Associated Press

Ο Μπους με τον Πρόεδρο της Ν. Κορέας

Αυτόν τον ιδιότυπο ναυτικό περιορισμό εγκαινίασε πρώτη η Αυστραλία, όταν τον περασμένο Απρίλιο εισέβαλε και κατέσχεσε βορειοκορεατικό σκάφος μετά τον, υπό ασαφείς συνθήκες, εντοπισμό ...φορτίου ηρωίνης. Η Ιαπωνία ήταν η επόμενη που πήρε τη σκυτάλη, προβαίνοντας μέσα στις τελευταίες τρεις βδομάδες στη διενέργεια εξονυχιστικών ελέγχων, στην παρεμπόδιση, ή και απαγόρευση απόπλου πέντε βορειοκορεατικών εμπορικών πλοίων και ενός επιβατηγού σκάφους υπό το πρόσχημα των υποψιών «λαθρεμπορίου», που, κατά τον Ιάπωνα υπουργό Δημόσιας Ασφάλειας, «θα πρέπει να παταχθεί με κάθε τρόπο, γιατί αποτελεί ...σοβαρότατο κίνδυνο κατά της ασφάλειας» της χώρας...

Associated Press

Πανταχού παρόντες οι Αμερικανοί πεζοναύτες στη Ν. Κορέα

Ομως, οι ΗΠΑ δεν αρκούνται στην πρακτική εφαρμογή της στρατηγικής του άτυπου ναυτικού περιορισμού της ΛΔ Κορέας στο πλαίσιο μεμονωμένης τακτικής σύμμαχων χωρών. Επιθυμούν την - τρόπον τινά - «θεσμική περιφερειακή επισημοποίηση» της ιμπεριαλιστικής πολιτικής τους έναντι της Πιονγιάνγκ, προκειμένου να πετύχουν - εν «ευθέτω χρόνω» - και τη «διεθνή»... Γι' αυτό και στο διάστημα 13-15 τρέχοντος Ιουνίου, οι ΗΠΑ έστησαν δύο φόρουμ συναντήσεων, σε Χαβάη και Ισπανία, με στόχο την εντατικοποίηση του άτυπου ναυτικού περιορισμού - αποκλεισμού της ΛΔ Κορέας.

Στη μεν Χονολουλού, η τριμερής ομάδα συντονισμού και εποπτείας (TCOG) για το Κορεατικό (που συγκροτούν ανώτεροι αξιωματούχοι από ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ν.Κορέα) αποφάσισε να κατηγορήσει (έμμεσα πλην σαφώς) την ηγεσία της ΛΔ Κορέας για υπόθαλψη και προστασία «λαθρεμπόρων όπλων, ναρκωτικών και πλαστού χρήματος» και να προτάξει την πάταξη του «βορειοκορεατικού λαθρεμπορίου» ως άμεση προτεραιότητα. Κατόπιν αυτών, η αναφορά του τελικού ανακοινωθέντος της Χονολουλού στην «επιθυμία» των τριών να βρεθεί «ειρηνική διπλωματική λύση» στο βορειοκορεατικό πυρηνικό ζήτημα, στο πλαίσιο «προσπαθειών και πιέσεων» με χρονικό ορίζοντα «οκτώ μηνών», μοιάζει ρητορική (εάν δεν αντανακλά μόνον τη σώφρονα επιμονή της Σεούλ για λύση διαπραγμάτευσης και όχι όξυνση της έντασης...).

Associated Press

Η νέα (;) τακτική της Ουάσιγκτον να πιέσει με το σύστημα μίας άτυπης «τανάλιας» μέτρων εμπορικού, ναυτικού περιορισμού της ΛΔ Κορέας δεν είναι η μόνη νεότερη κίνηση στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Πρέπει να συνδυαστεί και με την πρόσφατη αναγγελία για τη μεσοπρόθεσμη στρατηγική «μετακίνηση» των αμερικανικών βάσεων απ' το βορρά στο νότιο τμήμα της Νοτίου Κορέας και τον «εκσυγχρονισμό» των επιθετικών δυνατοτήτων των εκεί 37.000 Αμερικανών πεζοναυτών με 11 δισ. δολάρια μέχρι το 2006 (όπως ανήγγειλε στα τέλη Μάη ο Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, Πολ Γούλφοβιτς). Η στρατηγική μετακίνηση της στρατιάς των 37.000 Αμερικανών πεζοναυτών (ως επί το πλείστον...) απ' τη Σεούλ και από περιοχές πλησίον της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, που βρίσκεται στη μεθόριο με τη ΛΔ Κορέας, εκτιμάται (απ' τους περισσότερους γεωστρατηγικούς αναλυτές, αλλά και απ' τους Κορεάτες αξιωματούχους βορρά και νότου) σαν ένας τουλάχιστον «καθαρός οιωνός» πως εισερχόμαστε σε μία νέα τριετή ή τετραετή περίοδο εφαρμογής των επεμβατικών σχεδίων που θρέφει η Ουάσιγκτον κατά της Πιονγιάνγκ. Ιδιαίτερα δε, όταν, ανεπίσημα πλην καλά πληροφορημένα, κανάλια του Λευκού Οίκου δεν κρύβουν ότι, πλέον, το «τελευταίας εσοδείας» σενάριο επέμβασης κατά της ΛΔ Κορέας αποβλέπει σε μία προέλαση - κατάληψη της πρωτεύουσας, Πιονγιάνγκ, υπό την «προϋπόθεση» πως θα έχει πετύχει μία προηγηθείσα «ταχύτατη επίθεση ακριβείας» κατά του βορειοκορεατικού βαλλιστικού και πυροβολικού οπλοστασίου και του ενεργειακού πυρηνικού συμπλέγματος στο Γιονγκμπιόν...

