Το ΚΚΕ κατανοεί τις ιστορικές ευθύνες του απέναντι στα προβλήματα και στο κίνημα της νεολαίας, στις οικογένειές τους. Το μέλλον της νεολαίας δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των εκμεταλλευτών της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, στις δυνάμεις του κεφαλαίου, στις δυνάμεις της σήψης, του αυταρχισμού και της καταστολής, του πολέμου. Όσο οι δυνάμεις αυτές θα κυριαρχούν στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου, η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας δεν μπορεί να βρει λύση στα προβλήματά της. Να ονειρευτεί τη ζωή που θέλει και, προπαντός, δικαιούται. Ο δρόμος για θετικές αλλαγές στη ζωή της νεολαίας, για συνολική ποιοτική αλλαγή, γίνεται ορατός στο βαθμό που η νεολαία από την ίδια της την πείρα θα θέσει ως στόχο να καταργήσει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων αποτελεί ένα προσωρινό πισωγύρισμα.

Η νεολαία έχει συμφέρον, σε διάλογο με το ΚΚΕ, με όλους εκείνους που πονάνε για την υπόθεση του σοσιαλισμού, να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από τα θετικά που ανέδειξε το νέο αυτό σύστημα. Το σύστημα που πραγματοποίησε την πρώτη απόπειρα οικοδόμησής του, ένα πρωτόγνωρο κατόρθωμα. Να αντληθούν πολύτιμα διδάγματα από τα λάθη που έγιναν, με στόχο να βαδίσει μπροστά, και μόνο μπροστά, η ελληνική κοινωνία, στο σοσιαλισμό, στην κομμουνιστική προοπτική.

Η νεολαία, έχοντας την αίσθηση του καινούριου, έλκεται από κάθε τι που περικλείει δυναμισμό. Έχει εκρηκτική ενεργητικότητα, στοιχείο της οποίας είναι σήμερα η θετική στάση της απέναντι στις νέες τεχνολογίες. Με ευκολία αποδέχεται τις αλλαγές, έλκεται από το ρίσκο. Έχει την τάση να αναζητεί ιδεώδη και ιδανικά.

Οι νεολαιίστικες ιδιότητες δεν μπορεί να αναπτυχθούν από μόνες τους, να γεννήσουν θετικά αποτελέσματα για την ίδια τη νεολαία και την κοινωνία, αν δε συνδεθούν με τον αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής. Με την πάλη γα την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το πραγματικά καινοτόμο και ανατρεπτικό υπάρχει, δυναμώνει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αρχίζει η συνειδητή δράση για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του και σε όλη την πορεία του, αναδείκνυε το καθήκον της δράσης του στη νεολαία, παράλληλα με την πρωτοβουλία του να διαμορφωθεί αυτοτελής οργανωτικά κομμουνιστική νεολαία, που δρα κάτω από την ιδεολογική και πολιτική ευθύνη του Κόμματος. Η ΟΚΝΕ, η ΚΝΕ, αλλά και οι πολιτικές οργανώσεις όπου συμμετείχαν ενεργά κομμουνιστές και αριστεροί νεολαίοι, όπως η ΕΠΟΝ, η Νεολαία της ΕΔΑ, η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, επιβεβαιώνουν τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος στον ευρύτερο αγώνα της νεολαίας. Μέσα από τις γραμμές των οργανώσεων αυτών, αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες, έγιναν αγώνες, καταγράφηκαν κατακτήσεις και ηρωικές σελίδες. Καταβλήθηκαν αιματηρές θυσίες, που αποτελούν κορυφαίες σελίδες όχι μόνο του νεολαιίστικου, αλλά και του γενικότερου λαϊκού κινήματος.

Η ίδρυση της ΚΝΕ, το 1968, δικαίωσε την απόφαση του ΚΚΕ με την επαναλειτουργία του στην Ελλάδα, σε συνθήκες παρανομίας, ύστερα από τη διάλυση των ΚΟ το 1958. Η ύπαρξη επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, είναι απολύτως αναγκαία. Καμία άλλη νεολαιίστικη οργάνωση όσο μαζική και ριζοσπαστική και να είναι, δεν μπορεί να την αντικαταστήσει, να την υποκαταστήσει.

Τα τελευταία 15 χρόνια, που σημαδεύτηκαν και σημαδεύονται ακόμα από τις συνέπειες της αντεπανάστασης και της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, το ΚΚΕ πήρε πρωτοβουλίες και άνοιξε ζητήματα που αφορούσαν τα καίρια συμφέροντα και τα δικαιώματα της νεολαίας, αλλά και τον ίδιο τον προσανατολισμό της στις περίπλοκες νέες συνθήκες.

Αποδείχτηκε ο σύγχρονος φάρος προβολής και διάδοσης των ηρωικών παραδόσεων του λαού. Αταλάντευτος υπερασπιστής του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής προοπτικής, αδιάλλακτος αντίπαλος του ιμπεριαλισμού, όταν όλοι, όχι μόνο τα παραδοσιακά στηρίγματά του, αλλά και οι νέοι σύμμαχοί του, έσπευδαν να διαδώσουν στη νεολαία, με πρόσχημα τα λάθη που έγιναν στο σοσιαλισμό στην πρώτη και πρωτόγνωρη απόπειρα για την οικοδόμησή του, ότι το μέλλον της είναι ο καπιταλισμός.

Το ΚΚΕ, παρά τις δυσκολίες που είχε όλα αυτά τα χρόνια, έκανε προσπάθειες ώστε να φθάσει στη νεολαία η αλήθεια για το βρώμικο πόλεμο στα Βαλκάνια και στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ. Αναμετρήθηκε με τον εθνικισμό και το σοβινισμό, όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου καλούσαν τη νεολαία να γεμίσει τις πλατείες με άλλοθι την ονομασία της ΠΓΔΜ.

Ανέλαβε πρωτοβουλίες ενημέρωσης, αλλά και αγώνα, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της νεολαίας στη μόρφωση και στην εργασία. Τολμηρά και πειστικά έθεσε το ζήτημα του ενιαίου υποχρεωτικού δωδεκάχρονου σχολείου, της πάλης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας με όλες τις μορφές που αυτή έχει πάρει, ανοικτή και συγκαλυμμένη.

Όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του εφικτού, νομιμοποιούσαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, όταν τους έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα στο όνομα τού να μη σηκώσει η νεολαία τα βάρη των προηγούμενων γενεών, το ΚΚΕ όχι μόνο δε δίστασε, αλλά, με αποφασιστικότητα, πήγε κόντρα στο ρεύμα. Αποκάλυψε τα ψέματα, την υποκρισία τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων, όσο και της ΕΕ. Πάνω απ' όλα έδειχνε σταθερά, με αποδείξεις, τον ταξικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, το πιο μεγάλο θύμα των οποίων είναι οι νέοι και οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με τα συνθήματα της απειθαρχίας και ανυπακοής άνοιξε το μεγάλο θέμα της πάλης για ριζικές αλλαγές. Αποτελεί επίσης προσφορά στη νεολαία η πλατιά ενημέρωση και δράση κατά της ΕΕ, η διαπάλη του Κόμματος με τα ιδεολογήματα του μονόδρομου, με τις επικίνδυνες απόψεις που ταυτίζουν την ενότητα των λαών της Ευρώπης με την ΕΕ.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο που μπορεί να παίξει η νεολαία και το κίνημά της στην οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ), στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Το νεολαιίστικο κίνημα αποτελεί ιδιαίτερη συνιστώσα του Μετώπου, άρα και της εξουσίας που θα προκύψει από την επιτυχημένη έκβαση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα.

Το ΚΚΕ και θέλει και μπορεί να συμβάλει στον προσανατολισμό της νεολαίας στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, στην ανάπτυξη της αυτενέργειας και πρωτοβουλίας της, γιατί διαθέτει επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία και μεθοδολογία προσανατολισμού. Γιατί απαντά στο ζήτημα της σχέσης του νέου με την ανάπτυξη όλης της κοινωνίας.

Το ΚΚΕ έχει ταυτόχρονα συναίσθηση ότι η δράση του πρέπει να γίνει πιο ριζοσπαστική, ανατρεπτική και καινοτόμα, όσον αφορά τα προβλήματα, την οργάνωση και την πολιτικοποίηση της νεολαίας. Είναι περήφανο για ό,τι έκανε έως σήμερα. Όμως κατανοεί βαθιά και ότι πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη ποιότητα η δράση του για τα προβλήματα της νεολαίας, να ξεπεράσει αδυναμίες και ελλείψεις που παραμένουν. Νιώθει σήμερα περισσότερο έτοιμο και έμπειρο από πριν.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση είναι να ξεπεράσει τις αδυναμίες και ελλείψεις, που εντόπισε το 17ο Συνέδριο, και τις οποίες συνόψισε σε προβλήματα βαθιάς αφομοίωσης της στρατηγικής του, στην ικανότητα εξειδίκευσης και προσαρμογής, στην ενιαία αντίληψη για το πώς αυτή προωθείται στις σημερινές συνθήκες. Αν το κομματικό δυναμικό, ξεκινώντας από την ΚΕ, αναμετρηθεί με επιτυχία με τα προβλήματα που εντόπισε το συνέδριο, θα έχει ήδη κάνει ένα σοβαρό βήμα και στη δράση του για τα προβλήματα της νεολαίας.

Μια δεύτερη βασική προϋπόθεση είναι να εξειδικεύσει με μεγαλύτερη επάρκεια τη γενική στρατηγική του στο χώρο της νεολαίας και των νέων ηλικιών γενικότερα. Να αναπτύξει περισσότερες πρωτοβουλίες και να επεξεργαστεί σύγχρονες θέσεις για προβλήματα που αφορούν τη νεολαία. Ιδιαίτερα για προβλήματα που συνδέονται με τον ελεύθερο χρόνο ως μέτωπο της ταξικής και νεολαιίστικης πάλης.

Να διαδώσει πλατιά στη νεολαία το Πρόγραμμα και την ιδεολογία του, την πολιτική του πρόταση για το ΑΑΔΜ και το ρόλο της νεολαίας σ' αυτό. Να κατανοήσει η νεολαία την ανάγκη κοινής δράσης και συμμαχίας με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Στις σημερινές συνθήκες, η πρωτοποριακή δράση του Κόμματος στη νεολαία και η καθοδηγητική βοήθεια στην ΚΝΕ αποκτά επείγοντα και επιτακτικό χαρακτήρα, καθίσταται δηλαδή πιο σημαντικό πρόβλημα από κάθε άλλη φορά. Η ανάγκη να δυναμώσει ποσοτικά και ποιοτικά το Κόμμα, να εξασφαλιστεί στο αμέσως επόμενο διάστημα η ανανέωση των γραμμών του με νέο αίμα, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη και τις νέες ηλικίες, είναι σήμερα κάτι παραπάνω από ζωτική.

Το ΚΚΕ επιδιώκει να βελτιώσει, να δυναμώσει τη διεθνιστική δράση του για τα προβλήματα του παιδιού και της νεολαίας. Για την ορμητική ανάπτυξη της νεολαιίστικης δράσης, με κύριο μέτωπο πάλης κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και προοπτική τη σοσιαλιστική, την κομμουνιστική κοινωνία.

Διακόσια έντεκα εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας από 5 μέχρι και 15 ετών, εργάζονται υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Δεν υπολογίζονται τα παιδιά από 5 έως 15 χρόνων που εργάζονται περιστασιακά ή δεν καταγράφονται από τις υπηρεσίες στις στατιστικές.

Η αύξηση της παιδικής πορνείας, στην υπηρεσία της οποίας έχουν τεθεί οι σύγχρονες νέες τεχνολογίες, το Διαδίκτυο, δεν είναι σύμπτωμα ηθικού κατήφορου κάποιων ανθρώπων, κάποιων κυκλωμάτων. Είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τη σήψη του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η μάστιγα των ναρκωτικών είναι επίσης η εικόνα μιας κοινωνίας που σαπίζει.

Η πραγματική καινοτομία και ο εκσυγχρονισμός είναι αδιαχώριστα από την πάλη κατά του καπιταλισμού, από την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

1. Το ΚΚΕ προχωρά, σύμφωνα με την Πολιτική Απόφαση του 17ου Συνεδρίου, στην πραγματοποίηση Πανελλαδικής κομματικής Συνδιάσκεψης με θέμα τη δράση για τα προβλήματα και τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας, των νεότερων ηλικιών που βρίσκονται στα δύσκολα πρώτα χρόνια της οικογενειακής ζωής και της επαγγελματικής απασχόλησης.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη είναι ένα σημαντικό κομματικό σώμα, το κυριότερο μετά το Συνέδριο. Στρέφει την προσοχή της στα προβλήματα του παιδιού από τη γέννησή του, τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ασχολείται με την προεφηβική ηλικία που αρχίζει πιο φανερά ο επηρεασμός από την κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα, μέσα από το σχολείο και γενικότερα απ' όλα τα μέσα επηρεασμού και παραπλάνησης. Ασχολείται με τους μαθητές, τους σπουδαστές, τους φοιτητές, εκείνους που αναζητούν επαγγελματικό προσανατολισμό και ειδίκευση.

Με τους νέους και τις νέες που περνάνε μιαν ιδιαίτερη καμπή στη ζωή τους, αναζητώντας δουλειά, κάνοντας τα πρώτα βήματα της οικογενειακής ζωής.

Επεκτείνει τα όρια της νέας γενιάς έως τα 35 χρόνια, παίρνοντας υπόψη ότι έχει ανέβει το όριο ηλικίας που οι νέοι φτιάχνουν οικογένεια, έχει ανέβει ο μέσος όρος ηλικίας απόκτησης παιδιών.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στη νεολαία. Δε φοβάται να της πει την αλήθεια, να αναγνωρίσει τις ελλείψεις και καθυστερήσεις του.

Ιδιαίτερος στόχος της Συνδιάσκεψης είναι να κατανοηθεί από όλα τα καθοδηγητικά όργανα, ξεκινώντας από την ΚΕ έως την ΚΟΒ, ότι τα σύγχρονα προβλήματα της νεολαίας και του κινήματός της είναι ευθύνη πριν απ' όλα του Κόμματος. Αυτό δεν συνεπάγεται τον παραμερισμό της ευθύνης του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, των καθοδηγητικών της οργάνων. Αντίθετα. Όσο πιο υπεύθυνο γίνεται το ΚΚΕ απέναντι στη νεολαία και τα προβλήματά της, τόσο πιο ικανό και αποτελεσματικό θα γίνεται στην ιδεολογικοπολιτική καθοδήγηση της ΚΝΕ, στη δημιουργία προϋποθέσεων να παίξει αυτή το δικό της υπεύθυνο πρωτοπόρο ρόλο.

2. Το ΚΚΕ μαζί με την ΚΝΕ απευθύνεται για ανταλλαγή απόψεων και γνωμών, αλλά και για συγκεκριμένες προτάσεις και υποδείξεις, σε φίλους του Κόμματος, σε συνεργαζόμενους, σε ειδικούς επιστήμονες που θέλουν να προσφέρουν στον προβληματισμό του, στις αποφάσεις του.

Στους εργαζόμενους, στη λαϊκή οικογένεια, που πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζεται συλλογικός κοινωνικός αγώνας για το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους. Δε φθάνει σήμερα η προσπάθεια της οικογένειας με ατομική λύση να αντιμετωπίσει τα ζητήματα, να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών.

Σε όλους εκείνους που συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αντισταθούν και να αγωνιστούν για ριζική αλλαγή.

Στη νεολαία, με το επίκαιρο σύνθημα "Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός". Επιδιώκει να αναπτύξει ενεργητικό διάλογο σε συνθήκες κοινής δράσης και πάλης για την αναγκαιότητα του Μετώπου, το ρόλο του νεολαιίστικου κινήματος, τη συμμαχία του με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, την πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία - Οικονομία.

Είναι συμφέρον για τη νεολαία να ενδιαφερθεί να μάθει από πρώτο χέρι τι λέει το ΚΚΕ, τι λέει η ΚΝΕ. Να πειστεί, με βάση και τη δική της πείρα, ότι η ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι βασική προϋπόθεση για αντίσταση - αντεπίθεση.

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι η δύναμη αντίστασης και επίθεσης στην προσπάθεια να υποταχθεί και να συμβιβαστεί η νεολαία. Σήμερα έχει τη δύναμη να γονιμοποιήσει μια έμφυτη τάση αναζήτησης, απειθαρχίας και ριζοσπαστισμού που χαρακτηρίζει τις μικρές και τις νεαρότερες ηλικίες.

Σε αντίθεση με τις επιδιώξεις των δυνάμεων που θέλουν να υποτάξουν τη νεολαία, να τη μετατρέψουν σε αδιάφορη και συνένοχη, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της να γίνεται στόχος χειραγώγησης, το ΚΚΕ πιστεύει σταθερά και αταλάντευτα ότι δεν είναι τελειωμένη υπόθεση η ριζοσπαστικοποίησή της, ιδιαίτερα της νεολαίας που ανήκει στα εργατικά και γενικότερα στα λαϊκά στρώματα.

3. Η θέση της νέας γενιάς στην κοινωνία, οι κοινωνικές της λειτουργίες, οι δυνατότητές της προκαθορίζονται από την τάξη που τη γέννησε, από την εξέλιξη της ταξικής διάρθρωσης, και από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στο κοινωνικό σύστημα. Δε συνιστά ιδιαίτερη τάξη. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης. Λόγω της θέσης της στην κοινωνία, η νεολαία και το κίνημά της δεν μπορεί να προβάλει αυτοτελή πρόταση διεξόδου, παρά μόνον ως αναπόσπαστο στοιχείο της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος.

Με βάση την ταξική διάρθρωση της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας, τις γενικότερες τάσεις, το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας, είτε ως καταγωγή είτε ως θέση στην παραγωγική διαδικασία, ανήκει στη σύγχρονη εργατική τάξη. Από τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, με βάση τα ηλικιακά όρια 15 έως 34 χρόνων, προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: Η νεολαία αποτελεί το 31,8% του ελληνικού πληθυσμού. Το 42,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι νέοι. Οι νέες γυναίκες αποτελούν το 46% των οικονομικά ενεργών γυναικών. Το 66,6% των ανέργων είναι νέοι. Η νεολαία συμμετέχει με το μεγάλο ειδικό βάρος του 40,5% επί του συνόλου των εργαζομένων σε τομείς της μεταποιητικής βιομηχανίας. Αποτελεί το 42,7% των εργαζομένων στις κατασκευές, το 47,7% των εργαζομένων στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, το 49,1% στα ξενοδοχεία και εστιατόρια, το 44,4% στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το 48,1% στην παροχή υπηρεσιών.

Η κινητικότητα που θα παρουσιαστεί όταν εδραιωθεί η νεολαία στην κοινωνικοταξική δομή, θα είναι περιορισμένη και δεν αλλάζει τη γενική τάση. Το ΚΚΕ βλέπει τη δράση του στη νεολαία ως αναπόσπαστο στοιχείο της δουλειάς στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα. Η εργατική νεολαία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, σπουδαίος παράγοντας της επαναστατικής διαδικασίας.

Ταυτόχρονα, η νεολαία χαρακτηρίζεται από μιαν ορισμένη ενότητα, με βάση τα ηλικιακά χαρακτηριστικά, έως ένα βαθμό λόγω της μεταβατικότητας και κινητικότητας όσον αφορά τους προσανατολισμούς της. Η πορεία διαμόρφωσης της συνείδησής της συντελείται σε συνθήκες αστάθειας και ρευστότητας. Διακατέχεται από ένα είδος χαλαρότητας, έλλειψης ή και απέχθειας προς την πειθαρχία. Ακόμα και όταν ο νέος άνθρωπος υιοθετεί στοιχεία ιδεολογίας, ακόμα και όταν αρχίζει να διαμορφώνεται η συνείδησή του, η πειθαρχία αυτή δεν έχει εδραιωθεί.

Οι εργαζόμενοι νέοι, είτε οι άνεργοι, και αυτοί που αναζητούν για πρώτη φορά δουλειά κάτω από πιεστικές ανάγκες, ανεξάρτητα αν σπουδάζουν ή όχι, πιο γρήγορα ενηλικιώνονται, με την έννοια ότι αποκτούν ή μπορεί να αποκτήσουν πιο σύντομα κοινωνική και γενικότερη πείρα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους για τη ζωή τους, σηκώνοντας ένα μέρος οικογενειακών ευθυνών. Η φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία που δεν εργάζεται, αντικειμενικά, θα περάσει στην κοινωνική ενηλικίωσή της σχετικά αργότερα.

Η νεολαία, λόγω της φυσικής και πνευματικής της ενέργειας, έχει την τάση να αναζητά ιδανικά, απαντήσεις για το σκοπό και το νόημα της ζωής. Αναζητά το δρόμο της προσωπικής καταξίωσης, της μέγιστης ικανοποίησης των αναγκών της. Οι μικρότερες ηλικίες χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη δίψα ενεργητικότητας, ακόμα και διάθεση να προσεγγίσουν γενικότερους ιδεολογικούς προσανατολισμούς.

Τα στοιχεία της όποιας επαναστατικότητας και απειθαρχίας εμφανίζει η νεολαία, δεν είναι εξισωμένα στα διάφορα τμήματά της. Επηρεάζονται από την ταξική θέση της οικογένειας, από τις συνθήκες και τους όρους ζωής της, από τους προσανατολισμούς της και, γενικότερα, του κοινωνικού περίγυρου κλπ.

Τα νεανικά, σε μεγάλο βαθμό διαχρονικού χαρακτήρα, νεολαιίστικα γνωρίσματα περισσότερο από πριν είναι ευάλωτα και εκτεθειμένα στη συστηματική προσπάθεια της άρχουσας τάξης, να κερδίσει τα μυαλά της νεολαίας από όσο γίνεται πιο μικρή ηλικία, πριν ακόμα φθάσει στα θρανία του δημοτικού. Το ιμπεριαλιστικό στάδιο, που χαρακτηρίζει το σύγχρονο καπιταλισμό, οδηγεί την αστική τάξη και στη χώρα μας, όλο το σύστημα εξουσίας, σε μιαν ολομέτωπη επίθεση που θίγει τα δικαιώματα της νεολαίας, αλλά και το ίδιο το δικαίωμά της να αναζητεί την αλήθεια, να οργανώνεται και να δρα με κοινωνικούς συλλογικούς σκοπούς και αξίες, για το λαό και το κίνημά του.

Η δράση του Κόμματος πρέπει να παίρνει σοβαρά υπόψη τις ιδιαιτερότητες που διέπουν τα βασικά χαρακτηριστικά όλης της πορείας προς την ενηλικίωση, τη βαθμιαία δηλαδή διαδικασία με την οποία εισέρχονται οι νέοι στην κοινωνική ζωή. Από τη μια, η αντικειμενική τάση να επιταχύνεται η φυσιολογική και πνευματική ανάπτυξη ωριμάζει τα παιδιά, τις νέες ηλικίες πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν. Από την άλλη όμως, μετατοπίζεται και επιμηκύνεται η έναρξη της αυτοτελούς εργασιακής ζωής του νέου, άρα μετατοπίζεται το όριο που ανεβάζει την κοινωνική ωριμότητα. Η κοινωνική ωριμότητα συνδέεται με την εργασιακή ζωή και την οικονομική αυτοτέλεια του νέου, με το γάμο και τη δημιουργία οικογένειας, με την ανάληψη ευθύνης των παιδιών.

Όλα αυτά τα στοιχεία δε συμπίπτουν πάντα στους νέους, γιατί δε λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο τα κοινά ηλικιακά χαρακτηριστικά. Επηρεάζονται βασικά από την κοινωνικοταξική θέση, το μορφωτικό επίπεδο, την ηλικία εισόδου στην εργασία, η οποία, στις σημερινές συνθήκες, διαφοροποιείται ανάλογα με το χρόνο των σπουδών αλλά και με τη δυνατότητα ανεύρεσης δουλειάς.

