ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σενάρια διαχείρισης...

Η Λέσχη «Βαλντάι» είναι μια «δεξαμενή σκέψης» στη Ρωσία, η οποία παρεμβαίνει συστηματικά σε ζητήματα οικονομίας και διακυβέρνησης. Την ετήσια σύνοδο της Λέσχης, που έγινε στην Αγία Πετρούπολη από τις 21 μέχρι τις 25 Οκτώβρη, παρακολούθησαν περίπου 100 Ρώσοι και ξένοι οικονομολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες και εμπειρογνώμονες διεθνών σχέσεων από 19 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν, της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής. Μεταξύ άλλων, στις εργασίες της Συνόδου μίλησε ο Ρώσος πρόεδρος Βλ. Πούτιν, ο οποίος, αναφερόμενος στην κρίση στην Ευρωζώνη, είπε μεταξύ άλλων: «Η Αργεντινή είχε προσδέσει στενότατα το νόμισμά της στο δολάριο, και της ήταν πολύ δύσκολο να συμπορευτεί με την πορεία του αμερικανικού νομίσματος στους βασικούς τομείς της οικονομίας της. Ουσιαστικά, δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Να, υπάρχει και η Ελλάδα. Εάν υπήρχε ακόμη δραχμή στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να την υποτιμήσουν εγκαίρως και, ίσως, να μην είχαν αυτά τα οξυμένα προβλήματα. Κι αυτό θα ήταν ένα καλό μήνυμα, ότι η μακροοικονομία μπορεί να διορθωθεί, ενώ τώρα δεν τους έχει μείνει άλλη λύση παρά να καταφύγουν στα δάνεια».

... σε «δεξαμενές σκέψης»

Είναι φανερό ότι ο Ρώσος πρόεδρος συστήνει έμμεσα στην Ελλάδα να διαχειριστεί την κρίση με έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε αντιπαραβολή με το «μείγμα» της διαχείρισης που έχει επιλεγεί από την Ευρωζώνη. Σημειώνουμε την παρέμβαση Πούτιν επειδή είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη επιχειρεί να παρέμβει στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και αλλού, προκειμένου να υπηρετήσει τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Για παράδειγμα, η Ρωσία θα καλόβλεπε μια Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης σαν στρατηγικό της εταίρο για μπίζνες στην ευρύτερη περιοχή, όπως άλλωστε προτείνουν διάφορες πολιτικές δυνάμεις και στην Ελλάδα. Το γεγονός όμως ότι τέτοιες προτάσεις ακούγονται σε «φόρα» όπου συμμετέχει η ελίτ των αστών πολιτικών και οικονομολόγων, δείχνει ότι τα σενάρια που επεξεργάζονται και προωθούν καμιά σχέση δεν έχουν με το λαϊκό συμφέρον. Αλλωστε, το παράδειγμα της διαχείρισης της κρίσης στην Αργεντινή, το οποίο ανέφερε και ο Πούτιν, είναι διδακτικό. Η χώρα επέστρεψε στο εθνικό νόμισμα, το κεφάλαιο επανέκαμψε, αλλά ο λαός παρέμεινε στη φτώχεια...

Ακροβασίες για να βγει το μεροκάματο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βαρύγδουποι τίτλοι, εισαγωγές που μυρίζουν ίντριγκα και θέμα - ανάθεμα που στραπατσάρει την πραγματικότητα, πασχίζοντας να στηρίξει την επιθυμία του εκδότη και του δημοσιογράφου που υπογράφει το άρθρο. Συνηθισμένη πρακτική εκείνων των οποίων η άποψη καθορίζεται από την πηγή που τους πληρώνει...

Ο λόγος για το χτεσινό φύλλο της εφημερίδας «η Ελλάδα αύριο» και το «πόνημα» του δημοσιογράφου Πενταράκη, ο οποίος δε διστάζει να αυτογελοιοποιηθεί.

Λέει ο Πενταράκης: «Εντείνονται ημέρα με την ημέρα τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά αδιέξοδα για το ΚΚΕ, με την ηγετική ομάδα να χρησιμοποιεί την υπαρκτή κρίση για να επιβάλει τον νόμο της εσωκομματικής σιωπής, επιχειρώντας, παράλληλα, να "σφραγίσει" τις εξελίξεις τόσο στην πορεία προς το συνέδριο όσο και έπειτα από αυτό». Αυτά, οι επιθυμίες δηλαδή και το κλίμα που πασχίζουν να στήσουν τα αστικά ΜΜΕ γύρω από το ΚΚΕ, μόνο για εντυπωσιασμό και για να «πουλήσει» το θέμα.

