Από τις εργασίες του Γιούρογκρουπ, χτες, στις Βρυξέλλες

Ολόκληρο το ποσό, μέχρι και την τελευταία δεκάρα, προορίζεται για τις ανάγκες των καπιταλιστών, τραπεζιτών και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, σε άμεση συνάρτηση με τα αντιλαϊκά ορόσημα που προβλέπονται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής και κυρίως με τις νέες συμφωνίες που πρόκειται να αποτυπωθούν στο νέο «μνημόνιο κατανόησης».

Με όχημα την πρόσκαιρη συμφωνία τους για τη διαμόρφωση του κρατικού χρέους σε «βιώσιμα επίπεδα», η ανακοίνωση από το Γιούρογκρουπ δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας για τα επόμενα πακέτα που έχουν σχεδιάσει. Διατυμπανίζοντας τις προθέσεις τους τονίζουν: «Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι έτοιμες να πάρουν επιπλέον μέτρα, όταν είναι απαραίτητο, για να διασφαλίσουν ότι θα επιτευχθεί ο στόχος».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ:

Ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, έδωσε με τη σειρά του διαβεβαιώσεις στους συμμάχους τους πως «αν χρειαστεί θα ληφθούν και νέα μέτρα προκειμένου να μειωθεί το χρέος».

Ο υπουργός Οικονομικών της γερμανικής κυβέρνησης, Β. Σόιμπλε, επιβεβαίωσε με τη σειρά του ότι η «καταβολή εξαρτάται από την πορεία της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα». Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, που μετείχε στη συνεδρίαση μέσω τηλεδιάσκεψης, δήλωσε ότι με τη συμφωνία διασφαλίζεται η μείωση του χρέους (124% του ΑΕΠ για το 2020) και πηγαίνοντας παραπέρα έδειξε το στόχο «κάτω από το 110%» για το 2022.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του EFSF, Κ. Ρέγκλινκ, από τα 34,3 δισ. ευρώ, τα 16 δισ. ευρώ προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τα 11,3 δισ. ευρώ για το πρόγραμμα της επαναγοράς κρατικών ομολόγων και 7 δισ. ευρώ για τον προϋπολογισμό. Να σημειωθεί ότι η λεγόμενη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με την εξόφληση μεγαλοεπιχειρηματιών και ντόπιων τραπεζιτών για αποπληρωμές εκδόσεων έντοκων γραμματίων.

Την εφιαλτική αυτή πραγματικότητα προσπάθησε να κρύψει με επαίσχυντη θριαμβολογία ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσει τη δόση ως εφαλτήριο για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Σε δηλώσεις του, χτες βράδυ, από τις Βρυξέλλες, ο Αντ. Σαμαράς πούλησε κατά κόρον το παραμύθι ότι με την εκταμίευση της δόσης τάχα «θα πέσει χρήμα στην αγορά» και έτσι «θα ξεκινήσει η πολυπόθητη ανάπτυξη που θα φέρει νέες θέσεις εργασίας». Τα πελώρια ψέματα και οι κάλπικες ελπίδες του πρωθυπουργού αποκαλύπτονται από την ίδια την απόφαση του Γιούρογκρουπ, στην οποία υπογραμμίζεται ότι η εκταμίευση των δόσεων «συνδέεται με την εφαρμογή συγκεκριμένων στόχων του μνημονίου που μένει να συμφωνηθούν με την τρόικα».

Επίσης, μια μέρα νωρίτερα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλος, είχε δηλώσει ότι «η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα οδηγήσει σε άμεση χορήγηση ρευστότητας», που ακόμα κι αν δινόταν, καμιά σχέση δεν έχει με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά αφορά στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και μόνο.

Ο Αντ. Σαμαράς απέκρυψε συνειδητά ότι η εκταμίευση της δόσης προϋποθέτει την πλήρη εφαρμογή των ψηφισθέντων μέτρων και διαρθρωτικών αλλαγών και συνοδεύεται με νέα μέτρα που θα εξειδικευτούν το αμέσως επόμενο διάστημα, αναφέρονται με σαφήνεια στην απόφαση του Γιούρογκρουπ και ανέδειξε στη δήλωσή του ο Γ. Στουρνάρας.

