Ρόλο «καθοδηγητή» για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα ανέλαβε και πάλι η «Ελευθεροτυπία», παρουσιάζοντας ως κινητοποιήσεις των φοιτητών τις επιλογές ορισμένων ομάδων, που απ' τη μια κουβεντιάζουν με τους συνομιλητές της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια και απ' την άλλη διοργανώνουν «αντισυνόδους». Μάλιστα, στο προχτεσινό φύλλο η συγκεκριμένη εφημερίδα παρουσίαζε έναν ολόκληρο σχεδιασμό ως σχεδιασμό των φοιτητών, που θα ...κορυφωθεί με «αντισύνοδο» στη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, στην οποία τους συμβούλευε να πάνε και πώς να πάνε. Στο σχετικό ρεπορτάζ γίνεται λόγος και για «καραβάνια» που «ήδη ετοιμάζονται», ενώ τις προηγούμενες μέρες υποστήριζε ότι φοιτητικοί σύλλογοι ετοιμάζονται για «κάθοδο στο νησί». Πάντως, απ' τη «στενή παρακολούθηση» της «Ελευθεροτυπίας» στο φοιτητικό κίνημα δεν έχουμε δει ούτε λίγες γραμμές για τη δραστηριότητα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, που όλο το προηγούμενο διάστημα μπαίνει μπροστά στον αγώνα για τα δικαιώματα των φοιτητών και των σπουδαστών. Για τη δωρεάν στέγαση και σίτιση, μετακίνηση, το πάσο που δε δόθηκε, την κατάσταση στα ΤΕΙ με την έλλειψη αιθουσών και καθηγητών κ.λπ. Αυτά τους «ξέφυγαν». Δεν μας ξενίζουν όλα αυτά. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Και εν πάση περιπτώσει, αν η «Ελευθεροτυπία» επιθυμεί διακαώς να παρουσιάσει το σχέδιο της ΕΑΑΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια, ας το σημειώνει κάπου στο ρεπορτάζ. Μην τ' αφήνει στο μυστήριο...
Προεκλογικές δωρεές ...
Σε μια προεκλογική κίνηση - και με υπονοούμενα μικροσκανδάλου απ' την κυβέρνηση της ΝΔ - προχώρησαν χτες οι υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Σκανδαλίδης και ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος: Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης παραχώρησε στο υπουργείο Υγείας 13 απινιδωτές που βρέθηκαν σε σφραγισμένα κουτιά στον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικού Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ).
Ο εξωτερικός απινιδωτής είναι ένα μηχάνημα που χρησιμοποιείται για την ανάταξη ασθενών από ανακοπή καρδιάς - το λεγόμενο «αιφνίδιο θάνατο». Το 2007 ο ΟΠΕΚΕΠΕ αγόρασε 14 απινιδωτές αξίας 20.000 ευρώ «στο πλαίσιο της προστασίας της υγείας των εργαζομένων του Οργανισμού και για την καλύτερη θωράκισή τους έναντι έκτακτων περιστατικών». Ομως, ποτέ δε χρησιμοποιήθηκαν και έμειναν στα κουτιά - όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων είτε γιατί δεν έχουν το απαραίτητο προσωπικό, είτε γιατί οι προμήθειες έγιναν χωρίς τον απαραίτητο σχεδιασμό. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ κράτησε έναν απινιδωτή και τους 13 τους παραχώρησε στο υπουργείο Υγείας, που με τη σειρά του παραχώρησε τους 12 σε Κέντρα Υγείας κυρίως, των νησιών.
Ο Κ. Σκανδαλίδης είπε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ «(κεντρικά και περιφερειακά) το εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό για να τους χειριστεί» για να αναρωτηθεί: «Αυτό είναι διασπάθιση; κακοδιαχείριση; εξυπηρέτηση αμφίβολης σκοπιμότητας κάποιου ιδιώτη; Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι είναι». Και ο Α. Λοβέρδος πρόσθεσε ότι η αγορά των απινιδωτών και η παραμονή τους στις αποθήκες είναι «ίσως η φωτογραφία της ανικανότητας της ελληνικής διοίκησης» και «γι' αυτό έδωσαν και αυτό το δημόσιο χαρακτήρα... απ' τη δωρεά κατευθείαν στη χρήση»....
