Την αναγκαιότητα ανάπτυξης διεθνούς δύναμης παρατηρητών που θα ελέγξει την εφαρμογή της εκεχειρίας και, στη συνέχεια, θα ανοίξει το δρόμο για επανέναρξη των ισραηλινο-παλαιστινιακών συνομιλιών αναγνώρισαν, ομοφώνως, οι υπουργοί Εξωτερικών της G7, μαζί με τη Ρωσία. Η είδηση προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις καθώς είναι η πρώτη φορά, που ακόμη και οι ΗΠΑ οι οποίες σθεναρά έχουν σταθεί στο πλευρό του Ισραήλ, αποδέχονται την αναγκαιότητα διεθνών παρατηρητών. Η ισραηλινή κυβέρνηση, πάντως, κατέστησε σαφές ότι απορρίπτει την πρόταση ενώ η ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο από το 1993 και μετά, αγγίζοντας τα όρια της ασφυξίας.

«Εξαιρετικά κρίσιμη» εκτιμούν οι υπουργοί Εξωτερικών της G7 και της Ρωσίας ότι είναι η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες, στη Μέση Ανατολή. Με δεδομένη την άποψη αυτή, οι υπουργοί ομοφώνως αποφάσισαν ότι είναι μέγιστη αναγκαιότητα η ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης στην περιοχή, η οποία θα εξασφαλίσει την ολοκληρωτική εφαρμογή της εκεχειρίας και θα ενισχύσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για επανέναρξη διαλόγου και υλοποίηση των προτάσεων της έκθεσης Μίτσελ. Μάλιστα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ επανέλαβε ότι η έκθεση Μίτσελ είναι ο μοναδικός τρόπος αντιστροφής του κλίματος και επίλυσης των προβλημάτων.

Η απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της G7, και του Ρώσου ομολόγου τους Ιγκόρ Ιβανόφ, χαρακτηρίζεται από πολιτικούς αναλυτές ως ξαφνική κλιμάκωση της διεθνούς πίεσης προς την ισραηλινή κυβέρνηση προκειμένου να υποχωρήσει από τη στάση αδιαλλαξίας που τηρεί μέχρι σήμερα. Εντούτοις, στην κοινή αυτή απόφαση αφήνονται αρκετά περιθώρια κινήσεων στην κυβέρνηση Σαρόν, καθώς η αποστολή διεθνών παρατηρητών προβλέπεται ότι θα γίνει μόνο εφόσον συμφωνήσουν και οι δύο εμπλεκόμενες πλευρές.

«Φαίνεται ότι υπάρχει πλέον και διεθνής υποστήριξη στο, εδώ και μήνες, διατυπωθέν αίτημα της Παλαιστινιακής Αρχής να αναπτυχθούν παρατηρητές στην περιοχή», δήλωνε ο Παλαιστίνιος υπουργός Διεθνών Σχέσεων και Σχεδιασμού Ναμπίλ Σάαθ, χωρίς, όμως, να κρύβει την απογοήτευσή του από την προϋπόθεση αποδοχής της πρότασης και από το Ισραήλ.

Αντίθετη εντελώς, όμως, ήταν η αντίδραση της ισραηλινής κυβέρνησης. Ο εκπρόσωπος του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Ραανάν Γκισίν, κατέστησε σαφές ότι η ισραηλινή κυβέρνηση παραμένει αμετακίνητη στην άρνησή της για ανάπτυξη διεθνούς δύναμης. Ο Γκισίν τόνισε ότι «μια τέτοια προοπτική θα μπορούσε να εξεταστεί αφού πρώτα τερματιστεί ολοκληρωτικά κάθε ενέργεια βίας από την πλευρά της Παλαιστινιακής Αρχής».

Σε ασφυκτικό στρατιωτικό κλοιό βρίσκονται από χτες το πρωί όλες οι παλαιστινιακές πόλεις της Δυτικής Οχθης όπου η παρουσία των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων έχει, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, τριπλασιαστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην περίμετρο της Τζενίν έχουν ακροβολιστεί 15 τανκς και 20 ερπυστριοφόρα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και ανάλογη είναι η κατάσταση γύρω από όλες τις υπόλοιπες παλαιστινιακές πόλεις.

Στη Χεβρώνα, Ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν λίγα μέτρα εντός του παλαιστινιακού τομέα της πόλης. Ακολούθησε σφοδρή ανταλλαγή πυρών πριν, τελικά, αποχωρήσουν. Εντός του ισραηλινού εδάφους, έγινε γνωστό ότι συνελήφθησαν 4 κάτοικοι του ισραηλινο-αραβικού χωριού Ουμ ελ Φαχμ με την κατηγορία του σχεδιασμού βομβιστικής επίθεσης ενώ 4 Παλαιστίνιοι συνελήφθησαν και στην Ιερουσαλήμ για τα επεισόδια που σημειώθηκαν, την Τετάρτη, μπροστά στον Οίκο της Ανατολής.

Αλλεπάλληλες ήταν και χτες οι διαβεβαιώσεις Ισραηλινών αξιωματούχων ότι η στρατιωτική ενίσχυση της ισραηλινής παρουσίας στη Δυτική Οχθη είναι «απλώς προειδοποιητική και προληπτική» και δε σημαίνει ότι επίκειται ευρύτερη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των παλαιστινιακών εδαφών. Εντούτοις, ο, στενός συνεργάτης του Γιάσερ Αραφάτ, Μαχμούντ Αμπάς, εκτιμούσε ότι «υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως προετοιμάζεται μια επιχείρηση ανακατάληψης των παλαιστινιακών εδαφών». Η ισραηλινή στρατιωτική υπεροπλία σχολιάστηκε και από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Φίλιπ Ρίκερ, ο οποίος χαρακτήρισε «ανησυχητική» την εξέλιξη και έσπευσε να εκφράσει τον προβληματισμό της αμερικανικής ηγεσίας αλλά και την πάγια θέση της ότι «δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη Μέση Ανατολή».