Στη δήλωσή του ο Αντ. Σαμαράς επιδόθηκε σε μια ξεδιάντροπη θριαμβολογία, ισχυριζόμενος ότι με την απόφαση του Γιούρογκρουπ «η Ελλάδα στάθηκε όρθια στα πόδια της και όχι στα γόνατα» και ότι «τα χρήματα και οι διαρθρωτικές αλλαγές θα είναι η αφετηρία για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας». Στο ίδιο πνεύμα, υποστήριξε ότι «οι Ελληνες που απέφυγαν τον γκρεμό έχουν τώρα στέρεους λόγους να αισιοδοξούν»!

Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα περί «νέας αφετηρίας», υποστήριξε ότι «για πρώτη φορά αλλάζει το μείγμα πολιτικής κι υπάρχει προοπτική πραγματική και ελπίδα για ανάπτυξη», ενώ ταυτόχρονα ισχυρίστηκε ότι δικαιώνεται η κυβέρνηση και η πολιτική που εφάρμοσε, εκφράζοντας για ακόμα μια φορά τις ευχαριστίες του προς τους πολιτικούς αρχηγούς και τους βουλευτές που στηρίζουν τη συγκυβέρνηση.

Τα μαύρα μαντάτα για το λαό τα άφησε στον Γ. Στουρνάρα, ο οποίος δήλωσε ευθέως ότι με τη χτεσινή απόφαση του Γιούρογκρουπ «η Ελλάδα κάλυψε απλά μια αναγκαία συνθήκη για να παραμείνει στο ευρώ», σπεύδοντας να υπογραμμίσει ότι αυτό δεν αρκεί και «πρέπει να καλύψει και την επαρκή και ικανή συνθήκη».

Επεξηγώντας, είπε ότι αυτό σημαίνει «να εφαρμόσουμε αυτά που έχουμε ψηφίσει στη Βουλή, να ψηφιστεί το φορολογικό που κατατίθεται απόψε (σ.σ. χτες)», καθώς και να προχωρήσουν «οι διαρθρωτικές αλλαγές, η απελευθέρωση των αγορών, που θα απελευθερώσει την ανταγωνιστικότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις και η ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα».

Σε άλλο σημείο έδωσε την πραγματική διάσταση της χτεσινής απόφασης λέγοντας ότι η Ελλάδα «κέρδισε μια μοναδική ευκαιρία να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις με άνεση χρόνου πια κι όχι με το μαχαίρι στο λαιμό, που ήδη έχουν ξεκινήσει, και να μπει έτσι στο δρόμο της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας».

Τέλος, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η συγκυβέρνηση «επικύρωσε» την τροποποίηση της αρχικής δανειακής σύμβασης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Πρόκειται για την προσαρμογή των όρων στις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ (επιτόκια, προμήθειες, χρόνοι αποπληρωμής), για την επαναγορά χρέους κ.ά.

Προκειμένου το EFSF να εγκρίνει τις εκταμιεύσεις, θα πρέπει πρώτα να πάρει γνωμοδοτήσεις και από τις συνεργαζόμενες δικηγορικές εταιρείες (Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton) για το κατά πόσον η Ελλάδα συμμορφώνεται με τους όρους εκταμίευσης. Η αναστολή πληρωμής των τόκων για μία 10ετία θα ισχύει μόνο εφόσον εφαρμόζονται απαρέγκλιτα τα προβλεπόμενα μέτρα του μνημονίου.

Επισημαίνεται ότι ο έλεγχος υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων θα συνεχιστεί και μετά τη λήξη του προγράμματος (2016), για να μπορεί να διασφαλίζει η Ελλάδα την αποπληρωμή των τόκων. Επίσης, στη σύμβαση προβλέπεται ότι από την 1η Γενάρη 2017 και μετά η Ελλάδα θα καταβάλλει επιπλέον τόκους 2% στο EFSF για τα δάνεια ύψους 11,3 δισ. ευρώ που παρασχέθηκαν για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα επαναγορών.

Για την καλύτερη προστασία των μεγαλοπιστωτών, τα νέα δάνεια, όπως και τα προηγούμενα, υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Με το ίδιο νομοθέτημα επικυρώνουν τις λεγόμενες «προαπαιτούμενες δράσεις» υπουργείων.