... με συγκάλυψη ευθυνών
Εκείνο που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι η αγορά των απινιδωτών αποκαλύπτει τη γύμνια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και της επείγουσας ιατρικής σε δημόσιες δομές, με δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους. Για τη γύμνια αυτή έχουν διαχρονική ευθύνη οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ την τελευταία 25ετία που ενίσχυσαν και ενισχύουν την επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα Υγείας. Οπως επίσης και η χτεσινή παράσταση μπροστά στις κάμερες αποτελεί συγκάλυψη αυτών των ευθυνών, καθώς αποτελεί προσπάθεια μετάθεσης των βαρών - λόγω των προεκλογικών αναγκών - στον ένα απ' τους δύο συνυπεύθυνους των επικίνδυνων ελλείψεων. Γι' αυτό και η καταδίκη της σε αυτήν την περίοδο πρέπει να εκφραστεί με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζεται απ' το ΚΚΕ, στις εκλογές του Νοέμβρη.
Αντιλαϊκά ανακατέματα
Η κινητικότητα της τελευταίας περιόδου στο πολιτικό σκηνικό, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διαμόρφωση των συνδυασμών για τις τοπικές εκλογές, αποτελεί σοβαρή ένδειξη ότι το αστικό πολιτικό σύστημα μεθοδεύει πολύτροπα το ανακάτεμα της τράπουλας, με στόχο να διασφαλίσει τα κεκτημένα του και να τα επεκτείνει σε βάρος του λαού. Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να κατέβει στις εκλογές με δυο και τρεις διαφορετικούς συνδυασμούς, με στόχο να κρατήσει εντός των τειχών τη δεδομένη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική του, είναι ένα από τα δεδομένα που για πρώτη φορά καταγράφεται με τέτοια ευκρίνεια σε εκλογική μάχη. Πολύ περισσότερο που η πλειοψηφία των «ανεπίσημων» συνδυασμών του ΠΑΣΟΚ στην Περιφέρεια Αττικής και αλλού αποσπούν τη στήριξη συμπληρωματικών σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ομάδες του ίδιου χώρου.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσει κανείς τα εξής: Την κυοφορούμενη δημιουργία νέων κομμάτων, όπως αυτό της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία δηλώνει έτοιμη για «συνεννοήσεις» και συγκυβερνήσεις με τους δύο βασικούς πυλώνες του δικομματισμού. Την κινητικότητα Καρατζαφέρη στον ευρύτερο χώρο των ψηφοφόρων της ΝΔ, στο όνομα της δημιουργίας μιας μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, όπως ο ίδιος διακηρύσσει, την ίδια ώρα που επίσημα ζητάει «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης» με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην οποία θα συμμετέχει και ο ίδιος. Την πριμοδότηση «αντίπαλων» ψηφοδελτίων από κόμματα ή από αλληλοσυγκρουόμενες μερίδες των αστικών κομμάτων, με στόχο μετά τις εκλογές να επιταχυνθούν ενδεχόμενες πολιτικές ζυμώσεις, κύρια στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Πού αποσκοπεί όλη αυτή η κινητικότητα; Με μια φράση, το αστικό πολιτικό σύστημα παίρνει τα μέτρα του. Το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό ξέρουν πως η επίθεση σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ξέρουν πως η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων είναι δεδομένη και αναπόφευκτο το δυνάμωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας παράσιτων, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι μια ενδεχόμενη ριζοσπαστικοποίηση και πολιτικοποίηση του τρόπου με τον οποίο εκφράζεται αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να τους σαρώσει. Η κρίση αυξάνει τους παράγοντες κινδύνου για την αστική τάξη και την πολιτική της.
Τι φοβούνται; Το ΚΚΕ και τη στρατηγική του, που συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου και των κομμάτων του, παλεύοντας για την ανατροπή της, για μια άλλη, λαϊκή εξουσία και οικονομία. Ψάχνουν και δοκιμάζουν πολιτικά σχήματα, κομματικές και κυβερνητικές κολεγιές και αναχώματα που θα λειτουργούν σαν κυματοθραύστες της λαϊκής αγανάκτησης και σαν ντουβάρια που θα κρύβουν ή θα συσκοτίζουν στη σκιά τους την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Θέλουν να καθυστερήσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων και να εγκλωβίζουν το λαό στην αυταπάτη της δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης ενός συστήματος απάνθρωπου από τη φύση του, σάπιου μέχρι το μεδούλι. Τέτοια και άλλα σχέδια θα βρίσκουν χώρο να εκδηλώνονται όσο ο λαός με την πάλη και την ψήφο του δεν τα ακυρώνει από τη γέννησή τους. Και καλύτερος τρόπος για να το πετύχει δεν υπάρχει από το να ενισχύσει το ΚΚΕ. Να τσακίσει στις επικείμενες εκλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να ψηφίσει ενιαία τις δυο Κυριακές «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΜΑ ΤΙ ΚΑΛΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχουμε φθινοπωριάτικα! Ούτε νέα μέτρα σκοπεύει να πάρει - παρά την αναθεώρηση του ελλείμματος - και 2,6 δισεκατομμύρια για την αντιμετώπιση της ανεργίας δίνει...
