Η κυβερνητική τροπολογία για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και οι εξόφθαλμες ομοιότητές της με την αντίστοιχη πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνουν ότι τους απασχολεί μόνο ένα ζήτημα: Πώς θα καταφέρουν να εισπράξουν με κάθε τρόπο τις «οφειλές» των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που αδυνατούν να τις αποπληρώσουν.

Τόσο η τροπολογία της κυβέρνησης, όσο και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δε «χαρίζουν» ούτε 1 σεντ από τα δυσβάσταχτα χαράτσια που φορτώθηκαν με μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους στις πλάτες του λαού, ως κομμάτι της συνολικής αντιλαϊκής επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οι επιπλέον δόσεις που «προσφέρουν» και οι μεν και οι δε δεν ανακουφίζουν το λαό, που δεν έχει να πληρώσει. Δεν είναι αυτή άλλωστε η στόχευσή τους: Το μόνο που τους απασχολεί είναι η πορεία των φορολογικών εσόδων του αστικού κράτους, το γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές «απογειώνονται» με ρυθμό 1 δισ. το μήνα. Η έγνοια τους είναι πώς θα εισρεύσει περισσότερο χρήμα στα κρατικά ταμεία για την παραπέρα στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και για άλλες κρατικές λειτουργίες, όπως η στήριξη του κρατικού μηχανισμού, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας κλπ. Οπως άλλωστε με περισσότερη... ειλικρίνεια έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ, η έναρξη καταβολής δόσεων από νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους, είναι αυτή που θα χρηματοδοτήσει και τα όποια ψίχουλα τάζουν για την ακραία φτώχεια...

Η κυβερνητική τροπολογία για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, όσο και η αντίστοιχη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι και στην επόμενη φάση, οι περιβόητες «φοροελαφρύνσεις» θα αφορούν τα μονοπώλια, ενώ ο λαός θα καλείται να πληρώσει στο ακέραιο τα «χρέη» και τις «οφειλές» για τη στήριξη του κεφαλαίου.

Ο πυρήνας των αντιλαϊκών φόρων που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια θα παραμείνει σε ισχύ, οι όποιες αλλαγές στο μείγμα τους θα αφορούν σε κινήσεις για αύξηση της «αποδοτικότητάς» τους, των χρημάτων που θα εισρέουν στα κρατικά ταμεία. Η συνέχιση του ξεζουμίσματος του λαού είναι προϋπόθεση για τις φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου, για την προωθούμενη π.χ. παραπέρα μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων στο 15%, που διατυμπανίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο πρωθυπουργός (ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τη διατύπωση του... «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος»). Η συνέχιση της αντιλαϊκής φοροεπιδρομής είναι προϋπόθεση για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπουν τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, στα οποία «ορκίζονται» τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κριτικάρει την κυβερνητική τροπολογία γιατί... κατατέθηκε «έπειτα από πάμπολλες καθυστερήσεις» (αυτό είναι το πρόβλημα για το λαό!), γιατί «συνεχίζεται η επιβολή επιτοκίου στο ποσό της οφειλής» (το ότι το ίδιο το ποσό της οφειλής παραμένει στο ακέραιο δεν τους ενοχλεί...), αλλά και γιατί «δε συνδέεται το ποσό της δόσης με τη δυνατότητα αποπληρωμής του οφειλέτη». Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει την ταρίφα των δόσεων στο 20%-30% του εισοδήματος του οφειλέτη, ώστε να του μένουν, όπως λέει, όσα χρειάζεται για «να συντηρηθεί στα απολύτως αναγκαία επίπεδα»!

Η λύση όμως για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι η «εκτέλεση σε δόσεις», οι «ρυθμίσεις» τύπου... οικογενειακού μνημονίου για κάθε νοικοκυριό, που προτείνουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Μοναδική λύση για το λαό είναι να οργανώσει την πάλη του για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, για πλήρη κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων, «κούρεμα» χρεών για τα λαϊκά στρώματα, απαγόρευση κατασχέσεων και πλειστηριασμών και άλλα μέτρα πραγματικής ανακούφισης που περιέχονται στις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ. Να πληρώσει η πλουτοκρατία με φορολόγηση 45% στα κέρδη της και κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών της.