ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Χειροκροτούν» τα αντιμεταναστευτικά μέτρα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εδώ και χρόνια οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μαζί με το μεταναστευτικό και το αντιρατσιστικό κίνημα αγωνίζονται για τη νομιμοποίηση και την κοινωνική εξίσωση των μεταναστών, ταυτόχρονα με τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. Με βάση αυτήν τη λογική, τόσο η αναγνώριση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών όσο και η αναγνώριση δικαιώματος ψήφου στις δημοτικές εκλογές για τους μετανάστες αποτελούν αναγκαία βήματα προς μια τέτοια κατεύθυνση».

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από ανακοίνωση του ΣΥΝ, με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τους μετανάστες. Και τα λέει αυτά, όταν ξέρει πολύ καλά ότι το μέτρο της απόκτησης ιθαγένειας για τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στη χώρα μας βάζει ως προϋπόθεση την 5ετή νόμιμη διαμονή των γονιών των μεταναστόπουλων. Αυτό, όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων μεταναστών, αλλά το εντείνει, αφού διαιωνίζει την παρανομία και το κυνηγητό αυτών των ανθρώπων.

Ξέρουν, επίσης, ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών, πρωταρχικό ζήτημα δεν είναι η αναγνώριση του δικαιώματος ψήφου στις δημοτικές εκλογές. Αλλά το σταμάτημα της καταστολής στα σύνορα και το εσωτερικό της χώρας, που σχεδιάζεται από την ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω του μηχανισμού της ΦΡΟΝΤΕΞ. Κι όμως. Αυτά τα μέτρα τα χειροκροτούν και τα χαρακτηρίζουν «βήμα» για νομιμοποίηση και κοινωνική εξίσωση των μεταναστών. Δίνουν και μ' αυτόν τον τρόπο το ελεύθερο στην κυβέρνηση να τραβάει ανεμπόδιστα την επικοινωνιακή κουρτίνα για να σκεπάσει τη βαθιά αντιμεταναστευτική πολιτική της.

Παραπλάνηση με την ακρίβεια

«Η σωστή και αξιόπιστη πληροφόρηση των καταναλωτών για τις τιμές της αγοράς αποτελεί και το κλειδί για την αντιμετώπιση της ακρίβειας». Αυτό είπε προχτές η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λ. Κατσέλη, εγκαινιάζοντας τη λειτουργία του πρώτου παρατηρητηρίου τιμών στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι. Με απλά λόγια, το παρατηρητήριο, που θα εγκατασταθεί σταδιακά και σε άλλες πόλεις, είναι ένα πληροφοριακό σύστημα όπου θα μπορεί κανείς να βρει την εξέλιξη των τιμών σε εβδομαδιαία βάση σε 1.000 προϊόντα από 1.182 σημεία πώλησης σε όλη τη χώρα. Θα πηγαίνουν, δηλαδή, οι εργαζόμενοι στα παρατηρητήρια - εάν δεν έχει στην πόλη σου πετάγεται σε μια παραδιπλανή - ή θα μπαίνουν στο ίντερνετ για να βρουν σε πόσα και ποια σούπερ μάρκετ της περιοχής τους θα βρουν το κάθε ένα από τα προϊόντα που θέλουν να αγοράσουν σε χαμηλότερη τιμή και θα ...σπεύδουν! Ετσι, λέει η κυβέρνηση, «θωρακίζουμε τους καταναλωτές απέναντι στην ακρίβεια» και «δίνουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουν ενεργά στη μάχη κατά της ακρίβειας». Μόνο που η μάχη κατά της ακρίβειας δεν είναι δουλειά των εργαζομένων, είναι δουλειά των κυβερνώντων και των πολιτικών που επιλέγουν να ασκούν. Και η θωράκισή τους κατά της ακρίβειας και το «κλειδί» για την αντιμετώπισή της δε βρίσκεται στην «πληροφόρηση» και κουραφέξαλα, και μάλιστα σε μια εν πολλοίς άχρηστη πληροφόρηση, αλλά στη ρήξη με τα μονοπώλια και την κερδοσκοπική τους δράση που εξυπηρετεί η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς» που με ευλάβεια εφαρμόζει η κυβέρνηση. Ολα τα υπόλοιπα είναι απλώς προσπάθειες παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού.