Παίρνονται υπόψη, χωρίς όμως να απολυτοποιούνται, και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διαχρονικά εμφανίζει η νεολαία. Χαρακτηριστικά που η αστική πολιτική και προπαγάνδα προσπαθεί με επιτελικότερο τρόπο να χρησιμοποιήσει προκειμένου να εμποδίσει την κοινωνικοποίηση και πολιτικοποίηση της νεολαίας, όπως: Πολιτιστικές ιδιομορφίες που εμφανίζει κάτω από την επίδραση του συστήματος αξιών και κανόνων της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ιδιομορφίες στον τρόπο έκφρασης, ενδυμασίας, συμπεριφοράς. Τις επιδράσεις από την τυποποίηση στην ενημέρωση και πληροφόρηση. Από την καλλιέργεια στρεβλού καταναλωτισμού. Οι κώδικες συμπεριφοράς και έκφρασης που εμφανίζονται σήμερα στις νεότερες ηλικίες, ακόμα και στα παιδιά, δεν αναιρούν το επίσης διαχρονικό γνώρισμα να αναζητεί η νεολαία ιδεώδη, ιδανικά, τη μεγάλη ενεργητικότητά της, το συναισθηματισμό και την επιμονή.

4. Οι αστικές και μικροαστικές πολιτικές δυνάμεις αναδεικνύουν τα ηλικιακά χαρακτηριστικά με τρόπο ώστε να καλλιεργήσουν ένα πνεύμα κολακείας στη νεολαία. Ποντάρουν στην απουσία ή στη λειψή κοινωνική πείρα, προκειμένου να αναδείξουν τη δήθεν ανεξαρτησία της νεολαίας. Προβάλλουν την έννοια της επαναστατικότητας της νεολαίας, αποσπασμένης πλήρως από το πολιτικό και κοινωνικό της περιεχόμενο. "Ερωτοτροπούν" μαζί της, προκειμένου να εμποδίσουν την κατάκτηση κοινωνικής και πολιτικής πείρας, ταξικής συνείδησης. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, εμφανίζουν τη νεολαία ως ιδιαίτερη τάξη. Xρησιμοποιούν το επιχείρημα της κινητικότητας και μεταβατικότητας της νεολαίας, την αντιμετωπίζουν ως μια κατηγορία ή ένα στρώμα που με την ενηλικίωσή της θα εδραιωθεί. Άρα, κατά τις αντιλήψεις αυτές, όσο δεν είναι ενήλικη, δεν μπορεί να καταταγεί. Αναγορεύουν ως κύριο γνώρισμα ψυχοβιολογικά χαρακτηριστικά της νεολαίας, μειώνουν ή αποσιωπούν τα κοινωνικοταξικά και κοινωνικοϊστορικά χαρακτηριστικά της.

Τα αστικά πολιτικά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από τη φύση και το χαρακτήρα τους, αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας που ανήκει στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με τη γενική τους πολιτική, αλλά και με την επεξεργασμένη πολιτική τους για το παιδί και τις νέες ηλικίες. Τα κόμματα που περιορίζονται στη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης, χωρίς να αμφισβητούν τη γενική στρατηγική που υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα, όπως ο ΣΥΝ, δεν μπορούν να εγγυηθούν, με το πρόγραμμα και την πολιτική τους, την ικανοποίηση και τη ριζική λύση των προβλημάτων της νεολαίας.

5. H διαμόρφωση της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης της νεολαίας, των νέων ηλικιών, γενικά, είναι πολύ πιο σύνθετη υπόθεση στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Σε κάθε φάση και περίοδο, κάποιος ή κάποιοι παράγοντες, αντικειμενικοί και υποκειμενικοί, ασκούν μεγαλύτερη επίδραση, ενώ άλλοι μπορεί να υποχωρούν ή να περνάνε σε δεύτερη μοίρα, ανάλογα και με το συσχετισμό δύναμης. Δύο παράγοντες σήμερα έχουν διαμορφώσει νέες συνθήκες στη διαμόρφωση της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης της νεολαίας και η επενέργειά τους είναι πολύ βαθιά: Η νίκη της αντεπανάστασης και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Γι' αυτό και απαιτείται, και μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, να συνεχιστεί η προσπάθεια για πιο βαθιά μελέτη της επίδρασής τους, παίρνοντας υπόψη ότι από τη μια μεριά θέτουν εμπόδια στην πολιτικοποίηση της νεολαίας, από την άλλη όμως οξύνουν τα προβλήματα, φέρνουν στην επιφάνεια τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού.

Η εμβάθυνση στο ζήτημα αυτό δεν αφορά αυτή καθαυτή τη νεολαία και τα διάφορα τμήματά της. Aφορά τη συνεξέταση του προβλήματος με την όλη εξέλιξη του ελληνικού καπιταλισμού τα τελευταία 15 χρόνια. Και ακόμα ευρύτερα από την πτώση της χούντας και μετά, όπου επιταχύνεται η πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στην ΕΕ, και σε συνδυασμό με τη θέση της Ελλάδας στο καπιταλιστικό σύστημα. Ζητήματα για τα οποία θα εμβαθύνει το Κόμμα, με βάση και τις ιδιαίτερες μελέτες που αποφάσισε το 17ο Συνέδριο. Τα θέματα θα φωτιστούν και μέσα από συμπεράσματα από τη δράση των κομμουνιστικών κομμάτων εξουσίας στις χώρες όπου οικοδομήθηκε και στη συνέχεια ανατράπηκε ο σοσιαλισμός, στα πλαίσια της μελέτης που θα συνεχίσει το Κόμμα με βάση την απόφαση του 17ου Συνεδρίου.

Και με τα έως τώρα δεδομένα, το Κόμμα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα γενικά προβλήματα και ιδιαίτερα την προσαρμογή της δράσης του στη νεολαία και στις νεότερες γενικά ηλικίες, παίρνοντας υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες που έδρασαν, και δρουν ακόμα, ανασταλτικά στη νεολαιίστικη αφύπνιση, στην πολιτικοποίηση και οργάνωση της νεολαίας. Πέρα και ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που προστέθηκαν την τελευταία 15ετία, βασικό όπλο του ΚΚΕ για την επικοινωνία και την επίδραση στη νεολαία αποτελεί η κοσμοθεωρία και ιδεολογία του, το Πρόγραμμα και η στρατηγική του, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, την κομμουνιστική προοπτική.

6. Η πολιτική χειραγώγησης της νεολαίας συντελείται μέσα από έναν πολυπλόκαμο οργανισμό θεσμών και κρατικών μηχανισμών καταστολής στους χώρους εργασίας, κατοικίας, μόρφωσης, αθλητισμού και πολιτισμού, σε όλο το φάσμα του εποικοδομήματος. Υπεισέρχεται στην καθημερινή ζωή. Η χειραγώγηση ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την τρομοκράτηση. Η τρομοκρατημένη συνείδηση είναι ο στόχος της. Είναι πιο δυνατή και αποτελεσματική σήμερα, γιατί "συνεπικουρείται" από πακτωλό, κυριολεκτικά, χρημάτων για εξαγορά και εκβιασμό με μοχλό τα κοινοτικά κονδύλια κυρίως, τους μηχανισμούς ρουσφετολογίας που έχουν επεκταθεί προς τα κάτω, με βασικό μοχλό την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και συνδικάτα και συνδικαλιστικές ηγεσίες ενσωματωμένες στη βρώμικη αυτή επίθεση.

Μέσω της εργασιακής περιπλάνησης, των ατομικών συμβάσεων εργασίας, της μερικής προσωρινής απασχόλησης, παρεμποδίζεται η ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της νεολαίας. Επιχειρείται από τα πρώτα μαθητικά χρόνια να δηλητηριαστεί από τον αντικομμουνισμό, τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλιστικό κοσμοπολιτισμό. Να εθιστεί η νεολαία στον πόλεμο, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, στον εκβιασμό. Να εδραιωθεί ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους νέους για την επιβίωση. Να ενστερνισθεί το "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Πλήθος ιδεολογήματα παράγονται, συντηρούνται και αναπαράγονται από τους μηχανισμούς της: "Δε φταίει το σύστημα, φταίει η παραβίαση των νόμων, των ρυθμίσεων, των κανόνων. Φταίνε τα πρόσωπα που παραβιάζουν τους θεσμούς". Ανάλογα επικίνδυνα είναι και τα ιδεολογήματα περί της ελευθερίας στον καπιταλισμό, περί των ευκαιριών που παρέχει στους ικανούς και εργατικούς. Τα τελευταία χρόνια, οι νέοι εργαζόμενοι, η νεολαία, γενικά, γίνεται ιδιαίτερος στόχος με τα συνθήματα της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της αύξησης της εθνικής πίτας. Η κατάρτιση και επανακατάρτιση εμφανίζονται ως μέσα για τη βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων νέων, το κλειδί για τη δήθεν ασφάλεια που μπορεί να του παρέχει το καπιταλιστικό σύστημα.

Το αστικό σύστημα παγιδεύει τη νεολαία με τη λεγόμενη πολιτική κοινωνικής πρόνοιας, με τον εθελοντισμό και τη δήθεν κοινωνική αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Σε τελευταία ανάλυση, το σύγχρονο μοντέλο του νέου ανθρώπου είναι το μοντέλο του ανθρώπου, που δεν πιστεύει στην υλική δύναμη, στη δύναμη των επιστημονικών ιδεών, αλλά στις δοξασίες, στις ιδέες της ταξικής υποταγής. Νεολαιίστικο κίνημα ενωμένο και ρωμαλέο μπορεί να υπάρξει όταν η πάλη για τα προβλήματα είναι στενά συνδυασμένη με την πάλη κατά της χειραγώγησης. Ο καπιταλισμός φαίνεται ισχυρότερος από ό,τι πραγματικά είναι, γιατί, πέρα από τους κλασικούς μηχανισμούς βίας και καταστολής, έχει αναγάγει σε επιστήμη και τη χειραγώγηση.

• Η εργασιακή διαδικασία παραμένει ο αναντικατάστατος χώρος που δίνει γνώση και πείρα για τη συνειδητοποίηση της νεολαίας. Εκεί ο νέος και η νέα μπορούν να καταλάβουν τη μαρξιστική θέση ότι η μηχανή καθεαυτή ελαττώνει το χρόνο εργασίας, ενώ η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εργάσιμη μέρα. Η μηχανή ελαφρύνει την εργασία, η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εντατικοποίηση. Η μηχανή είναι η νίκη του ανθρώπου πάνω στη φύση, η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της υποδουλώνει τον άνθρωπο.
• Tο σχολείο, από τα πρώτα βήματα έως το πανεπιστήμιο, διαπαιδαγωγεί τη νεολαία να σκέπτεται ανορθολογικά με αποσπασματικές γνώσεις χωρίς επιστημονική μεθοδολογία. Της δημιουργεί στρεβλή εικόνα για τη μισθωτή εργασία, το ρόλο του εργαζομένου, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, την πάλη των τάξεων, τις νομοτέλειες κίνησης της κοινωνίας. Το σχολείο, η εκπαίδευση, ως σύστημα, δεν ασκούν αρνητική επίδραση μόνο μέσω του περιεχομένου της μόρφωσης, αλλά και με όλη τη λειτουργία τους, καθώς και με τους νέους μηχανισμούς ενσωμάτωσης, που επιδιώκουν την ενεργητική συμμετοχή εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων του κρατικού μηχανισμού. Με την άμεση ανάμειξη στην εκπαιδευτική διαδικασία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, των επιχειρηματιών και καπιταλιστικών ιδρυμάτων. Καθημερινά πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα επιχειρηματίες να παρεμβαίνουν στο εκπαιδευτικό έργο, με πολλές μορφές, άμεσες ή και μέσω χορηγιών. Το σύστημα αξιολόγησης, που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν επεξεργαστεί με βάση και τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, θα παίξει πιο αρνητικό ρόλο στο περιεχόμενο της μόρφωσης και στη ζωή του εκπαιδευόμενου παιδιού και νέου.
• Η οικογένεια και το οικογενειακό περιβάλλον, ο κοινωνικός και φιλικός περίγυρος, σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος και προσωρινής ήττας των επαναστατικών δυνάμεων, παρεμβάλλει, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, εμπόδια στις δυνατότητες που εμφανίζονται στους κόλπους του καπιταλιστικού συστήματος να συνειδητοποιηθεί ο νέος και να χειραφετηθεί. Η ίδια η οικογένεια διαμορφώνει αντιλήψεις από τους εργοδοτικούς και κρατικούς ή υποτιθέμενους μη κρατικούς μηχανισμούς, από τους ευρωενωσιακούς επίσης, και με τη σειρά της γίνεται φορέας μετάδοσης των αντιλήψεων και πρακτικών της συναίνεσης, της υποταγής, της συμφιλίωσης με το σύστημα.

Ένα μικρό μέρος των παιδιών, κάτω από τη θετική επίδραση οικογενειών που έχουν προσχωρήσει στην ταξική πάλη, στον πολιτικό αγώνα κατά της αντιδραστικής πολιτικής, στον αγώνα με αντιμονοπωλιακούς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει τη σημασία του αγώνα. Η πλειοψηφία όμως των παιδιών και νέων που εργάζονται κάτω από την πιεστική ανάγκη της επιβίωσης δεν έχουν εμπειρία, λόγω ηλικίας, δε γνωρίζουν, ειδικά σήμερα, πώς και ποιες κατακτήσεις έχει αποσπάσει η εργατική τάξη. Δεν έχουν γνωρίσει το ρόλο του σοσιαλιστικού συστήματος και τα σημεία υπεροχής του από το καπιταλιστικό.

• Βαθιά αντιδραστική επίδραση ασκεί στο παιδί και το νέο και ο ρόλος των MME και, γενικότερα, ό,τι αποκαλείται "βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου".

Τα αστικά κόμματα εξουσίας, αλλά και διάφορα άλλα μελετητικά κέντρα, αναφέρουν ως βασικό και καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της συνείδησης της νεολαίας το ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Από αυτήν την αφετηρία ορισμένοι κάνουν προτάσεις βελτίωσής τους, ώστε να αντιμετωπίσουν ορισμένα αρνητικά φαινόμενα. Τα ΜΜΕ ασκούν μεν αρνητική επίδραση, δεν αποτελούν όμως τον κυρίαρχο, πολύ περισσότερο, τον βαρύνοντα παράγοντα στη διαμόρφωση της νεανικής συνείδησης. Μεγαλύτερη επίδραση ασκούν στις ηλικίες μέχρι 10 και 15 χρόνων. Από το όριο αυτό και πάνω, οι νέοι και οι νέες δεν έχουν ούτε τον απαιτούμενο χρόνο για καθήλωση μπροστά στην οθόνη.

• Επίσης, η επεξεργασμένη παρέμβαση της Εκκλησίας, που προσαρμόζεται στις σημερινές συνθήκες, παίρνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα και τις τάσεις που καλλιεργεί το καπιταλιστικό σύστημα στη νεολαία.
• Οι Ένοπλες Δυνάμεις μέσω της στρατιωτικής θητείας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που πιο καθαρά έχουν κύριο προσανατολισμό τους την ενσωμάτωσή τους στην ιμπεριαλιστική πολιτική του πολέμου. Η συγκρότηση μισθοφορικού στρατού και η αναγόρευση της θητείας σε επάγγελμα.
• Ανάλογη επίδραση ασκούν τα Σώματα Ασφαλείας.
• Ο ρόλος της Δικαιοσύνης αποκαλύπτεται επίσης επικίνδυνος για τον αγώνα της νεολαίας. Με τις αποφάσεις που κηρύττουν παράνομη την απεργία, με τις διώξεις κατά των αγωνιζόμενων μαθητών, με την ατιμωρησία της εργοδοσίας που καταστρατηγεί ωμά και αυτή την ισχνή και υπό αμφισβήτηση εργατική νομοθεσία όσον αφορά τα δικαιώματα της νεολαίας και των ανήλικων εργαζόμενων.
• Αυξανόμενη είναι η επίδραση των εργοδοτικών μηχανισμών, που διεισδύουν στον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Επιδιώκουν να διευρύνουν τη βάση ανοχής προς την πολιτική και πρακτική τους, στο όνομα των προσφερόμενων "υπηρεσιών" προς τη νεολαία για τις οποίες υπάρχει και οικονομική επιβάρυνση.
• Εκατοντάδες μηχανισμοί είτε αμιγώς εργοδοτικοί είτε κυβερνητικοί - κρατικοί, ευρωενωσιακοί, συνδικαλιστικοί, αυτοτελώς ή σε συνεργασία και αλληλεξάρτηση, δρουν αποκλειστικά και με στόχο τη χειραγώγηση της εργαζόμενης νεολαίας.

Τέτοιοι μηχανισμοί χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού είναι: Τα εκτεταμένα προγράμματα "νεανικής επιχειρηματικότητας" που υλοποιεί η Γραμματεία της Νέας Γενιάς. Τα εκτεταμένα διακρατικά προγράμματα της ΕΕ στην υλοποίηση των οποίων παίρνουν μέρος 100άδες φορείς της. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα EGUAL, το "Λεονάρντο Ντα Βίντσι". Κάθε χρόνο, ανάλογα προγράμματα οργανώνουν επιχειρήσεις στα πετρέλαια με το όνομα "εταιρική ευθύνη". Προγράμματα με ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο για την ενσωμάτωση στο σύστημα γίνονται με ταμπέλα πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές και αθλητικές. Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, με το σύνθημα της σύνδεσής της με την αγορά, δηλαδή με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, πραγματοποιούνται κοινά εκπαιδευτικά προγράμματα, ημερίδες και συμπόσια στα οποία παίρνουν ενεργό μέρος επιχειρηματίες. Αυτά τα δήθεν εκπαιδευτικά προγράμματα επεκτείνονται στα λύκεια και τα γυμνάσια.

7. Για τους νέους και τις νέες υπάρχουν σήμερα περισσότερες ευκαιρίες να κατανοήσουν το χάσμα που χωρίζει τον καπιταλισμό από το σοσιαλισμό στο περιεχόμενο και το σκοπό της μόρφωσης, της παιδείας, της επιστημονικής έρευνας. Η μόρφωση ή θα είναι όπλο υποδούλωσης, πνευματικής καταπίεσης, δίπλα στην οικονομική του καπιταλισμού, ή όπλο πάλης κατά της χειραγώγησης, όπλο απελευθέρωσης.

Η αστική πολιτική, ανεξάρτητα πώς προωθήθηκε από τις διαφορετικές κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων, έχει στόχο να καθορίσει τις πνευματικές ικανότητες του παιδιού, όσο γίνεται νωρίτερα, από το νηπιαγωγείο. Υποβιβάζει όμως τη μόρφωση σε επιφανειακή αποσπασματική γνώση. Προσφέροντας τάχα μεγαλύτερη ενημέρωση, δεν καλλιεργεί τη δίψα για γνώση. Αντίθετα, τη διαβρώνει, τη σκοτώνει. Καλλιεργώντας την καταναλωτική διάθεση, οδηγεί στην αντιπαράθεση της κατανάλωσης υλικών αγαθών προς τα πνευματικά.

Με τους νόμους που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια με τις επιλογές που προωθεί η ΝΔ, γίνεται πιο συστηματική η παρέμβαση του δημοτικού σχολείου στη δημιουργία των όρων για πλύση εγκεφάλου υπέρ της αστικής προπαγάνδας. Βασική διαπαιδαγωγική αρχή είναι η "κατασκευή" νέων υποταγμένων και πειθαρχημένων στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Η αστική τάξη, με πολιτικούς εκπροσώπους της τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, και με πολιτικό δεκανίκι τον οπορτουνισμό, που επιδιώκει την αναζωογόνησή του, επιχειρεί όχι απλά να επηρεάσει με ιδεολογήματα και επιχειρήματα τη νεολαία. Επιδιώκει να της διαμορφώσει ένα είδος "κοσμοαντίληψης", με βάση την οποία να λειτουργεί παντού: στην εργασία, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στον ελεύθερο χρόνο, ακόμα και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Το στοιχείο της διαπαιδαγώγησης στην αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος διαπερνά όλες τις μορφές της πολιτιστικής παρέμβασης της αστικής τάξης, και στον αθλητισμό κλπ. Διευρύνονται και βαθαίνουν οι αντιδραστικές, ανορθολογικές και ανοιχτές αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και θεωρίες ως στοιχείο της Εκπαίδευσης και γενικότερα της Παιδαγωγικής. Ο πνευματικός πολιτισμός, οι καλές τέχνες και οι συναφείς με αυτές επιστήμες εντάσσονται πολύ πιο βαθιά στην πολιτική της εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης, στην ιδεολογική και γενικότερα στην πνευματική υποδούλωση των λαών.

Είτε πρόκειται για τις γενικές κατευθύνσεις της Λισαβόνας, είτε της Συνόδου της Μπολόνια, είτε της Πράγας, η εκπαιδευτική και παιδαγωγική πολιτική αντιδρά επιθετικά, με βάση τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων σήμερα.

Οι κατευθύνσεις της Συνόδου των υπουργών Παιδείας στο Μπέργκεν προχωρούν σε πιο συγκεκριμένες εξειδικεύσεις. Πιο αποκαλυπτικές όσον αφορά τους γενικούς αντιδραστικούς ταξικούς στόχους της ΕΕ στο χώρο της Παιδείας και ειδικότερα στα πανεπιστήμια, μέσω των οποίων θα διαφοροποιηθεί ταξικά προς το χειρότερο το σύστημα μόρφωσης και παιδείας. Ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εκδηλώνεται πιο καθαρά στους στόχους της Παιδείας, αποδεικνύοντας πανηγυρικά πόσο δίκαιο είχε ο Λένιν όταν αποκαλούσε την Παιδεία όργανο ταξικής κυριαρχίας. Βασικός στόχος είναι η πιο βαθιά διαπλοκή των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των πανεπιστημίων, η πλήρης υποταγή των δεύτερων στην καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και στην προσπάθεια να γίνει πιο φθηνή και ευκίνητη η εργατική δύναμη.

Καταργείται και στην πράξη, επίσημα και πανηγυρικά, το διακηρυγμένο καθολικό δικαίωμα στη γενική μόρφωση, στο ενιαίο σχολείο, η σύνδεση της μόρφωσης με γενικότερους κοινωνικούς στόχους.

Η σύγχρονη εκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων οδηγεί από τα πιο μικρά χρόνια στην καταστροφή της σκέψης, του ταλέντου, της ανάπτυξης των ιδιαίτερων κλίσεων και δεξιοτήτων. Θέτει πιο ανοιχτούς ταξικούς φραγμούς με τους θεσμοθετημένους μηχανισμούς, όπως είναι το διαφοροποιημένο τοπικό σχολείο, η διεύρυνση της Ανώτατης Παιδείας με ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης, η συγκέντρωση πιστωτικών μονάδων με τη χορηγία των επιχειρηματιών. Οδηγεί στην πλήρη ακύρωση της επιστημονικής μόρφωσης, στον υποβιβασμό της σε μια στενή απαξιωμένη εξειδίκευση.

Η αστική οικονομία και η αντίστοιχη διδασκαλία στα δημοτικά σχολεία, στο γυμνάσιο - λύκειο και στα ΑΕΙ - ΤΕΙ δεν έχει συμφέρον να βλέπει την υπεραξία χωριστά, να περιγράφει στη νέα γενιά καθαρά και επιστημονικά τι σημαίνει κέρδος, πώς σχηματίζεται το κέρδος. Τα αστικά, μικροαστικά και οπορτουνιστικά κόμματα δεν αναγνωρίζουν τον ταξικό χαρακτήρα και τις ταξικές συνέπειες που διέπουν την αύξηση της κοινωνικής παραγωγικότητας της εργασίας. Κατά συνέπεια, θέτουν εμπόδια και αποπροσανατολίζουν τη νεολαία από την επιστημονική αλήθεια για την καπιταλιστική παραγωγή, για τους νόμους που διέπουν την καπιταλιστική οικονομία, για τους νόμους κίνησής της. Γι' αυτό και οι προτάσεις τους για την απασχόληση των νέων και για την καταπολέμηση της ανεργίας συνιστούν, στην καλύτερη περίπτωση, διαχείριση του προβλήματος και όχι λύση.

8. Το εργατικό δυναμικό της χώρας κάτω των 30 χρόνων ανέρχεται σε 1.021.699, άνδρες 572.903, γυναίκες 448.797. Από τους επίσημα καταγραμμένους 402.966 ανέργους, οι 235.026 είναι μακροχρόνια άνεργοι, από τους οποίους 110.792 είναι νέοι. Οι κλάδοι και οι τομείς της οικονομικής δραστηριότητας όπου το ποσοστό των νέων είναι σημαντικό είναι: Οι νέες τεχνολογίες, το εμπόριο, ο επισιτισμός, ο τουρισμός. Οι ταχυμεταφορές ειδών φαγητού, οι τράπεζες, οι τηλεπικοινωνίες. Υπερτερεί ο αριθμός των νέων γυναικών στις αλυσίδες τροφίμων, στα ταχυ-φαγεία, στα σούπερ μάρκετ, στα ξενοδοχεία.

