Επεφτε κλάμα από τους πρωτοκλασάτους πολιτικούς σχολιαστές των καναλιών με την ανάγνωση των στοιχείων των προχτεσινών δημοσκοπήσεων. Τα «λαμπερά ονόματα» της τηλεόρασης που πασχίζουν να διαμορφώνουν την «κοινή γνώμη» κατά τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και του πολιτικού τους συστήματος. Στη διαπίστωση λοιπόν με βάση τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων ότι ποτέ από τη μεταπολίτευση ως τώρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί δε συγκέντρωναν τόσο χαμηλά ποσοστά στην προτίμηση των λαϊκών στρωμάτων και ποτέ τα τελευταία χρόνια μετά το 1990, το ΚΚΕ δεν εμφανιζόταν τόσο σταθερό σε άνοδο και ποσοστό σε όλες τις δημοσκοπήσεις, έπεσε στενοχώρια. Τό 'ριξαν λοιπόν στην κινδυνολογία, περί αστάθειας λειτουργίας του δικομματικού συστήματος και προπάντων ότι αυτή η καταγεγραμμένη προτίμηση δημιουργεί αδύναμες κυβερνήσεις και προβλήματα διακυβέρνησης. Αλήθεια, για ποιον; Μα για τη δημοκρατία της εκμετάλλευσης, για το αστικό πολιτικό σύστημα και την ανάγκη αυτό να λειτουργεί με ισχυρή κυβέρνηση και ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, από τα κόμματα της πλουτοκρατίας για να προωθούν ανενόχλητοι τις αντιλαϊκές επιλογές. Το κλάμα και η στενοχώρια λοιπόν έπεφτε γιατί όσο και αν τα στοιχεία είναι αποτέλεσμα δημοσκόπησης, πού ξέρεις, κάλπη είναι αυτή. Μπορεί ο λαός να βγάλει αδύνατη κυβέρνηση, αδύνατη αξιωματική αντιπολίτευση και ισχυρό ΚΚΕ. Δηλαδή σοβαρά εμπόδια στην πλουτοκρατία να εφαρμόζει την αντιλαϊκή της πολιτική. Ξέρουν αυτοί. Αυτό φοβούνται. Γι' αυτό κινδυνολογούν. Μόνο που αυτή η κινδυνολογία δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα αλλά τα συμφέροντα των αφεντικών, των πλουτοκρατών. Για να ξεζουμίζουν ανενόχλητοι τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γι' αυτό στις εκλογές ο λαός να κοντύνει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το σύνολο του δικομματισμού και να δώσει τη δύναμή του στο ΚΚΕ. Ανίσχυρος δικομματισμός σημαίνει δυνατός λαός.