«Εξυπνες» δουλειές για μεγάλα κέρδη

Φυσικό αέριο στην Ελλάδα πουλά μόνον η ΔΕΠΑ. Που το προμηθεύεται κατά κύριο λόγο από τη Ρωσία. Με δεδομένες τιμές, βάσει της πολυετούς ισχύουσας συμφωνίας.

Μόνο που, αυτήν την περίοδο, το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι φτηνότερο από το αέριο των αγωγών.

Ετσι, λέγεται πως η ΔΕΠΑ αγοράζει υγροποιημένο αέριο από άλλες πηγές και το πουλά μαζί με το άλλο, το ακριβότερο, στις ίδιες τιμές, κερδίζοντας τη διαφορά.

Ετσι, στο όνομα της «απελευθέρωσης» της αγοράς, οι καταναλωτές συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβότερα το ...φτηνότερο φυσικό αέριο και η εταιρεία να αυξάνει τα κέρδη των μετόχων της και να προετοιμάζεται με τους καλύτερους όρους για τη μείωση του ποσοστού του Δημοσίου μέσω της εισόδου «στρατηγικού επενδυτή».

Αυτό είδαν οι ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ και είπαν να εισάγουν το δικό τους αέριο, υποστηρίζοντας ότι θα ρίξουν τις τιμές. Μέχρι, βεβαίως, να μπουν κι άλλοι «παίκτες» στο παιχνίδι και στη συνέχεια να ανεβάσουν όλοι μαζί τις τιμές.

Να μην «κονομάει» μόνο ένας, δεν είναι πρέπον...

Ετσι γίνονται οι δουλειές και γι' αυτό δεν τους πιάνει κρίση ποτέ, όλους αυτούς τους «έξυπνους» της - «απελευθερωμένης» - αγοράς.

Πληροφορίες που καίνε

Σε μια κοινωνία χωρίς ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε μια κοινωνία αδελφοσύνης των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών, η διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των μελών της μπορεί να γίνεται χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο για οποιονδήποτε άνθρωπο. Η μη ύπαρξη συγκρουόμενων οικονομικών συμφερόντων αφαιρεί το έδαφος για την κακοπροαίρετη χρήση προσωπικών πληροφοριών.

Η σημερινή κοινωνία, όμως, δεν είναι κομμουνιστική, είναι καπιταλιστική. Εδώ προάγονται οι σάπιες αξίες της δημόσιας έκθεσης καθενός και η εκμετάλλευση αυτής της έκθεσης έως το σημείο καταρράκωσης της προσωπικότητας (π.χ., τα ριάλιτι σόου των TV), αντί της προστασίας, ως κοινωνικής υποχρέωσης. Εδώ υπάρχει ο επιχειρηματίας που έχει κέρδος από τη συλλογή και πώληση προσωπικών πληροφοριών σε άλλους, που θα τις αξιοποιήσουν για να αυξήσουν τα κέρδη από την εμπορική τους δραστηριότητα. Ενδιαφερόμενοι αγοραστές είναι και οι αστυνομικές, μυστικές και στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών των καπιταλιστικών κρατών, οι ίδιες οι κυβερνήσεις απευθείας. Οι ιμπεριαλιστές φοβούνται τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση, τη διεκδίκηση της εξουσίας από τους παραγωγούς του πλούτου και παίρνουν μέτρα, ξεκινώντας από τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση και φτάνοντας μέχρι τον εκβιασμό και την καταστολή. Η ελληνική καπιταλιστική κοινωνία όχι μόνο δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τα μέλη της από το φακέλωμα και τις παρακολουθήσεις, αλλά τα πραγματοποιεί εδώ και μερικά χρόνια ανοιχτά και επίσημα, ως κεντρική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε συνεργασία και με τους πέραν του Ατλαντικού ιμπεριαλιστές.