Μόνο ότι μας ...αγαπάει πολύ δε μας είπε ακόμη, αλλά πού θα πάει, θα το πει κι αυτό όσο πλησιάζουμε προς την Κυριακή των εκλογών. Ο,τι θέλετε θα πει προκειμένου να πάρει καμία ψήφο.
Και φυσικά στη συνέχεια - μετά τις εκλογές - θα συνεχίσει να κάνει αυτά που κάνει, δηλαδή να περικόπτει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα τροφοδοτώντας με ζεστό χρήμα το κεφάλαιο.
Γιατί εκεί θα πάνε τα περίφημα 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ (αφού, όπως είναι γνωστό, επιδοτεί την εργασία και όχι την ανεργία), οπότε οι εργοδότες πρέπει να ενθαρρυνθούν λιγουλάκι.
Οσο για τα «νέα» και «παλιά» μέτρα, μάλλον δεν υπάρχει πιο ανόητη ιστορία. Για προειλημμένες αποφάσεις μιλάμε, που απλά αυτοί που συναποφάσισαν περιμένουν τον ...κατάλληλο χρόνο για να τα εφαρμόσουν.
ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ είπε ο Χ. Παμπούκης για το περίφημο «fast track» του! Αν, λέει, δε δώσουμε κίνητρα στους επενδυτές για να επενδύσουν στη χώρα μας, τι να κάνουν κι αυτοί; Θα πάνε παραδίπλα...
Κι αν και «παραδίπλα» δεν τους δώσουν κίνητρα θα πάνε ...ακόμα πιο δίπλα. Χώρα τη χώρα όμως φτάνουμε στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκεί που η παιδική εργασία είναι θεσμός και το μηνιάτικο 20 δολάρια.
Προφανώς έχουν ...όραμα για την ανάπτυξη εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Προσαρμοσμένο βέβαια στην «παγκοσμιοποίηση» και στις «ανοιχτές θάλασσες» της σύγχρονης αγοράς, όπως λένε.
Μόνο που το όραμά τους μοιάζει ελαφρώς με ...ναυάγιο για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αντάξιο του «Τιτανικού»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Να δοθεί ισχυρό μήνυμα
Γρηγοριάδης Κώστας
Για πολλοστή φορά τα στατιστικά στοιχεία χρησιμοποιούνται ως όχημα για να δικαιολογήσουν την «ανάγκη» για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τα μέτρα αυτά, που προανήγγειλε από τις Βρυξέλλες, προφανώς σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, ο επίτροπος Ο. Ρεν, θα φορτωθούν εξ ολοκλήρου στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ψεύδεται συνειδητά όταν ισχυρίζεται ότι θα είναι τάχα «περιορισμένες οι επιπτώσεις της αναθεώρησης των δημοσιονομικών δεδομένων της περιόδου 2006-2009» και κυρίως ότι δε θα υπάρξει «εκ νέου επιβάρυνση των μισθωτών και των συνταξιούχων» (σ.σ. μέχρι τώρα ορκιζόταν ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα). Η αλήθεια είναι ότι τα νέα μέτρα είναι συνέχεια της μεγάλης σφαγής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί, θα γενικευτούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, θα καταργηθούν υπηρεσίες του Δημοσίου και θα απολυθούν εργαζόμενοι, θα συνεχιστεί η κατεδάφιση των ασφαλιστικών ταμείων, θα κλείσουν νοσοκομεία, οι αστικές συγκοινωνίες θα έχουν την «τύχη» του ΟΣΕ κ.ο.κ. Τα περισσότερα από αυτά περιλαμβάνονται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο και τα υπόλοιπα θα αποκαλυφθούν αμέσως μετά τις εκλογές του Νοέμβρη. Δύο φορές χρειάζεται λοιπόν να σκεφτούν πάνω στην κάλπη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα: Από τις κάλπες πρέπει να βγει ισχυρό μήνυμα για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, μια ανατροπή των συσχετισμών σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ.
Να δούμε τι θα λέει αύριο...
