Εκείνη την Τέχνη επιστράτευσε το ΚΚΕ το Σάββατο, τιμώντας τα 108 χρόνια του Μεγάλου Οκτώβρη και αναδεικνύοντας πόσο πολύτιμο όπλο μπορεί και πρέπει να γίνει η πολιτιστική δημιουργία, ειδικά σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς που οι ιμπεριαλιστές και οι συμμαχίες τους ζεσταίνουν τις μηχανές του πολέμου, τα επιτελεία τους δουλεύουν πυρετωδώς για να πείσουν τους λαούς ότι είναι φυσικό να σκοτωθούν «για τ' αφέντη το φαΐ».
Το «Τραγούδι του Μολδάβα» του Μπ. Μπρεχτ θύμισε πως είναι «ποτάμι αυτός ο κόσμος και δεν γυρνάει / κι η πιο μαύρη νύχτα θα φέρει το φως».
Το «Sixteen Tons», που έγραψε ο ανθρακωρύχος Merle Travis, θύμισε πως οι δυνάστες του κόσμου θέλουν τους εργάτες με «ένα μυαλό που είναι αδύναμο και μια πλάτη που είναι δυνατή».
Το «Dance des Bombes» της Λ. Μισέλ της Παρισινής Κομμούνας ξεσήκωσε με τον «κρότο» των εκμεταλλευόμενων που μαθαίνουν τη δύναμή τους («Ναι, βάρβαρος είμαι! / Ναι, μου αρέσει το κανόνι! / Ναι, την καρδιά μου την "πετάω" / Στην επανάσταση!»).
Ολο το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης υπήρξε προσκλητήριο επαναστατικής δράσης - εργαλείο για ανάταση πνευματική, αλλά και ιδεολογικοπολιτική.
Και στο τέλος, όταν η εκδήλωση έκλεισε με τη «Διεθνή», όλοι σηκώθηκαν όρθιοι με τη γροθιά υψωμένη! Ενώ πριν χειροκροτηθούν οι συντελεστές που ανέβηκαν στη σκηνή μαζί, ένα σύνθημα ήχησε δυνατά: «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το Κάπα-Κάπα-Εψιλον στην πρωτοπορία!».
Τραγούδησαν οι: Παρασκευάς Θεοδωράκης, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούντζη, Μαρία Μιχαλάκα, Νατάσα Μουσάδη, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Αμέρισσα Φτούλη, Θανάσης Χουλιαράς. Πνευστά: Θύμιος Παπαδόπουλος. Ντραμς: Γιώργος Κατσίκας. Μπάσο: Λάμπρος Ψωμάς. Κλασική κιθάρα: Γιώργος Καρούμπαλος. Τρομπέτα: Στέφανος Δαφνής. Πιάνο - ενορχηστρώσεις: Γιάννης Λουπάκης.