Η αποκάλυψη ότι ελληνική εταιρεία συνέταξε και στη συνέχεια πούλησε σε τρίτους στην Ελλάδα, αλλά και απευθείας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, επαγγελματικούς καταλόγους 900.000 ελληνικών επιχειρήσεων και επαγγελματιών και βάση δεδομένων με τα στοιχεία 5,5 εκατομμυρίων Ελλήνων, δείχνει μόνο μία πτυχή του εμπορίου προσωπικών δεδομένων. Η συλλογή και επεξεργασία πληροφοριών για τη δημιουργία καταναλωτικού, ιδεολογικού και πολιτικού «προφίλ» κάθε ανθρώπου γίνεται σε πολλά επίπεδα, από πολλές επιχειρήσεις και υπηρεσίες. Η διαφορά είναι ότι τώρα οι δυνατότητες συλλογής πληροφοριών έχουν περάσει σε ανώτερο επίπεδο, χάρη στην αυτόβουλη έκθεση προσωπικών στοιχείων, ιδιαίτερα από τη νεολαία, μέσα από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Ολες οι πληροφορίες που αναρτώνται σε κοινή θέα μέσα από το Facebook, το MySpace, το Twitter, συλλέγονται και συνδυάζονται με άλλες διαθέσιμες με βάση την αστική νομιμότητα ή παράνομα συγκεντρωμένες πληροφορίες. Σε αρκετές περιπτώσεις γίνονται αφορμή απόλυσης ή αιτία μη πρόσληψης, μοχλός εκβιασμού των ιδίων ή συγγενικών τους προσώπων, δυνητικά μοχλός εκβιασμού από τις υπηρεσίες. Η άγνοια ή η αφέλεια στα ζητήματα αυτά πληρώνεται και μάλιστα κατ' επανάληψη, καθώς δεν είναι δυνατό να αφαιρεθούν πραγματικά πληροφορίες που εμφανίστηκαν κάποια στιγμή στο Διαδίκτυο.

Τον κλασικό ασφαλίτη, το γνωστό σε όλη τη γειτονιά χαφιέ της μετεμφυλιακής εποχής, που τον ξαναφέρνουν, συμπληρώνει και η ηλεκτρονική παρακολούθηση, ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά παραπέρα στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ για εισαγωγή του χαφιεδισμού σε μαζική κλίμακα μέσα στην κοινωνία με τα συμβούλια παραβατικότητας και τη «συλλογή και αξιοποίηση πληροφοριών αστυνομικού ενδιαφέροντος από τους τοπικούς φορείς». Τέτοια κοινωνία θέλουν να φτιάξουν, για να προστατέψουν καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι ας φτιασιδώνουν τον πολιτικό τους λόγο επικαλούμενοι την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

Τα βάρη στους εργαζόμενους και «ηλεκτρονικά»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ κάθε άγχος! Οι προτάσεις της κυβέρνησης για τα νέα φορολογικά μέτρα βρίσκονται πλέον στο διαδίκτυο...

Ενα απλό άνοιγμα του υπολογιστή και μία σύντομη πλοήγηση αρκεί για να μάθουμε πώς ακριβώς θα πληρώσουμε την περίφημη κρίση.

Αυτό θα πει εκσυγχρονισμός. Οχι όπως παλιά, που περίμενες - για να μάθεις πόσο κορόιδο είσαι για μια ακόμη φορά - την Εφημερίδα της Κυβέρνησης και τις υπουργικές εγκύκλιους.

Οσο να 'ναι, αυτό είναι μια ανακούφιση, μια άλλη αίσθηση. Η είσοδος στη «νέα εποχή», στη «νέα αλλαγή» και την «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ. Ωραία πράγματα, νοικοκυρεμένα.

