Αποτελεί την «καρδιά» των ευρωενωσιακών πολεμοκάπηλων σχεδιασμών στον τομέα της «άμυνας», με τον Α. Κουμπίλιους να δηλώνει στη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για το «εργαλείο» αυτό ότι «χρειαζόμαστε το EDIP για να θέσει σε εφαρμογή τα σχέδια και τις προτάσεις μας τις οποίες υποβάλαμε φέτος. Τα δάνεια από το SAFE. Τον Οδικό Χάρτη Αμυντικής Ετοιμότητας. Το EDIP βρίσκεται στο επίκεντρο όλων αυτών των προτάσεων».
Πιο συγκεκριμένα, ο μηχανισμός χρηματοδότησης EDIP, που εντάσσεται στις κατευθύνσεις της «Λευκής Βίβλου - Readiness» 2030 και του «Χάρτη Στρατιωτικής Κινητικότητας», αναμένεται να μοιράσει απλόχερα 1,2 δισ. μέσω ευρωπαϊκών επιδοτήσεων στην πολεμική βιομηχανία εντός των τειχών της ΕΕ, προκειμένου να ενισχυθούν μέσω του ταμείου αυτού οι κοινές προμήθειες όπλων και τα «αμυντικά» έργα «κοινού ενδιαφέροντος» των κρατών - μελών της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, εν μέσω πολεμικής προετοιμασίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος σημείωσε πως «όσο περισσότερα κράτη - μέλη αγοράζουν από κοινού, ενισχύουν από κοινού τις αλυσίδες εφοδιασμού, κατασκευάζουν από κοινού αμυντικά έργα, τόσο περισσότερο μπορούν να βασίζονται σε κονδύλια της ΕΕ». Με πιο απλά λόγια, όσο οι αστικές κυβερνήσεις της ΕΕ θα ρίχνονται με τα μπούνια στην πολεμική προετοιμασία, αγοράζοντας όπλα και συμμετέχοντας σε στρατιωτικά έργα made in Europe, τόσο η Ενωση θα ταΐζει με πακτωλούς «ζεστού» χρήματος την ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία.
Υπενθυμίζεται εξάλλου ότι εξαρχής το EDIP είχε ως έναν από τους βασικούς στόχους του τη μείωση της εξάρτησης από τις ΗΠΑ, φουντώνοντας τους ανταγωνισμούς και σε αυτό το πεδίο.
Χαρακτηριστικό είναι δε το γεγονός ότι βάσει του EDIP, προκειμένου να εγκριθεί χρηματοδότηση για ένα πολεμικό «προϊόν», τουλάχιστον το 65% του κόστους των εξαρτημάτων του θα πρέπει να προέρχεται από την ΕΕ ή από συνεργαζόμενες χώρες.
Κατ' επέκταση, με τη θέσπιση και λειτουργία του EDIP γίνεται προσπάθεια να ανεβάσουν «στροφές» οι ευρωπαϊκές μηχανές παραγωγής πολεμικών συστημάτων, δίνοντας την ευκαιρία τόσο σε καθιερωμένους «παίκτες» της πολεμικής βιομηχανίας όσο και σε νεότερους να καταγράψουν «πάρτι» κερδών, με φόντο τη στροφή στην πολεμική οικονομία.
Επιπλέον, στο πλαίσιο του EDIP η ΕΕ στοχεύει να εγκαινιάσει το SEAP (Δομή του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Εξοπλισμών), ένα νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα «τρέχουν» τα συνεργατικά «αμυντικά» προγράμματα, τα οποία θα χρηματοδοτούνται από το EDIP, με τον Κουμπίλιους να δηλώνει ότι οι συμμετέχοντες θα απολαμβάνουν «πλεονεκτήματα όπως ευκολότεροι κανόνες προμηθειών, απαλλαγή από τον ΦΠΑ, δυνατότητα δανεισμού στις χρηματοπιστωτικές αγορές και ευρωπαϊκή οικονομική στήριξη».
Την ίδια στιγμή προβλέπεται 300 εκατ. από το συνολικό ποσό των 1,5 δισ. να κατευθυνθούν στη στρατιωτική βιομηχανία της Ουκρανίας, με στόχο να ενσωματωθεί στην ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία, ενώ η χώρα εντάσσεται και στους σχεδιασμούς για ανάπτυξη «αμυντικών» έργων από κοινού με την ΕΕ, όπως το «Eastern Flank Watch», το «European Drone Wall», η «Ευρωπαϊκή Αεροπορική Ασπίδα» και η «Ευρωπαϊκή Διαστημική Ασπίδα», που συγκαταλέγονται στις «εμβληματικές» πρωτοβουλίες του ευρωενωσιακού «Οδικού Χάρτη για την Αμυντική Ετοιμότητα».