Το ποσοστό των συνδικαλισμένων νεολαίων είναι 10,6%. Πολύ μικρά έως ανύπαρκτα είναι τα ποσοστά των νέων που είναι γραμμένοι στα σωματεία τους, οι οποίοι δουλεύουν και σπουδάζουν ταυτόχρονα. Των νέων που παρακολουθούν τεχνικές σχολές και εργάζονται. Των άνεργων νέων, των νέων που εργάζονται με ελαστικές μορφές και μερική απασχόληση. Σε κλάδους που απασχολούν νέους, όπως το Εμπόριο, ο Επισιτισμός, ο Τουρισμός, οι Κατασκευές, η Εκπαίδευση, η Υγεία, ο Αγροτικός Τομέας, τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα μικρά. Αν και σχεδόν όλες οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα έχουν επιτροπές νέων, είναι άμαζες. Πιο μαζικές σχετικά και δραστήριες, όμως πίσω από τις ανάγκες, είναι οι επιτροπές νέων που έχουν ιδρύσει ταξικά σωματεία.

Γενικό συμπέρασμα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία της εργαζόμενης νεολαίας βρίσκεται έξω από τις δομές του συνδικαλιστικού κινήματος. Το πρόβλημα εμφανίζεται οξυμένο σήμερα και λόγω της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν, με την επιβολή των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης, της κινητικότητας, της εργασιακής περιπλάνησης. Υπάρχουν επίσης κλάδοι, οι οποίοι απασχολούν νεολαία που δεν έχουν συνδικαλιστική κάλυψη, όπως είναι οι νέοι τομείς στις τηλεπικοινωνίες, οι ταχυμεταφορές, οι νέες τεχνολογίες.

Οι νέοι που εγκαταλείπουν το σχολείο για να εργαστούν, σήμερα, φθάνουν το 16,10% του συνόλου της νεολαίας που σπουδάζει. Δουλεύουν στις πιο πρόχειρες και δύσκολες δουλειές, οι περισσότεροι ανασφάλιστοι, και με ελάχιστες αμοιβές. Τα παιδιά αυτά εκτοπίζονται πιο εύκολα από την παραγωγική διαδικασία, γιατί δεν έχουν εφόδια, σε συνδυασμό με το ότι ουσιαστικά τούς αναγνωρίζονται ελάχιστα δικαιώματα στην πράξη. Το νέο πλέγμα των εργασιακών σχέσεων με τη μορφή της "απασχολησιμότητας" προσθέτει νέα εμπόδια στην ανάπτυξη της συνδικαλιστικής συνείδησης και οργάνωσης των νέων εργαζομένων.

Τα παιδιά της εργατικής τάξης έχουν τα πιο κουτσουρεμένα δικαιώματα στην απόκτηση γνώσεων. Τα παιδιά των εργατών προσανατολίζονται για το ρόλο του εργάτη, της πιο φθηνής εργατικής δύναμης, ενώ των καπιταλιστών για το ρόλο των διευθυντών, των εκλεκτών.

Οι νέοι που σπουδάζουν και εργάζονται, ταυτόχρονα, παρακολουθούν λύκειο ή άλλες ιδιωτικές σχολές, πανεπιστήμιο. Εργάζονται ορισμένες ώρες τη μέρα, σε συνθήκες "μαύρης" εργασίας, είναι ανασφάλιστοι, με χαμηλότατες αποδοχές. Το 50% των νέων κάτω των 30 χρόνων έχουν δουλέψει σε καθεστώς "μαύρης" εργασίας. Στο ποσοστό αυτό περιλαμβάνονται επίσης νέοι που φοιτούν σε τεχνικές σχολές και εργάζονται σε εργοστάσια, εργαστήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Είναι εκτεθειμένοι σε λειψά μέτρα προστασίας, με ελάχιστο ημερομίσθιο και όταν τελειώσουν την εκπαίδευση, εγκαταλείπουν αυτήν την εργασία.

9. Η πολιτική γραμμή και οι επιλογές που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έφεραν σε δεινή θέση τη νεολαία της υπαίθρου. Αν συνεχιστεί μια τέτοια πορεία χωρίς γενικότερη αντίδραση, χωρίς οξυμένη πάλη της αγροτιάς, τα δεινά που θα προστεθούν θα είναι περισσότερα. Οι ταξικές επιλογές των κυβερνήσεων ήταν απολύτως εναρμονισμένες και συμμορφωμένες με τις επιλογές και τους σχεδιασμούς της ΕΕ. Η λεγόμενη επιχειρηματικότητα για τους νέους αγρότες και αγρότισσες, που προβάλλει η ΕΕ, πρέπει να αποκαλυφτεί πλήρως και να αντιμετωπιστεί. Η ΕΕ με τις στρατηγικές της επιλογές επιδιώκει να υπερισχύσουν αγρότες επιχειρηματίες νέοι σε ηλικία, για να υπάρχουν οι βιολογικές προϋποθέσεις ώστε να αποσβεσθούν οι επενδύσεις για τις νέες γεωργικές τεχνολογίες που μειώνουν το κόστος παραγωγής και ανεβάζουν τα κέρδη.

Η ηλικιακή ανανέωση με τα προγράμματα έως το 1999 και με τα αντίστοιχα του 2000-2005 δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των φτωχών νέων αγροτών, των παιδιών της φτωχής μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η επιδίωξη αυτή αποκαλύπτεται από τις προϋποθέσεις που θεσπίζει για την ένταξη στα προγράμματα της ΕΕτων νέων αγροτών και από το ύψος των κινήτρων που καθορίζει. Κριτήριο έχει το μέγεθος της εκμετάλλευσης. Άρα το πρόγραμμα αφορά εκείνο το τμήμα των νέων αγροτών, οι οποίοι μπορούν να οργανώσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα αγροτική εκμετάλλευση πολύ μεγαλύτερη του μέσου όρου που ισχύει κατά προϊόν για να μπορέσει να επιβιώσει με τις λιγότερες επιδοτήσεις. Οι προϋποθέσεις αποκλείουν από χέρι τους νέους αγρότες, που οι εκμεταλλεύσεις τους κινούνται στα επίπεδα του σημερινού μέσου όρου. Τα αδιέξοδα για τους νέους αγρότες μεγαλώνουν με την όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων που πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους της υπαίθρου.

Για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων στην ύπαιθρο δεν υπάρχει διέξοδος. Είναι φανερή η έλλειψη πολιτιστικών και αθλητικών υποδομών.

Η γήρανση του αγροτικού πληθυσμού είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα σε τέτοιες συνθήκες.

10. Η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις, τα τελευταία χρόνια, καθώς αυξάνεται η ανεργία και μαζί της η ανέχεια και η λαϊκή δυσαρέσκεια, καθώς αυξάνεται η μερική περιστασιακή απασχόληση των νέων, προβάλλει με περισσή αναίδεια την πρόσκληση στις νέες ηλικίες να γίνουν επιχειρηματίες, αξιοποιώντας τα ιδιαίτερα προγράμματα που έχει εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εκστρατεία παραπλάνησης των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις έχει το απατηλό, και ταυτόχρονα επικίνδυνο, σύνθημα της "επιχειρηματικότητας". Τα προγράμματα αυτά απευθύνονται σε πολύ λίγους. Δεν έχουν προοπτική και μέλλον για τους πολλούς, σε συνθήκες που επιταχύνεται η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, η μονοπώληση όλων των κλάδων και τομέων της οικονομίας, αλλά και των κοινωνικών υπηρεσιών, της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού.

Νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μπορεί να ξεφυτρώνουν εδώ και εκεί, ως αποτέλεσμα των εργατικών απολύσεων, της ανεργίας, της ανασφάλειας. Σε σύγκριση με το παρελθόν, έχει μικρύνει πολύ ο μέσος όρος επιβίωσης των νέων επιχειρήσεων, άρα και των αυτοαπασχολούμενων. Νέοι άνθρωποι αναζητούν συμπληρωματικό εισόδημα για την οικογένειά τους, με την ίδρυση μικρών επιχειρήσεων. Οι νέοι αυτοαπασχολούμενοι, ξεκινώντας με όνειρα και φιλοδοξίες, τελικά βρίσκονται, στο μεγαλύτερο μέρος, δέσμιοι δανείων, κάτω από την ασφυκτική πίεση των μονοπωλίων, που διεισδύουν παντού και με μικρές ευέλικτες μονάδες.

11. Ο καπιταλισμός δεν είναι μια πατριαρχική κοινωνία, όπως διατείνονται αστικά και μικροαστικά κόμματα, οπορτουνιστικές οργανώσεις. Είναι η τελευταία ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία, που αντλεί πρόσθετα και διττά οικονομικά και πολιτικά κέρδη και επιβάλλει πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης, με βάση το φύλο και την ηλικία. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η προσωρινή απασχόληση και ό,τι συνεπάγονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, έχουν στόχο τη γυναίκα και το νέο. Μέσω της γυναικείας και νεανικής ελαστικής απασχόλησης, έγινε και γίνεται όλο και πιο εντατική προσπάθεια να εδραιωθεί η σύγχρονη εργασιακή βαρβαρότητα. Αν κάποτε η γυναικεία εργασία θεωρούνταν περιττή και αφύσικη, σήμερα θεωρείται πολύ φυσική. Αρκεί να είναι εργασία υποταγμένη στους νέους, πιο σκληρούς όρους του κεφαλαίου. Γυναίκες και νέοι είναι σήμερα αγωγοί των πιο βάρβαρων αναδιαρθρώσεων.

Η νέα κοπέλα μπορεί σήμερα να απολαμβάνει δικαιώματα, που πριν από πολλά χρόνια ήταν απρόσιτα στις γυναίκες. Μπορεί να έχει πιο ελεύθερο τρόπο ζωής. Όλα, όμως, αυτά δεν της εξασφαλίζουν την ισοτιμία, είναι πολύ μακριά από αυτήν. Είναι δικαιώματα επιφανειακά, πολύ πίσω από αυτό που της ανήκει. Κάθε βήμα που κάνει σήμερα η νέα κοπέλα, η νέα γυναίκα, για να ανταποκρίνεται στους πολλαπλούς ρόλους που έχει, να μπορεί να μορφώνεται και να δουλεύει, συνοδεύεται από τεράστιο προσωπικό κόστος, από προσωπικές θυσίες.

Το πρόβλημα για τη νέα κοπέλα αρχίζει από τη στιγμή που αναζητά εργασία και κυρίως από τη στιγμή που αποφασίζει να δημιουργήσει τη δική της ανεξάρτητη ζωή, τη δική της οικογένεια.

Αν, ως νέα κοπέλα, με τις κατακτήσεις του κινήματος σε προηγούμενες φάσεις, αλλά και με τις θυσίες της λαϊκής οικογένειας, κατάφερε να ανέβει τα σκαλοπάτια της μόρφωσης, αν κατάφερε να ξεφύγει από την υποκρισία για τη βιολογική κατωτερότητα της γυναίκας και την αποκλειστικότητα του μητρικού ρόλου, δηλαδή μηχανή αναπαραγωγής στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, αν κατάφερε να ενστερνιστεί ριζοσπαστικές και γνήσιες προοδευτικές ιδέες για την ισότητα των φύλων και την κοινή ευθύνη του καταμερισμού ρόλων και ευθυνών μέσα στην οικογένεια, όλα αυτά κινδυνεύει να τα χάσει μόλις από νέα κοπέλα γίνει η νέα γυναίκα - μητέρα, η νέα γυναίκα σύζυγος - μητέρα και εργαζόμενη. Η πραγματικότητα δείχνει ότι, σ' αυτήν τη δύσκολη καμπή για όλους τους νέους, η νέα κοπέλα είναι πιο ευάλωτη.

Στις σημερινές συνθήκες, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οφείλουν να εξειδικεύουν τη γενική πολιτική για το Μέτωπο, τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, την πάλη για το σοσιαλισμό στις γυναίκες και ιδιαίτερα στις νέες κοπέλες, στις νέες μητέρες, στις νέες εργαζόμενες. Με αιτήματα και στόχους πάλης, αλλά και με γενικότερη ιδεολογικοπολιτική και μορφωτική δουλειά που περιορίζει την εμβέλεια και την επίδραση των αντιδραστικών, αλλά και ψευτοεκσυγχρονιστικών απόψεων για το περιεχόμενο της ισότητας και χειραφέτησης.

12. Είναι αναγκαίο και επιτακτικό, όσο ποτέ άλλοτε, το Κόμμα, με συγκροτημένο σχέδιο και στόχους, να συμβάλλει στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης των νέων ανθρώπων. Στην κατάκτηση αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού κοινωνικού και πολιτικού προσανατολισμού, σε τελευταία ανάλυση αντικαπιταλιστικού. Να αποκτά η νέα γενιά ισχυρά αντισώματα και ιδεολογικοπολιτικά ερείσματα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου. Να ανανεωθεί με ταχείς ρυθμούς το κομματικό δυναμικό με νέο αίμα από τις νεότερες ηλικίες, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη.

Να γίνει η ΚΝΕ γερή και μαζική. Η ΚΝΕ είναι η πολιτική οργάνωση που μπορεί να συσπειρώσει σε κινηματική βάση πλατιές μάζες της νεολαίας, στη δράση για τα προβλήματα, για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να αναπτύξει δεσμούς συνεργασίας και συμμαχίας με πλατιές μάζες της νεολαίας στη υπόθεση συγκρότησης του ΑΑΔΜ, στην πάλη για Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις για τα ζητήματα του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Η ενίσχυση του ρόλου του Κόμματος και της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας εξαρτάται από την πολιτική και μαζική τους δράση για τα προβλήματά της. Δε θα υπάρξει όμως η απαιτούμενη και δυνατή αποτελεσματικότητα, αν δε συνδεθεί η προσπάθεια αυτή με ιδεολογική αντεπίθεση σύμφωνα μ' αυτό που αντιπροσωπεύει το σύνθημα "το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός". Με τη δράση και το παράδειγμα του Κόμματος, του στελέχους, του μέλους, με το παράδειγμα της συλλογικής κομμουνιστικής δουλειάς, το σύνθημα αυτό πρέπει να γίνει ελκτικό και κατανοητό σε όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα της εργαζόμενης νεολαίας, της νεολαίας που μορφώνεται.

Το νεολαιίστικο κίνημα θα γίνει ορμητικός χείμαρρος στη γενικότερη ταξική πάλη, συστατικό στοιχείο της οικοδόμησης του Μετώπου, στο βαθμό που ενστερνίζεται, με βάση την πείρα, αξίες, ιδανικά για μια νέα οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας. Στο βαθμό που συσπειρώνεται στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία. Στο βαθμό που έλκεται, άρα και καταβάλλει θυσίες, για την υπόθεση του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Όσο πιο πολύ το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πείθουν τη νεολαία για τις αξίες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, τόσο περισσότερο θα γίνεται αποτελεσματικός ο καθημερινός αγώνας.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρέπει να βοηθήσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας να αποκτούν συνολική αντίληψη για το πώς είναι σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο οι συνθήκες δουλειάς και ζωής του λαού, για την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, για το σύστημα ταξικής εκμετάλλευσης και πνευματικής υποδούλωσης. Να γεμίσει η νεανική ενεργητικότητα και ευαισθησία με πάθος για τον αγώνα, την ταξική πάλη, την απειθαρχία και ανυπακοή στον ιμπεριαλισμό, για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Σ' αυτό το έδαφος, η νεολαία θα απαλλάσσεται από τα διαβρωτικά συστήματα ιδεών και "αξιών" της ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας, του ρεφορμισμού, του οπορτουνισμού. Σ' αυτήν τη βάση θα γίνεται κατανοητό ποια αξία έχει η εργασία και η μόρφωση για τη νεολαία. Η συλλογικότητα, η ατομική υπευθυνότητα για το κοινωνικό σύνολο. Η σημασία της προσωπικής θυσίας για το λαϊκό συμφέρον, το γνήσιο περιεχόμενο του πατριωτισμού και του διεθνισμού. Ο ρόλος του πολιτισμού και της τέχνης. Η αξία της υπεράσπισης του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος, η ευθύνη της σημερινής γενιάς να παραδώσει έναν καλύτερο κόσμο στην επόμενη γενιά. Η αξία του έρωτα και της οικογένειας. Σε τελευταία ανάλυση, το πραγματικό σύγχρονο περιεχόμενο της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας και ο σκοπός της.

Δεν υπάρχει αξία, που να μην παίρνει το πραγματικό νόημά της μέσα στην πάλη των τάξεων, στην πίστη για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, της οικοδόμησης του σοσιαλισμού με προοπτική την κομμουνιστική κοινωνία.

13. Το Κόμμα, με αφετηρία την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και στη συνέχεια με ευθύνη της ΚΕ, οφείλει να εξειδικεύσει το Πρόγραμμα και τη στρατηγική του στη νεολαία και στις νέες ηλικίες, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες όσον αφορά την είσοδο στην κοινωνική ενηλικίωση.

Το κεντρικό ζήτημα που τίθεται σήμερα είναι η ανάπτυξη οργανωμένης, πολιτικοποιημένης πάλης της νεολαίας. Η γραμμή της πολιτικοποίησης στις σύγχρονες συνθήκες ταυτίζεται με τη ριζική εναντίωση κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τη συνολική πάλη κατά των μονοπωλίων, κατά του ιμπεριαλισμού, την πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία.

Η ιστορία του νεολαιίστικου κινήματος, τον 20ό αιώνα, έδειξε το λάθος και την ουτοπία, που, ανεξάρτητα από προθέσεις, περιείχαν απόψεις που αντιπαρέθεταν τη νεολαία στο εργατικό κίνημα, απόψεις που καλλιεργήθηκαν για τον αυτόνομο επαναστατικό ρόλο της νεολαίας.

Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην ανάδειξη των πολιτικών σκοπών και αξιών. Παλεύει, ώστε, στην πορεία της πάλης και με την επιτυχή έκβασή της, να δοθεί απάντηση στο ηθικό πρόβλημα που ενδιαφέρει τη νεολαία, σχετικά με την ουσία της ζωής και της κοινωνικής δραστηριότητας. Μάχεται με όπλο την επιστημονική θεωρία της ταξικής πάλης, εναντίον των κοινωνικών προλήψεων και προκαταλήψεων, της ουτοπίας, κάθε θεωρίας και ιδεολογήματος που κρατά τη νεολαία στην άγνοια, στην αδράνεια, στην υποταγή.

14. Κλειδί αποτελεί η εκπλήρωση από το Κόμμα, στον ανώτατο δυνατό βαθμό, και με ποιοτικά κριτήρια, του καθήκοντος να εκλαϊκεύεται στη νεολαία, σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της, η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία. Να εκλαϊκεύεται η φιλοσοφία και μεθοδολογία της, προκειμένου, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, να σχηματίζει η νεολαία ολοκληρωμένη αντίληψη για τον κόσμο, τις νομοτέλειες, την αλληλοσύνδεση των φαινομένων.

Η κομμουνιστική κοσμοθεωρία και η καλλιέργεια της φιλοσοφικής σκέψης, η εκλα?κευση της διαλεκτικής υλιστικής μεθόδου, μπορεί να βοηθήσει τους νέους αγωνιστές να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού συνιστά τη μεγαλύτερη επιστημονική κατάκτηση της ιστορίας. Το καθήκον της διάδοσης των κοσμοθεωρητικών, δηλαδή, ιδεών του επιστημονικού σοσιαλισμού είναι αναπόσπαστα δεμένο με την πάλη της νεολαίας, με τη συμμετοχή των νέων εργαζομένων στο εργατικό κίνημα. Με τη δράση για τη διαμόρφωση μιας νεολαιίστικης πρωτοπορίας, η οποία, στο πλευρό του εργατικού κινήματος, θα φέρει την ανάταση στο νεολαιίστικο κίνημα που έχει δεχθεί σημαντικά χτυπήματα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.

Η ιδεολογική δράση του Κόμματος να συνδέεται με την καθημερινή δράση, αλλά και να έχει και σχετική αυτοτέλεια. Να συνδέεται με την τέχνη και τον πολιτισμό, την αισθητική καλλιέργεια. Η δράση του Κόμματος στο μέτωπο της τέχνης και του πολιτισμού να είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης στη νεολαία, γιατί η τέχνη ενισχύει τις ικανότητες και την αγωνιστικότητα.

Να βασίζεται σε συστηματικό σχέδιο, που παίρνει υπόψη την επικαιρότητα, αλλά δεν υποτάσσεται σ' αυτήν κάτω από το βάρος των τρεχουσών αναγκών.

Η ιδεολογική αντεπίθεση του Κόμματος στο έδαφος της πάλης για τα προβλήματα αποτελεί θεμέλιο λίθο για να επιλυθεί το ζήτημα της στρατολογίας στο Κόμμα και την ΚΝΕ, της ανανέωσης των γραμμών του με νέους εργάτες και εργάτριες, με νέες ηλικίες.

Βασικές πλευρές του περιεχομένου της ιδεολογικής δραστηριότητας αποτελούν:

• Η σχέση της νεολαίας με την εργασιακή δραστηριότητα, τη μόρφωση, τον κυρίαρχο πολιτισμό και τρόπο ζωής, με τον εμπορευματοποιημένο και απαξιωμένο κυρίαρχο πολιτισμό. Με τα φαινόμενα χειραγώγησης, καταστολής, διαφθοράς συνειδήσεων. Με το στρεβλό καταναλωτισμό, που επιδιώκει να συγκαλύψει τις ταξικές διακρίσεις, με τον ανορθολογισμό και τον αγνωστικισμό, το θετικισμό κλπ. Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και γενικότερα τον ιμπεριαλισμό ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού κλπ.
• Η αναγκαιότητα της διεθνιστικής πάλης και αλληλεγγύης, της ενιαίας στρατηγικής απέναντι στον ιμπεριαλισμό.
• O ρόλος του σοσιαλιστικού συστήματος, οι αιτίες ανατροπής, η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, η σχέση του Μετώπου με τη ριζική αλλαγή.
• Oι επαναστατικές παραδόσεις του κινήματος. Η διαπάλη με την αστική ιδεολογία, το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η σύνδεσή του με την πάλη κατά του οπορτουνισμού.
• Η ιστορική πείρα του Κόμματος στη σχεδόν 90χρονη πορεία του. Η ιστορία του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Οι αγωνιστικές παραδόσεις του λαού. Η βοήθεια στη νεολαία να απαλλαγεί από τη σκουριά που έχει συσσωρευτεί. Η πραγματική αλήθεια για το νόημα του ΕΑΜικού αγώνα, του αγώνα του ΔΣΕ, κλπ.
• Οι αξίες της κοινωνικοπολιτικής δραστηριότητας, ο ρόλος της εργατικής τάξης και του Κόμματος. Οι πραγματικές αξίες της εργασιακής δραστηριότητας, της μορφωτικής και εκπαιδευτικής, της καλλιτεχνικής και, γενικότερα, δημιουργικής δραστηριότητας. Της οικογένειας, της φιλίας, της συλλογικότητας, της οργάνωσης και της αλληλεγγύης.
• Η ισότητα των δύο φύλων, τα σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια. Ο διττός χαρακτήρας της γυναικείας ανισοτιμίας από την ταξική σκοπιά.
• Το κριτήριο της κοινωνικής αποδοτικότητας της Παιδείας, τα κοινωνικά της αποτελέσματα. Ο κοινωνικός ρόλος της Επιστήμης και της Παιδείας. Πρόκειται για διαδικασία εντελώς διαφορετική όχι μόνον ως προς το περιεχόμενο και το στόχο, αλλά και ως προς τη μορφή, σε σχέση με το διαφημιζόμενο σύστημα αξιολόγησης που στοχεύει σε κριτήρια αγοράς. Το κριτήριο της κοινωνικής αποδοτικότητας μπορεί να καλλιεργηθεί σε μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση και με όρο τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της εξουσίας, της οικονομίας, της δημοκρατίας.
• Οι αξίες της γνωστικής, σπουδαστικής δραστηριότητας. Της καλλιτεχνικής και δημιουργικής δραστηριότητας. Της δράσης για τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Της δράσης για τη διεθνιστική αλληλεγγύη, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
• Το πρόβλημα της στρεβλής κατανάλωσης.
• Η αιτία της εξάπλωσης των ναρκωτικών και η πάλη εναντίον τους.
• Η κατανόηση του Πολιτισμού με την πλατιά έννοια του όρου, της σχέσης του με την Επιστήμη και την Παιδεία, με την παραγωγή και την οικονομική ζωή.
• Η απομυθοποίηση των σύγχρονων ιδεολογημάτων περί του "τεχνολογικού θαύματος" που υποκρύπτει την ταξική του διάσταση. Το μύθευμα ότι ζούμε σε εποχή έκρηξης πληροφοριών, οι οποίες στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τον όγκο και το εύρος τους, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Όλα τα παραπάνω να εκλαϊκεύονται από τη σκοπιά αντίθεσης κεφαλαίου και εργασίας, καπιταλισμού και σοσιαλισμού.

