Χαιρετισμό εκ μέρους της οικογένειας του καλλιτέχνη απηύθυνε η Ροζίτα Αλεβίζου
Οπως σημείωσε, «ο Τάσσος από πολύ νωρίς συνειδητά διάλεξε με ποια πλευρά της Ιστορίας ήθελε να είναι. Στόχος του ήταν να εκφράσει μέσα από την Τέχνη του τους πολλούς, αυτούς που κινούν την Ιστορία προς τα μπρος. Ταυτόχρονα ήθελε να γίνει η Τέχνη του κτήμα των πολλών, όπλο στα χέρια τους. Γι' αυτό και ασχολήθηκε με τη χαρακτική, αυτήν τη μορφή Τέχνης που μπορεί να δώσει πολλά αντίτυπα. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του Τάσσου στις αρχές της δεκαετίας του '80 να υπογράφει μαζικά τα έργα του στις εκθέσεις του και στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, ώστε αυτά να μπουν σε κάθε σπίτι».
Είπε ακόμα ότι ο πρόωρος χαμός του Τάσσου «δεν στέρησε μόνο μια ξεχωριστή προσωπικότητα από την οικογένεια, αλλά και τη δυνατότητα να δούμε τα μετέπειτα μεγάλα γεγονότα μέσα από την Τέχνη του.
Επιτρέψτε μου όμως να πιστεύω πως αν ήταν σήμερα μαζί μας, "το κοριτσάκι της Κύπρου" θα διαδεχόταν σειρά από ξυλογραφίες με πρωταγωνιστές τα παιδιά από την Παλαιστίνη ή τα παιδιά των Τεμπών και τόσα άλλα».
Κλείνοντας τόνισε ότι «ο Τάσσος με το έργο του αποτυπώνει τη στρατηγική συμφωνία του με την κομμουνιστική ιδεολογία και το ΚΚΕ! Θεωρούσε τον χώρο όπου βρισκόμαστε σήμερα και δικό του σπίτι.
Ευχαριστούμε και πάλι για την πρόσκληση και το βήμα που μας δίνεται στη σημερινή εκδήλωση.
Καλή επιτυχία στο 22ο Συνέδριο του Κόμματος».