Είναι στοιχεία που αποτυπώνονται και σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν γυναίκες που είχαν νοσήσει από πρώιμο ή και τοπικά προχωρημένο καρκίνο του μαστού το χρονικό διάστημα 1/1/2019 - 30/6/2023, και των οποίων η διάγνωση και οι θεραπείες είχαν γίνει στην Ελλάδα. Η συλλογή των απαντήσεων πραγματοποιήθηκε μέσω ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου και διεξήχθη τον Απρίλιο του 2024. Το τελικό δείγμα της έρευνας ανήλθε σε 552 συμμετέχουσες. Την πραγματοποίησαν η Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Αλμα Ζωής».

• Χωρίς σταθερή παρακολούθηση από γιατρό για έλεγχο μαστού φαίνεται ότι ήταν περισσότερες από τις μισές ερωτηθείσες (52%), αποτυπώνοντας ξανά την εγκληματική έλλειψη ενός κεντρικά σχεδιασμένου, δημόσιου, δωρεάν συστήματος ΠΦΥ.
• Το 50,5% των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα εντόπισαν το πρόβλημα με τον μαστό, που εν τέλει οδήγησε στη διάγνωση, κατά τον προληπτικό έλεγχο μαστού (μέσω μαστογραφίας, υπερήχου ή κλινικού ελέγχου μαστού).
• Οταν οι γυναίκες αναζήτησαν φροντίδα υγείας για το πρόβλημα που εντόπισαν, αναφέρονται προβλήματα στην πρόσβαση και συγκεκριμένα: Λίστα αναμονής για ιατρικό ραντεβού (29,7%), έλλειψη σχετικής ειδικότητας στον τόπο διαμονής τους (19,0%), μεγάλη απόσταση του ιατρείου - νοσοκομείου - Κέντρου Υγείας από τον τόπο κατοικίας (23%).
• Ο πρώτος γιατρός στον οποίο απευθύνθηκε η πλειονότητα του δείγματος (51,3%) ήταν ιδιώτης γιατρός (στο ιατρείο του) ενώ το 21,9% απευθύνθηκε σε εξωτερικά ιατρεία ιδιωτικού νοσοκομείου ή κλινικής ή σε ιδιωτικό πολυϊατρείο, έναντι 25,4% για αντίστοιχες δημόσιες δομές.
• Σε μεγαλύτερο ποσοστό οι συμμετέχουσες απευθύνθηκαν επίσης στον ιδιωτικό τομέα και για τη διενέργεια της βιοψίας, με το 64,3% να δηλώνουν ότι πραγματοποίησαν τη βιοψία σε ιδιωτική δομή, έναντι 35,5% σε δημόσιο νοσοκομείο, καθώς διατηρούνται και επιδεινώνονται οι ελλείψεις προσωπικού στα αντίστοιχα τμήματα των δημόσιων νοσοκομείων.

• Το σύνολο των γυναικών με πρώιμο - τοπικά προχωρημένο καρκίνο μαστού που συμμετείχαν στην έρευνα έκαναν κάποια χειρουργική επέμβαση. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων (60,9%) η επέμβαση πραγματοποιήθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο - κλινική. Στην περίπτωση των υπόλοιπων θεραπειών (χημειοθεραπειών, ακτινοθεραπειών κ.λπ.), σχεδόν οι μισές έγιναν σε δημόσιο νοσοκομείο.
• Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της ιστολογικής εξέτασης μετά τη χειρουργική επέμβαση έγινε μετά από 20,8 ημέρες κατά μέσο όρο.
• Η δαπάνη για εξετάσεις καλύφθηκε σε μεγάλο ποσοστό από την ίδια την ασθενή, καθώς το 58,6% δηλώνουν ότι πλήρωσαν ένα μέρος ή όλο το ποσό. Μεταξύ αυτών που δεν πραγματοποίησαν τις εξετάσεις, μία στις τέσσερις γυναίκες δηλώνει «αδυναμία κάλυψης του κόστους»!

• Οι ιδιωτικές πληρωμές των ασθενών ανέρχονται σε 4.673 ευρώ κατά μέσο όρο. Το συγκεκριμένο ποσό φαίνεται να καλύπτεται κατά κύριο λόγο από το ίδιο το νοικοκυριό (66,1%), ενώ σημαντικό κομμάτι καταφεύγει και στον δανεισμό αναζητώντας υποστήριξη.
• Το 31% του δείγματος θεωρούν ότι η οικονομική τους κατάσταση επιβαρύνθηκε «πολύ» ή «πάρα πολύ» εξαιτίας των εξόδων για τη θεραπεία.
• Αντίστοιχα, το 17,4% αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη οικονομική επιβάρυνση τις επιβάρυνε και ψυχολογικά.
• Παράλληλα, το 30,6% του δείγματος δηλώνουν ότι λόγω της διάγνωσης χρειάστηκε να σταματήσουν για κάποιο διάστημα την εργασία τους, ή να πάρουν άδεια άνευ αποδοχών.