«Πιστεύω ότι δεν θα μπουν νέοι φόροι, και δεν μπορεί να μπουν νέοι φόροι, γιατί αν μπουν και νέοι φόροι καταλαβαίνετε ότι τότε η αγορά θα ασφυκτιά ακόμη περισσότερο, πέραν από αυτήν την δυσκολία που έχει σήμερα, και το αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που περιμένουμε».
Η δήλωση ανήκει στον Δ. Γεωργακόπουλο, σημαίνον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υφυπουργός Οικονομιών επί πολλά χρόνια και σήμερα γενικός γραμματέας του υπουργείου που συγκεντρώνει τους φόρους. Για την ιστορία να πούμε ότι την έκανε τη Δευτέρα στο ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα 99,5».
Προσέξατε τι είπε; Οχι μόνο ότι δε θα μπουν νέοι φόροι, αλλά και ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μπουν νέοι φόροι επειδή ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πνίξει την αγορά και κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται το αποτέλεσμα που περιμένει η κυβέρνηση.
Αν βάλουμε στοίχημα ότι και νέοι φόροι θα μπουν και ο Γεωργακόπουλος θα σπεύσει να δικαιολογήσει τα νέα φορομπηχτικά μέτρα, θα 'ναι ...σα να κλέβουμε εκκλησία. Οι διατυπώσεις όμως του εν λόγω είναι ενδεικτικές για το πόσο κάφρους περνάνε στο ΠΑΣΟΚ τους εργαζόμενους. Με τη μεγαλύτερη επισημότητα αναλύουν δεδομένα και καλλιεργούν εντυπώσεις, ενώ είναι απόλυτα βέβαιο ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα μας αλλάξουν (και πάλι) τα φώτα. Δηλαδή αυτά που είπε ο Ο. Ρεν τι είναι;
Το ζήτημα είναι να το καταλάβουν αυτό οι εργαζόμενοι- ψηφοφόροι πριν απομακρυνθούν από την κάλπη, ώστε και να μαυρίσουν αυτούς που μας κάνουν μαύρη τη ζωή και να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια αντίστασης της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Ενιαία αντιμονοπωλιακή απάντηση
Τσακίστε τους! Εφαρμόστε το νόμο! Να επιβληθεί η τάξη! Εν χορώ και με μίσος που ξεχειλίζει, τα αστικά ΜΜΕ κραυγάζουν να κατασταλεί η ανταρσία των καταστηματαρχών να μην εφαρμόσουν το νόμο για το κάπνισμα. «Ούτε τον απλούστερο νόμο που σκοπό έχει την προστασία της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να εφαρμόσει το δύσμοιρο ελληνικό κράτος. Πώς αλήθεια θα επιτύχει άλλα κι άλλα, πιο σύνθετα και πιο απαιτητικά;», αναρωτιέται με νόημα στο πρωτοσέλιδο σχόλιό του το «Βήμα». Στο ίδιο μήκος η «Καθημερινή»: «Αν η κυβέρνηση σέβεται στοιχειωδώς τη δημοκρατία, οφείλει να απαντήσει άμεσα στην "ανταρσία" των καταστηματαρχών εφαρμόζοντας το νόμο μέχρι κεραίας... Η ανομία δεν μπορεί να γίνεται κανόνας σε αυτήν τη χώρα», γράφει με ασυγκράτητη οργή στο κύριο άρθρο της. Είναι ολοφάνερο ότι αυτό που ενδιαφέρει τα αφεντικά των ΜΜΕ είναι να μη δημιουργηθεί κλίμα γενικευμένης απείθειας και ανυπακοής που θα βάλει βόμβα στα θεμέλια της καθεστηκυΐας τάξης. Πρέπει, λοιπόν, να αποκεφαλίζεται κάθε κατηγορία εργαζομένων ή αυταπασχολουμένων που σηκώνουν κεφάλι επειδή πλήττονται από την κρίση και την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί κάποια «ρωγμή» που να αποτελέσει την αρχή του τέλους τους. Γι' αυτό το μαύρο μέτωπο της πλουτοκρατίας (κυβέρνηση - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., ΣΕΒ, ΕΒΕΑ, ΜΜΕ) ορμάνε να κατασπαράξουν κάθε κλάδο εργαζομένων ή αυτοαπασχολούμενων που βγαίνει στους δρόμους του αγώνα. Η επίθεση αυτή δείχνει ξεκάθαρα ότι η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία από τη συμμαχία εργατικής τάξης -αυτοαπασχολουμένων - φτωχών αγροτών με ξεκάθαρο τη ρήξη με τα μονοπώλια και ορίζοντα τη λαϊκή εξουσία.
