Ανακοινώνοντας χτες στους δημοσιογράφους το πρόγραμμα εξυγίανσης των ΟΤΑ, ο υπουργός Εσωτερικών Χ. Καστανίδης ανέφερε ότι υπάρχει ήδη συμφωνία της κυβέρνησης με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για αναχρηματοδότηση (επιμήκυνση) των παλιών χρεών των Δήμων. Στο πρόγραμμα αναχρηματοδότησης θα μπορούν να ενταχθούν όλοι οι Δήμοι - είτε αντιμετωπίζουν πρόβλημα είτε όχι. Η διάρκεια επιμήκυνσης των παλιών χρεών θα φτάνει μέχρι και τα 25 χρόνια για τους υπερχρεωμένους Δήμους, ενώ για εκείνους που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα το χρονικό διάστημα επιμήκυνσης θα είναι μικρότερο. Στο πλαίσιο αυτό, λόγω της επιμήκυνσης των χρεών, το επιτόκιο μειώνεται από 11,5% (που είναι σήμερα) στο 5,9%. Μέχρι στιγμής διακανονισμό των χρεών τους από το Ταμείο Παρακαταθηκών έχουν ζητήσει οι Δήμοι Πειραιά, Ρέντη, Βύρωνα, Τρικάλων και Μενιδίου.

Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών ο διακανονισμός των χρεών βγάζει από το «κόκκινο» τους περισσότερους Δήμους που θεωρούνται σήμερα υπερχρεωμένοι. Η ηγεσία του ΥΠΕΣ διευκρίνισε επίσης ότι θα εξεταστεί εξατομικευμένα το ποιοι Δήμοι εντάσσονται στην κατηγορία των υπερχρεωμένων, καθώς ένας Δήμος με μεγάλα χρέη που μπορεί όμως να τα εξυπηρετήσει, όπως είπε ο υπουργός, δεν μπορεί να βρίσκεται στην επικίνδυνη ζώνη.

Ο Χ. Καστανίδης ανέφερε ακόμη ότι σε συνεργασία με την ΚΕΔΚΕ θα προωθηθεί νομοθετική ρύθμιση για τη μετάταξη ή απόσπαση υπαλλήλων των Δήμων σε όμορους της ίδιας Περιφέρειας ώστε να διευθετηθεί ορθολογικά η κατανομή του προσωπικού. Παράλληλα το υπουργείο Εσωτερικών, σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών, προωθεί δύο, ακόμη, ρυθμίσεις: Η μία αφορά στη δυνατότητα των Δήμων να δανείζονται από το Ταμείο Παρακαταθηκών για χρηματοδότηση χρεών τους προς τρίτους. Η δεύτερη αφορά στη δυνατότητα συμψηφισμού οφειλών των ΟΤΑ προς το κράτος (π.χ. σε ασφαλιστικά ταμεία) με οφειλόμενα ποσά του κράτους προς τους Δήμους (π.χ. παρακρατηθέντα).

Για τους Δήμους που - μετά το διακανονισμό των δανείων τους - δεν θα βγουν από την υπερχρέωση, θα ακολουθηθεί «πρόγραμμα εξυγίανσης». Το πρόγραμμα θα συντάσσεται από το Ταμείο Παρακαταθηκών και θα εγκρίνεται - όπως προβλέπεται στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ - από ανεξάρτητη Ελεγκτική Επιτροπή με επικεφαλής από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η εφαρμογή αυτού του προγράμματος προβλέπει δυσβάστακτες υποχρεώσεις, που θα πέσουν στις πλάτες των δημοτών, όπως: Υποχρέωση διάθεσης μέρους ή του συνόλου των εσόδων, συμπεριλαμβανομένων των εσόδων από ΣΑΤΑ (Συλλογική Απόφαση Τοπικής Αυτοδιοίκησης), προς επίτευξη των στόχων του εν λόγω προγράμματος. Πάγωμα των έργων καθώς η ΣΑΤΑ θα χρηματοδοτεί, κατά περίπτωση, μόνο έργα για συντήρηση - επισκευή των υποδομών. Πάγωμα ή περιορισμό των προσλήψεων και συμβάσεων κ.ά.

«Αυτό που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχει τελειώσει είναι το οικονομικό μοντέλο που αναπτύχθηκε, κυρίως από το 1974 έως τις μέρες μας. Δηλαδή, το μοντέλο που στηρίχτηκε στον ξένο δανεισμό και χρησιμοποίησε ως διαμεσολαβητικούς κρίκους τα πελατειακά δίκτυα. Αυτό πράγματι έχει φτάσει στα όριά του και το συνειδητοποιούν οι πάντες λόγω της βιαιότητας της οικονομικής κρίσης... Υπάρχει η άποψη ότι πρόκειται για συστημική κρίση, για κρίση δηλαδή του καπιταλισμού και, κατά συνέπεια, η λύση βρίσκεται στην υπέρβασή του. Ματαιοπονεί ή λειτουργεί υπονομευτικά ως προς το συμφέρον των εργαζομένων όποιος επιχειρεί με ιδέες και προτάσεις να εξωραΐσει τον καπιταλισμό, αφού αυτός δεν επιδιορθώνεται, αλλά ανατρέπεται. Ο στόχος λοιπόν πρέπει να είναι η συστηματική ιδεολογική και οργανωτική προετοιμασία του επαναστατικού υποκειμένου το οποίο θα έχει φροντίσει να εφοδιάσει τις μάζες με την κατάλληλη στρατηγική προκειμένου να είναι έτοιμες για τη στιγμή της μεγάλης αναμέτρησης, έτσι ώστε να περάσουμε από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας. Ομως η προσήλωση στο μείζον, η καλλιέργεια της προσδοκίας για την ολική ανατροπή, η απόρριψη, ως οπορτουνιστικής, της πάλης για βελτιώσεις στην παρούσα φάση προκαλούν απογοήτευση στους πολίτες».

