ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο λαός πληρώνει κρατικό και ιδιωτικό τομέα

Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα για να δικαιολογήσει το επικείμενο λουκέτο ή την ιδιωτικοποίηση των ΕΑΣ, της ΕΛΒΟ και της ΛΑΡΚΟ. Επικαλείται γι' αυτό τα μεγάλα χρέη τους και το κόστος που έχει για το Δημόσιο η συνέχιση της λειτουργίας τους. Για να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό ενάντια σε όποιον αντιδρά στα σχέδια που συνδιαμορφώνει με την τρόικα, η κυβέρνηση λέει ότι δεν αντέχει ο λαός να πληρώνει για τα χρέη των κρατικών επιχειρήσεων και γι' αυτό πρέπει είτε να κλείσουν, είτε να δοθούν σε ιδιώτες. Η προπαγάνδα τους θέλει να θολώσει την ουσία, βάζοντας σε αντιπαράθεση τον «καλό» ιδιωτικό τομέα με τον κακό «κρατικό». Ομως, ο λαός είναι αυτός που πληρώνει για τα κέρδη και τη χασούρα των επιχειρήσεων και στον έναν και στον άλλον.

Χρέη έχουν τόσο οι κρατικές, όσο και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, επειδή επενδύσεις χωρίς δανεισμό δε γίνονται στον καπιταλισμό. Επίσης, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, ιδιωτικές επιχειρήσεις μετατρέπονται σε κρατικές, όταν η λειτουργία τους γίνει ασύμφορη για τον ιδιώτη και επανέρχονται σ' αυτόν όταν το κράτος τις «εξυγιάνει» από τα χρέη τους. Ποιος όμως πληρώνει γι' αυτή την «εξυγίανση»; Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ακόμα πιο πέρα: Από πού βγάζει λεφτά ο κεφαλαιοκράτης για να λειτουργεί μια επιχείρηση, να την επεκτείνει; Από την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, από την απόσπαση δηλαδή υπεραξίας. Τίποτα δεν είναι δικό του. Η ιδιοκτησία του στην επιχείρηση είναι πληρωμένη από τη δουλειά των εργατών. Το κεφάλαιό του βγαίνει, όπως και το κέρδος, από τη δουλειά των εργατών.

Μια ακόμα πλευρά: Τι είναι τα προνόμια που απολαμβάνουν σήμερα οι καπιταλιστές, οι φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις; Δεν είναι χρήμα του αστικού κράτους, από τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι; Ενα μέρος του κατέληξε απευθείας στα σεντούκια του καπιταλιστή και ένα άλλο γυρνάει πίσω σ' αυτόν με τη μορφή προνομίων και παροχών, με τα χρήματα που το κράτος αποσπά από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τη φορολογία και άλλους τρόπους. Οι λεγόμενες κρατικές επιχειρήσεις, δουλεύουν σήμερα με διαφορετικά κριτήρια απ' ό,τι οι ιδιωτικές; Οχι. Δουλεύουν με τη λογική του κέρδους. Γι' αυτό το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων και μισθών είναι ενιαίο σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα. Και όταν δε βγάζουν κέρδος είναι γιατί υποτάσσονται στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις υπόκεινται στους νόμους του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός είναι αυτός που σε κρίση και ανάπτυξη διευρύνει τα πεδία δράσης του κεφαλαίου, με απελευθερώσεις και ιδιωτικοποιήσεις άλλοτε κρατικών επιχειρήσεων. Τίποτα διαφορετικό δε γίνεται τώρα. Ο λαός δεν πρέπει να δει τα ΕΑΣ, την ΕΛΒΟ και τη ΛΑΡΚΟ με το μάτι των καπιταλιστών και του κράτους τους. Πρέπει να τις δει από τη σκοπιά της σημασίας που έχουν αυτές οι επιχειρήσεις στην αμυντική και εξορυκτική βιομηχανία. Να δει τις δυνατότητες που έχουν να παράξουν προϊόντα για τις σύγχρονες ανάγκες του, αν γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένες σε πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και ταυτόχρονα ο στόχος του λαϊκού κινήματος, που μπορεί να ακυρώσει την προπαγάνδα και σε μια πορεία τα σχέδια των αστών και των κομμάτων τους.

Περιμένουν διμηνίτες για να λειτουργήσουν παιδικούς σταθμούς

Μετά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ότι όλα τα παιδιά θα πάνε στους παιδικούς σταθμούς, εννοώντας βέβαια μόνο όσα είχαν κάνει αίτηση στο πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ και που αποδείχτηκαν προπαγανδιστικό τέχνασμα, ο Γολγοθάς για χιλιάδες οικογένειες δεν έχει τέλος. Σήμερα, ολοκληρώνεται - θεωρητικά - η πρώτη βδομάδα λειτουργίας των σταθμών. Μόνο που περισσότερα από τα μισά παιδιά που έχουν γίνει δεκτά είτε στο δημοτικό παιδικό σταθμό είτε σε σταθμούς του ΕΣΠΑ, έμειναν σπίτι τους. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει προσωπικό (σχετικό ρεπορτάζ με παρέμβαση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος στη σελίδα 16). Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας δήμος της χώρας που να μπόρεσε να πάρει όλα τα παιδιά που έγιναν δεκτά. Περιμένουν ακόμα να εγκριθούν οι προσλήψεις διμηνιτών συμβασιούχων βρεφονηπιοκόμων. Ναι, για μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως η φροντίδα βρεφών και νηπίων, η διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία, οι εργαζόμενοι θα κάτσουν δύο μήνες με μισθούς πείνας και μετά θα έρθουν οι επόμενοι για άλλους δύο ή οκτώ μήνες... Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουν και οι εργαζόμενοι στους σταθμούς, και οι γονείς, και τα παιδιά τους. Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση χρειάζεται ενιαία οργανωμένη αντίδραση από γονείς και εργαζόμενους.