15. Η ιδεολογική δραστηριότητα απαιτεί:

• Κατάλληλες μορφές, με επεξεργασμένο περιεχόμενο, που εκλαϊκεύει χωρίς να απλουστεύει, και δεν υποκαθιστά την πλούσια θεωρία, με αποσπασματικά και επιλεκτικά τσιτάτα.
• Να εκπληρώνει της όρους μιας πραγματικά ζωντανής μορφωτικής διαδικασίας, που καλλιεργεί την ικανότητα σκέψης, την αναζήτηση, το διάλογο, το πνεύμα συλλογικότητας. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να γίνει ελκτική στη νεολαία, παίρνοντας υπόψη τα σημερινά δεδομένα, τον ελεύθερο χρόνο της, το πώς αντιλαμβάνεται την ψυχαγωγία, τη γνώση, την πνευματική καλλιέργεια κλπ.

Το ΚΚΕ οφείλει να αποδείξει, μέσα από αυτήν τη διαδικασία ότι η αλματώδης ανάπτυξη της επιστήμης, οι νέες τεχνολογίες απαιτούν και προϋποθέτουν διεύρυνση της γενικής μόρφωσης, αλλά και ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης. Να συμβάλλουν στο χτύπημα της φτώχειας, της ανεργίας, της αγραμματοσύνης, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου κλπ.

• Να οδηγεί στην όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη συνειδητοποίηση του πολιτικού βάθους, της ρίζας των προβλημάτων. Να καλλιεργεί την κοινωνική και πολιτική αισιοδοξία για την αλλαγή του συσχετισμού, την ανατροπή, την επίλυση του ζητήματος της εξουσίας.

Βασικός όρος για την εκπλήρωση του καθήκοντος αυτού είναι να δίνει το κομματικό στέλεχος και μέλος το προσωπικό ελκτικό παράδειγμα για τους ΚΝίτες και ΚΝίτισσες, για τους νέους ανθρώπους στην ευρύτερη δράση τους.

• Με ευθύνη της ΚΕ να διαμορφωθεί έως τα μέσα του 2006 μια πρώτη υποδομή, με βάση την όποια υποδομή διαθέτει σήμερα το Κόμμα. Ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός "902" μπορεί να αποτελέσει ισχυρό εργαλείο και βήμα. Να αναπτυχθούν οι δυνατές μορφές, με εκδόσεις, μπροσούρες, φυλλάδια, ταινίες, πολυθεάματα, ακόμα και με τη μορφή θεατρικού διαλόγου κ.λπ.

Να δοκιμαστεί η δημιουργία σε εργασιακούς χώρους και πανεπιστήμια μαρξιστικών ομίλων μελέτης της κοσμοθεωρίας μας. Οι όμιλοι να έχουν επαφή και με τα λύκεια.

Να αναζητηθεί η βοήθεια και να συγκροτηθεί στο ίδιο διάστημα ομάδα κομματικών και εξωκομματικών επιστημόνων - εκπαιδευτικών, αλλά και καλλιτεχνών, που θα δώσουν σάρκα και οστά στο περιεχόμενο και τη μορφή της δράσης, θα επιλέξουν κείμενα, θα διαμορφώνουν. Η ομάδα αυτή θα υποστηρίζεται από τα Τμήματα της ΚΕ και από το ΚΜΕ, αντίστοιχα της ΚΝΕ.

Ο προγραμματισμός αυτός θέλει μιαν εξειδίκευση, προσαρμογή σε ηλικίες 10-15 χρόνων, σε εργασιακούς χώρους, σε χώρους κατάρτισης.

Θα συμπεριλάβει την περίοδο έως το 2008, δηλαδή στα 90χρονα του Κόμματος.

Το 2008 να ανακηρυχθεί ως χρονιά αφιερωμένη στις νέες ηλικίες. Να ξεκινήσει η δραστηριότητα μέσα στο 2007. Το Φεστιβάλ ΚΝΕ - "ΟΔΗΓΗΤΗ" αυτή τη χρονιά μπορεί να γίνει, κατ' εξαίρεση, "ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΚΕ - ΚΝΕ" με θέμα τη σύγχρονη νέα γενιά.

Άμεσα να δοθεί βάρος στην προετοιμασία της ΚΝΕ, ώστε να δώσει πρωτοπόρο παράδειγμα σ' αυτήν την πρωτοβουλία του Κόμματος και να μετάσχει η ίδια δραστήρια στην ανοικτή δράση.

Το καθήκον είναι μεγάλο και δύσκολο, αν παρθούν υπόψη η σημερινή κατάσταση του νεολαιίστικου κινήματος, οι γενικότερες συνθήκες που διαπαιδαγωγείται η νεολαία. Δεν είναι ακατόρθωτο να αρχίσει η δουλειά με έναν τέτοιο φιλόδοξο στόχο. Η νέα γενιά έχει το ιδιαίτερο στοιχείο της αναζήτησης αξιών, είναι πιο παρθένο το έδαφος, άρα και το καλύτερο.

16. Η έννοια νεολαιίστικο κίνημα σημαίνει ενιαία δράση όλων των τμημάτων της νεολαίας σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Σημαίνει κοινή δράση της εργαζόμενης, άνεργης και σπουδάζουσας νεολαίας, των νέων αγροτών, των μεταναστών. Των νέων ανθρώπων γενικότερα, που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα. Προβλήματα, που προσδιορίζονται από την ταξική τους ουσία και από την ηλικία που βρίσκονται. Ηλικία, που γίνεται αιμοδότης του εργατικού και γενικότερου κινήματος και συμβάλλει στον αγώνα για την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας.

Βασικός δείκτης για το επίπεδο της πολιτικοποίησης και οργάνωσης της νεολαίας είναι η επιρροή και η οργανωμένη δύναμη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό του, έκαναν κατά διαστήματα την εμφάνισή τους μεγάλα νεολαιίστικα κινήματα με ριζοσπαστικά αιτήματα, ακόμα και αντικαπιταλιστικά. Το ειδικό βάρος της νεολαίας στην πάλη κατά των εξοπλισμών και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά των αστικών δικτατορικών καθεστώτων ήταν σημαντικό.

Τα νεολαιίστικα ξεσπάσματα κατατάχτηκαν, και δικαιολογημένα, στις ριζοσπαστικές δυνάμεις της κοινωνίας σε συγκεκριμένες φάσεις και ιστορικές στιγμές. Ανάλογα φαινόμενα υπάρχουν και στην Ελλάδα, σε όλη τη σύγχρονη ιστορία και στις μέρες μας, με ιδιαίτερο στοιχείο τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας στο κίνημα κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ κλπ.

Η πείρα των κινημάτων αυτών έδειξε ότι ο αυθόρμητος ριζοσπαστισμός δεν έχει συνέχεια, σταθερότητα, δυναμική ανάπτυξη και προοπτική, όσο μένει μακριά από την κοινή δράση με την κομμουνιστική νεολαία, με το εργατικό κίνημα, τους νέους εργάτες και εργάτριες. Είναι περισσότερο εκτεθειμένα και ευάλωτα στη διασπαστική πολιτική της αστικής τάξης, στο ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, στη χειραγώγηση.

Το ΚΚΕ δεν αισθάνεται κανένα φόβο ή επιφύλαξη απέναντι στα αυθόρμητα ξεσπάσματα της νεολαίας, στον αυθόρμητο ριζοσπαστισμό. Αυτός αποτελεί ένδειξη της δυνατότητας που έχει η νεολαία να αποτελέσει σημαντική κινηματική δύναμη, η οποία στις σύγχρονες συνθήκες θα αποτελέσει και συνιστώσα της οικοδόμησης του ΑΑΔΜ.

Αυτή η δυνατότητα μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα, με την ισχυροποίηση - μαζικοποίηση της ΚΝΕ και την ενίσχυση των γραμμών του Κόμματος με νέο αίμα, νέες ηλικίες, με την από κοινού δράση με την ΚΝΕ και όποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις υπάρχουν σε κάθε φάση και στροφή του αγώνα. Δίχως αυτές τις προϋποθέσεις, το νεολαιίστικο κίνημα θα υποφέρει από ιδεολογικό κενό, δε θα έχει σκόπιμη προγραμματισμένη δράση με προοπτική. Θα καταναλώνεται σε άσκοπες θυσίες. Θα έχει απώλειες δυνάμεων.

Η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ για τα προβλήματα της νεολαίας, για την αντιμετώπιση της κρίσης που εμφανίζει το νεολαιίστικο κίνημα, πρέπει να ακουμπήσει μελετημένα και προγραμματισμένα σε δύο βασικούς πυλώνες, με την έννοια της δομής: Το εργατικό κίνημα, από τη μια, και, από την άλλη, το κίνημα των παιδιών και των νέων, που βρίσκονται στη διαδικασία της μάθησης, μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών, το κίνημα νεανικής δράσης κατά του πολέμου. Από αυτήν την αφετηρία μπορεί να εξαπλώνεται και σε όλους τους άλλους χώρους νεολαιίστικης συσπείρωσης, με βάση τα ενδιαφέροντα, τις κλίσεις κλπ.

• Η επίτευξη ενιαίας δράσης απαιτεί και προϋποθέτει ικανότητα εξειδίκευσης κατά τομέα και ηλικία, που να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης για τα προβλήματα δουλειάς, μόρφωσης, τα προβλήματα στον τόπο κατοικίας.
• Απαιτείται, όπως υπογράμμισε και το 17ο Συνέδριο, να διευρυνθεί η πάλη της εργατικής τάξης με τα προβλήματα των νέων εργατών και, γενικότερα, της νέας γενιάς. Η επιτελικά σχεδιασμένη προσέγγιση και κοινή δράση με το οργανωμένο κίνημα των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, με τους νέους στις σχολές της κατάρτισης, των διάφορων κοινοτικών προγραμμάτων.
• Απαιτείται επίσης, στη βάση των εμπειριών που υπάρχουν, αλλά και των σημερινών αναγκών, να αναπτυχθεί προβληματισμός μέσα στο Κόμμα και την ΚΝΕ, αλλά κυρίως από κοινού με νέους και νέες που επιθυμούν και αναζητούν δρόμους για την άνοδο του νεολαιίστικου κινήματος. Για τις μορφές με τις οποίες μπορεί να εκφράζεται πανελλαδικά, κλαδικά, τοπικά, το μαζικό κίνημα της νεολαίας. Με ποιες δηλαδή, μορφές θα εκφράζεται η κοινή δράση των διάφορων τμημάτων της, παίρνοντας υπόψη ότι η εργαζόμενη νεολαία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων.
• Η ηλικία των 10-15 χρόνων απαιτεί πολύ ειδικό επεξεργασμένο περιεχόμενο και μορφές δράσης, γιατί είναι μια περίοδος που οδηγεί στην ενηλικίωση. Είναι φορτισμένη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προεφηβείας και εφηβείας.

Η ΚΕ, με βάση και τα συμπεράσματα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και μετά το Συνέδριο της ΚΝΕ, χρειάζεται να μελετήσει πιο συγκεκριμένα τη δράση στις ηλικίες των 10-15 χρόνων, με παράλληλη προσπάθεια να ενταχθούν στη συζήτηση και οι γονείς.

17. Η ιστορία του κινήματος στη χώρα και την Ευρώπη δείχνει ότι το νεολαιίστικο κίνημα δεν εκφράστηκε με μιαν ενιαία πανεθνική δομή. Μια δομή αποκρυσταλλωμένη ως ενιαία νεολαιίστικη οργάνωση, στις γραμμές της οποίας εντάσσονταν μόνιμα όλα τα τμήματα της νεολαίας: εργαζόμενης, μαθητικής, φοιτητικής, σπουδαστικής, νεολαίας της υπαίθρου, νεολαίας που δραστηριοποιείται γύρω από ιδιαίτερα προβλήματα και ενδιαφέροντα. Αυτό υπογραμμίζει ότι η νεολαία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης.

Η σχετική διεθνής και ελληνική ιστορική βιβλιογραφία δείχνει ότι οι νέοι εργάτες και εργάτριες, στο βαθμό που οργανώνονται και παλεύουν, μετέχουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ως ενιαίο τμήμα του. Αντίστοιχα, τις δικές τους οργανώσεις έχουν οι μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές. Το ίδιο ισχύει για τους νέους αγρότες, γενικότερα τους αυτοαπασχολούμενους. Σε μεγάλο βαθμό, η έννοια νεολαιίστικο κίνημα ταυτίστηκε, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, με τη σπουδαστική και φοιτητική νεολαία, η οποία είχε μεγαλύτερη δυνατότητα, να εκφράζεται ενιαία, ανάλογα και με το επίπεδο του κινήματος.

Στο νεολαιίστικο κίνημα εντάσσονται και άλλες μορφές νεανικής οργάνωσης και συσπείρωσης, περισσότερο ή λιγότερο χαλαρής, περιστασιακής. Όπως συσπειρώσεις και πρωτοβουλίες που κινούνται στο χώρο του πολιτισμού και του αθλητισμού, της καταπολέμησης των ναρκωτικών, καθώς και άλλων ομάδων που μπορούν να μπολιαστούν με της αξίες και τα αιτήματα του εργατικού και αγωνιστικού νεολαιίστικου κινήματος.

Ο ενιαίος χαρακτήρας της δράσης της νεολαίας εμφανίζεται κυρίως στις πολιτικές της οργανώσεις, με πιο ολοκληρωμένη έκφραση στις οργανώσεις της Κομμουνιστικής Νεολαίας.

Μορφές οργάνωσης, που έχουν αναδειχτεί μέσα από την πάλη και την πείρα του κινήματος, πρέπει να λειτουργούν με τρόπο που προσελκύουν τη νεολαία, να διοχετεύουν την ενεργητικότητά της, να δίνουν νόημα στην οργανωμένη ζωή και πάλη.

Οι επιτροπές νέων, δίπλα στις ταξικές εργατικές οργανώσεις, να γίνουν το παράδειγμα με τον τρόπο ζωής και λειτουργίας τους. Η δράση τους δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως δράση που αναπτύσσεται ξεχωριστά και αποσπασμένα από το γενικό κίνημα, ως καταμερισμός, δηλαδή, ευθυνών των επιτροπών νέων για τη νεολαία. Αλλά ως βοηθητική μορφή, που συμβάλλει στο γενικό προσανατολισμό του κινήματος, στα προβλήματα της νεολαίας και στην οργάνωσή της στο γενικότερο κίνημα. Μελετούν και προτείνουν τρόπους που αποτρέπουν κάθε κίνδυνο διαχωρισμού στο χώρο δουλειάς των εργαζομένων, με βάση την ηλικία και το είδος των εργασιακών σχέσεων, ή με βάση το φύλο.

Οι επιτροπές νέων δεν είναι πανάκεια. Η προσφορά τους εξαρτάται από τη γενική κατεύθυνση του σωματείου, της ομοσπονδίας, του εργατικού κέντρου.

Οι μορφές συλλογικής οργάνωσης και δράσης που έχουν εμφανιστεί στους χώρους της κατάρτισης πρέπει να γενικευτούν.

Στις σημερινές συνθήκες, προβάλλει η ανάγκη και για νέες μορφές οργάνωσης της νεολαίας, που συμβάλλουν στην κοινή δράση της εργαζόμενης και της μαθητικής, της σπουδάζουσας, με βάση τον τόπο κατοικίας, ή την ευρύτερη περιοχή. Μπορούν να πάρουν τη μορφή συντονισμού της κινηματικής δράσης και όχι μια τυπική μορφή οργάνωσης με βάση την ιδιότητα του μέλους. Μια τέτοια σκέψη μπορεί να είναι και η δημιουργία συμβουλίων ή επιτροπών νεολαίας, και στη βάση αυτή να γίνεται συντονισμός και με το εργατικό κίνημα και τα κινήματα των άλλων εργαζομένων.

Οι μορφές αυτής της οργάνωσης δεν έχουν καμία σχέση με συμβούλια και επιτροπές νεολαίας που οικοδομούνται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή σε άλλες οργανώσεις, οι οποίες στόχο έχουν να υποκαταστήσουν το κίνημα και να το ενσωματώσουν στην κυρίαρχη πολιτική, στη λογική των μηχανισμών που υπηρετούν τα οικονομικά και πνευματικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Οι μορφές συσπείρωσης, που ενδεικτικά αναφέρονται ως Συμβούλια Νεολαίας ή Επιτροπές Νεολαίας ή ως Μέτωπα Νεολαίας, δίνουν τη δυνατότητα στους νέους της συνοικίας, του δήμου, ανεξάρτητα αν είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, να έρχονται σε επαφή και να αναπτύσσουν δράση για τα προβλήματά τους, για τα γενικότερα λαϊκά προβλήματα που τους αφορούν. Για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων που έχουν για τους νέους οι αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό. Δημιουργούν προϋποθέσεις να αναπτυχθεί πρωτοποριακή νεολαιίστικη παρέμβαση σε χώρους όπου συγκεντρώνεται η νεολαία, σε κέντρα νεότητας, αθλητικούς χώρους κλπ.

Το ζήτημα της οργάνωσης, συσπείρωσης της νεολαίας, των μορφών πάλης και δράσης της δεν εξαντλείται με τις αποκρυσταλλωμένες μορφές οργάνωσης. Δίπλα σ' αυτές μπορεί να υπάρξουν και άλλοι τρόποι και μορφές ως "χώροι" δράσης και δημιουργίας της νεολαίας, που διαμορφώνονται με βάση προβλήματα, ανάγκες, και εκφράζουν την ανάγκη της νεολαιίστικης πρωτοβουλίας, την ανάγκη αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, ανάπτυξης δεσμών επικοινωνίας. Τέτοιοι χώροι, ιδιαίτερα στον τόπο κατοικίας, μπορεί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη συνεργασίας στα διάφορα τμήματα της νεολαίας, επικοινωνίας με το εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ μελετά και προτείνει, προσανατολίζει με την πείρα του ποιες μορφές είναι καταλληλότερες να επιλεγούν με ευρύτερη συνεργασία, να μην είναι προϊόν αποφάσεων στενού κύκλου.

18. Όσο πιο γρήγορα ξεπεραστούν οι ελλείψεις και σοβαρές καθυστερήσεις στη δουλειά του Κόμματος στη νέα γενιά, όσο πιο ολοκληρωμένα θα μπουν στη ζωή του Κόμματος οι αποφάσεις του 17ου Συνεδρίου και αυτές που θα πάρει η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, τόσο πιο σίγουρη θα γίνεται η ανανέωση του Κόμματος με νέο αίμα, η ανανέωση και διατήρηση της συνέχειάς του.

Μετά τη διπλή κρίση που πέρασε η ΚΝΕ (αντανάκλαση και μεταφορά των προβλημάτων από το Κόμμα με ευθύνη των κομματικών στελεχών) ξεκίνησε, ουσιαστικά από την αρχή, αφού έμεινε με λίγες δυνάμεις, χωρίς να έχει απολέσει τη συνέχεια και τη διαδοχικότητα της πείρας.

Είναι φυσικό η νέα περίοδος που πέρασε η ΚΝΕ να οδηγήσει στην αυξημένη συμμετοχή της σχολικής νεολαίας στις γραμμές της σε σύγκριση με τους νέους εργάτες. Η ανοδική πορεία της ΚΝΕ και η μαζικοποίησή της είναι το θετικό στοιχείο. Είναι ζήτημα πριν απ' όλα ευθύνης του Κόμματος να διασφαλίζει, ώστε η ανάπτυξη της ΚΝΕ να στηρίζεται στη συμμετοχή νέων εργατών, νέων ανέργων. Στις σημερινές συνθήκες, η εργατική σύνθεση συνδέεται με τη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ σε χώρους όπου η απασχόληση της νεολαίας εμφανίζει περιστασιακές μορφές, στην κατάρτιση κλπ.

Επομένως το ζήτημα της δράσης του Κόμματος στη νεολαία δεν αντιμετωπίζεται απλώς ως ένα μόνιμο καθήκον του Κόμματος, αλλά με την κρισιμότητα που παίρνει σήμερα η ανάγκη να βελτιωθεί η κοινωνική σύνθεση του Κόμματος και η ηλικιακή του ανανέωση. Να ανταποκρίνεται η δουλειά στις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας. Το Κόμμα έχει πλήρη ευθύνη για τον αγώνα αυτό. Δεν σημαίνει όμως, σε καμία περίπτωση, υποκατάσταση της ΚΝΕ. Το Kόμμα πραγματοποιεί το καθήκον αυτό αυτοτελώς και ταυτόχρονα καλλιεργεί το έδαφος, δίνει ώθηση, ώστε η ΚΝΕ να ισχυροποιηθεί, να μαζικοποιηθεί, διατηρώντας τον επαναστατικό της χαρακτήρα και την πρωτόβουλη δράση της στο νεολαιίστικο κίνημα.

• Όλο το Κόμμα, ξεκινώντας από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ, βασίζει την ιδεολογικοπολιτική και μαζική του δράση στο ενιαίο συνεκτικό πλαίσιο στόχων που εξειδικεύει για τη νεολαία στα πλαίσια της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Άμεσος στόχος το πλαίσιο αυτό να διαδοθεί πλατιά, να γίνει υπόθεση του εργατικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων και της αγροτιάς και του νεολαιίστικου κινήματος. Παράλληλα, αυτό το πλαίσιο πάλης προωθείται ταυτόχρονα από την ΚΝΕ, εμπλουτίζεται και προσαρμόζεται στη δική της δουλειά. Το πλαίσιο πάλης θα αποτελέσει βασικό πολιτικό κείμενο της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Σ' αυτό θα στηρίζεται η δουλειά για την οργάνωση και δραστηριοποίηση των νέων, για τη διαμόρφωση του ριζοσπαστικού νεολαιίστικου ρεύματος στους χώρους δουλειάς, στο σχολείο, στη γειτονιά, στην ύπαιθρο.
• Από εδώ και εμπρός δεν πρέπει να υπάρχει απόφαση του Κόμματος, πολιτική καμπάνια, πολιτική δραστηριότητα, παρέμβαση στο μαζικό κίνημα, και πριν απ' όλα στο εργατικό, που να μην εμπεριέχει ζητήματα που αφορούν τη νεολαία και την αντίστοιχη βοήθεια προσανατολισμού που πρέπει να δίνεται στην ΚΝΕ.
• Από εδώ και εμπρός δεν πρέπει να υπάρχει συζήτηση, σχεδιασμός και έλεγχος αποφάσεων, που να μην περιλαμβάνει τον τομέα νεολαίας, νέες ηλικίες.
• Από εδώ και εμπρός δεν μπορεί να γίνεται έλεγχος της κομματικής δουλειάς στον τομέα της κομματικής οικοδόμησης, στη συσπείρωση δυνάμεων, χωρίς να περιέχεται ο τομέας της νεολαίας.
• Από εδώ και εμπρός δεν μπορεί να υπάρχει κομματική δουλειά και δράση, που να μην περιλαμβάνει και το πώς καθοδηγούνται ιδεολογικά και πολιτικά οι αντίστοιχες Οργανώσεις και Όργανα της ΚΝΕ, πώς λύνονται προβλήματα που υπάρχουν.
• Οι καθοδηγητές οργανώσεων, τα τμήματα της ΚΕ και αυτά που λειτουργούν δίπλα στα καθοδηγητικά όργανα, οι κομματικές ομάδες, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στο μαζικό κίνημα, ελέγχονται για το πώς προωθούν το κρίσιμο αυτό καθήκον για την ισχυροποίηση του Κόμματος και του κινήματος.
• Στα καθοδηγητικά όργανα ορίζονται υπεύθυνοι για τη βοήθεια του Κόμματος στην ΚΝΕ. Στις σημερινές συνθήκες, το καθήκον αυτό ανατίθεται στον γραμματέα από την ΚΕ έως το γραφείο της ΚΟΒ. Η μονοπρόσωπη ευθύνη δεν αναιρεί το κύριο, να γίνει υπόθεση συλλογικής ευθύνης η δουλειά στη νεολαία και η βοήθεια στην ΚΝΕ.
• Ταυτόχρονα, έως το επίπεδο των Νομαρχιακών και των Αχτιδικών Επιτροπών των μεγάλων πόλεων να συγκροτηθούν ομάδες δουλειάς ή βοηθητικά τμήματα, που, από τη φύση του αντικειμένου τους, συνδέονται με τη δουλειά στη νεολαία: Επιτροπές Παιδείας, ομάδες δουλειάς για τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό, για το ζήτημα των ναρκωτικών.

