O αγώνας των χαλυβουργών επικαιροποίησε τα πολύτιμα διδάγματα από τη γεμάτη θυσίες ιστορία του εργατικού κινήματος. Κάθε στιγμή του αγώνα τους ήταν ένα μάθημα σημαντικό για την εργατική τάξη προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα χρήσιμα για την ταξική πάλη. Δίδαξε ηρωισμό και αυτοθυσία! Δίδαξε το χαρακτήρα της ταξικής αλληλεγγύης! Ανέδειξε το περιεχόμενο της πολύμορφης σύγκρουσης! Φώτισε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης! Φανέρωσε την ασίγαστη πάλη που υπάρχει ανάμεσα στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία. Ανέδειξε ποιοι είναι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, ζωντάνεψε το σύνθημα «Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»! Φανέρωσε τη ζωή που κρύβεται πίσω από την κόλαση των καμινάδων, την παρασιτική ζωή των βιομηχάνων, με τις βίλες και τα κότερα που αποκτώνται από τον ιδρώτα, το αίμα και τις ζωές των εργατών. Επιβεβαίωσε ότι μόνο η γραμμή της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς μπορεί να δώσει τέτοιους αγώνες. Σε αντίθεση με τη γραμμή των κοινωνικών διαλόγων, του κοινωνικού εταιρισμού, του συμβιβασμού και του δήθεν ρεαλισμού, που όχι μόνο δε φρενάρει την επιθετικότητα των καπιταλιστών, απεναντίας μετέτρεψε τα συνδικάτα σε υποχείριά τους. Η νίκη του αγώνα των χαλυβουργών αντανακλάται στην τεράστια παρακαταθήκη που αφήνει για το επόμενο διάστημα. Η σπορά που μπήκε θα ανθίσει στις «νέες Χαλυβουργίες» που θα ξεπηδήσουν το επόμενο διάστημα, γιατί έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων. Η ίδια η ζωή έχει ήδη κατατάξει αυτόν τον αγώνα στις φωτεινές και σκληρές ταξικές αναμετρήσεις, λιθαράκι στον αέναο αγώνα των εργατών απέναντι στους εκμεταλλευτές τους.