Επικοινωνιακά τρικ για την κτηνοτροφία

Στα όρια της επιβίωσης βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών κτηνοτρόφων της χώρας, πολλοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εκμεταλλεύσεις τους και την ίδια στιγμή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ακολουθώντας την πάγια κυβερνητική τακτική, προβαίνει σε επικοινωνιακού τύπου ανακοινώσεις, «αραδιάζοντας» λίστες με εκατομμύρια ευρώ που έχουν «χορηγηθεί» στους παραγωγούς.

Η κυβέρνηση κάνει σαν να μην γνωρίζει τίποτε για το κόστος παραγωγής, ιδιαίτερα των ζωοτροφών, τίποτε για τις περικοπές στις επιστροφές ΕΦΚ πετρελαίου και ΦΠΑ, τίποτε για τη μείωση των τιμών παραγωγού στα κτηνοτροφικά προϊόντα. Για παράδειγμα, είναι ενδεικτικά τα επίσημα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος και Κρέατος (ΕΛΟΓΑΚ) σύμφωνα με τα οποία μέσα σε μια δεκαετία οι επτά στους δέκα αγελαδοτρόφους - γαλακτοπαραγωγούς εγκατέλειψαν το επάγγελμά τους. Από τους 12.402 αγελαδοτρόφους το 2001 φτάσαμε στους 3.932 το 2012, ενώ το 2009 ο συνολικός τους αριθμός ήταν 4.561 και όλες οι ενδείξεις αναφέρουν ότι η μείωση θα συνεχιστεί και το έτος που διανύουμε.

Είναι ακριβώς η δράση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτοδιατροφικό τομέα της χώρας μας και οι ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργούνται για τους μικρούς παραγωγούς η μοναδική αιτία εγκατάλειψης των εκμεταλλεύσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εγχώρια παραγωγή τροφίμων, την επάρκεια σε κρέας και γάλα και το ξεκλήρισμα των ίδιων. Απ' ό,τι φαίνεται, τα μηνύματα για τον αναβρασμό που επικρατεί στην ελληνική ύπαιθρο φτάνουν στην έδρα του υπουργείου, η πολιτική του ηγεσία θεωρεί σκόπιμο να ρίχνει «στάχτη στα μάτια» στους κατοίκους των πόλεων κατά κύριο λόγο απαριθμώντας ποσά με τα οποία υποτίθεται ότι ενισχύεται η κτηνοτροφία, την ίδια στιγμή που συνεχίζει την πολιτική ενίσχυσης των μονοπωλίων. Ομως με τέτοια φτηνά επικοινωνιακά κόλπα, δεν πρόκειται να κάμψει τους επερχόμενους αγώνες των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων.

Η ουσία στο περιεχόμενο και το σκοπό της Παιδείας

Σε... κυρίαρχο ζήτημα της Παιδείας ανήγαγαν αυτές τις μέρες τα ΜΜΕ τις δηλώσεις της βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Μ. Ρεπούση ότι το μάθημα των θρησκευτικών δεν έχει θέση στο σχολείο. Πράγμα που αποτελεί πρόκληση, τη στιγμή που ετοιμάζεται να εφαρμοστεί μια νέα σοβαρή αντιδραστική τομή στην εκπαίδευση μέσα από το νομοσχέδιο για το νέο λύκειο και την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση.

Σήμερα, το σχολείο έχει «εμπλουτιστεί» με ευρωπαϊκά προγράμματα που στοχεύουν στην προπαγάνδα και όχι στη μόρφωση, οι επιχειρήσεις κάνουν μάθημα στους πελάτες τους και τους υπαλλήλους τους, η καλλιέργεια της «επιχειρηματικότητας» προβάλλεται σαν ένας από τους στόχους του σχολείου όχι απλά σαν μάθημα, ακόμα και οι επιστήμες κόβονται και ράβονται στα μέτρα του συστήματος. Ολη η δομή και λειτουργία του υποτάσσεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων για εργατικό δυναμικό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Για τις σοβαρές αυτές προσαρμογές στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων κουβέντα δε λένε όσοι στηρίζουν αυτό το σύστημα.

Το τι Παιδεία παρέχεται και για ποιον είναι θεμελιώδες ερώτημα και σήμερα οι απαντήσεις είναι: Παιδεία που οδηγεί στην ημιμάθεια και την αμορφωσιά, Παιδεία για τις ανάγκες κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ο λαός δεν μπορεί να αφήνει να τον αποπροσανατολίζουν μικροπολιτικά - επικοινωνιακά παιχνίδια από το στόχο για μία Παιδεία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του, θα είναι πραγματικά σύγχρονη στη μορφή και στο περιεχόμενο και καθολική.