Και το Ασφαλιστικό, βέβαια, μην το συζητάμε. Μόλις καταλήξουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ - που συζητάνε, ως γνωστόν, μαζί με την κυβέρνηση - κι αυτά στο διαδίκτυο θα αναρτηθούν.

Μπορεί να μην το πολυχρησιμοποιούν οι συνταξιούχοι, όμως όλο και κάποιος θα βρεθεί να τους πει πόσο μειώνονται οι συντάξεις και οι παροχές υγείας.

Οι υπόλοιποι μπορούν - ίσως - μόνοι τους να μάθουν για τις αυξήσεις στα όρια ηλικίας και τις υπόλοιπες περικοπές.

Είναι προφανές ότι οι κυβερνώντες πρέπει να δουν άμεσα την αντίδραση των εργαζομένων, και θα τη δουν συντομότατα.

Δυστυχώς γι' αυτούς όμως, δε θα είναι ψηφιακή, ούτε εικονική πραγματικότητα, ούτε ηλεκτρονικό παιγνίδι. Θα είναι αληθινή και πολύ, μα πολύ οργισμένη.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ...ΕΚΤΕΛΕΣΗ του προϋπολογισμού του 2010 θα δοθεί σε εταιρείες και συγκεκριμένα σε εταιρείες ορκωτών ελεγκτών! Ετσι τουλάχιστον είπε χτες ο υπουργός Οικονομίας.

Μέχρι τώρα είχαμε προϋπολογισμούς που προωθούσαν ιδιωτικοποιήσεις. Εφεξής θα έχουμε και προϋπολογισμούς που θα ...ιδιωτικοποιούνται και οι ίδιοι. Αυτό θα πει «σχέση με την αγορά», όχι αστεία.

Οι «φίλοι» στον πόλεμο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην επόμενη, πιο προωθημένη φάση, της νέας αντιλαϊκής επίθεσης έχουν περάσει οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, συντονίζοντας τα βήματά τους με αυτά των διεθνών αγορών και οίκων αξιολόγησης. Αφήνουν στην άκρη τις γενικόλογες προτροπές και υποδείξεις προς την κυβέρνηση περί λήψης άμεσων μέτρων και επιτάχυνσης των διαρθρωτικών αλλαγών και μιλούν συγκεκριμένα για τα μέτρα που η κυβέρνηση πρέπει να λάβει. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του χτεσινού πρωτοσέλιδου άρθρου της «Καθημερινής», που ωμά και απροσχημάτιστα ζητά να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων στο Δημόσιο. Γράφει χαρακτηριστικά η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα στο άρθρο κάτω από τον εύληπτο τίτλο «Περικοπές και πάγωμα»: «Το καλύτερο, λοιπόν, που μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός για να προλάβει τα χειρότερα είναι να στηρίξει το οικονομικό του επιτελείο εμπράκτως, δίνοντας το "πράσινο φως" για τις πραγματικές περικοπές επιδομάτων δημοσίων υπαλλήλων και το "πάγωμα" των μισθών πάνω από τις 2.000 ευρώ». Ας το γνωρίζουν λοιπόν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι και ας βγάζουν τα συμπεράσματά τους, γιατί στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει σε βάρος των συμφερόντων τους επιβάλλεται να γνωρίζουν ποιοι είναι «οι φίλοι» τους και ποιοι μάχονται στο πλευρό τους.

Παιδεία υποταγμένη στις πολυεθνικές

Η είδηση προέρχεται από τη Βρετανία και είναι χτεσινή, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται από το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ και τα μονοπώλια στην Παιδεία, την οποία στην κυριολεξία θέλουν ως «παραμάγαζο» δικό τους. Η κυβέρνηση της Βρετανίας, λοιπόν, ζήτησε από τα πανεπιστήμια να απομακρυνθούν από τα τριετούς διάρκειας πτυχιακά προγράμματα και να υιοθετήσουν διετή πτυχία(!), δηλώνοντας ωμά ότι στόχος είναι η μείωση των δαπανών για την Παιδεία.

