Τα πρώτα αποτελέσματα των μετρήσεων πάνω από την κάλπη (exit polls) - ένα πολύ μικρό δείγμα που δόθηκε στις 2.30 π.μ. ώρα Ελλάδας - επιβεβαίωσαν το αμφίρροπο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Στις 6 πολιτείες που αφορούν, ο Ντόναλντ Τραμπ φαινόταν να κερδίζει στο Κεντάκι και την Ιντιάνα, η Χίλαρι Κλίντον στο Βέρμοντ, ενώ σε άλλες τρεις Βιρτζίνια, Τζόρτζια και Νότια Καρολίνα, δεν μπορούσε να υπάρξει σίγουρη πρόβλεψη.

Οι (ασυνήθιστες για τα δεδομένα των αμερικανικών εκλογών) μεγάλες ουρές ψηφοφόρων έξω από εκατοντάδες εκλογικά τμήματα, τα προβλήματα λειτουργίας στα μηχανικά συστήματα της διαδικασίας ψηφοφορίας, οι ελλείψεις εκλογικού υλικού, οι καταγγελίες για απειλές και εκφοβισμό ψηφοφόρων, ιδιαίτερα σε Πενσιλβανία και Αριζόνα, συμπλήρωσαν χτες το έντονα φορτισμένο κλίμα διεξαγωγής των προεδρικών, βουλευτικών, πολιτειακών, τοπικών εκλογών. Κοντά σε εκλογικό τμήμα της Καλιφόρνιας καταγγέλθηκαν επίσης πυροβολισμοί και υπήρξε κινητοποίηση αστυνομικών δυνάμεων. Ακόμη, στη Νεβάδα η πλευρά του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου, Ντόναλντ Τραμπ, κατήγγειλε την παράταση κατά 2 ώρες της ψηφοφορίας ως κίνηση που ευνοεί την υποψήφια των Δημοκρατικών, Χίλαρι Κλίντον.

Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι σε ορισμένα εκλογικά τμήματα του Ντιτρόιτ (χρεοκοπημένης πόλης, αλλοτινής «πρωτεύουσας» της αυτοκινητοβιομηχανίας των ΗΠΑ), οι ψηφοφόροι έως χτες το μεσημέρι (ώρα ΗΠΑ) περίμεναν στην ουρά έως 90 λεπτά μέχρι να φθάσουν στην κάλπη. Σε εκλογικά τμήματα στο Βόρειο Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας, εκατοντάδες ψηφοφόροι έφεραν μαζί τους πλαστικές καρέκλες παραλίας περιμένοντας στην ουρά πριν από το χάραμα!

Η εικόνα που επικράτησε νωρίς σε αρκετά εκλογικά κέντρα των 50 πολιτειών έκανε αρκετούς να προβλέπουν αύξηση της συμμετοχής των ψηφοφόρων στις κάλπες, ίσως και σε επίπεδο ρεκόρ, καθώς κάπου 45.000.000 είχαν ήδη ψηφίσει στο πλαίσιο πρόωρων εκλογών που επιτρέπονται σε ορισμένες πολιτείες από τις πρώτες βδομάδες του Οκτώβρη. Η τάση αυτή ήταν έντονη ιδιαίτερα μεταξύ των Ισπανόφωνων ψηφοφόρων, γεγονός που ερμηνεύτηκε από ορισμένους ως πιθανή ένδειξη ενίσχυσης της υποψηφιότητας της Κλίντον.

Ωστόσο, οι φετινές εκλογές θεωρούνται από τις πλέον αμφίρροπες των τελευταίων ετών, με ορισμένους αναλυτές να φοβούνται ακόμη και επανάληψη του σεναρίου των εκλογών του 2000, στις οποίες είχε έρθει πρώτος σε λαϊκές ψήφους ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Αλ Γκορ, αλλά τις εκλογές κέρδισε ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος, Τζ. Ου. Μπους, επειδή πήρε την πλειοψηφία των ψήφων από το λεγόμενο «Σώμα» (ή «Κολέγιο») των 538 εκλεκτόρων. Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζονται να έχουν διαφορά κοντά στο στατιστικό λάθος.

Γεγονός είναι πάντως ότι οι εκλογικοί αναλυτές, εντός και εκτός ΗΠΑ, είχαν έως σήμερα τα ξημερώματα καρφωμένα τα μάτια σε πέντε από τις πιο κρίσιμες, «ταλαντευόμενες» πολιτείες που έχουν βγάλει τον νικητή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 2000: Κολοράντο, Φλόριντα, Νεβάδα, Οχάιο και Βιρτζίνια.

Σήμερα το πρωί, που αναμένεται να ανακοινωθεί το όνομα του νικητή των προεδρικών εκλογών, θα αρχίσουν νέες αναλύσεις, εκτιμήσεις και προβλέψεις για την «επόμενη μέρα», τις συνεχιζόμενες ή τις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, αλλά και τα στοιχήματα για το ποιες από όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις του νέου ή της νέας Προέδρου θα μείνουν, πρώτες, λόγια του αέρα...

Τα διαφορετικά μείγματα αστικής διαχείρισης της εξουσίας που προτείνουν οι δύο εκπρόσωποι του κεφαλαίου χαρακτηρίζονται λιγότερο από συγκλίσεις και περισσότερο από σημαντικές διαφορές τόσο στην εξωτερική πολιτική (π.χ. ο πόλεμος στη Συρία και το Ιράκ, η αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, οι σχέσεις με το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, την ΕΕ, το Brexit) όσο και στην εσωτερική πολιτική (μετανάστευση, ανάπτυξη και κόντρα μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται σε τομείς της βαριάς βιομηχανίας, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ή τις Κλιματικές Αλλαγές και τις νέες τεχνολογίες).

Το μόνο δεδομένο είναι: Οποιος και αν βρεθεί στο Λευκό Οίκο, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ θα υποστούν τις συνέπειες της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και της όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που οδηγεί σε νέες συγκρούσεις και πολέμους. Μόνη διέξοδος είναι η οργάνωση της πάλης των εργατών και των άλλων εκμεταλλευόμενων στρωμάτων, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του.