Ξεκινώντας από την ΚΕ και κλιμακωτά στα παρακάτω όργανα, με στόχο, σε όσο γίνεται πιο σύντομο διάστημα, έως τα νομαρχιακά και αχτιδικά όργανα, να γίνει δουλειά εξειδίκευσης στελεχών στον τομέα της πολιτικής και ιδεολογικής προπαγάνδας στη νεολαία.

19. Οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στην "παραγωγή" μορφωμένων και ιδεολογικά προσανατολισμένων νέων. Διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης των νέων και από αυτήν την άποψη αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα η ποσοτική και ποιοτική ενδυνάμωση του Κόμματος στο χώρο αυτόν. Ο ρόλος τους είναι σχετικά διαφορετικός από το ρόλο και του εργάτη - παραγωγού εμπορευμάτων, και εκείνων που δουλεύουν στη σφαίρα των υπηρεσιών. Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Έχουν άμεση σχέση με διαμόρφωση κοινωνικής και, κατ' επέκταση, πολιτικής συνείδησης.

Η κομματική καθοδήγηση στο χώρο αυτόν είναι αδύναμη. Το πρόβλημα οξύνεται από το γεγονός ότι οι οργανωμένες δυνάμεις είναι σχετικά πολύ λίγες και η αναλογία ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος και τους εργαζόμενους στο χώρο δεν είναι καλή. Τα προβλήματα θα μετριαστούν, αν οι δυνάμεις αυτές καθοδηγηθούν και προσανατολιστούν σωστά, αν το ζήτημα της Παιδείας γίνει υπόθεση όλων των κομματικών οργανώσεων, του ταξικού κινήματος κλπ.

Πρέπει να ανέβει η καθοδηγητική ικανότητα, ώστε να συνειδητοποιηθεί σε όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα των εκπαιδευτικών ότι έχουν ευθύνη για τους προσανατολισμούς της νέας γενιάς, για την πορεία του γενικότερου κινήματος. Αφορά:

• Τη μαρξιστική κατάρτιση των κομμουνιστών εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα σε θέματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Είναι ένα μεγάλο ζητούμενο, που τώρα πρέπει να περάσει σε πρακτικό προγραμματισμό. Η πανεπιστημιακή μόρφωση όχι μόνο δεν εξασφαλίζει κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, με βάση αυτό που διδάσκονται σήμερα στα ΑΕΙ, κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κριτήριο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού σήμερα είναι η μετατροπή του σε μια βίδα, κυριολεκτικά, του συστήματος χειραγώγησης, του συστήματος που οδηγεί σε μια σύγχρονη αγραμματοσύνη. Η προσπάθεια του κομμουνιστή εκπαιδευτικού, στα πλαίσια της κομματικής πολιτικής δράσης, είναι ανάγκη να επικεντρώνεται στην ουσιαστική προετοιμασία του για κάθε μάθημα χωριστά, έτσι ώστε να προσφέρει κοσμοθεωρητική βάση στη μελέτη της ύλης, δηλαδή τις βάσεις της επιστημονικής μεθοδολογίας. Οφείλει να είναι μπροστάρης των αγώνων. Και για να είναι, πρέπει να ξεχωρίζει καθημερινά με την προσωπικότητα και τη στάση του στο σχολείο. Βεβαίως, το βάρος είναι πολύ μεγάλο και δεν είναι εύκολο να το σηκώσει ο κάθε σύντροφος και συντρόφισσα. Δεν είναι ζήτημα μόνον ατομικό. Πρέπει να λυθεί καθοδηγητικά, με αφετηρία τον προγραμματισμό δουλειάς από την ίδια την ΚΕ και στη συνέχεια από τα άλλα καθοδηγητικά όργανα έως το γραφείο της ΚΟΒ.
• Τη σύνδεση του εργατικού κινήματος με το κίνημα των εκπαιδευτικών. Και αυτό είναι φυσικό να εκφραστεί μέσω του ΠΑΜΕ. Από την άλλη, το ίδιο το ΠΑΜΕ και το ταξικό κίνημα να ανεβάσει το ρόλο του για τα θέματα Παιδείας, και ως πρoβλήματος ταξικών φραγμών, αλλά και ως μηχανισμού του αστικού κράτους.

Η καθοδήγηση των οργανώσεων των εκπαιδευτικών πρέπει να αντιμετωπίσει το ζήτημα με σχεδιασμό από την ίδια την ΚΕ. Παίρνοντας υπόψη δύο παράγοντες: Την όξυνση των προβλημάτων της Παιδείας, σε συνδυασμό με την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Οι συνθήκες δουλειάς και αμοιβής τους έχουν χειροτερεύσει τα τελευταία χρόνια, γεγονός που επιδρά αντικειμενικά και στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου που παρέχουν. Από την άλλη, ανασταλτικός παράγοντας είναι η κρισιακή κατάσταση όπου βρίσκεται το κίνημα των εκπαιδευτικών. Σ' αυτό ασκούν ιδιαίτερη καθοδήγηση και επιρροή, εκτός από τις δυνάμεις των κομμάτων εξουσίας, και οι δυνάμεις του ΣΥΝ, των αριστεριστών, που προέρχονται από τiς γραμμές των αναρχοαυτόνομων. Είχαν γνωρίσει έξαρση τη 10ετία του '80. Το σύγχρονο δυναμικό, που μπαίνει στην Εκπαίδευση, προέρχεται από τη γενιά της υποχώρησης, τη 10ετία του '90, στην οποία συνδικαλιστικά κυριαρχεί η ΔΑΠ και κατά δεύτερο λόγο η ΠΑΣΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χώρο ιδιαίτερα της ΟΛΜΕ κυριαρχεί κατά διαστήματα η συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ ή και η συνεργασία ΝΔ - ΣΥΝ. Από την πλευρά της κατεύθυνσης του κινήματος, με το συσχετισμό που υπάρχει, τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα.

Ήδη μέσα στο χώρο του εκπαιδευτικού κινήματος δυναμώνει η τάση συμβιβασμού, κυρίως κάτω από την αντίληψη της λεγόμενης αναποτελεσματικότητας του αγώνα. Δεν έχει συνειδητοποιηθεί η ευθύνη των πλειοψηφιών που διαχειρίστηκαν τους αγώνες που έγιναν. Ενισχύεται η αντίληψη περί συναινετικού διαλόγου, η καλλιέργεια αυταπατών. Ενισχύεται αυτή η αντίληψη από την τακτική των δυνάμεων που ανήκουν σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, που διαχειρίζονται τη συνδικαλιστική δράση ανάλογα με το πότε είναι πιο εύκολο να αποσπάσουν κάτι οικονομικό, διορισμό, τακτοποίηση εκτάκτων, ωρομισθίων. Με ευθύνη των ηγεσιών αυτών, αναπτύσσεται ξεχωριστός αγώνας ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες εργαζομένων με βάση τις εργασιακές σχέσεις.

Το βασικότερο ζήτημα είναι η κυριαρχία του συντεχνιασμού στο χώρο των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Πιο επικίνδυνο είναι το φαινόμενο αυτό στο χώρο των δασκάλων και καθηγητών γυμνασίου και λυκείου, που αντικειμενικά βρίσκονται σε δυσμενέστερη μοίρα από τους καθηγητές των ΑΕΙ.

Από τους βασικούς παράγοντες του συντεχνιασμού στο χώρο αυτό, πέρα από τους γενικούς που επιδρούν στο συνολικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι το γεγονός ότι το στοιχείο της πολιτικοποίησης βασίζεται στα εργασιακά προβλήματα των εκπαιδευτικών, που είναι σοβαρά και σημαντικά. Όσο και αν ριζοσπαστικοποιηθεί το κίνημα αυτό με επίκεντρο τα Εργασιακά που προκύπτουν από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δε θα γίνουν διεργασίες στη συνείδηση, αν ο εκπαιδευτικός αγώνας δε συνδυαστεί με τον αγώνα για το σύστημα της εκπαίδευσης, διαπαιδαγώγησης, ως πρόβλημα παιδεία - οικονομία - κοινωνία, ως πολιτικό ζήτημα που συνδέεται με το ζήτημα της εξουσίας.

20. Μετά το 1991, η ΚΝΕ, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, και ενώ είχε υποστεί σοβαρές απώλειες εξαιτίας της κρίσης του Κόμματος, η οποία μεταφέρθηκε στις γραμμές της, πραγματοποίησε μια θεαματική ανοδική πορεία στη μαζικοποίηση των γραμμών της, στην ανάπτυξη πολύμορφης δράσης. Βασικός παράγοντας ήταν η πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση του Κόμματος, η επεξεργασία του Προγράμματος, της στρατηγικής του. Για μια φορά ακόμα, επιβεβαιώθηκε ότι η ΚΝΕ περικλείει σημαντική δυναμική, όταν διασφαλίζεται η ιδεολογική και πολιτική της καθοδήγηση από το Κόμμα σε συνεπή επαναστατική γραμμή. Όταν τα στελέχη και μέλη της κατανοούν την αναντικατάστατη σημασία αυτής της καθοδήγησης.

Η ανάπτυξη των γραμμών της δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οι νέοι άνθρωποι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι, όχι μόνο στον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας, αλλά και στην καλλιέργεια συμβιβαστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Η σύγχρονη γενιά είναι εξ αντικειμένου μακριά από τις παραδόσεις και την περίοδο ανάπτυξης του σοσιαλιστικού συστήματος. Παρ' όλα αυτά, η ΚΝΕ στάθηκε και δυνάμωσε.

Η ανοδική πορεία της δεν είναι απαλλαγμένη από προβλήματα, πράγμα φυσικό. Η αύξηση των γραμμών της δε συμβαδίζει εύκολα και με τη βαθύτερη αφομοίωση των νέων ΚΝιτών. Το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικό της ΚΝΕ. Είναι, πριν απ' όλα, πώς το Κόμμα έγκαιρα προσανατολίστηκε στη βοήθεια προς την ΚΝΕ με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Πώς το ίδιο το Κόμμα ανέπτυξε δεσμούς με τις νεότερες ηλικίες, θέμα που ανέδειξε αναλυτικά το 17ο Συνέδριο.

Παραμένει στα καθοδηγητικά όργανα, στα στελέχη, η αντίληψη ότι η ΚΝΕ έχει αποκλειστική ευθύνη για το κίνημα της νεολαίας. Αυτό στην πράξη οδηγεί σε περιορισμό της κομματικής ευθύνης. Τα σύγχρονα προβλήματα της νεολαίας και του κινήματός της είναι ευθύνη, πριν απ' όλα, του Κόμματος, χωρίς αυτό να συνεπάγεται τον παραμερισμό των ευθυνών της ΚΝΕ.

Στις σημερινές συνθήκες το Κόμμα πρέπει να βοηθήσει την ΚΝΕ να ενισχύσει τον επαναστατικό της χαρακτήρα. Να αναπτύξει περισσότερο τα κομμουνιστικά της χαρακτηριστικά στη λειτουργία και τη δράση της στο κίνημα. Όσο πιο πολύ η ΚΝΕ αναπτύσσει τα κομμουνιστικά επαναστατικά χαρακτηριστικά της, τόσο πιο πολύ θα γίνεται ικανή να συνδέεται με τις πλατιές μάζες της νεολαίας. Η ΚΝΕ, από τη φύση και το χαρακτήρα της, καλείται σήμερα με τη δράση της να συμβάλει στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, που αντιμάχεται τις επιλογές των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Που συμβάλλει στην προσπάθεια για το χτίσιμο του Μετώπου με επιμέρους συσπειρώσεις και μέτωπα πάλης με επίκεντρο τα μεγάλα προβλήματά της. Να ετοιμάσει, δίπλα στο Κόμμα, τη νέα γενιά των κομμουνιστών που θα σηκώσουν στις πλάτες τους το καθήκον του αγώνα για το σοσιαλισμό. Να συμβάλει στην αγωνιστική ανάταση και διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, ώστε αυτή να κατανοήσει την ευθύνη της και την προσφορά της στον αγώνα για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα. Να δώσει τη δική της συμβολή στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ιδιαίτερη βοήθεια να δοθεί στην ΚΝΕ για να διασφαλίσει ευρύτητα και ποιότητα δεσμών με την εργατική νεολαία, με τη νεολαία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που βρίσκονται στη διαδικασία της μόρφωσης. Να ανοίγεται πλατιά για στρατολογία και ταυτόχρονα να οργανώνει η ίδια την αφομοίωση των νέων δυνάμεων.

Η αφομοίωση των νέων ΚΝιτών σχετίζεται με τη δουλειά που προηγήθηκε για την προσέγγιση και στρατολογία τους. Κυρίως όμως, καθορίζεται από την ποιότητα της εσωτερικής ζωής και λειτουργίας των ΚΝίτικων οργανώσεων, από τη συστηματική προσπάθεια κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το γενικότερο κλίμα που καλλιεργεί το Κόμμα με τη δράση του στη νεολαία, αλλά και από το πόσο στηρίζεται η ΚΝΕ για να οργανώσει την αφομοίωση με ιδεολογικοπολιτική δουλειά των νέων μελών σε μια φάση που φέρνει αλλαγές στη ζωή τους.

Η πρόοδος στον τομέα αυτό εξαρτάται από το πόσο κοντά βρίσκεται το Κόμμα, αρχής γενομένης από την ΚΕ και τα τμήματά της, στα Όργανα της ΚΝΕ.

Σήμερα, είναι απολύτως αναγκαίο να ληφθούν και κυρίως να τεθούν στη ζωή συγκεκριμένα μέτρα:

• Με ευθύνη της ΚΕ να ξεκινήσει προσπάθεια για εξειδίκευση στελεχών του Κόμματος, αλλά και της ΚΝΕ σε τομείς νεολαιίστικης δουλειάς. Σε νέους τομείς όπου η ΚΝΕ και το Κόμμα καθυστερούν, όπως είναι η δράση για ζητήματα αθλητισμού, πολιτισμού, νέων τεχνολογιών. Να εξασφαλίσει σε όλα τα καθοδηγητικά όργανα, να υπάρχει συστηματικός έλεγχος, και κυρίως συντροφική βοήθεια, για την αποδοτικότητα των μελών του ΚΚΕ που δουλεύουν στην ΚΝΕ.
• Να διασφαλιστεί, χωρίς υποχώρηση, η εφαρμογή παλαιότερης απόφασης, που τελικά δεν προωθήθηκε, για διατμηματικό συντονισμό, ιδιαίτερα ανάμεσα στα Τμήματα Εργατικό - Συνδικαλιστικό, ΕΒΕ, Αγροτιάς, Γυναικείας Χειραφέτησης και Ισοτιμίας, Οικονομίας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τα τμήματα Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού. Ένα στοιχειώδες μέτρο είναι να υπάρχει χρέωση στελεχών της ΚΕ και των τμημάτων της για τη δουλειά στη νεολαία, ώστε να ανέβει η συλλογικότητα και επιτελικότητα του οργάνου.
• Η ΚΕ να προσανατολίσει τα όργανα να ανεβάσουν τη δουλειά τους στην ΚΝΕ για την αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος και την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση. Για γνωριμία των μελών της ΚΝΕ με την ιδεολογία, τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, με την ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Με το παράδειγμα των στελεχών και των μελών του Κόμματος. Γι' αυτό, πρέπει να επεξεργαστεί σχέδιο για την ιδεολογικοπολιτική μόρφωση των στελεχών της ΚΝΕ, ώστε να αναπτυχθεί ένα ισχυρό μορφωτικό ρεύμα που να διαπερνά την εσωτερική λειτουργία της ΚΝΕ, με θετικό αντίκτυπο και επίδραση στους νεολαιίστικους χώρους.

Στόχος της ιδεολογικοπολιτικής μόρφωσης είναι να αποκτήσουν τα στελέχη της ΚΝΕ και τα μέλη της μιαν ορισμένη κοσμοθεωρητική γνώση, σε συνδυασμό με την αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος. Διαφορετικά, η ΚΝΕ δε θα μπορέσει να αναπτύξει τη δική της δυναμική και πρωτοβουλία, να έχει αποτελέσματα αντίστοιχα με τη δράση της και τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Η ιδεολογικοπολιτική μόρφωση βοηθά την ΚΝΕ να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ιδεολογικής πάλης, ενάντια στα διάφορα αστικά και μικροαστικά ρεύματα που εκδηλώνονται στους χώρους της Παιδείας.

Ταυτόχρονα αποτελεί το έδαφος για να πραγματοποιηθεί με ευθύνη των ίδιων των Οργάνων της ΚΝΕ, το καθήκον που καθόρισε το 8ο Συνέδριό της, να αναπτυχθεί στις γραμμές της ένα ισχυρό μορφωτικό ρεύμα. Το Κόμμα να εξασφαλίσει τις βάσεις αυτής της προσπάθειας με την κατάλληλη κομματική καθοδήγηση. Το μορφωτικό ρεύμα να είναι στοιχείο της δράσης της κομμουνιστικής νεολαίας, σταθερό, μόνιμο, χωρίς να εγκαταλείπεται κάτω από τις τρέχουσες απαιτήσεις. Απαλλαγμένο από κάθε πνεύμα ερασιτεχνισμού και προχειρότητας.

• Να βοηθηθεί η ΚΝΕ, στην πραγματοποίηση του στόχου της, να γίνει γερή και μαζική. Τα μέλη της να αποκτούν συνείδηση των καθηκόντων της. Να πείθονται για τη σημασία τους και για την ατομική ευθύνη στην εκπλήρωση των κοινών στόχων. Να ξεπεραστεί η τάση για καμπανιακού χαρακτήρα δραστηριότητα.
• Τα κομματικά καθοδηγητικά όργανα να σκύψουν με μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης στο μεγάλο ζήτημα της ζωντανής, δημιουργικής λειτουργίας των ΟΒ, που πρέπει να προκαλεί ενδιαφέρον, να προσελκύει. Αν και έχει βελτιωθεί η λειτουργικότητα των ΟΒ, ακόμα υπάρχουν προβλήματα. Πολλά από αυτά οφείλονται στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ιδιαίτερα των μαθητών, αλλά και των φοιτητών, σπουδαστών, στη δυσκολία που έχουν αυτές οι ηλικίες να αντιληφθούν σωστά την οργανωμένη ζωή, τη σωστή οργάνωση του χρόνου.
• Όλα τα μέλη καθοδηγητικών οργάνων του Κόμματος, τα στελέχη που είναι αναδειγμένα σε μαζικές οργανώσεις και κινήματα, πρέπει να ξέρουν να προσεγγίζουν τη νέα γενιά με βάση τα προβλήματά της, αλλά και με βάση τα ενδιαφέροντα και τις ιδιαιτερότητές της. Δε νοείται κομματικό στέλεχος, ανεξάρτητα από ηλικία, που να μην προσπαθεί να κατακτήσει αυτήν την τέχνη και ικανότητα.

Το κάθε στέλεχος, προσωπικά, να νιώθει ευθύνη για την πορεία ανάπτυξης πριν απ' όλα των στελεχών της ΚΝΕ, για τα προβλήματα της ζωής της, της μόρφωσης, για την πολιτική και ιδεολογική της κατάρτιση, για το επίπεδο της πολιτιστικής της ανάπτυξης.

Να υπάρχει ενδιαφέρον και βοήθεια στο πώς τα νεαρά μέλη της ΚΝΕ ανταποκρίνονται στα καθήκοντα της μόρφωσης, πώς δίνουν την προσωπική τους μάχη με τα αντικειμενικά εμπόδια που συναντούν στην καθημερινή ζωή.

Τα μέλη της ΚΝΕ, στο βαθμό που ανταποκρίνονται στο σύνθημα ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ - ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, θα αποκτούν ικανότητες, δυνατότητες, να ανταποκρίνονται στα σύνθετα καθήκοντα του αγώνα, στις υποχρεώσεις τους στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Θα αποκτούν ικανότητες και δυνατότητες σύνδεσης με τις πλατιές μάζες της νεολαίας.

• Το βάρος πέφτει στη δράση του Κόμματος στους νέους και νέες, εργατοϋπαλλήλους, στους άνεργους και άνεργες, στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, που βιώνουν οξύτερα προβλήματα και έχουν σχετικά περισσότερες προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης και της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Ιδιαίτερη προσοχή στη δουλειά στα ΤΕΕ, στην κατάρτιση.
• Βάρος να ριχτεί στις κλαδικές ΟΒ των εργαζομένων, με στόχο τον πολλαπλασιασμό και την ανάπτυξή τους. Οι συνοικιακές ΟΒ να έχουν κύριο προσανατολισμό στην εργαζόμενη νεολαία, με προγραμματισμό. Τα προβλήματα των νέων ζευγαριών, των νέων που ετοιμάζονται για τη δημιουργία οικογένειας, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ενδιαφέροντος του Κόμματος σε συντονισμό με την ΚΝΕ.
• Για να υλοποιηθεί ευχερέστερα ο εργατικός προσανατολισμός, χρειάζεται να μελετηθεί η σύνθεση των συνοικιακών ΟΒ και να αξιοποιηθεί η πείρα του Κόμματος, δηλαδή να μεταφερθούν σε κλαδικές ΟΒ οι εργαζόμενοι ΚΝίτες και ΚΝίτισες της συνοικίας.

Μια τέτοια διάταξη δυνάμεων, προσωρινά και μόνο, θα φέρει δυσκολία στη δουλειά κατά δήμο, συνοικία. Τελικά, θα αποβεί πολύ θετική, γιατί το δυνάμωμα της εργατικής νεολαιίστικης δράσης θα δώσει πνοή και αέρα, δυναμική, στη συνολική δουλειά της ΚΝΕ.

• Η δράση στη μαθητική, φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά. Στον τομέα αυτό χρειάζεται μεγαλύτερη εξειδίκευση της καθοδηγητικής δουλειάς. Να ανοιχτεί συστηματικό ιδεολογικό, πολιτικό και γενικότερο μορφωτικό μέτωπο με το περιεχόμενο σπουδών και γενικότερα με την πλήρη εμπορευματοποίηση - αγοραιοποίηση της Παιδείας. Και όσον αφορά το κόστος, αλλά και τις ιδέες που προάγει, καθώς υποτάσσονται τα πάντα στην επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα.
• Για τη φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία της ΚΝΕ τίθεται πιο έντονα το θέμα μαρξιστικής παιδείας, και γενικά, αλλά και στο αντικείμενο που σπουδάζουν. Διαφορετικά, θα είναι ευάλωτοι στις αστικές θεωρίες και στην αντιεπιστημονική μεθοδολογία. Ο προσανατολισμός αυτός είναι μέρος της βοήθειας για να ανταποκριθούν ως αγωνιστές, κομμουνιστές επιστήμονες. Ειδικός σχεδιασμός απαιτείται για τα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ που περνάνε τις μεταπτυχιακές σπουδές.

Η διείσδυση στην Ανώτατη Παιδεία των επιχειρήσεων, οι καθορισμένοι στόχοι που υπηρετούν τα κοινοτικά κονδύλια, δηλαδή η εξαγορασμένη και υποταγμένη έρευνα στα κέρδη, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο και για τη μόρφωση και κατάρτιση των φοιτητών και σπουδαστών, αλλά και για τους κοινωνικοπολιτικούς προσανατολισμούς της, για τη διαπαιδαγώγησή της, γενικότερα.

Οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται, διότι στους χώρους της έχουν ενσωματωθεί σημαντικές δυνάμεις του επιστημονικού δυναμικού. Άλλοι γιατί η σημερινή κατάσταση τούς προσφέρει οικονομικά οφέλη και άλλοι κάτω από την πίεση και την ελπίδα της εξέλιξης.