Ασφαλώς, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πότε ακριβώς αυτά τα επεμβατικά σενάρια και υπό ποία μορφή θα υλοποιηθούν. Εντούτοις, υπάρχει έντονη φημολογία για την (εξ Ουάσιγκτον...) πρόκληση ενός θερμού επεισοδίου στην Κορεατική Χερσόνησο κοντά στη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ (ώστε να τονωθεί για προεκλογικούς ψηφοθηρικούς λόγους το «γόητρο» των Αμερικανών ιμπεριαλιστών) και μίας ευρύτερης («εκκαθαριστικής»;) επεμβατικής επιχείρησης κατά της ΛΔ Κορέας μετά την εξασφάλιση μιας - διόλου απίθανης... - δεύτερης θητείας του Τζ. Ουόκερ Μπους στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ (2004-2008)...

Μπροστά σ' όλα αυτά, η ΛΔ Κορέας καταγγέλλει άοκνα τα ριψοκίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών, μην παραλείποντας να επισημάνει παράλληλα τη βούλησή της για την εξεύρεση βιώσιμης ειρηνικής διπλωματικής λύσης, αλλά και τα ακόλουθα δύο τινά: Αφ' ενός, πως δε θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα λάβει κάθε μέτρο νόμιμης άμυνας της χώρας ακόμη και μέσω της προώθησης δημιουργίας (των ανύπαρκτων, όπως εκτιμάται, σήμερα...) πυρηνικών όπλων, για να ελαφρύνει μεσοπρόθεσμα και το κόστος διαρκούς εκπαίδευσης και συντήρησης ενός τεράστιου (άνω του ενός εκατομμυρίου ανδρών!) βορειοκορεατικού στρατού. Αφ' ετέρου, πως τα «προπύργια» του ιμπεριαλισμού που επιβουλεύονται τη ΛΔ Κορέας δεν είναι ριζωμένα μόνον στις ΗΠΑ, αλλά και σε Ιαπωνία και Αυστραλία, γι' αυτό και Τόκιο και Καμπέρα κινδυνεύουν, όπως προειδοποιεί επανειλημμένα η Πιονγιάνγκ, να υποστούν άμεσα τις εφιαλτικές συνέπειες μίας πολλαπλώς επικίνδυνης σύρραξης, όποτε και εάν συμβεί αυτή, τελικώς, στην Κορεατική Χερσόνησο.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία η Τουρκία επιχειρεί να ενταχθεί, εκτιμά ότι ο εκδημοκρατισμός της χώρας «προχωρά» βάσει των «κριτηρίων της Κοπεγχάγης». Επιτέλους, οι αστυνομικοί μπορούν να βασανίζουν παιδιά... δημοκρατικά.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΡΩΤΟ: Δύο έφηβοι Κούρδοι μαθητές, ο 15χρονος Μπ. Ντ. και ο 14χρονος Μ. Ο. συλλαμβάνονται την 23η Απρίλη από την τουρκική Αστυνομία στη συνοικία Χάνι της πόλης Ντιγιαρμπακίρ. Τους οδηγούν στο κρατητήριο οι αστυνομικοί Χασάν Σεζγκίν και Εργκούν Σαχίν, βάσει της κατηγορίας ότι «παρενόχλησαν σεξουαλικά τη δασκάλα Γκ. Κ.». Ωστόσο η πραγματική αιτία εκτιμάται ότι ήταν πως τόλμησαν να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα στο σχολείο.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Τα δύο παιδιά οδηγούνται στο υπόγειο του αστυνομικού τμήματος. Ο Μπ. Ντ. διηγείται τι τους συνέβη: «Μας έκλεισαν στο υπόγειο του τμήματος. Περιμέναμε για ώρες και οι αστυνομικοί ήρθαν να μας ανακρίνουν. Μας ρώτησαν αν είχαμε παρενοχλήσει τη δασκάλα και αρνηθήκαμε. Τότε άρχισαν να μας χτυπούν. Ο φίλος μου Μ. Ο. λιποθύμησε από το φόβο του. Την επόμενη μέρα, συνέχισαν να μας χτυπούν και ήθελαν να αλείψουμε με περιττώματα τα πρόσωπά μας. Αρνηθήκαμε. Το έκαναν μόνοι τους. Μετά μας ανάγκασαν να περπατήσουμε στην πόλη. Μετά μας άφησαν ελεύθερους». Παρ' όλ' αυτά, στις 4 Ιούνη το Ποινικό Δικαστήριο της συνοικίας Χάνι άσκησε δίωξη εναντίον των δύο εφήβων μαθητών.