Οι πρόσφατες απολύσεις των δύο συνδικαλιστριών από την πολυεθνική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας «WIND» αποκάλυψαν για ακόμα μια φορά το σκληρό πρόσωπο των μονοπωλίων απέναντι στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα όταν αυτοί αποφασίσουν να οργανωθούν και να δράσουν συλλογικά, έχοντας συνείδηση των συμφερόντων και των αναγκών της τάξης τους. Η τρομοκρατία των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη πολυεθνική. Είναι τακτική του κεφαλαίου. Αντίστοιχα, οι δύο αυτές απολύσεις είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων και πρέπει να αντιμετωπιστεί από αυτούς σαν αναμέτρηση τάξης απέναντι σε τάξη.

Ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια επιφέρει πολλά απανωτά χτυπήματα στα εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα. Στον πόλεμο των κερδών τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι, που καλούνται να παραιτηθούν από την ικανοποίηση των αναγκών των δικών τους αλλά και της κοινωνίας. Καλούνται να γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Να «ξεχάσουν» τι θα πει μόνιμη, σταθερή δουλειά, μισθοί που καλύπτουν τις ανάγκες, ανθρώπινο ωράριο και εργάσιμος βίος που δε θα λήγει με το θάνατό τους. Αυτή η επίθεση συνοδεύεται απαραίτητα από τον αυταρχισμό, την ποινικοποίηση των αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Για να διαιωνιστεί αυτό το άθλιο σκλαβοπάζαρο, η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Οι συνδικαλιστικές διώξεις στην πολυεθνική «WIND» έρχονται ακριβώς σε μια περίοδο που η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων έχουν κορυφωθεί, αφού η εταιρεία επικαλείται την οικονομική κρίση για να κόψει μια σειρά από κατακτήσεις και να φορτώσει στους εργαζόμενους κι άλλα βάρη. Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν. Mετά και από την επιτυχία της απεργίας των εργαζομένων στα μέσα του Ιούλη, η εργοδοσία εξαπέλυσε επίθεση τρομοκρατίας. Κατέφυγε στο στυγνό εκφοβισμό του «όποιος σηκώνει κεφάλι, απολύεται» ανησυχώντας ότι η οργή των εργαζομένων μπορεί να μετατραπεί σε μαζικό αγώνα.

Η πολυεθνική εταιρεία «WIND» τιμωρεί χωρίς προσχήματα τη συνδικαλιστική δράση. Στο τέλος του Ιούλη προχώρησε στην απόλυση - μη ανανέωση σύμβασης - της συνδικαλίστριας Κατερίνας Τζίμα, μέλους του ΔΣ του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Ν. Αττικής. Μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της πάγιας τακτικής, η εταιρεία να μην ανανεώνει συμβάσεις και να κάνει περικοπές στο προσωπικό, στην περίπτωση της Κ. Τζίμα «ξεμπέρδεψε» επιπλέον και με το «αγκάθι» που λέγεται πρωτοπόρα συνδικαλιστική δράση. Εξάλλου, η διοίκηση είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά της για την συνδικαλιστική της δράση, εμποδίζοντάς την να μοιράσει ανακοινώσεις του Συνδικάτου στους συναδέλφους της.

Λίγες μέρες αργότερα, η Ολγα Κολιούση, μέλος του ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου ΠΑΣΕΤΙΜ, όπως και τουλάχιστον άλλα δύο άτομα εκλεγμένα στο ΔΣ, έλαβαν επιστολή από την διοίκηση, η οποία τους ζητούσε την «πλήρη και άμεση συμμόρφωσή σας», επειδή είχαν συμμετάσχει σε παράσταση διαμαρτυρίας για την πρώτη απόλυση. Η συνδικαλίστρια όχι μόνο δεν «συμμορφώθηκε», αλλά και την επομένη συμμετείχε σε νέα κινητοποίηση, που καλούσε το ΣΕΤΗΠ και δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατά της απόλυσης και για να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι. Την ίδια μέρα, γυρνώντας στο σπίτι της από τη δουλειά, την περίμενε ο δικαστικός επιμελητής για να της ανακοινώσει την απόλυσή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι η διοίκηση δεν αναφέρθηκε καθόλου στις αιτίες της απόλυσης. Αυτές είναι δεδομένες για την εργοδοσία, απόδειξη του φόβου της μπροστά στην οργάνωση και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Να σημειωθεί ακόμα ότι η διοίκηση της WIND είναι γνωστή για την προσπάθεια ποινικοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων. Το προηγούμενο διάστημα, στέλεχος της επιχείρησης έχει μηνύσει συνδικαλιστή εκλεγμένο στο ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου για δήθεν προσωπικούς λόγους.