• Να συγκροτηθεί πόλος συσπείρωσης και αντίστασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι το άμεσα ζητούμενο. Να εκλαϊκεύεται συστηματικά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για το ρόλο και τη συνεισφορά του κινήματος της Παιδείας στη συγκρότηση του

ΑΑΔΜ. Το ζήτημα αυτό χρειάζεται να αντιμετωπιστεί μελετημένα μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και στην πορεία προς το Συνέδριο της ΚΝΕ. Η σημερινή κατάσταση των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων είναι τέτοια που δεν μπορεί να δώσει καμία εγγύηση για ενωτικό ριζοσπαστικό κίνημα. Να αναπτυχθεί ένας συστηματικός προβληματισμός μέσα και έξω από τις γραμμές της ΚΝΕ, με νεολαίους που ανησυχούν για την επίλυση της κρίσης που μαστίζει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

21. Η ΚΕ εκτιμά θετικά τις δραστηριότητες και τις προσπάθειες της ΚΝΕ στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικών Νεολαιών, στη Διεθνή Ένωση Φοιτητών, στο θεσμό των παγκόσμιων Φεστιβάλ της Νεολαίας και Φοιτητών. Έχει αναλάβει σημαντικό μερίδιο ευθύνης, και από υπεύθυνη μάλιστα θέση, για ξεπέρασμα της κρίσης στο εσωτερικό της ΠΟΔΝ, την επαναδραστηριοποίηση πολλών οργανώσεων και μελών, τον πολλαπλασιασμό των μελών της.

Η ΚΝΕ, με τη βοήθεια του Κόμματος, πρέπει να συνεχίσει τη δημιουργική της προσπάθεια για το σωστό προσανατολισμό του δομημένου πρωτοποριακού νεολαιίστικου κινήματος στη διαπάλη που συνεχίζεται ανάμεσα στις δυνάμεις που υπερασπίζονται τον αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του και σε εκείνους που ενδιαφέρονται να το μετατρέψουν σε μιαν άχρωμη οργάνωση στο όνομα της διεύρυνσής του.

Οι διεθνείς εξελίξεις, η απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, σε συνδυασμό με τη συνεπή δράση των οργανώσεων της κομμουνιστικής νεολαίας πολλών χωρών, έχουν αποδείξει τη δυναμική και την ορθότητα της μάχης για τον προσανατολισμό του διεθνούς κινήματος της νεολαίας, έχουν φέρει πιο ισχυρές αυτές τις δυνάμεις.

Η διαπάλη αναπτύσσεται ανάμεσα στις αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές νεολαίες με τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της συναίνεσης και της ηττοπάθειας στο επίπεδο της Ευρώπης, που εκφράζουν οι δυνάμεις αυτές που κινούνται γύρω από τη "Δημοκρατική Αριστερά", το Φόρουμ της Ευρωπαϊκής Νέας Αριστεράς και το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα. Η διαπάλη αυτή εξελίσσεται θετικά για τις συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις.

Η πραγματοποίηση του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στη Βενεζουέλα τον Αύγουστο του 2005 ανοίγει μια νέα θετική περίοδο. Δίνει νέα ώθηση στο θεσμό, στον αντιιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα.

Η Διεθνής Ένωση Φοιτητών δείχνει εικόνα πλήρους διάλυσης. Έχει χάσει την παλιά της αίγλη, έχει εξελιχθεί σε φορέα, μηχανισμό, προσωπικής ανέλιξης αυτών που απαρτίζουν την ηγεσία της. Στις γραμμές της εκφράζονται οι γενικότερες δυσκολίες των φορέων του διεθνούς φοιτητικού κινήματος, οι συνέπειες από το αδυνάτισμα του ρόλου των κομμουνιστικών νεολαιών.

Η κατάσταση στο διεθνές κίνημα των κομμουνιστικών νεολαιών αντικατοπτρίζει τη γενικότερη κρίση που περνάει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Οι περισσότερες κομμουνιστικές νεολαίες κατάφεραν να ανασυγκροτηθούν, ξεπερνώντας την κατάσταση διάλυσης, που οδήγησε ορισμένες στην κρίση των αρχών της 10ετίας του '90. Αρκετές από αυτές είναι σε αντιπαράθεση με τη δεξιά στροφή ορισμένων ηγεσιών των κομμουνιστικών κομμάτων τους. Οι δυνάμεις των κομμουνιστικών νεολαιών βασικά συγκεντρώνονται σε φοιτητές και μαθητές, λιγότερο σε εργαζομένους.

Θετικό επίσης είναι ότι οι συναντήσεις των κομμουνιστικών νεολαιών της Ευρώπης εξελίσσονται σε θετική προσπάθεια, που καθιερώνεται σε ετήσια βάση και πρέπει να ενισχυθεί. Χρειάζεται να αντιμετωπιστεί με πρόγραμμα αλληλεγγύης και κοινής δράσης η επίθεση που αντιμετωπίζουν οι κομμουνιστικές νεολαίες σε μια σειρά χώρες, ιδιαίτερα της πρώην ΕΣΣΔ, στην ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στις ΗΠΑ και αλλού.

Η ΚΕ του ΚΚΕ πρέπει πιο αποφασιστικά να εντάξει στη διεθνή δράση της, στο συντονισμό και την κοινή δράση με τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, και τα προβλήματα της νεολαίας, του νεολαιίστικου κινήματος. Να στηρίξει την προσπάθεια της ΚΝΕ για συντονισμό των κομμουνιστικών νεολαιών. Τη δράση της στο διεθνές κίνημα της νεολαίας να την εντάξει στην προσπάθειά της για τη συγκρότηση ιδιαίτερου κομμουνιστικού πόλου που θα συμβάλει με τη σειρά του στη γενικότερη συσπείρωση δυνάμεων.

Η διεθνής δράση του Κόμματος για την ανάπτυξη διεθνούς εργατικού κινήματος, διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, χρειάζεται να συμπεριλάβει τα προβλήματα της εργαζόμενης νεολαίας, το συντονισμό δράσης σε κλάδους που απασχολούν μεγάλο μέρος της νεολαίας, σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο.

Από κοινού με κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, να μελετήσει πιο επισταμένα τις εξελίξεις στη ζωή της νεολαίας σε σχέση με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιαίτερα αυτές που προωθούνται στο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα προβλήματα της νεολαίας και η προοπτική της δεν μπορούν ν' αντιμετωπιστούν στενά μόνο από τους δικούς της αγώνες, ακόμα κι αν αυτοί αποκτήσουν δυναμισμό και σωστό προσανατολισμό. Το παρόν και το μέλλον της νεολαίας συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικές εξελίξεις στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Γι' αυτό δεν επεξεργαζόμαστε και δεν προβάλλουμε ένα ξεχωριστό για τη νεολαία, αυτόνομο πρόγραμμα αιτημάτων, αλλά ένα πλαίσιο ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης, που μόνον αυτή μπορεί να δώσει διέξοδο στις ανάγκες της νεολαίας και τις διεκδικήσεις του κινήματός της. Απέναντι στην πολιτική των καπιταλιστικών μονοδρόμων, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που εκπορεύονται απ' την ιμπεριαλιστική νέα τάξη (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) στηρίζουμε και αντιπαραθέτουμε αιτήματα και στόχους του λαϊκού κινήματος, που προβάλλουν τα δικαιώματα της νέας γενιάς και απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της. Γύρω από τα κρίσιμα μέτωπα που αναδείχνονται κι εμπλουτίζονται στην καθημερινή πάλη για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα, μπορούν να συναντηθούν ο ριζοσπαστισμός, η αμφισβήτηση, η δημιουργικότητα και οι αγωνιστικές διαθέσεις της νεολαίας με τη δύναμη και την προοπτική του εργατικού κινήματος. Το ΚΚΕ πρωτοστατεί, ώστε τα προβλήματα της νεολαίας και η προοπτική της να γίνουν υπόθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα μέσα από τη δράση τους πολιτικούς όρους αντιμετώπισής τους.

Το ΚΚΕ αναφέρεται και παλεύει συνολικά για τα προβλήματα της ελληνικής νεολαίας και της νεολαίας της μετανάστευσης, για κάθε νέο και νέα, ανεξάρτητα από ιθαγένεια, θρησκεία, ανεξάρτητα πώς αυτοπροσδιορίζεται.

1. ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΖΩΗ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ,ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ

Παλεύουμε για Παιδεία και επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, και όχι για την παθητική προσαρμογή των νέων στο σύστημα της κοινωνικής ανισότητας και αδικίας και την ένταση της υλικής και πνευματικής τους εκμετάλλευσης. Σε αντίθεση με την ταξικά διαφοροποιημένη εκπαίδευση της κοινωνικής επιλογής μιας ελίτ και της ιδεολογικής χειραγώγησης των πολλών από τους λίγους, αγωνιζόμαστε για Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι που ο καθένας ν' αναπτύσσει αρμονικά τις ικανότητές του και το κοινωνικό σύνολο να υψώνεται για τη δημιουργία ενός ολοένα ανώτερου πολιτισμού. Αντί για υποκατάσταση της μαζικής εκπαίδευσης από ατομικές μορφές "διά βίου μάθησης", εμπορεύσιμα "πακέτα" αθεμελίωτων γνώσεων και εμπειρικών δεξιοτήτων, εμείς ξεκινάμε από την αναγκαία, και δυνατή στην εποχή μας, ποιοτική και ποσοτική διεύρυνση της βασικής - γενικής μόρφωσης όλων, σαν ελάχιστη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επιλογή ζωής και για την αναβάθμιση της επαγγελματικής ή της επιστημονικής μόρφωσης. Αγωνιζόμαστε έτσι για τον αναπροσανατολισμό όλης της εκπαίδευσης, ώστε κοινωνικά να διαπαιδαγωγεί νέους ανθρώπους που θα τείνουν στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους, συνειδητούς συντελεστές της κοινωνικής προόδου. Αυτή είναι η συλλογικά οργανωμένη εκπαίδευση, που απαιτεί μια νέα κοινωνική οργάνωση της εργασίας. Άμεσα διεκδικούμε:

• Την κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έχουν στόχο την αναπαραγωγή νέου εργατικού δυναμικού διασπασμένου κι ευάλωτου, για την αποδοτικότητά του στις πιο απάνθρωπες συνθήκες καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
• Βασική - Γενική Εκπαίδευση έως τα 18 χρόνια μέσα από Ενιαίο Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο, συνέχεια δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, με σκοπό την καλλιέργεια και την ολόπλευρη διαμόρφωση της προσωπικότητας κάθε νέου πριν από την επαγγελματική επιλογή ή ειδίκευση. Ζητάμε την κατάργηση του διπλού σχολικού δικτύου (Γενικό - Επαγγελματικό Λύκειο), που αναπαράγει τον παλιό διαχωρισμό διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας, αλλά και της διάσπασης σε Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο, που εκφράζει ιστορικά ξεπερασμένα στάδια μόρφωσης του λαού μας. Απαιτούμε την ακύρωση κάθε μέτρου αξιολόγησης - κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, όπως και της "αποκέντρωσης" - εμπορευματοποίησης κρίσιμων εκπαιδευτικών λειτουργιών (υποδομές, βιβλία, προγράμματα), που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση και μάλιστα από τις μικρότερες ηλικίες. Θέλουμε σχολείο κοινό για όλους της νέους, με ενιαίο πρόγραμμα, ενιαία - σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και ενιαία - δωρεάν βιβλία, ενιαία διοίκηση και λειτουργία, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με ενιαία εργασιακά δικαιώματα. Σχολείο, που θα εξασφαλίζει τη δωρεάν παροχή σε όμοιες συνθήκες της απαραίτητης σε όλους μόρφωσης, παίρνοντας ιδιαίτερα μέτρα για την ένταξη των παιδιών των μεταναστών και των μειονοτήτων (διαχωρισμός της θρησκείας από την εκπαίδευση, διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας και της ιστορίας, αντιμετώπιση οξυμένων οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας). Σχολείο, που θα ολοκληρώνει τη διαπαιδαγωγητική εργασία του, χωρίς να χρειάζεται κανένα φροντιστήριο μέσα ή έξω από αυτό, γιατί θα παρέχει όλα τα εφόδια για το μέλλον πρώτα πρώτα με το να βοηθά το παιδί και τον έφηβο να καλύψουν τις ανάγκες και να ζήσουν τις χαρές της ηλικίας τους.
• Από τη θέση τέτοιου σχολείου ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής εργασίας, αντιπαλεύουμε το ασυνάρτητο δεύτερο πρόγραμμα του ολοήμερου "ανταποδοτικού" παιδοφυλακτήριου, απ' όπου οι γονείς παραλαμβάνουν τα παιδιά τους σωματικά και πνευματικά εξοντωμένα. Διεκδικούμε κάλυψη όλων των κενών σε εκπαιδευτικό και άλλο βοηθητικό προσωπικό. Μείωση μαθητών ανά τμήμα. Υποδομή για ιατρική πρόληψη και υγιεινή σε όλα τα σχολεία, σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια, εξοπλισμένα με εργαστήρια, γυμναστήρια, μουσικά όργανα, βιβλιοθήκες, τραπεζαρίες και σχετικό με την παιδαγωγική τους λειτουργία σχεδιασμό. Καθορισμό με παιδαγωγικούς όρους ενιαίου ωρολόγιου προγράμματος για όλα τα παιδιά, που θα τους αφήνει χρόνο για παιχνίδι κι άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, και θα έχει προοπτική το δωδεκάχρονο σχολείο βασικής μόρφωσης, ώστε και μαθήματα που κακώς στριμώχνονται στο Δημοτικό να μπορούν με επάρκεια να διδαχθούν (βλ. εκμάθηση και πιστοποίηση των ξένων γλωσσών με χορήγηση τίτλου γλωσσομάθειας σε μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα), αλλά και να εξοικονομηθεί χρόνος με την κατάργηση των επικαλύψεων της ύλης που σήμερα ανακυκλώνεται από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και μετά στο Λύκειο. Στην κατεύθυνση αυτή, διεκδικούμε απεξάρτηση του συστήματος και των σχολικών εξετάσεων από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για να πάψει το σχολείο να λειτουργεί σαν φροντιστήριο και να αποκτήσει μορφωτική αποστολή. Απαιτείται ριζική αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων, που σήμερα αποτελούν σύνοψη των γνωστικών αντικειμένων της επόμενης βαθμίδας, ώστε το σχολείο να προσανατολίζει στη γενικότερη επιστημονική θεώρηση του κόσμου, χρησιμοποιώντας νέα βιβλία, κατανοητά κι επικεντρωμένα στα πιο σταθερά και ουσιαστικά στοιχεία της γνώσης, στις αρχές και τους νόμους που κυβερνούν τη φύση και εφαρμόζονται στην κοινωνία. Ταυτόχρονα, αφιερώνοντας χρόνο στην αισθητική και φυσική αγωγή και την ευρύτερη πολιτιστική δραστηριότητα, το σχολικό πρόγραμμα οφείλει ν' αναπτύσσει σώμα και πνεύμα και κοντά στη γνώση να καλλιεργεί το συναισθηματικό κόσμο και τη βούληση του μαθητή. Το πρόγραμμα και η όλη λειτουργία του σχολείου πρέπει να ξεφύγουν από τη στείρα, δογματική διδασκαλία, κι από τα λόγια να περάσουμε στο σχολείο των έργων, που θα κινητοποιεί τους μαθητές, συνδυάζοντας τη θεωρία με την πράξη, θα τους ανοίγει στ' αλήθεια πολυτεχνικό ορίζοντα, αποκαλύπτοντας την επιστήμη που εφαρμόζεται σε όλους τους σύγχρονους κλάδους της παραγωγής και τον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας, και θα τους βοηθά να δημιουργήσουν κριτήριο της αλήθειας και δημιουργική ζωή, όχι με ηθικολογίες αλλά μέσα από ομαδική εργασία στο μάθημα, τη συλλογική οργάνωση της σχολικής ζωής και τη γενικότερη κοινωνική τους δραστηριοποίηση.
• Την αναδιοργάνωση, ενίσχυση και βελτίωση της νυχτερινής εκπαίδευσης, ώστε ν' αποτελεί ουσιαστική διέξοδο για τους εργαζόμενους που εμποδίζονται να ολοκληρώσουν τη γενική τους εκπαίδευση. Αντιπαλεύουμε την υποκατάστασή της από τα "σχολεία" β' ευκαιρίας, προγράμματα συγκάλυψης της αμορφωσιάς εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν την υποχρεωτική εκπαίδευση.
• Την καθιέρωση συστήματος δημόσιων και δωρεάν "μεταλυκειακών" επαγγελματικών σχολών για να εξασφαλίζεται ουσιαστική επαγγελματική μόρφωση. Κατάργηση των ΙΕΚ - ΚΕΚ και των άλλων μορφών εφήμερης και επιφανειακής "επαγγελματικής κατάρτισης", που σπέρνει μόνο ψευδαισθήσεις επαγγελματικής αποκατάστασης στους χιλιάδες άνεργους νέους.
• Την αναδιαμόρφωση μιας αληθινά Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης με ισότιμα ιδρύματα, τμήματα και σχολές, που θα συνεργάζονται - αντί να ανταγωνίζονται - για να εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση των πτυχιούχων και για ν' αναπτύσσουν την επιστήμη με κριτήριο τη γενική πρόοδο και ευημερία και όχι τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας στα χέρια των λίγων. Ενιαίες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, ώστε οι πρώτες να παρέχουν πλήρη επιστημονική επάρκεια και επαγγελματική ικανότητα στα αντίστοιχα επιστημονικά αντικείμενα, οι δεύτερες να προωθούν την παραγωγή της νέας γνώσης και να ολοκληρώνονται με την απονομή διδακτορικού διπλώματος. Κατοχύρωση του δικαιώματος πρόσβασης στο επάγγελμα με την απόκτηση του πτυχίου και κατάργηση κάθε φορέα διαπίστευσης της επαγγελματικής ικανότητας. Γι' αυτό αγωνιζόμαστε για την ακύρωση των μέτρων της Μπολόνια, που με εργαλείο την αξιολόγηση έρχονται να επιβάλουν την ολοσχερή πρόσδεση της ανώτατης εκπαίδευσης στους στόχους της καπιταλιστικής αγοράς, οδηγώντας σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της επιστημονικής γνώσης και διαμορφώνοντας εκπαίδευση δύο ταχυτήτων με ελάχιστα "κέντρα αριστείας", από τη μια, και πολλά ιδρύματα μεταλυκειακής κατάρτισης, από την άλλη.
• Τον αναπροσανατολισμό της έρευνας, ώστε να υπηρετεί το λαό, αντί τα ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα των ιδιωτών χρηματοδοτών της. Γενναία χρηματοδότησή της από τον κρατικό προϋπολογισμό για να καλύπτονται με επάρκεια όλοι οι τομείς της και να συμμετέχει σ' αυτήν το σύνολο των ιδρυμάτων και των ερευνητών.
• Την οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο σύνθετο λειτούργημά τους. Στήριξη, που θα ξεκινά με την παιδαγωγική εκπαίδευσή τους σε ενιαίες παιδαγωγικές σχολές όπου θα συνεχίζεται και η περιοδική επιμόρφωσή τους. Κάλυψη της ανάγκης για καλλιτεχνική παιδεία στα ΑΕΙ με θεωρητικό και πρακτικό υπόβαθρο. Κατοχύρωση της αποκλειστικής απασχόλησης του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού των ΑΕΙ, σε συνδυασμό με τη γενναία κάλυψη των σύγχρονων οικονομικών αναγκών τους.
• Την κατοχύρωση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, προϋπόθεση του ενιαίου χαρακτήρα και της κοινωνικής της αποστολής. Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, άμεσης ή έμμεσης. Διπλασιασμό των κρατικών κονδυλίων για την Εκπαίδευση, ώστε να σταματήσει η καταλήστευση των λαϊκών οικογενειών από τους κάθε λογής εμπόρους της γνώσης. Τα χρήματα των κονδυλίων των κοινοτικών προγραμμάτων ν' αξιοποιηθούν για τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και των σχολών, ένταξη και διανομή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ακύρωση κάθε μέτρου που οδηγεί σε ανταποδοτική - επιχειρηματική λειτουργία τα σχολεία και τα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Όχι δημοτικά τέλη για τη λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων, κανένας ιδιώτης χορηγός στην Εκπαίδευση. Κατάργηση των κάθε λογής ιδιωτικών "πανεπιστημίων", ακύρωση κάθε μέτρου για την αναγνώριση και διεύρυνσή τους, καθώς και των μορφών επιχειρηματικής λειτουργίας των κρατικών ΑΕΙ. Εξασφάλιση δωρεάν συγγραμμάτων, σίτισης και στέγασης όλων των φοιτητών, κατάργηση όλων των διδάκτρων. Παροχή υποτροφιών σε όλους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές.
• Την κατοχύρωση και διεύρυνση της δημοκρατίας στην Εκπαίδευση, ξεκινώντας από την κατάργηση όλων των αυταρχικών, κατασταλτικών ρυθμίσεων που παρεμποδίζουν συλλογικές διαδικασίες και ακυρώνουν την ελευθερία της σκέψης και δράσης στην Εκπαίδευση (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, "καθηκοντολόγιο" των εκπαιδευτικών, εσωτερικοί κανονισμοί σχολείων και ΑΕΙ - ΤΕΙ, μείωση της φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα διοίκησης, κατάργηση του ασύλου κλπ.). Δημιουργία προϋποθέσεων για συλλογικό - λαϊκό έλεγχο της εκπαίδευσης, ώστε η επιστήμη να γίνει σύμμαχος της εργατιάς και το σχολείο να διαπλάθει, όχι καλούς υπηρέτες, αλλά αφεντικά της νέας ζωής.

2. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ - ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Διεκδικούμε το δικαίωμα σε σταθερή εργασία για όλους τους νέους που βρίσκονται σε ηλικία ικανή για εργασία (μετά τα 18) με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε κατά του καπιταλιστικού συστήματος, που μαζικά καταστρέφει νέους ανθρώπους, πετώντας τους έξω από την παραγωγική διαδικασία στην πιο δημιουργική στιγμή της ζωής τους.

Αγωνιζόμαστε κατά της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στους εργασιακούς χώρους με αιχμή παραβιάσεις εργατικών δικαιωμάτων, καταστρατήγηση συλλογικών συμβάσεων, ωραρίου, απλήρωτη δουλειά, έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, εργοδοτική τρομοκρατία με πρώτα θύματα τους νέους που μπαίνουν τώρα στην παραγωγή και τους νέους μετανάστες.

Διεκδικούμε:

• Σταθερή εργασία με 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. 1.200 ευρώ πρώτο μισθό.
• Ελεύθερο χρόνο σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την ωρίμανση και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, την εξασφάλιση του δικαιώματός του στην κοινωνική ζωή και δράση, και να κάνει οικογένεια.
• Την κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση της ομηρίας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και την αυτόματη μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
• Διεκδικούμε τη μείωση των ορίων συνταξιοδοτικής ηλικίας.
• Παλεύουμε για ουσιαστική προστασία του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση, του δικαιώματος στην απεργία.

Για τους άνεργους νέους: Διεκδικούμε μέτρα προστασίας τους μέχρι να βρουν δουλειά:

• Επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού, χωρίς καμία προϋπόθεση από την 1η μέρα ανεργίας.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βιβλιάριο ασθενείας σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Επιδότηση ενοικίου για τους νέους και τις νέες άνεργες που νοικιάζουν σπίτι.
• "Πάγωμα" των δανείων στη διάρκεια της ανεργίας.
• Οι μέρες ανεργίας να ασφαλίζονται.

Για τους εργαζόμενους μαθητές, φοιτητές - σπουδαστές

Κανένας νέος έως τα 18 του χρόνια έξω από το δημόσιο σχολείο. Μέτρα αντιμετώπισης της σχολικής διαρροής, με πολύπλευρη ενίσχυση της λαϊκής οικογένειας κι άλλες προϋποθέσεις, ώστε οι νέοι και οι νέες να μπορούν να σπουδάζουν χωρίς να χρειάζεται να εργάζονται. Μέχρι την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος, διεκδικούμε για τους εργαζόμενους μαθητές - φοιτητές - σπουδαστές 6ωρη εργασία με αποδοχές οχταώρου, άδεια με αποδοχές την περίοδο των εξετάσεων, και ειδικότερα για τους νυχτερινούς μαθητές κατάργηση του 4ου χρόνου στο πλαίσιο της ριζικής αναδιοργάνωσης της νυχτερινής εκπαίδευσης. Για τις σχολές και τους νέους που κάνουν πρακτική, αυτή να γίνεται με ευθύνη του ιδρύματος, του οργανισμού και του υπουργείου όπου ανήκει η σχολή, οι ώρες της πρακτικής να πληρώνονται και να ασφαλίζονται κανονικά. Να μην αξιοποιούνται οι σπουδαστές σε δουλειές άσχετες με την πρακτική τους.