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΡΙΤΟ: Ο δικηγόρος των δύο εφήβων, Ζουλφού Ντουντάρ, αναφέρει στην ακροαματική διαδικασία ότι δεν του επιτράπηκε να έχει καμία επαφή με τους δύο μαθητές κατηγορούμενους πριν τη δίκη. Δηλώνει επίσης ότι κατά τις πληροφορίες που διαθέτει οι δύο νεαροί βασανίστηκαν στη διάρκεια της κράτησής τους, παρέμειναν σε ένα ανήλιαγο υπόγειο και ότι τους έβαλαν περιττώματα στα πρόσωπα. Η δασκάλα Γκ. Κ. δηλώνει στο δικαστήριο ότι έχει ήδη αποσύρει τη μηνυτήρια αναφορά της σε βάρος των δύο νεαρών Κούρδων.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η διαδικασία σε βάρος των δύο αστυνομικών που κατηγορήθηκαν ότι βασάνισαν τους δύο εφήβους, μετά τη δημοσιοποίηση του γεγονότος στον τουρκικό Τύπο, αποφασίζεται να διακοπεί, αφού ο δημόσιος κατήγορος εκτιμά ότι «δεν υπάρχει καμία απόδειξη». Ο Ντουντάρ δηλώνει: «η προανακριτική διαδικασία ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο μέρες. Η κατάσταση αυτή είναι ασυνήθιστη. Πιστεύουμε ότι η έρευνα σκόνταψε σε τετελεσμένα γεγονότα. Τουλάχιστον, θα έπρεπε να ζητήσουν τη γνώμη μας ως δικηγόρων. Κατ' εμένα η έρευνα δεν έγινε με τον πρέποντα τρόπο. Δεν τη βρίσκω νόμιμη». Υπό την πίεση των αρχών, ο πατέρας του Μπ. Ντ., υποβάλει στο δημόσιο κατήγορο αίτημα απαλλαγής του δικηγόρου Ντουντάρ από την υπόθεση την 5η Ιούνη διότι «επιδιώκει την προσωπική του προβολή». Το γραφείο του εισαγγελέα διαβιβάζει το «αίτημα» στο Δικηγορικό Σύλλογο του Ντιγιαρμπακίρ. Ο Σύλλογος απαντά: «ο συνάδελφός μας έδρασε εντός του πλαισίου του τουρκικού και του διεθνούς νόμου, έκανε μια επίσημη καταγγελία περί βασανισμού και κακομεταχείρισης ανηλίκων κρατουμένων, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο διορισμένος δικηγόρος δεν έδρασε με εσφαλμένο τρόπο, έκανε τη δουλιά του [...] Ο δικηγόρος Ζουλφού Ντουντάρ θα συνεχίσει να ασχολείται με την υπόθεση».

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, πρόεδρος του παραρτήματος Ντιγιαρμπακίρ της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, δημοσιοποιεί την 11η Ιούνη αναφορά για το βασανισμό των δύο Κούρδων εφήβων. Τονίζει ότι οι μάρτυρες του περιστατικού πιέστηκαν και απειλήθηκαν από τον αστυνομικό Τουράν Ερντέν. Προσθέτει ότι 20 αυτόπτες επιβεβαίωσαν στον ίδιο και σε ομάδα της Ενωσης που ερεύνησε το περιστατικό ότι τα παιδιά διαπομπεύτηκαν «περπατώντας με περιττώματα στα πρόσωπά τους». Υπογραμμίζει πως οι αστυνομικοί που εμπλέκονται στην υπόθεση «βρίσκονταν εν υπηρεσία». Αξιώνει να επιτραπεί η κατάθεση των αυτοπτών μαρτύρων από τον εισαγγελέα και οι δύο έφηβοι, οι συγγενείς τους και οι μάρτυρες να τύχουν προστασίας. Την 17η Ιούνη, η Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Παιδιών του Δικηγορικού Συλλόγου του Ντιγιαρμπακίρ δίνει στη δημοσιότητα τη δική της έκθεση, με την οποία καταγγέλλει το βασανισμό και τη διαπόμπευση των νεαρών μαθητών και ζητεί περαιτέρω έρευνα για την υπόθεση και να τεθούν σε διαθεσιμότητα με το ερώτημα της απόταξης οι αστυνομικοί που ενέχονται σ' αυτήν.