Τα κέρδη της πολυεθνικής το 2008 ανήλθαν σε 433,8 εκατ. ευρώ, με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε τα 1,26 δισ. ευρώ το ίδιο έτος. Πώς προέκυψαν αυτά τα τεράστια κέρδη; Είναι απλά μαθηματικά. Η εταιρεία - ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα - έχει κάνει «καραμέλα» την οικονομική κρίση. Βέβαια, τα παραπάνω νούμερα, κάθε άλλο, παρά «κρίση» φανερώνουν.

Με πρόσχημα, λοιπόν, την καπιταλιστική κρίση, τους τελευταίους μήνες απολύθηκε πολύς κόσμος και μάλιστα ανάμεσά τους εργαζόμενες μητέρες με 10 χρόνια προϋπηρεσία, αφού στη θέση τους θα μπορούσε να πάρει νεότερους, που της κοστίζουν λιγότερο. Εδιωξε όλους τους συμβασιούχους, απέλυσε τους πάντες και μονιμοποίησε ελάχιστους μετά από τρεις ανανεώσεις συμβάσεων, όπως προβλέπεται. Στη θέση των απολυμένων ήρθαν λιγότεροι από αυτούς που είχε διώξει, η δουλειά «βγαίνει» με την υπερεντατικοποίηση. Την ίδια στιγμή, η πολυεθνική επέβαλε το πάγωμα των μισθών, δεν υπέγραψε επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση για το 2009, κατάργησε τις διατακτικές τροφίμων ύψους 50 ευρώ κάθε μήνα για κάθε εργαζόμενο, προχώρησε σε πρακτικές απλήρωτων υπερωριών, επέκτασης του καθεστώτος των συμβάσεων.

Οι ίδιες άθλιες συνθήκες επικρατούν σε όλες τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Ολες οι αντεργατικές πρακτικές της μιας επιχείρησης, που βασίζονται στη νομοθεσία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γρήγορα αντιγράφονται από τις υπόλοιπες στα πλαίσια του ανταγωνισμού, της αύξησης των κερδών τους. Οπως η ανάθεση κάποιων τμημάτων τους σε εταιρείες ενοικιάσεως εργαζομένων, προκειμένου να μειώσουν ακόμη περισσότερο το κόστος της εργατικής δύναμης, που έχει γίνει καθεστώς από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Επιπλέον, διαδεδομένη είναι η μέθοδος της «ανακύκλωσης», διώχνονται οι παλαιότεροι εργαζόμενοι και προσλαμβάνονται στη θέση τους νέοι, φθηνότεροι, άπειροι από το εργατικό κίνημα, χωρίς να γνωρίζουν τα κεκτημένα που για τους παλιότερους ήταν αυτονόητα. Και όταν αυτοί «παλιώσουν», τότε άλλοι έρχονται στο πόστο τους...

«Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, όχι μόνο δεν τρομοκρατείται αλλά είναι σε θέση να απαντήσει αποτελεσματικά σε τέτοιες προκλήσεις». Αυτή ήταν η άμεση και αποφασιστική απάντηση του ΣΕΤΗΠ και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Στον πόλεμο των μονοπωλίων, απαντούν με πόλεμο.

Η μάχη για την ανάκληση των απολύσεων εντάθηκε τις προηγούμενες μέρες με πολύμορφες κινητοποιήσεις για να μην τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι και να παλέψουν για όλα όσα τους ανήκουν. Να παλέψουν για την ανάκληση των τρομοκρατικών απολύσεων, τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, για πλήρη και σταθερή εργασία με 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και για να σταματήσουν οι διώξεις κατά της συνδικαλιστικής δράσης.

Γρήγορα, οι δυναμικές κινητοποιήσεις και μαζικές εξορμήσεις εξαπλώθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας, έξω από γραφεία και καταστήματα της πολυεθνικής. Οι εργαζόμενοι και οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Καλαμάτα, Σπάρτη, και αλλού, έκαναν δική τους υπόθεση τις καταχρηστικές και παράνομες απολύσεις. Αλλωστε, γνωρίζουν καλά το σκληρό πρόσωπο της εργοδοσίας, ιδιαίτερα των πολυεθνικών. Η αλληλεγγύη ήρθε και από εργάτες εκτός των ελληνικών συνόρων. Η Γενική Ενωση Εργαζομένων Παλαιστίνης και η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Πορτογαλίας με μηνύματά τους εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους σε αυτό τον αγώνα.

Για ένα να είναι βέβαιη η εργοδοσία: Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα αναμετρηθεί με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, για να μην περάσει το «σκάσε και δούλευε».