Για τους χώρους κατάρτισης

Aπορρίπτουμε την υποβάθμιση και υποκατάσταση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από την κατάρτιση (σκόρπιες γνώσεις επί πληρωμή). Διεκδικούμε κατάργηση κάθε τέτοιου είδους καταρτισιακών ιδρυμάτων (π.χ. ΙΕΚ), όπου οι επιχειρηματίες κερδοσκοπούν σε βάρος της νεολαίας εμπορευόμενοι τις αγωνίες και τα όνειρά τους για δουλειά. Διεκδικούμε ενιαία, δημόσια και δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση, με σχολές σε "μεταλυκειακό" επίπεδο που θα παρέχουν επαγγελματική επάρκεια κατοχυρωμένη από το πτυχίο τους.

Για τη μαθητεία

Σε επαγγέλματα που δε χρειάζονται ιδιαίτερη εκπαίδευση μέσα από σχολή, οι νέοι μαθητευόμενοι - εργαζόμενοι πρέπει να αμείβονται και να ασφαλίζονται κανονικά. Μετά το πέρας της μαθητείας, να προσλαμβάνονται σε δουλειές αντίστοιχες με την ειδικότητά τους.

Για τις νέες εργαζόμενες

Αγώνας κατά των μέτρων που δήθεν αποβλέπουν στο δικαίωμα των γυναικών να εργάζονται, η ουσία των οποίων είναι η μερική ευκαιριακή απασχόληση με το σύνθημα της εργασιακής ευελιξίας. Μείωση του συντάξιμου χρόνου στα 55 και 50 για βαριά και ανθυγιεινά ή στα 30 χρόνια δουλειάς ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας. Αυξήσεις συντάξεων στη βάση υπολογισμού του 80% του συντάξιμου μισθού.

Διεκδικούμε συνδυασμένα κοινωνικά και εργασιακά μέτρα: Αδειες κυήσεων, τοκετού και θηλασμού για όλες τις γυναίκες, ανεξάρτητα σε ποιον τομέα δουλεύουν. Δύο μήνες πριν και πέντε μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού με πλήρεις αποδοχές και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Μειωμένο ωράριο, δηλαδή δύο και μία ώρες, αντίστοιχα, στα πρώτα δύο και τέσσερα χρόνια για τον άνδρα ή τη γυναίκα κατά την επιλογή τους.

Να αυξηθούν οι γονικές άδειες σε περιπτώσεις ασθένειας του παιδιού ή για την εκπαιδευτική παρακολούθησή του.

Να απαγορευτεί η νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία. Για ορισμένα άλλα επαγγέλματα, όπως π.χ. το επάγγελμα της νοσηλεύτριας, να ισχύει η απαγόρευση νυχτερινής δουλειάς από τη διαπίστωση της εγκυμοσύνης και για όλη την προσχολική ηλικία των παιδιών.

Τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών να εργάζονται μόνο πρωινή βάρδια μέχρι τα παιδιά να φθάσουν στην ηλικία των 10 ετών.

Μειωμένο ωράριο εργασίας κατά δύο ώρες για τις μονογονεϊκές οικογένειες με ανάπηρα παιδιά και αυξημένη κατά μία εβδομάδα καλοκαιρινή άδεια.

Η ανεργία και η φτώχεια, η κακή διατροφή, η ανθυγιεινή κατοικία, το μολυσμένο περιβάλλον, o πόλεμος, ο μεγάλος ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, που τρώει κυριολεκτικά τον ελεύθερο χρόνο και την υγεία των εργαζομένων, τα εργατικά ατυχήματα, οι επαγγελματικές ασθένειες, η ταξική και κοινωνική εκμετάλλευση, η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και ο εκχυδαϊσμός των αξιών, η φθορά των αστικών θεσμών, η ιδεολογία της μοιρολατρίας, της συναίνεσης και της υποταγής, η κρατική και εργοδοτική βία υποσκάπτουν κυριολεκτικά τη σωματική και ψυχική υγεία των νέων, την αναπαραγωγική τους ικανότητα. Η χαρά της μητρότητας και της πατρότητας μετατρέπεται σε άγχος, σε βάσανο, σε αγωνία. Ποτέ άλλοτε ο αγώνας για τη σωματική και ψυχική υγεία και ευεξία δεν ήταν τόσο στενά δεμένος με τον αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα, κατά των στρατηγικών επιλογών του καπιταλιστικού συστήματος, κατά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Η νεολαία από τα μαθητικά της ακόμα χρόνια, αυτοτελώς, αλλά και μαζί με το εργατικό και το γενικό λαϊκό κίνημα, πρέπει να διεκδικήσει αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας - Ασφάλισης, με δωρεάν φάρμακα και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και ασφαλιστικής εισφοράς από τους εργαζόμενους.

Το σύστημα Υγείας να είναι καθολικό, για όλους όσοι ζουν στην Ελλάδα, είτε εργάζονται είτε όχι. Να παρέχει δωρεάν σύγχρονες υπηρεσίες σε εργαζόμενους και μη, στους ανέργους και τα προστατευόμενα μέλη της οικογένειάς τους, στους μετανάστες, πρόσφυγες και στρατευμένους. Να στηρίζεται στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας. Να δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα για την προστασία της γυναίκας σε όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας. Ιδιαίτερο βάρος πέφτει στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών με βάση ειδικές μελέτες για το γυναικείο οργανισμό. Προληπτική Ιατρική και ιδιαίτερη παρακολούθηση της εγκύου και των παιδιών της.

Η πρόληψη πρέπει να είναι καθολική, εξειδικευμένη, με βάση την ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα, το περιβάλλον, την κατοικία.

Να παρέχονται δωρεάν, υποχρεωτικά, όλες οι συμβουλευτικές υπηρεσίες στους γονείς για τη διαπαιδαγώγηση, την κοινωνικοποίηση και τη δημιουργία θετικών στάσεων στο παιδί, στη διατροφή του, στην ατομική και ψυχοσωματική του υγεία.

Στη σχολική και εφηβική ηλικία να παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες Σχολικής Υγιεινής, στελεχωμένης με ομάδες ειδικών επιστημόνων, όπως παιδιάτρου, οδοντιάτρου, κοινωνικού λειτουργού, ειδικού παιδοψυχολόγου - παιδαγωγού. Να παρέχονται υπηρεσίες υγείας για την ψυχοκοινωνική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου, να εντοπίζονται προβλήματα και να γίνονται παρεμβάσεις, όπως για το πρόβλημα του καπνίσματος, του αλκοόλ, τις εξαρτησιογόνες ουσίες, τις δυσκολίες μάθησης, τις διαταραχές συμπεριφοράς.

Σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και μέσα από το κρατικό σύστημα Υγείας να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες υποδομές και υπηρεσίες σε Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Δημόσιας Υγείας, Ιατρικής της Εργασίας, Σχολικής Υγιεινής.

Το Κέντρο Υγείας αποτελεί τον κρίκο σύνδεσης με τα υπόλοιπα επίπεδα του συστήματος Υγείας, το δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο και με το ΕΚΑΒ, που πρέπει να είναι αναπτυγμένο πανελλαδικά.

Κάθε άτομο αποκτά το δικό του φάκελο Υγείας από τη στιγμή που γεννιέται και σε όλη τη ζωή του.

Κάλυψη όλων των οικογενειών με οικογενειακό γιατρό, που θα παρακολουθεί όλα τα μέλη της οικογένειας και από τη σκοπιά που σχετίζεται με την αναπαραγωγική ικανότητα.

Ο οικογενειακός παιδίατρος έχει την ευθύνη παρακολούθησης των παιδιών της οικογένειας.

Απαγόρευση κάθε μορφής παιδικής εργασίας και από τη σκοπιά της ψυχοσωματικής υγείας.

Υποχρεωτικός έλεγχος της ασφάλειας των υποδομών και υγιεινής στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, άθλησης κλπ., παίρνοντας υπόψη και τον παράγοντα φύλο και ηλικία.

Η οδοντιατρική φροντίδα πρέπει να περιλαμβάνει την οδοντιατρική πρόληψη, την θεραπεία και την αγωγή, για την καλή στοματική υγεία όλων και με ιδιαίτερη φροντίδα για τα παιδιά.

Το κάθε Κέντρο Υγείας να διαθέτει, ανάλογα με τον πληθυσμό, τη γεωγραφική θέση, τις παραγωγικές δραστηριότητες και τα επιδημιολογικά δεδομένα, αριθμό Κέντρων Γυναίκας και Παιδιού, στελεχωμένων με γυναικολόγο, παιδίατρο, ψυχολόγο, μαία, νοσηλεύτρια, κοινωνική λειτουργό. Να τηρείται ατομική κάρτα Υγείας για τις γυναίκες με ειδική στήλη γυναικολογικής κατάστασης και να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα υποχρεωτικές γυναικολογικές εξετάσεις. Να υλοποιούνται προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού και προγεννητικού ελέγχου του ζευγαριού. Κρατικά κέντρα για την εξωσωματική γονιμοποίηση.

Στο δευτεροβάθμιο επίπεδο, όλα τα νοσοκομεία να διαθέτουν επαρκή για τον πληθυσμό μαιευτικά, γυναικολογικά και παιδιατρικά κρεβάτια, με το ανάλογο μόνιμο προσωπικό.

Στο τριτοβάθμιο επίπεδο να δημιουργηθούν με ειδικά κρατικά κονδύλια κεντρικά ερευνητικά προγράμματα πρόληψης σοβαρών ασθενειών και γύρω από θέματα για την υπογεννητικότητα, τους νοσογόνους παράγοντες, σε συνεργασία με νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας. Με όρους εξειδίκευσης κατά περιοχή, φύλο και ηλικία.

Υπάρχει ανάγκη για δημιουργία δημόσιων κέντρων αποκατάστασης σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος Υγείας, με στόχο τη φυσική - ιατρική αποκατάσταση και επανένταξη στην παραγωγή και την κοινωνία.

Η προστασία της μητέρας και του παιδιού, οι ανάγκες του νέου ζευγαριού, που θέλει να αποκτήσει παιδί, είναι υπόθεση αποκλειστικά και μόνο κρατική. Το ίδιο ισχύει για τις πολύτεκνες οικογένειες και αυτές με ένα γονιό.

Διεκδικούμε ολοκληρωμένα μέτρα και υποδομές, που ανατρέπουν τα αντικειμενικά εμπόδια τα οποία υπάρχουν σήμερα στα νέα ζευγάρια να οργανώσουν τη ζωή τους με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις. Οι νέοι και οι νέες πρέπει να αποφασίζουν ελεύθερα πότε θα αποκτήσουν οικογένεια, σε ποια ηλικία θα την αποκτήσουν, πότε και πόσα παιδιά θα κάνουν.

Η αντιμετώπιση του Δημογραφικού, που υποκριτικά προβάλλεται, δεν μπορεί να γίνει αν δεν αντιμετωπιστούν ορισμένοι από τους βασικούς παράγοντες, που επιδρούν στο πρόβλημα, όπως είναι η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, το κόστος ζωής. Η ελευθερία επιλογής, αν και πόσα παιδιά θα αποκτήσει μια οικογένεια, μπορεί να υπάρξει μόνο αν είναι λυμένα, με ευθύνη του κράτους, τα προβλήματα που σχετίζονται με τη γέννηση και ανάπτυξη του παιδιού.

Απαιτούνται μέτρα, τα οποία στηρίζουν την οικογένεια και όχι υποκριτικά μέτρα που αναφέρονται μόνο στο άτομο χωρίς να παίρνουν υπόψη τις συνολικές συλλογικές ανάγκες της οικογένειας και μάλιστα στα πρώτα δύσκολα βήματά της.

Η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα της τρίτης ηλικίας, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες θα συμβάλει και στη βελτίωση της ζωής της γυναίκας, στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου της, αφού με τα σημερινά δεδομένα και καθιερωμένα το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας πέφτει στις πλάτες της. Απαιτούνται κρατικοί δωρεάν σύγχρονοι βρεφονηπιακοί σταθμοί και δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων. Κατ' οίκον στήριξη του νέου ζευγαριού που απέκτησε παιδί, για να αντιμετωπίσει τα όποια προβλήματά του.

Δημιουργία δικτύου κρατικών παιδικών κατασκηνώσεων για όλα τα παιδιά των εργαζομένων και των ανέργων. Προτεραιότητα στις οικογένειες με άνεργο, στις μονογονεϊκές, φτωχές λαϊκές οικογένειες, στους μετανάστες.

Παροχή υπηρεσιών και φροντίδα με κρατική υποδομή και υπηρεσίες για την αντιμετώπιση προβλημάτων κακοποίησης του παιδιού. Βοήθεια σε παιδιά που έχουν δυσπροσαρμοστικούς γονείς ή και επικίνδυνους, οικογένειες με ιδιαίτερα προβλήματα που δέχτηκαν σοβαρά πλήγματα.

Να καταργηθεί ο νόμος που ανάγει την πορνεία σε επάγγελμα, στο όνομα της προστασίας της υγείας, στο όνομα της νομιμοποίησης της παρανομίας.

Η πορνεία ανδρών και γυναικών είναι απόδειξη της σήψης και της διαφθοράς της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, αυτό που χρειάζεται είναι να καταργηθούν οι παράγοντες που εκτρέφουν το αντικοινωνικό και απάνθρωπο αυτό φαινόμενο βίας.

Δημόσια δωρεάν υποχρεωτική ειδική αγωγή, που να καλύπτει 100% τα παιδιά που έχουν ανάγκη, από τον ειδικό βρεφονηπιακό σταθμό και το σχολείο όπου χρειάζεται (για τυφλούς, κωφούς, αυτισμό, μέση νοητική υστέρηση, βαριά αναπηρία) ή ειδικές τάξεις ή στήριξη με ειδικούς παιδαγωγούς στα κοινά σχολεία.

Η ειδική αγωγή να ενσωματώνει τις σύγχρονες κατακτήσεις της Παιδαγωγικής. Να καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση στο ανάπηρο παιδί, την αγάπη στη ζωή, στη γνώση, στα αγαθά του πολιτισμού.

Δωρεάν παροχή όλων των απαραίτητων τεχνικών βοηθημάτων στους ανάπηρους μαθητές και φοιτητές, αναγκαίων για την εκπαίδευση και την καθημερινή τους ζωή.

Η ειδική αγωγή να προβλέπει συγκεκριμένα και να σχεδιάζει την ένταξη των παιδιών αυτών στην παραγωγή. Ειδικός εργονομικός σχεδιασμός και μέτρα που θα φροντίζουν να γίνονται προσαρμογές στις υπηρεσίες και επιχειρήσεις για να είναι δυνατή η ένταξη νέων ανάπηρων εργαζομένων. Ανάπτυξη ειδικού μαζικού αθλητισμού και της πολιτιστικής δημιουργίας.

Κέντρα ημέρας κλειστής ή ανοιχτής, προσωρινής ή μόνιμης παραμονής για παιδιά σε κρίση, παιδιά με αυτισμό, βαριά νοητική υστέρηση, ψύχωση και πολλαπλά ανάπηρα παιδιά.

Κοινωνικές υπηρεσίες, που θα στηρίζουν ολόπλευρα το νέο ζευγάρι ή το γονιό, που μόνος του μεγαλώνει ανάπηρο παιδί ή έχει στην ευθύνη του χρόνιο πάσχοντα.

Συγκεκριμένος προγραμματισμός με μέτρα τα οποία θα στηρίζουν την οικογένεια του ανάπηρου ζευγαριού που απέκτησε παιδί.

Ίδρυση κέντρων ιατροκοινωνικής διάγνωσης, ψυχολογικής στήριξης του ζευγαριού ώστε να προσαρμοστεί με σωστό τρόπο στη νέα κατάσταση, όταν μαθαίνει ότι το παιδί έχει χρόνιο πρόβλημα ή αναπηρία.

Οι οικογένειες των μεταναστών και πολιτικών προσφύγων, οι νέοι άνθρωποι που ανήκουν σε μειονότητες, είτε έχουν είτε δεν έχουν κάρτα καθώς και τα παιδιά τους να έχουν δικαιώματα στην δωρεάν Εκπαίδευση, Υγεία, Πρόνοια.

Η πάλη των αυτοαπασχολούμενων θα αναπτύσσεται από καλύτερες θέσεις, στο βαθμό που συνδέεται με το γενικότερο αντιμονοπωλιακό αγώνα για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.

Υποστηρίζουμε το λαϊκό παραγωγικό συνεταιρισμό, που θα οργανώνεται δίπλα στον κρατικό τομέα στον οποίο θα ανήκουν ως λαϊκή περιουσία τα βασικά, συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός θα λειτουργεί σε τομείς όπου κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία, θα εξουδετερώνει τα μειονεκτήματα της μικροεπιχείρησης.

Στηρίζουμε τα αιτήματα των νέων αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων ΕΒΕ για:

• Φορολογικές ελαφρύνσεις τα πρώτα, τουλάχιστον, 5 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας της μικροεπιχείρησης.
• Χρηματοδότηση με επιτόκιο στο ύψος του πληθωρισμού.
• Κατοχύρωση της επαγγελματικής στέγης για 12 τουλάχιστον χρόνια.
• Εξασφάλιση από το κράτος υποδομών, βιοτεχνικών πάρκων για την εγκατάσταση δραστηριοτήτων.
• Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες, 60 για τους άνδρες.
• Κάλυψη της ασφαλιστικής εισφοράς από το κράτος κατά τα 2/3 και 1/3 από τους ασφαλισμένους, μέχρι τα 4.050 ένσημα.

Η παρατεταμένη στασιμότητα της γεωργίας και η συρρίκνωση σημαντικών κλάδων, όπως η κτηνοτροφία, που είναι αποτέλεσμα των ποσοστώσεων, των προστίμων συνυπευθυνότητας και γενικότερα της αντιαγροτικής ΚΑΠ και του ΠΟΕ, μαζί με τη δραματική μείωση του αγροτικού εισοδήματος και την πολιτιστική και κοινωνική υποβάθμιση της υπαίθρου, αποτρέπουν τους νέους να ασχοληθούν στη γεωργία, με αποτέλεσμα η γήρανση του αγροτικού πληθυσμού να αποτελεί ένα ακόμα διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας.

Ο νέος ή η νέα που θέλει να γίνει αγρότης, εξαιτίας των ποσοστώσεων, δεν έχει αντικείμενο απασχόλησης και για να το αγοράσει δεν του φθάνουν τα θεσμοθετημένα κοινοτικά και εθνικά κίνητρα, για όποιον τα δικαιούται. Αν ξεπεράσει το εμπόδιο των δικαιωμάτων παραγωγής (ποσοστώσεις), το εισόδημα που εισπράττει από το αγροτικό του νοικοκυριό δεν του επαρκεί για να ζήσει, εξαιτίας των χαμηλών τιμών και επιδοτήσεων και του υψηλού κόστους παραγωγής. Γι' αυτό ελάχιστοι νέοι επιλέγουν το επάγγελμα του αγρότη, ενώ οι περισσότεροι καταλήγουν στο αγροτικό επάγγελμα σε σχετικά μεγάλη ηλικία, αφού δε βρουν πουθενά αλλού απασχόληση.

Η κατάσταση για τους νέους αγρότες θα επιδεινωθεί με την ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, επειδή ένα σημαντικό μέρος των επιδοτήσεων αποσυνδέεται από την αγροτική παραγωγή και μετατρέπεται σε κοινωνικό επίδομα, αμφίβολης προοπτικής. Οι τιμές και το υπόλοιπο μέρος των συνδεδεμένων επιδοτήσεων σε πολλά αγροτικά προϊόντα, όπως καπνός, βαμβάκι, λάδι, κ.ά., δεν καλύπτουν το κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν δραστικά πολλές καλλιέργειες με ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες σε ολόκληρες περιφέρειες της χώρας, επειδή θα επηρεάσουν αρνητικά και τους άλλους τομείς της οικονομίας, όπως μεταποίηση, υπηρεσίες, επαγγελματοβιοτέχνες, οι οποίοι στηρίζονται στα αγροτικά προϊόντα.

Ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος του λαού και των μικρομεσαίων αγροτών δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια της ΚΑΠ και του ΠΟΕ. Γι' αυτό ο αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών και των νέων πρέπει να είναι αναπόσπαστα δεμένος με το γενικότερο πολιτικό αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος του λαού και των μικρομεσαίων αγροτών μπορεί να γίνει στα πλαίσια μιας Λαϊκής Οικονομίας. Γι' αυτό η πάλη των μικρομεσαίων αγροτών και των νέων θα πρέπει να έχει στο στόχο της και τη δημιουργία του ΑΑΔΜ, το οποίο θα αναδείξει και θα στηρίξει μια Λαϊκή Εξουσία που θα εφαρμόσει φιλοαγροτική πολιτική με κύρια χαρακτηριστικά:

• Την ανάπτυξη της γεωργίας, σύμφωνα με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας, με σεβασμό στο περιβάλλον και προστασία της δημόσιας υγείας.
• Την ανάδειξη των παραγωγικών συνεταιρισμών, των μικρομεσαίων αγροτών σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της γεωργίας.
• Τον αναπτυξιακό παραγωγικό χαρακτήρα του δημόσιου τομέα (κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες, αγροτικοί οργανισμοί και ιδρύματα κ.ά.), που ασχολείται με την αγροτική οικονομία.
• Τη λύση των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων των αγροτών και των κατοίκων της υπαίθρου με αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Περίθαλψη, με ικανοποιητικές αγροτικές συντάξεις και με δημιουργία πολιτιστικών κέντρων και αθλητικών εγκαταστάσεων στην ύπαιθρο για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των κατοίκων της υπαίθρου.

Οι νέοι αγρότες την πάλη τους για ριζικότερες αλλαγές, που θα εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις εφαρμογής μιας Λαϊκής Οικονομίας, μπορούν και πρέπει να την συνδέσουν με ένα διεκδικητικό πλαίσιο άμεσων αιτημάτων, κυριότερα από τα οποία είναι:

• Αλλαγή των κριτηρίων καταβολής των επιδοτήσεων και κινήτρων, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση σ' αυτά και οι φτωχοί νέοι αγρότες, που με τα υπάρχοντα κριτήρια αποκλείονται.
• Εξασφάλιση από το κράτος δωρεάν δικαιωμάτων παραγωγής και απαλλαγή τους από πρόστιμα συνυπευθυνότητας, ώσπου να καταργηθούν οι ποσοστώσεις.
• Δωρεάν εκπαίδευση και επιστημονικοτεχνική στήριξή τους από δημόσιους οργανισμούς και ιδρύματα έρευνας, για ορθολογική χρήση των γεωργικών εφοδίων και εφαρμογή των νέων τεχνολογιών.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στην αγορά αγροτικών μηχανημάτων, απαραίτητων στο αγροτικό νοικοκυριό.
• Τιμές και επιδοτήσεις που να εξασφαλίζουν βιώσιμο αγροτικό εισόδημα.
• Ατοκα στεγαστικά δάνεια για απόκτηση πρώτης κατοικίας και χαμηλότοκα δάνεια για την αντιμετώπιση των εξόδων πρώτης εγκατάστασης.
• Δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών στην ύπαιθρο και δωρεάν μεταφορά των μαθητών στα σχολεία.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν συστήματα Υγείας, Παιδείας, που θα παρέχουν σύγχρονες υπηρεσίες στους νέους αγρότες, στον τόπο που ζουν και δουλεύουν.
• Δημιουργία πολιτιστικών κέντρων και αθλητικών εγκαταστάσεων στην ύπαιθρο, για να αξιοποιούν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο οι νέοι αγρότες και, γενικότερα, οι κάτοικοι της υπαίθρου.

3. ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ,ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΖΩΗΣ,ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ο ελεύθερος χρόνος είναι ζήτημα - κλειδί, ιδιαίτερα για τις νεότερες ηλικίες, που διαμορφώνουν κατ' αρχήν την προσωπικότητά τους και την πολιτική τους συνείδηση. Η διεκδίκηση ελεύθερου χρόνου για δημιουργία είναι σύνθετο πεδίο πάλης της εργατικής τάξης, καθώς αποτελεί όρο για την ολόπλευρη μόρφωση δημιουργικής προσωπικότητας, προϋποθέτει μείωση του εργάσιμου χρόνου, συνδέεται με την ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού και του μαζικού αθλητισμού, την ανθρώπινη ζωή σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, και γενικότερα την ενεργητική στάση ζωής.