Στελέχη του περιοδικού «Info-Turk», το οποίο εδώ και δεκαετίες ακτινογραφεί την κατάσταση όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία και μας μετέφεραν τα στοιχεία της ανατριχιαστικής αυτής ιστορίας, τόνισαν σε σχετική ερώτηση του «Ρ» ότι το περιστατικό, κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο είναι: «τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συνέχεια στην Τουρκία», σχολίασαν, κάνοντας λόγο για μια πρακτική «κρατικής τρομοκρατίας» σε βάρος της Κουρδικής μειονότητας αλλά, βεβαίως, όχι μόνον αυτής.

Ετσι μάλλον περιγράφεται με ακριβή τρόπο ο «εκδημοκρατισμός» του τουρκικού κράτους που, όπως εξάλλου αναμένεται να επανεπιβεβαιώσει και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, «προχωρά» ανυπερθέτως...

Ιδιαίτερα, το κίνημα ειρήνης υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει το ζήτημα με υπεύθυνο, είναι αλήθεια, τρόπο. Η πιο προωθημένη άποψη αντίρρησης στη στρατιωτική θητεία προερχόταν από σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης που πρόβλεπε το δικαίωμα στους λεγόμενους «αντιρρησίες συνείδησης» ακόμη και να απαλλαγούν τελείως από στρατιωτικές υποχρεώσεις που πρόβλεπε το ελληνικό Σύνταγμα με την «υποχρεωτική στρατιωτική θητεία όλων των Ελλήνων».

Οι μόλις δειλά εμφανιζόμενοι Ελληνες «αντιρρησίες συνείδησης» πρόβαλαν μια πιο ήπια θέση που την ονόμασαν «εναλλακτική θητεία» και πρόβλεπε την απαλλαγή τους από την ένοπλη εκπαίδευση και την ένταξή τους σε κοινωνικές εργασίες όπως π.χ. Δήμοι, Κοινωφελή Ιδρύματα κλπ. Σημειωτέον ότι μέχρι τότε οι μόνοι που εμφανίζονταν ανοιχτά κατά της στρατιωτικής θητείας ήταν οι λεγόμενοι «μάρτυρες του Ιεχωβά», με μια θρησκευτικοφανή λογική.

Με βάση τις δυο αυτές παραμέτρους, το κίνημα ειρήνης αρνήθηκε να υποστηρίξει τα λεγόμενα «εναλλακτικά» και κατηγορήθηκε γι' αυτό από περίεργα πρωτοεμφανιζόμενα, επίσης, «εναλλακτικά» πρόσωπα αγνώστου προελεύσεως. Από τότε πέρασαν είκοσι, περίπου, χρόνια μεστά σε γεγονότα που άλλαξαν τον πλανήτη με κορύφωμα την ανατροπή της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε από τις σοσιαλδημοκρατικές, κυρίως, κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στην καθολική ιμπεριαλιστική ενεργό ενσωμάτωση. Η ελληνική αστική τάξη προβάλλει τα δικαιώματά της που απορρέουν από το ρόλο της έστω και του ιμπεριαλιστικού κολαούζου, προσδοκώντας μεγάλα οφέλη σε βάρος των γειτονικών της κρατών που κυβερνώνται από κάστες πειναλέων αχθοφόρων της δυτικής συμμαχίας.

Η Ελλάδα χώθηκε από τους ταγούς της στο γύρισμα της ιμπεριαλιστικής σβούρας του διεθνούς καπιταλισμού, χωρίς δρόμο επιστροφής. Το κίνημα ειρήνης της δεκαετίας του 1980, παρά την ορθολογική του στάση και τη μαχητική του παρουσία στις δοσμένες τότε συνθήκες, δεν μπόρεσε να προβλέψει τα τραγικά μελλούμενα για τη διεθνή ειρήνη. Αποδείχτηκε ένας ονειρικός ισορροπιστής μιας φαινομενικά αισιόδοξης πορείας. Σήμερα, υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα αναμοχλεύοντας την ιστορική εμπειρία σε νέες συνθήκες. Η αθλιότητα του μισθοφορικού στρατού των Ελλήνων είναι απότοκος αυτής της ατυχούς πορείας. Το τίμημα της νίκης του θα είναι ανάλογο με το μέγεθος των προσπαθειών του.