Η απόφαση του δικαστηρίου της Πάτρας για τους μετανάστες της Μανωλάδας, που πυροβολήθηκαν από τους επιστάτες των φραουλάδων, προκαλεί διπλά τους εργαζόμενους και το λαό. Σε μια ακόμα αντιπαράθεση των εργαζομένων με την εργοδοσία, η οποία μάλιστα αφορά εγκληματική ενέργεια σε βάρος τους, η Δικαιοσύνη, όπως τις περισσότερες φορές έτσι και τώρα, στάθηκε απέναντι στην εργατική τάξη, επιβεβαιώνοντας τον ταξικό χαρακτήρα της.

Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, επειδή η κατάπτυστη δικαστική απόφαση αφορά μετανάστες εργάτες γης, που βγάζουν το μεροκάματο σε απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, προκειμένου να μεγαλώνει το κέρδος των μεγαλοφραουλάδων της περιοχής, που κάνουν ταυτόχρονα και εξαγωγές. Με τις πλάτες, ακόμα και με το αίμα αυτών των «κολασμένων», χτίζεται η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, που ιεραρχείται ψηλά από την κυβέρνηση, στη μετά την κρίση εποχή.

Οι συνθήκες στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας είναι γνωστές σε όλους. Με αλλεπάλληλα ρεπορτάζ, ο «Ριζοσπάστης» έχει αναδείξει από τους πρώτους το θέμα. Το ΠΑΜΕ έκανε παρεμβάσεις στην περιοχή και αποκάλυψε ότι αντίστοιχες «Μανωλάδες» υπάρχουν σε όλη τη χώρα, ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας. Στελέχη του ΚΚΕ και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δέχτηκαν απειλές και επιθέσεις από μπράβους των φραουλάδων για τη στάση τους.

Η αθωωτική απόφαση για το μεγαλοφραουλά και τον έναν επιστάτη και οι ποινές - χάδι για τους άλλους, νομιμοποιεί επί της ουσίας αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Δίνει το πράσινο φως στους εργοδότες να περιφρουρούν ακόμα και με τα όπλα την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους.

Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για αυτή την κατάσταση. Η ίδια ανακοίνωσε χτες ότι σχεδόν εκμηδένισε (!) την ανασφάλιστη εργασία, παρουσιάζοντας ποσοστό 2,26% αδήλωτων εργαζομένων στους δειγματοληπτικούς ελέγχους που γίνονται στο πλαίσιο του συστήματος «Αρτεμις». Πρόκειται για ωμή κοροϊδία, όταν μέχρι και οι πέτρες ξέρουν ότι ειδικά στα εποχικά επαγγέλματα, όπως είναι και η συγκομιδή της φράουλας, η ανασφάλιστη δουλειά κάνει θραύση.

Ακόμα πιο πέρα: Η κυβέρνηση, που δεν τσιγκουνεύεται λόγια συμπάθειας για τους μετανάστες, έχει δεσμευθεί να καταργήσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών για τον κλάδο της σύνταξης σε ό,τι αφορά τους μετανάστες εποχικούς εργάτες, προκειμένου να μειωθεί κι άλλο το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος», άρα να αυξηθεί το περιθώριο του κέρδους τους.

Ολα αυτά είναι μέτρα που συμπληρώνουν το αντιμεταναστευτικό - αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο υπακούει στις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις. Μέτρα που νομιμοποιούν το σύγχρονο δουλεμπόριο. Οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως φτηνή εργατική δύναμη, εύκολα χειραγωγήσιμη, λόγω του φόβου και των απειλών για απέλαση, αφού το αστικό κράτος σκόπιμα τους κρατάει σε ομηρία. Αξιοποιούνται από την εργοδοσία για να ρίξει συνολικά τα μεροκάματα και τις απαιτήσεις της εργατικής τάξης.

Ο ρόλος των μεταναστών στην ανασύνταξη και την ανάπτυξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση είναι σημαντικός. Ανεξάρτητα το τι έκβαση θα έχει η υπόθεση μετά την παρέμβαση του Αρείου Πάγου, το κρίσιμο ζήτημα είναι η οργάνωση.

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, το «ο θάνατός σου, η ζωή μου» δεν είναι λύση. Αντίθετα, κάνουν την εργοδοσία να τρίβει τα χέρια της. Η δύναμη των εργατών, Ελλήνων και μεταναστών, βρίσκεται στην κοινή δράση ενάντια στον ίδιο αντίπαλο: Τους καπιταλιστές και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.