Αμέσως μετά, ο Πενταράκης σπάει την προχτεσινή δήλωση της Αλ. Παπαρήγα σε έξι - επτά κομμάτια, τα αποσυνδέει μεταξύ τους και φαντάζεται ότι έβγαλε ...λαβράκι από το πουθενά. Λέει ο Πενταράκης: «Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η Αλέκα Παπαρήγα έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, στην περίπτωση που καταψηφισθούν τα μέτρα στη Βουλή. Συγκεκριμένα, η γγ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι στην περίπτωση που απορριφθεί από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία το πακέτο των μέτρων, "η κυβέρνηση και όλοι οι μηχανισμοί της ΕΕ θα έχουν τη δυνατότητα να εκβιάσουν, λέγοντας ότι δεν δίνουμε τη δόση, τιμωρώντας την Ελλάδα, δηλαδή τιμωρώντας τον ελληνικό λαό"». Βέβαια, «ξεχνάει» να βάλει την αρχή και το τέλος της παραγράφου και να τη δώσει ολοκληρωμένη, δηλαδή: «Η λαϊκή αντίδραση πρέπει να συσπειρωθεί στο αίτημα να καταψηφιστούν τα μέτρα, όμως εμείς επισημαίνουμε ότι δεν πρέπει το αίτημα να είναι μόνο η καταψήφιση. Γιατί, ακόμα κι αν καταψηφιστούν, η κυβέρνηση και όλοι οι μηχανισμοί της ΕΕ θα έχουν τη δυνατότητα να εκβιάσουν λέγοντας: Δεν δίνουμε τη δόση, τιμωρώντας την Ελλάδα, δηλαδή τιμωρώντας τον ελληνικό λαό. Από αυτήν την άποψη εμείς παλεύουμε για να καταψηφιστούν και να είναι μια αρχή μιας λαϊκής αντεπίθεσης». Αξιος ο μισθός του! Να συνεχίσει...

Πάλη για πραγματική ανατροπή

Οι εξελίξεις αναφορικά με τα βάρβαρα μέτρα επαληθεύουν μέχρι κεραίας τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ. Οπως ομολογούν ο ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί της συγκυβέρνησης, οι ανατροπές στα εργασιακά είναι επιβεβλημένες από τα ισχύοντα στην ΕΕ. Από αυτή την άποψη, τα περιθώρια των ελιγμών στις συνεννοήσεις με την τρόικα, προκειμένου να μετριαστεί το πολιτικό κόστος, είναι ελάχιστα. Για παράδειγμα, στο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων και του καθορισμού του κατώτερου μισθού με νόμο, η συμφωνία με την τρόικα επιβεβαιώνει τα όσα συμπεριλήφθηκαν στο δεύτερο μνημόνιο. Ενώ και στο θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και των αποζημιώσεων για απόλυση, οι προωθούμενες ανατροπές συνιστούν προσαρμογή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό αντεργατικό δίκαιο.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι ανατροπές στα εργασιακά, όπως και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, προκύπτουν ως στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και παραμονή στην ΕΕ. Από αυτή τη σκοπιά, όσο παραμένει κυρίαρχη η στρατηγική που λέει «ΕΕ και ξερό ψωμί, με το κεφάλαιο να διευθύνει την οικονομία», τα αλλεπάλληλα μέτρα θα είναι βρόχος στο λαιμό του λαού, που θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο. Αρα, από τη σκοπιά του πραγματικού λαϊκού συμφέροντος, δεν αρκεί σήμερα να λες «να μην περάσουν τα μέτρα», αν δεν έχεις πρόταση για το πού πρέπει να πάνε τα πράγματα για να δει ο λαός άσπρη μέρα.

Το ΚΚΕ λέει ότι η λαϊκή παρέμβαση για καταψήφιση των μέτρων πρέπει να συνοδεύεται με πάλη για ριζική ανατροπή της κυρίαρχης φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Με άλλα λόγια, η απόκρουση των μέτρων να γίνει κρίκος για δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας που διεκδικεί αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στέκονται εσκεμμένα στην καταψήφιση των μέτρων, κρύβοντας από πίσω την πρόθεσή τους να περιορίσουν τη λαϊκή πάλη στην αλλαγή κυβέρνησης, που όμως θα εφαρμόσει την ίδια στρατηγική, ακόμα κι αν αλλάξει το μείγμα της διαχείρισης της κρίσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να καταψηφιστούν τα μέτρα και αυτό να οδηγήσει σε «ανατροπή».

Με την «ανατροπή», όμως, εννοεί να γίνει αυτός κυβέρνηση και να διασφαλίσει με άλλο μείγμα διαχείρισης την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την ανάπτυξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Μια τέτοια στρατηγική, ακόμα κι αν ακούγεται «διαφορετική» στα αυτιά του λαού, έχει δοκιμαστεί στην ΕΕ και παγκόσμια με τραγικά αποτελέσματα για τα πραγματικά του συμφέροντα. Αποδοχή της εξουσίας του κεφαλαίου και των διακρατικών του ενώσεων και οργανισμών σημαίνει μέτρα που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, ακόμα κι αν το περιτύλιγμα αλλάζει. Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν οι επίδοξοι διαχειριστές του αστικού συστήματος. Στο χέρι του είναι με οργάνωση και πάλη ταξική να μπλοκάρει τα μέτρα και πάνω σ' αυτή τη νίκη του να πατήσει το κίνημα για να διεκδικήσει ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία.