Λιτόχωρο, όχι του 1946, αλλά μόλις «προχτές», το 1999, την ώρα που ΕΕ και ΝΑΤΟ «απελευθέρωναν» τη Γιουγκοσλαβία

12 και 10 μετά τα μεσάνυχτα, σε κατάσταση απόλυτης επαναστατικής έξαρσης, στη ΝΕΤ εμφανίζονται η κ. Κουλούρη του ΣΥΝ και του γνωστού ιδρύματος που ξαναγράφει την ιστορία των Βαλκανίων και ο κ. Μανδραβέλης.

Ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Το ...κλαμπ των κυρίαρχων δεν αφήνει λεπτό χαμένο.

Δεν αντέχουμε άλλη θλίψη, είναι και αργά, επιστρέφουμε στον Αλέκο την ώρα που περιγράφει πώς θα είναι μια αριστερή διακυβέρνηση: «Ομορφη, Χαρούμενη, Αισιόδοξη, Πολύχρωμη, Καινοτόμα, Τολμηρή». Κάτι σε Κάρλα Μπρούνι φέρνει το μοντέλο, αλλά κανένα πρόβλημα. Εχουμε κι εμείς την Μπέτυ μας, συμπληρώνουν σε άλλη εφημερίδα οι του ΣΥΝ και προβάλλουν με αδιάψευστη εικόνα το αμόρε του Αλέξη. Πράγματι, «όμορφη, χαρούμενη, πολύχρωμη, τολμηρή» η κυρία, τουλάχιστον στις φωτογραφίες. Αλλά «αριστερή διακυβέρνηση»; Λίγο χλωμό. Εκτός κι αν... Λες; Λες να έχει δίκιο ο Αλέκος και να μας πιάσει στον ύπνο η επανάσταση;

Αντε πάλι ξαγρύπνια. Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο σι-ντι και «σντουπ» πέφτεις πάνω στον Καρκαγιάννη, νομίζοντας πως διαβάζεις Κύρκο. Να του πεις να πλύνει το στόμα του πριν πιάσει σ' αυτό μαχητές που αντιμετώπισαν ορθοί το απόσπασμα; Δεν το έκανε τότε που προτιμούσε να μπουκώνει μ' άλλα πράγματα, δε χρειάζεται να το κάνει σήμερα. Καλύτερα να ξερνάει για να μας θυμίζει ποιος παραμένει ο εφιάλτης της αστικής τάξης και γιατί το εργατικό κίνημα πρέπει να ξερνάει έγκαιρα τους δικούς του Εφιάλτες.

Τα στοιχεία από τη Γαλλία, στη διπλανή στήλη, αφιερώνονται εξαιρετικά στους εδώ οπορτουνιστές, που επιμένουν πως η λύση για τους εργαζόμενους είναι ο δίκαιος καπιταλισμός. Αυτούς, που δηλώνουν αριστερά και δεξιά ότι το ΚΚΕ παραπέμπει τα πράγματα στη δευτέρα παρουσία, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ότι το αίτημα για 6ωρη - 7ωρη δουλειά, για δουλειά ως τα 50 και 55 είναι αιτήματα για τώρα.

Είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν ότι το ΚΚΕ παραπέμπει τα πράγματα στη δευτέρα παρουσία, για να πλασάρουν υποδόρια στους εργάτες ότι είναι μάταιος και μακρινός ο αγώνας για να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους. Σ' ένα τέτοιο έδαφος μετά μπορούν να παριστάνουν τους καμπόσους που έχουν λύση για τώρα: Τη συνέχιση της εκμετάλλευσης με ανθρώπινο πρόσωπο. Ηδη, ο Καραμανλής μελετά, λέει, την πρόταση του ΣΥΝ για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, γιατί είναι, βλέπεις, πολλοί αυτοί που έχουν κατακτήσει μισθούς πάνω από τη σύμβαση και σε καιρούς ανταγωνισμού δεν επιτρέπονται τέτοια διαφυγόντα κέρδη για το κεφάλαιο.

Οτι μερίδα της αστικής τάξης έχει αποφασίσει να τους χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο για την αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος, τους κάνει να ξεσαλώνουν. Σου λέει πότε θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσουμε τον Κέυνς σαν φάρμακο διά πάσαν νόσον, λες κι η κοινωνία είναι το ίδιο άρρωστη μ' αυτούς και άλλη στεναχώρια δεν έχει από το αν θα γιατρέψει ο καπιταλισμός τις πληγές του ενδο-ανταγωνισμού του.