενδύσεις, αγωγούς και δίκτυα που εξυπηρετούν την κερδοφορία του μεγάλου ενεργειακού κεφαλαίου. Ούτε μια δεκάρα δεν πρόκειται να αφήσουν όλοι αυτοί στο λαό, αντίθετα, θα του πάρουν και την τελευταία του για να κάνουν τη δουλειά τους. Ασε που οξύνονται οι ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί, και τέτοιες οξύνσεις βάφουν τους ενεργειακούς δρόμους με αίμα λαών...
Feeds
