Ο συντονισμός και η κοινή δράση σε διεθνές επίπεδο είναι η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μπροστά στην όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι άλλοι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Στη θέση αυτή κατέληξε η Διεθνής Συνάντηση συνδικαλιστικών οργανώσεων που συνδιοργάνωσαν την Παρασκευή το βράδυ στη Θεσσαλονίκη το ΠΑΜΕ και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Στην κατάμεστη αίθουσα του ΕΚΘ παραβρέθηκαν εκατοντάδες συνδικαλιστές από την Ελλάδα και 50 συνδικαλιστές που εκπροσωπούσαν 16 συνδικαλιστικές οργανώσεις από 15 χώρες.

Ταυτόχρονα, η ισχυροποίηση της πάλης των εργαζομένων μέσα σε κάθε χώρα θα δυναμώνει τη διεθνή δράση, θα δημιουργεί συνθήκες πιο αποτελεσματικού συντονισμού και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εχοντας ξεκαθαρίσει ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει σαφές καπιταλιστικό περιεχόμενο, όπως σαφή είναι τα κέρδη για τα μονοπώλια και το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θέτει ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας τη «συσπείρωση δυνάμεων».

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε η σημασία που έχει στις σημερινές συνθήκες η μαζικοποίηση και η ισχυροποίηση των συνδικάτων και κύρια με νέους εργαζόμενους. Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, γενικότερα η αποτελεσματική αντίσταση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα.

Η αύξηση της ιμπεριαλιστικής βίας οδηγεί την ανθρωπότητα μπροστά σε μεγάλους κινδύνους. Η υπεράσπιση των χωρών που βρίσκονται στη λίστα των ιμπεριαλιστών, η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, της ΛΔ Κορέας, η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, η αποτροπή των επιθέσεων των ΗΠΑ σε μια σειρά άλλες χώρες αποτελούν για τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ καθήκοντα πρώτης γραμμής.

Οι συνδικαλιστές σημείωσαν ότι οι πρόσφατες κινητοποιήσεις σε Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν ότι η εργατική τάξη της Ευρώπης αντιστέκεται στις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτείται όμως να αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά η ιδεολογική επίθεση των επιτελείων της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που συμπυκνώνεται στον περίφημο «κοινωνικό διάλογο». Με το εργαλείο αυτό επιχειρείται ο ιδεολογικός αφοπλισμός του εργατικού κινήματος, η υποταγή του στον ταξικό αντίπαλο.

Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου οι ταξικές δυνάμεις και το Περιφερειακό Γραφείο της ΠΣΟ καθόρισαν τη δική τους αγωνιστική πλατφόρμα. Οι άμεσες διεκδικήσεις αυτής της πλατφόρμας αφορούν: Στη διεκδίκηση σταθερής δουλιάς με 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο. Στην ανάγκη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Στην ενίσχυση των ανέργων. Στην υπεράσπιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και των συστημάτων Υγείας. Στην απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων. Στην υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Στην εναντίωση στο ρατσισμό, στο νεοφασισμό. Στη στήριξη των οικονομικών μεταναστών και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Στον αγώνα για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας των εργαζομένων. Στη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Στην πάλη για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.

«Είναι φυσικό», είπε ο γραμματέας του ΚΣ, «φέτος που η ελληνική κυβέρνηση έχει την προεδρία της ΕΕ, αυτό το εξάμηνο η χώρα μας να είναι το επίκεντρο των διαβουλεύσεων των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Αλλά είναι και το επίκεντρο του αγώνα ενάντια στην ΕΕ, μιας και η κορύφωση αυτού του εξαμήνου πρέπει να δείξει πως η εργατική τάξη και η νεολαία της χώρας μας συνεχίζει τον αγώνα ενάντια σ' αυτούς που υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον μας». Μίλησε για την επιτυχία των κινητοποιήσεων της ΚΝΕ και της «Δράσης: Θεσσαλονίκη 2003», «γιατί δεν είναι απλά πολύχρωμες και φούσκες στις κόκκινες ζώνες, αλλά συνέχεια των αγώνων μας όχι μόνο το εξάμηνο που πέρασε αλλά και όλων των προηγούμενων χρόνων». Οι λαϊκές και νεολαιίστικες αυτές εκδηλώσεις είναι για τον Θέμη Γκιώνη όχι μόνο ο αγώνας ενάντια στα μέτρα που συζητούν οι ηγέτες της ΕΕ και που αφορούν το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς, αλλά και «ο αγώνας για την υπεράσπιση της Ευρώπης μας: της γαλλικής Κομμούνας, του Μαρξ, του Λένιν, της ιστορίας του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της Οκτωβριανής Επανάστασης, η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, είναι η αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό, στο κόμμα του, την ηγεσία του. Σε αντίθεση με την Ευρώπη τους, της φτώχειας, της ανεργίας του αυταρχισμού».

Ο γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ τόνισε ότι «σήμερα έχουμε την πείρα να βγάλουμε συμπεράσματα, να ζυγίσουμε πράγματα, θέσεις, συμπεριφορές, να πάρουμε θέση με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, που μπορεί να δώσει διέξοδο και προοπτική γιατί ακουμπάει στις ανάγκες μας.

Εδώ που σφυρηλατείται η συλλογικότητα, η κοινή πάλη, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως μας ενώνουν με τη νεολαία οι κοινές απαντήσεις στα ερωτήματά της, οι κοινές λύσεις στα προβλήματά της. Σήμερα και αύριο, η φωνή της νεολαίας, της εργατικής τάξης ακούγεται σε όλη την Ελλάδα βροντερή, σίγουρη για το δρόμο που τραβά, το δρόμο της αμφισβήτησης, του ριζοσπαστισμού, που έχει χρώμα το κόκκινο, που έχει όνομα ΚΚΕ και ΚΝΕ, που έχει προοπτική ρεαλιστικότατη και είναι η λαϊκή εξουσία και ο Σοσιαλισμός».

Ξεχωριστή στιγμή στις πολιτικές δραστηριότητες της κατασκήνωσης ήταν και η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης και συνδιοργανώθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ). Στο στόχαστρό της μπήκε ο Ευρωστρατός κι οι ψευδαισθήσεις που έντεχνα σπείρονται περί «Ευρώπης - αντίπαλου δέους στις ΗΠΑ» και «Ευρώπης - ενάντια στον πόλεμο». Ο πρόεδρος της ΠΟΔΝ, Μιγκέλ Μαδέιρα, ο Αρβιντ Κάιζερ, εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Εργατικής Γερμανικής Νεολαίας και ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης εκ μέρους της ΕΕΔΥΕ, ξεκαθάρισαν ότι η ΕΕ είναι ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός και ο «στρατός της» σε καμιά περίπτωση δε θα υπηρετεί τα συμφέροντα των λαών. Αντίθετα, θα στρέφεται ενάντια στους λαούς, αυτούς θα χτυπάει γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι του ιμπεριαλισμού, το πραγματικό αντίπαλο δέος.