Ακόμα πιο ανατριχιαστικές ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Επιχειρήσεων (!) Πίτερ Μάντελσον, ο οποίος ανακοινώνοντας την περικοπή του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση κατά 533 εκατ. στερλίνες για το 2010-11, δήλωσε ωμά ότι περισσότεροι φοιτητές πρέπει να παρακολουθούν προγράμματα που διαρκούν μόλις δύο χρόνια. Είπε επίσης ότι, καθώς η Βρετανία εξέρχεται σταδιακά από την οικονομική κρίση, η οικονομία θα έχει περισσότερη ανάγκη από αποφοίτους που πραγματοποίησαν σπουδές που έχουν σχέση με το χώρο εργασίας, όπως η μηχανολογία, παρά σε πιο θεωρητικά μαθήματα, όπως η φιλοσοφία ή η ιστορία τέχνης. Με άλλα λόγια, η Παιδεία πρέπει να υποταχθεί απόλυτα στις ανάγκες των πολυεθνικών και της «αγοράς». Μάλλον είναι περιττό, αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι όλα αυτά δεν είναι κάποια «ιδιαιτερότητα» της βρετανικής κυβέρνησης, αλλά το επόμενο βήμα που «μοιραία» θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ. Αλλωστε, οι αποφάσεις της Μπολόνιας εκεί οδηγούν...

«Λύσεις» που προτείνει το κεφάλαιο

Βιομήχανοι «διψασμένοι» για το ...καλό του τόπου κυκλοφορούν ανάμεσά μας και χαλάνε χρήμα, χρόνο και τη «ζαχαρένια» τους, προκειμένου να καταθέσουν τις «σωστές» τις λύσεις, για να βγούμε από την κρίση.

Παράδειγμα το ΙΟΒΕ, που επεξεργάστηκε μια σειρά από τέτοιες προτάσεις, στη βάση των θέσεων του ΣΕΒ.

Μία από αυτές είναι η «κρατική χρηματοδότηση δημόσιων νοσοκομείων, πανεπιστημίων κλπ., σε συνάρτηση με αποτελέσματα».

Μεγάλη κουβέντα τα «αποτελέσματα». Τι εννοούν, όμως, οι βιομήχανοι; Να δίνονται περισσότερα χρήματα στο πανεπιστήμιο που οι φοιτητές του έχουν καλύτερους βαθμούς από έναν άλλο; `Η σε ένα νοσοκομείο που κάνει καλά περισσότερους ασθενείς από ένα άλλο;

Μήπως εννοούν ότι πρέπει να δίνονται λιγότερα χρήματα στο νοσοκομείο και στο πανεπιστήμιο που εμφανίζουν μεγαλύτερα έσοδα; Και πώς θα έχουν μεγαλύτερα έσοδα, με αυξημένες χρεώσεις;

Μας ειρωνεύονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μας προκαλούν. Ξέρουμε πολύ καλά τι θέλουν. Να πληρώνει ο εργάτης στο δημόσιο νοσοκομείο και να πληρώνει γερά. Να πληρώνει ο εργάτης για να πάει το παιδί του στο δημόσιο πανεπιστήμιο και να πληρώνει καλά. Να διαμορφώνουν τα πανεπιστήμια το έργο τους με βάση τις χρηματοδοτήσεις που εξασφαλίζουν, να δουλεύουν για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων.

Τέτοιες προτάσεις να μας λείπουν.