Αυτά γράφει δημοσιολόγος αστικής εφημερίδας, ο οποίος τάχα ενδιαφέρεται για τις λαϊκές ανάγκες και την ικανοποίησή τους. Τι γράφει δηλαδή; Αυτό που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εδώ και ενάμιση χρόνο διατυμπανίζει, όπως και όλα τα αστικά επιτελεία, ότι η βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού στην Ελλάδα οφείλεται στο «οικονομικό μοντέλο» και όχι στον ίδιο τον καπιταλισμό. Και ότι αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει με την πολιτική των φρικτών αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, με τα οποία συμφωνούν ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.

Παλιό το κόλπο αστών δημοσιολόγων, ιδιαίτερα αυτών που το «παίζουν» τάχα «προοδευτικοί», να θολώνουν με την προπαγάνδα τους την αντικειμενική πραγματικότητα συγκαλύπτοντας τις αιτίες της κρίσης για να χειραγωγηθούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στην αναζήτηση πολιτικής ενός «ηθικού» καπιταλισμού, που θα νοιάζεται και για το λαό μαζί με τα κέρδη. Δηλαδή, υποταγή στην εκμετάλλευση. Ετσι, αποδίδοντας την κρίση στο «οικονομικό μοντέλο» συσκοτίζει αυτό που συμβαίνει για να κριτικάρει την άποψη του ΚΚΕ, στο οποίο προφανώς αναφέρεται όταν γράφει πως «υπάρχει η άποψη ότι πρόκειται για συστημική κρίση, για κρίση δηλαδή του καπιταλισμού και, κατά συνέπεια, η λύση βρίσκεται στην υπέρβασή του», δηλαδή ότι η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης. Το ξέρει, αλλά ως θιασώτης του καπιταλισμού, τα συμφέροντα του οποίου προασπίζεται αυτός και η εφημερίδα του, ξέροντας ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στα πλαίσια του συστήματος, άρα πρέπει να ανατραπεί, δουλεύει προπαγανδιστικά για την προστασία του. Ετσι η εκτίμησή του ότι «η προσήλωση στο μείζον, η καλλιέργεια της προσδοκίας για την ολική ανατροπή, η απόρριψη, ως οπορτουνιστικής, της πάλης για βελτιώσεις στην παρούσα φάση προκαλούν απογοήτευση στους πολίτες» πασχίζει να καλλιεργήσει την αντίληψη πως η στρατηγική του ΚΚΕ προκαλεί απογοήτευση, άρα μην εμπιστεύεστε το ΚΚΕ, μη συσπειρώνεστε στην πολιτική του. Ετσι καλλιεργεί τη λογική της απεμπόλησης των εργατικών, των λαϊκών αναγκών, του συμβιβασμού του λαού με τους καπιταλιστές, στο όνομα μίας απραγματοποίητης καλυτέρευσης της θέσης του στον καπιταλισμό.

Δε γνωρίζουμε αν ο εν λόγω δημοσιολόγος είναι οπαδός των οπορτουνιστών. Γιατί από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τροτσκιστές, διάφοροι συμμετέχοντες στο «Βήμα διαλόγου της Αριστεράς», το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ, το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» του Αλαβάνου, η ΚΟΕ, συγκλίνουν και ως προς την αιτία της κρίσης, μιλώντας για «κρίση χρέους», και ως προς τη διέξοδο, μιλώντας για μια ενδιάμεση κυβέρνηση. Που ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέλει κυβέρνηση των «αριστερών» και ευρύτερων αντιμνημονιακών δυνάμεων με μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που περιλαμβάνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, την εθνικοποίηση τραπεζών, την αναδιανομή του εισοδήματος, κ.λπ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλει ως μεταβατικό πρόγραμμα (που δήθεν ανοίγει δρόμο για το σοσιαλισμό) μια δέσμη στόχων όπως: Να φύγουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, παύση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση του χρέους, έξοδο από το ευρώ, εθνικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, αναδιανομή του εισοδήματος, απλή αναλογική κ.ά. με αντιφατικές κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις ταξικής συνεργασίας, πιθανώς και με συμμετοχή κομματιών της Αριστεράς, τονίζοντας ότι η στάση των ταξικών δυνάμεων, του εργατικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς απέναντι σε τέτοιες κυβερνήσεις δεν είναι ίδια με τη στάση απέναντι σε καθαρά αστικές κυβερνήσεις. Ταύτιση, δηλαδή, οπορτουνιστών ως προς τη διέξοδο με αστική κυβέρνηση.

ΥΓ: Η εφημερίδα είναι η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».