Κρύβονται πίσω από το μνημόνιο
Το ρόλο του καλύτερου πολέμιου του μνημονίου διεκδικούν «επίσημοι» και «ανεπίσημοι» υποψήφιοι των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, προσπαθώντας όλοι μαζί - την ώρα που κορυφώνεται η προεκλογική μάχη - να εμποδίσουν το λαό να κάνει τη δυσαρέσκειά του δύναμη ψηφίζοντας «Λαϊκή Συσπείρωση», το μόνο συνδυασμό που αποκαλύπτει και αντιμάχεται το σύνολο της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια.
Ετσι, η ΝΔ φτάνει στο σημείο μέχρι και να ισχυρίζεται πως αποτελεί τη ... γνησιότερη έκφραση καταδίκης του μνημονίου, τη στιγμή που όχι μόνο στηρίζει όλα όσα υπαγορεύει το μνημόνιο, αλλά και διαγκωνίζεται με το ΠΑΣΟΚ για την πατρότητά τους. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε ψήφο «ενάντια στο μνημόνιο», υποθηκεύοντας από σήμερα την ψήφο που ζητά στην υπηρεσία του «καλού» ΠΑΣΟΚ, στην εξασφάλιση δηλαδή άλλοθι στην κυβέρνηση για το επόμενο κύμα της σφοδρής επίθεσης. Οι διάφοροι «ανεξάρτητοι» λένε πως οι κάλπες πρέπει να στείλουν μήνυμα καταδίκης του μνημονίου, αλλά όσα αυτό περιλαμβάνει και τα στηρίζουν και τα διαφημίζουν.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; Γίνεται για παράδειγμα να λες πως διαφωνείς με το μνημόνιο, αλλά να στηρίζεις την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (όπως κάνει π.χ. η ΝΔ η οποία άλλωστε έχει ξεκαθαρίσει πως αν έλλειπαν ψήφοι για την έγκριση του μνημονίου στη Βουλή θα έτρεχε να τους διαθέσει); Γίνεται να είσαι πολέμιος του μνημονίου, αλλά να στηρίζεις την παράδοση του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια (π.χ. Ενέργεια, Λιμάνια) ή να μην ξεσηκώνεσαι ενάντια σε αυτή; Γίνεται να εμφανίζεσαι ως υπέρμαχος των λαϊκών αναγκών, αλλά να ανέχεσαι τη συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία και την Πρόνοια, που μοιραία οδηγεί σε γιγάντωση των πολυεθνικών σε έναν τέτοιο χώρο, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Οχι, δε γίνεται. Κι όποιος λέει πως γίνεται, εμπαίζει το λαό και βάζει πλάτη στα χειρότερα που έρχονται.
Μα κι από την άλλη πλευρά, την κατάργηση της σταθερής εργασίας το μνημόνιο την «επινόησε»; Η παράδοση των σιδηροδρόμων, των υδάτινων πόρων, των οδικών αξόνων στα μονοπώλια εμφανίστηκε ως ιδέα ...«ξαφνικά», το Μάη, από το ΔΝΤ; Γιατί δε λένε στο λαό πως όλα αυτά προβλέπονται εδώ και χρόνια από τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της Λισαβόνας, υπαγορεύονται σήμερα από τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας»; Γιατί, όλοι τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. και όλα τα πολιτικά μορφώματα που ξεπήδησαν απ' την ίδια αντιλαϊκή μήτρα, βάζουν πλάτη σ' αυτή την πολιτική, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Στο όνομα του εφικτού και του ρεαλιστικού που απαιτούν τα μονοπώλια.
Δεν είναι το μνημόνιο η ρίζα των προβλημάτων του λαού που οξύνονται αμείωτα. Ούτε και η γενικά και αόριστα ...αντι-μνημόνια πολιτική είναι αυτή που θα προστατεύσει τα δικαιώματά του. Πηγή των λαϊκών αδιεξόδων είναι η στρατηγική του κεφαλαίου, (ένας) καρπός της οποίας είναι και το μνημόνιο. Γι' αυτό και η μόνη διέξοδος για το λαό είναι η οργάνωση και πάλη ενάντια στη συνολική στρατηγική του κεφαλαίου, με κάθε τρόπο. Με την καθημερινή δράση μέσα από τους μαζικούς φορείς, αλλά και με την ψήφο που στις 7 Νοέμβρη πρέπει να γίνει βόλι που θα σημαδέψει κατευθείαν στην καρδιά του αντιλαϊκού μετώπου, δηλαδή δυνατό ΚΚΕ: Γι' αυτό και πρέπει να είναι ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Feeds