Πρόκληση τα περί «φιλανθρωπίας»

Οταν η κυρίαρχη πολιτική θέλει να πείσει τον εργαζόμενο και τον νέο ότι πρέπει να μάθει να ζει με ευκαιρίες κι όχι με δικαιώματα, όταν η κυβέρνηση λέει λίγο - πολύ στους εργαζόμενους ότι θα παίρνουν 500 ευρώ σύνταξη και για ό,τι παραπάνω, ας φροντίσουν οι ίδιοι, όταν διαφημίζει ως κοινωνικό μέτρο το... κουπόνι για τα σούπερ μάρκετ, τότε είναι φανερό πως η επίσημη κυβερνητική πολιτική μετατρέπεται σε... ελεημοσύνη για τα λαϊκά στρώματα. Κι όταν μιλάμε για ελεημοσύνη, τότε καλείται και ένας από τους καθ' ύλην αρμόδιους: Η εκκλησία! Μόνο που με την ελεημοσύνη κανείς δεν μπορεί να ζήσει για πολύ. Η ελεημοσύνη είναι κάτι σαν παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά ο άρρωστος για να γιατρευτεί χρειάζεται θεραπεία. Και σε τελική ανάλυση, αν μπορούσε η «φιλανθρωπία» να χορτάσει τους πεινασμένους, να στεγάσει τους άστεγους, να μεγαλώσει τα ορφανά, να βρει δουλειά στους άνεργους κ.ο.κ. τότε από τη μια θα είχε εξαλειφθεί η φτώχεια και η εξαθλίωση εδώ και αιώνες και από την άλλη, η εκκλησία δεν θα κατάφερνε ποτέ να φτιάξει και να διατηρεί... περιουσία.

Η φτώχεια και η εξαθλίωση, δεν είναι φυσικά φαινόμενα που πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτά. Φτώχεια κι εξαθλίωση δεν υπήρχε στο κράτος της εργατικής εξουσίας, στο σοσιαλισμό που έκανε τεράστια άλματα μέσα στον 20ό αιώνα. Αυτά είναι φαινόμενα σύμφυτα των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Και αυτές τις κοινωνίες και την εκμεταλλευτική τους φύση, τις βάρβαρες συνέπειες για τους εξαθλιωμένους και τους φτωχούς που αναπαράγει η εκμετάλλευση, προσπαθούν από κοινού η εκκλησία, οι κυβερνήσεις, η πλουτοκρατία, να τις συντηρήσουν, επιδιώκοντας τη σωτηρία των εξαθλιωμένων, από το θάνατο, με τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη. Με τα ψίχουλα δηλαδή που κρατούν αποκοιμισμένο τον πεινασμένο. Τον κάνουν να λέει κι «ευχαριστώ» που ξεχνάει για μια στιγμή την πείνα του. Λες και είναι δική του ευθύνη η φτώχεια του... Αλλά αυτό θέλουν να τον κάνουν να πιστέψει!

Για όλους αυτούς τους λόγους, αποτελεί φαρισαϊσμό η συζήτηση μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχιεπισκόπου στο Υπουργικό Συμβούλιο, περί των φιλανθρωπικών προγραμμάτων και του προνοιακού έργου της εκκλησίας που πρέπει λέει, να στηριχτεί από το κράτος. Είναι πρόκληση η πολιτική της κυβέρνησης, καθώς από τη μια με τα μέτρα που εξαγγέλλει για το αμέσως επόμενο διάστημα παίρνει το φαΐ από το τραπέζι της λαϊκής οικογένειας και από την άλλη με τις φανφάρες περί φιλανθρωπίας και επιδομάτων πετάει στο τραπέζι μερικά ψίχουλα ελεημοσύνης. Η επίκληση της «ανθρωπιάς» της κοινωνίας και του «προνοιακού έργου» της εκκλησίας, γίνεται για να καλυφθεί η βαθιά αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους, γίνεται για να προστεθεί μια πινελιά στο δήθεν «φιλολαϊκό» μακιγιάζ της κυβέρνησης. Την ίδια ώρα, η εκκλησιαστική περιουσία μένει στο απυρόβλητο και αυγαταίνει.

Να γιατί αυτή η πρόκληση της κυβέρνησης πρέπει να βρει απάντηση από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Απάντηση αγωνιστική, απάντηση αξιοπρέπειας.