Το σύστημα επιδιώκει, βέβαια, με σύγχρονα μέσα, τη μέγιστη παθητικοποίηση των νέων ανθρώπων, σε σημείο που να γίνονται θεατές της ίδιας τους της ζωής, να βολεύονται με τα προκατασκευασμένα υποκατάστατα των αναγκών τους και να προσαρμόζονται στα κυρίαρχα πρότυπα που προβάλλονται από τα πάνω, από το κράτος και τα μονοπώλια θεάματος - ακροάματος - νέων τεχνολογιών, να καταναλώνουν τα διεθνή προϊόντα ιμπεριαλιστικής υποκουλτούρας. Έτσι, από τη μια, οι καπιταλιστές - ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής εκμεταλλεύονται την ανάπτυξη της τεχνολογίας για το συμφέρον τους, για την αύξηση του εργάσιμου χρόνου και της κερδοσκοπίας τους, αποξενώνοντας τον δημιουργό από την εργασία του και μειώνοντας τον υπόλοιπο χρόνο και τις δυνατότητες που διαθέτει ο άνθρωπος να επιλέξει πώς και τι θα δημιουργήσει. Από την άλλη, οι ίδιοι γίνονται ιδιοκτήτες μέσων παραπληροφόρησης και πολύμορφης χειραγώγησης, συγκεντρώνοντας στα χέρια τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, μουσικές εταιρείες και αθλητικές ομάδες, υπαγορεύοντας γούστα και ιδεώδη. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος?

Κι εμείς με τη σειρά μας συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο - και πρέπει να το εκφράσουμε με έργα - ότι η διεκδίκηση των κοινωνικών δικαιωμάτων στη μόρφωση και την εργασία, η αντίθεση στην εμπορευματοποίηση των τεχνών και το χουλιγκανισμό της κερκίδας και η απαίτηση για δημοκρατική πληροφόρηση και επικοινωνία της νεολαίας, η πρόληψη των ναρκωτικών κλπ. δεν μπορούν ν' αναπτυχθούν και να δώσουν καρπούς, αν δεν εξασφαλίσουμε από τα κάτω την πολύπλευρη δραστηριοποίηση των ίδιων των νέων σε όλους τους τομείς διαμόρφωσης της συνείδησης και της προσωπικότητάς τους. Στην κατεύθυνση αυτή, οι παρακάτω στόχοι αντίστασης - διεκδίκησης θα είναι αποτελεσματικοί στο βαθμό που θα συνδυάζονται με πολύμορφες πρωτοβουλίες πρωτοπόρας, συλλογικής δημιουργίας από την πλευρά του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, του Κόμματος και της ΚΝΕ, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη των όρων για αυθεντικό λαϊκό πολιτισμό.

Η συγκέντρωση των μέσων παραγωγής και διανομής πολιτιστικών έργων, των μέσων διασκέδασης και ικανοποίησης αναγκών στον ελεύθερο χρόνο σε ελάχιστα μονοπωλιακά συγκροτήματα και η ανάπτυξη συστηματικής πολιτικής σε βάρος του ελεύθερου χρόνου έχει ήδη δυσμενή αποτελέσματα. Χρειάζεται άμεση κοινωνική αντίσταση και δράση με προσανατολισμό:

• Τα βασικά κέντρα και οι δομές παραγωγής τέχνης και πολιτισμού να ανήκουν στο λαό, να εξυπηρετούν τις ανάγκες του και την κοινωνική πρόοδο.
• Αντιπαλεύουμε τις ιδιωτικοποιήσεις φορέων, ιδρυμάτων και οργανισμών που σχετίζονται με την πολιτιστική δραστηριότητα. Αντιπαλεύουμε όλα τα μέτρα που στρώνουν το έδαφος στην εμπορευματοποίηση.
• Διεκδικούμε την κατάργηση νόμων και αποφάσεων που προωθήθηκαν σ' αυτήν την κατεύθυνση τα προηγούμενα χρόνια.
• Η πολιτιστική κληρονομιά, υλική και άυλη, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας και της λαϊκής συνείδησης, ως τέτοια διεκδικούμε τη διάσωση και ανάδειξή της.
• Διεκδικούμε την αναβάθμιση της Αισθητικής Αγωγής και της Καλλιτεχνικής Παιδείας στην Εκπαίδευση, που θα διαπερνά όλη τη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου και δε θα περιορίζεται στη διδασκαλία κάποιων καλλιτεχνικών μαθημάτων από ειδικούς. Να γίνει ουσιαστικό στοιχείο του σχολικού προγράμματος η Αισθητική Αγωγή των νέων σαν αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιέργειας και ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας με κοινωνική συνείδηση. Να συγκινούνται οι νέοι με το αντικειμενικά ωραίο και να μπορούν να το κρίνουν, αναπτύσσοντας κριτήρια με βάση την αισθητική του μέτρου, της απλότητας, της γνώσης του λαϊκού πολιτισμού και του σεβασμού της φύσης και του περιβάλλοντος.
• Αντιπαλεύουμε τις γιγάντιες εγκαταστάσεις και παραγωγές που ομογενοποιούν τα καλλιτεχνικά έργα και γενικότερα την παραγωγή έργου, υποβαθμίζουν τα αισθητικά στοιχεία και, ταυτόχρονα, αντιδραστικοποιούν το περιεχόμενό τους, ξεκόβοντάς το από τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και τα λαϊκά προβλήματα.
• Διεκδικούμε ουσιαστική αύξηση των κρατικών πόρων και αξιοποίησή τους με τρόπο που δίνει ώθηση στις δημιουργικές ικανότητες του λαού, της νεολαίας, στην ανάδειξη μαζικά ταλαντούχων νέων καλλιτεχνών, στην ουσιαστική ενασχόληση της Τέχνης με την κοινωνία και την απόδοση με καλλιτεχνικά μέσα των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων.
• Διεκδικούμε η εκπαίδευση των νέων που θέλουν να ασχοληθούν με τις τέχνες να είναι ανώτατη, δημόσια και δωρεάν, στο πλαίσιο της ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης.
• Να καταργηθούν όλες οι ιδιωτικές σχολές που επιβαρύνουν οικονομικά τη λαϊκή οικογένεια, προσφέροντας αποσπασματικές γνώσεις αμφιβόλου ποιότητας και διαμορφώνονται με ιδιωτικά κριτήρια των ιδιοκτητών και των ισχυρών επιχειρηματιών.
• Κέντρα καλλιτεχνικής παιδείας στους δήμους, δωρεάν, για τους νέους και τις νέες που θέλουν να εκπαιδευτούν σε όργανα, στο τραγούδι κλπ. ανεξάρτητα του επαγγελματικού προσανατολισμού.
• Αγωνιζόμαστε, η αισθητική και πολιτιστική αναβάθμιση του λαού και της νεολαίας να στηρίζεται και να καλλιεργείται μέσα σε ένα αντίστοιχα αναβαθμισμένο αισθητικά και ποιοτικά περιβάλλον.
• Διεκδικούμε την προστασία των ελεύθερων χώρων και την αξιοποίησή τους για πράσινο και λειτουργίες, που ενισχύουν τη συλλογική κοινωνική δραστηριότητα και, γενικότερα, βελτιώνουν την ποιότητα ζωής.
• Διεκδικούμε την ανάπτυξη ενός πλατιού πολύμορφου κινήματος ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας και πολιτιστικής δραστηριότητας, που αγκαλιάζει φορείς, συλλόγους και σχήματα της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των γυναικών και αναπτύσσει πολύμορφη δράση συνενώνοντας χιλιάδες νέους.

Αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής και της γενικότερης ανάπτυξης του λαού. Ως κοινωνικά φαινόμενα και λειτουργίες, συνδέονται ευρύτερα με την υγεία, τη φυσική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία. Αποτελούν βασική προϋπόθεση, ιδιαίτερα για τους νέους, ώστε να διαμορφώνουν όσο γίνεται ολοκληρωμένη κοινωνική προσωπικότητα, καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας τη συλλογικότητα, την αγωνιστικότητα και την πειθαρχία σε κανόνες και κοινωνικές αξίες. Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός ως στοιχεία του εποικοδομήματος έχουν άμεση σχέση με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Ο ίδιος ο χαρακτήρας των σχέσεων παραγωγής προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά τους. Στη χώρα μας, το μονοπωλιακό κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποί του, με στόχο το οικονομικό όφελος και κυρίως την πολιτική χειραγώγηση, αξιοποιούν τους σημαντικούς αυτούς τομείς.

Παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες για άθληση αυξάνονται χρόνο με το χρόνο αλματωδώς και λόγω των συνθηκών ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, μειώνονται ουσιαστικά και αυτές οι υποτυπώδεις κρατικές παροχές. Γιγαντώνεται ο ιδιωτικός τομέας, όπως τα ιδιωτικά γυμναστήρια οι πισίνες, τα γήπεδα 5Χ5, τα κλαμπ κλπ. Από το 1979, με το Ν. 879, η ΝΔ επίσημα παρέδωσε το ποδόσφαιρο στο μεγάλο κεφάλαιο και έβαλε το θεμέλιο λίγο γι' αυτό που ονομάζεται επαγγελματικός αθλητισμός. Άνοιξαν οι πόρτες, σε όλο το φάσμα του αθλητισμού και σε όλα τα αθλήματα, στα μονοπώλια. Ακόμα και οι κανονισμοί των αθλημάτων αλλάζουν στην κατεύθυνση να δημιουργηθεί ένα θέαμα από λίγους, για κατανάλωση από τους πολλούς. Νέα αθλήματα δημιουργούνται με σκοπό το θέαμα και τα κέρδη των πολυεθνικών.

Το ΚΚΕ πιστεύει στην ευρύτερη αξία της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, που βοηθούν τον άνθρωπο να ενταχθεί στην κοινωνία, να δουλεύει συλλογικά, να έχει στόχους, να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του. Το πρότυπο του αθλητισμού, ως κοινωνική λειτουργία και λαϊκό δικαίωμα, είναι πράξη φυσικής υγείας, παιδείας, αυτογνωσίας, ομαδικότητας, αλληλεγγύης, άμιλλας, ειρήνης και προόδου.

Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός, αποτελώντας ενιαίο σύνολο δικαιωμάτων, μπορούν να παίξουν ρόλο και στην αφύπνιση, στη μεταστροφή των συνειδήσεων.

Το ΚΚΕ διεκδικεί τη χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό της νεολαίας. Υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη, επαρκή χρηματοδότηση και διαμόρφωση του αντίστοιχου νομικού πλαισίου, που να κατοχυρώνει το δικαίωμα στη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό σε κάθε τους έκφραση.

Διεκδικεί τη διαμόρφωση ενιαίου συστήματος φυσικής αγωγής και αθλητισμού στην εκπαίδευση βασισμένου σε επιστημονικές έρευνες για τις πραγματικές ανάγκες ανάπτυξης των νέων.

Διεκδικεί οργανωμένη προσχολική αγωγή με βάση το αθλητικό παιχνίδι. Ανάλογη διαμόρφωση των παιδικών χαρών και των παιδότοπων, καθώς και διορισμό των απαιτούμενων καθηγητών Φυσικής Αγωγής.

Διεκδικεί για κάθε φάση της σχολικής ζωής, ανάλογα με τις ανάγκες σωματικής ανάπτυξης και συναισθηματικής ωρίμανσης των νέων, τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση ενός προγράμματος που να ανταποκρίνεται σ' αυτές τις ανάγκες (διορισμός καθηγητών Φυσικής Αγωγής, διαμόρφωση σχολικών χώρων, αιθουσών γυμναστικής, προαύλειων χώρων, διάθεση εποπτικού υλικού), καθώς και θεσμοθέτηση αθλητικών εκδηλώσεων σε τακτά διαστήματα.

Διεκδικεί την οργάνωση ειδικών προγραμμάτων για παιδιά με σωματικά προβλήματα και προβλήματα υγείας.

Καθιερώνεται κάρτα υγείας πλήρως ενημερωμένη και κάρτα εξέλιξης για κάθε μαθητή.

Στα πανεπιστήμια ενθαρρύνεται και στηρίζεται η αυτοοργάνωση των φοιτητών για άσκηση και αθλήματα, στηρίζονται οι φοιτητικοί σύλλογοι με μέσα και υποδομές.

Διεκδικεί ανάπτυξη της άθλησης κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας με καθηγητές Σωματικής Αγωγής και τα απαιτούμενα μέσα.

Στην ανάπτυξη της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού οι ΟΤΑ έχουν σημαντικό ρόλο. Διαμορφώνουν προϋποθέσεις άθλησης δωρεάν για όλους, ιδιαίτερα για τους νέους. Γι' αυτό στο γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό αποτυπώνονται πλήρως οι ανάγκες αυτές. Δεσμεύονται συγκεκριμένοι χώροι και απαλλοτριώνονται με κρατικούς πόρους. Διαμορφώνονται αίθουσες γυμναστικής και τα κατάλληλα γήπεδα που διαθέτουν οργανωμένα προγράμματα με το απαιτούμενο προσωπικό για σύγχρονη και ασφαλή άσκηση. Αξιοποιούνται σχολικές γιορτές, διοργανώνονται εκδρομές και άλλες δραστηριότητες με αθλητικό περιεχόμενο. Διαμορφώνονται ιδιαίτερα προγράμματα για Τσιγγάνους, ΑμΕΑ και άλλες κατηγορίες πληθυσμού.

Με την υποστήριξη του κράτους, αθλητική δραστηριότητα αναπτύσσουν σωματεία και φορείς των εργαζομένων. Υποχρεωτικά μεγάλες μονάδες και υπηρεσίες διαθέτουν αίθουσες γυμναστικής με όργανα και προσωπικό.

Σωματειακός αθλητισμός

Το αθλητικό σωματείο, με γενικότερο κοινωνικό ρόλο, είναι η βάση του αθλητισμού. Συγκροτείται και λειτουργεί σε πλατιά δημοκρατική βάση και συσπειρώνει ευρύτερα τους εργαζόμενους του χώρου.

Να καταργηθεί ο επαγγελματικός αθλητισμός που βασίζεται στους επιχειρηματίες και χορηγούς και έχει μεταβληθεί σε επιχείρηση. Να καταργηθούν οι Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες. Η βάση του αθλητισμού είναι το σχολείο και η γειτονιά, και σ' αυτήν τη βάση αναπτύσσεται ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων, ο οποίος στηρίζεται από το κράτος.

Το κράτος οφείλει να παρέχει όλες τις προϋποθέσεις για το έργο του.

Να καλύπτει τα έξοδά του με θεσμοθετημένο κονδύλι από τον κρατικό προϋπολογισμό, να κοπούν οι δεσμοί με τους σπόνσορες. Αποτελεί ένα μέτρο, ειδικά για τους νέους αθλητές, για να σταματήσει η παθογένεια των αναβολικών.

Η συμμετοχή όλων να είναι ελεύθερη, η συνδρομή μελών συμβολική και η προπόνηση δωρεάν.

Καθιερώνεται σε όλη την κλίμακα των αθλητικών φορέων η απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα.

Ιδιαίτερο βάρος να δοθεί στην υγεία των αθλητών με ύπαρξη κάρτας υγείας και παρουσία γιατρού σε όλους τους αγώνες.

Να μετέχουν στους αθλητικούς συλλόγους οι ίδιοι οι αθλητές.

Οι νέοι που κάνουν χρήση των ναρκωτικών ουσιών προσπαθούν για να ξεφύγουν από μια κοινωνία που καραδοκεί να τους συνθλίψει.

Το γεγονός ότι η τοξικομανία μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, δεν αναιρεί τη δυνατότητα ο εξαρτημένος να λυτρωθεί, αν το θέλει και είναι αποφασισμένος, αν υπάρχει πολιτική με κεντρικό σχεδιασμό και υποδομή κατάλληλη για την αντιμετώπιση της μάστιγας.

Η στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η πολιτική της ανταγωνιστικότητας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου δε συμβαδίζει με τη μαχητική λογική της νίκης σε βάρος της τοξικομανίας, προσθέτει καθημερινά νέα εμπόδια στους νέους και τις νέες. Το χειρότερο σήμερα είναι η κυρίαρχη λογική της ανοχής και του συμβιβασμού με το φαινόμενο, η λογική του περιορισμού της βλάβης, η ανοχή στα "μαλακά", η ανοχή στο συμβιβασμό και τη συναίνεση, και μάλιστα η ταύτιση της ανοχής με τη λεγόμενη λογική του ρεαλισμού.

Σήμερα μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο μόνον ένα κοινωνικό κίνημα ριζοσπαστικό και σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, που συνδυάζει αιτήματα και στόχους πάλης με τη μάχη για την ανατροπή των αιτιών που οδηγούν στην εξάπλωση της τοξικομανίας.

Η τοξικομανία μπορεί να είναι το ανώτατο στάδιο του κινδύνου, ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμηθούν και άλλες μορφές εξάρτησης, όπως ο αλκοολισμός, ο οποίος επίσης διαδίδεται στις μικρότερες ηλικίες.

Στόχοι πάλης και αγώνα σήμερα είναι:

ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά

ΟΧΙ στο διαχωρισμό "σκληρών" και "μαλακών".

ΟΧΙ στην αποποινικοποίηση του χασίς.

Πολιτική "μείωσης της ζήτησης" και όχι "πολιτική μείωσης της βλάβης".

Αύξηση των κονδυλίων για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή πανελλαδικού αντιναρκωτικού σχεδίου δράσης.

Βάρος στην πρωτογενή πρόληψη.

Ανάπτυξη των θεραπευτικών προγραμμάτων στο επίπεδο των αναγκών της χώρας.

Περισσότερες προσλήψεις προσωπικού στις ήδη υπάρχουσες μονάδες απεξάρτησης.

Οικονομικά, επιστημονικά κίνητρα στους εργαζόμενους στην απεξάρτηση.

Πολιτική για την κοινωνική επανένταξη με ιδιαίτερη μέριμνα και μέτρα για εργασιακή προοπτική.

Η ευθύνη της πολιτικής βρίσκεται αποκλειστικά στο κράτος που έχει και την ευθύνη επιχορήγησης και στήριξης των προγραμμάτων.

4. ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

Οι δημοκρατικές ελευθερίες για τους νέους είναι αξεχώριστες με τα δικαιώματα στη δουλειά και τη μόρφωση, με τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Μόνο σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, σε συνθήκες εργατικού, κοινωνικού ελέγχου στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας, μπορεί να γίνει λόγος για δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίας. Στις σημερινές συνθήκες ο αγώνας για τη δημοκρατία είναι αναπόσπαστα δεμένος με την πάλη κατά της κρατικής και εργοδοτικής βίας και καταστολής, κατά των αντιδημοκρατικών νόμων της ΕΕ που έχουν νομιμοποιηθεί και στην Ελλάδα, κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που ανάγει την ταξική πάλη σε τρομοκρατία, που αρνείται το δικαίωμα του κάθε λαού, επομένως και της νεολαίας, να καθορίζει την τύχη του.

Οι σημερινοί θεσμοί "έκφρασης" της νέας γενιάς δε χωρούν στις ανησυχίες και τις δυνατότητές της για πάλη και μαχητική συμμετοχή. Το κίνημά της να συμπεριλάβει τον προβληματισμό και την αναζήτηση, μέσα από τη δράση, νέων αγωνιστικών θεσμών και μορφών οργάνωσης με κύρος στην ίδια την νεολαία. Σε εναντίωση με τους θεσμούς ενσωμάτωσης, τους θεσμούς που ανήκουν στον κρατικό μηχανισμό, εκείνους που χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση και την εξαγορά.

Για την εργαζόμενη νεολαία

Eλεύθερη συνδικαλιστική δράση στους τόπους δουλειάς, σε χώρους εκπαίδευσης. Κατά του φακελώματος και του δουλεμπορίου μέσω "ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας".

Ενάντια στη χρησιμοποίηση ανέργων για τη συγκρότηση μηχανισμών χαφιεδισμού και αστυνόμευσης στους δήμους και αλλού.

Απαγόρευση της χρήσης καμερών και άλλων συστημάτων παρακολούθησης των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς.

Για τους χώρους εκπαίδευσης

Κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του αυταρχικού σχολικού κανονισμού. Να ανακληθούν οι διώξεις που εκκρεμούν. Να σταματήσει η ποινικοποίηση των αγώνων. Κατοχύρωση ελεύθερης και ανεμπόδιστης λειτουργίας των μαθητικών κοινοτήτων, διεύρυνση της δικαιοδοσίας τους.

Ελεύθερες μαθητικές εκλογές σε σταθερή ημερομηνία πανελλαδικά στην αρχή κάθε έτους με δυνατότητες προετοιμασίας από τους μαθητές.

Να σταματήσει η χρησιμοποίηση των σχολικών φυλάκων για την αστυνόμευση των μαθητών και τη συνεργασία τους με την αστυνομία.

Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση στις ιδιωτικές σχολές.

Διεύρυνση της συμμετοχής των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων στη λειτουργία των σχολών.

Κατοχύρωση και διεύρυνση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Κατάργηση των αντιδραστικών κανονισμών στη λειτουργία των Ιδρυμάτων.

Η φύλαξη των Ιδρυμάτων να είναι στην ευθύνη της πανεπιστημιακής κοινότητας, υπερασπίζοντας το άσυλο και κατάργηση της φύλαξης από ιδιωτικές αστυνομίες και σώματα ασφαλείας.

Για τη στρατευμένη νεολαία

Η νεολαία είναι αναγκαίο, μέσα και από την ίδια της την πείρα, αλλά και τη γενικότερη πείρα του κινήματος, στη χώρα μας και παγκόσμια, να βγάλει σωστά συμπεράσματα για τις συνέπειες που προκύπτουν από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και, γενικότερα, στην ιμπεριαλιστική στρατηγική της ΕΕ, σχετικά με τον προσανατολισμό που παίρνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, σχετικά με τον πόλεμο, το ζήτημα της υπεράσπισης των συνόρων σε στεριά, θάλασσα και αέρα, για τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη, για το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει ποιο δρόμο κοινωνικής εξέλιξης και ανάπτυξης επιλέγει. Τα επιχειρήματα, λόγου χάρη, των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας στηρίζονται στην επιλογή τους να παγιδεύσουν νέους και νέες στα μισθοφορικά σώματα.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει θητεία με δημοκρατικά δικαιώματα για τους στρατευμένους, κατάργηση των αντιδραστικών κανονισμών, 20-1 20-2, που εκφράζουν το πνεύμα του αυταρχισμού. Πλήρη κατοχύρωση των συνταγματικών δικαιωμάτων στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κατοχύρωση του δικαιώματος ίδρυσης συνδικαλιστικών ενώσεων στο μόνιμο προσωπικό.

Εκλογή επιτροπών στρατιωτών και υπαξιωματικών με ουσιαστικές αρμοδιότητες για κάθε ζήτημα που αφορά τις συνθήκες διαβίωσής τους. Να βελτιωθούν ουσιαστικά οι συνθήκες στρατωνισμού, οι όροι υγιεινής και ασφάλειας. Να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων.

Μόνιμο πολιτικό προσωπικό να αναλάβει όλες τις βοηθητικές εργασίες καθαριότητας, σίτισης, κλπ.

Οικονομική στήριξη των στρατευμένων με 200 ευρώ το μήνα, σε αντικατάσταση του εξευτελιστικού 8,62.

Νομοθετική ρύθμιση, η οποία να απαγορεύει ρητά στις Ενοπλες Δυνάμεις και τμήματά τους να χρησιμοποιούνται σε καθήκοντα αστυνόμευσης σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός ή ενάντια σε εκδηλώσεις μαζικών οργανώσεων και το κίνημα του λαού.

Το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού και της νεολαίας στην ολόπλευρη ενημέρωση, στην ψυχαγωγία, στη γνωριμία της με τα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού, γενικά στην κατάκτηση γνώσης, ώστε να διαμορφώνει προσωπικότητα σκεπτόμενη, με κριτική ματιά, είναι ασυμβίβαστο με την ιδιοκτησία, άρα και με τον έλεγχο των τηλεοπτικών Μέσων Ενημέρωσης από το κεφάλαιο.

Το λαϊκό κίνημα μαζί με τη νεολαία πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στην πάλη για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο αυτό. Οι συχνότητες που παραχωρούνται στα μονοπώλια είναι δημόσιες και δημόσιες πρέπει να μείνουν.

Μέσα από τη συλλογική τους δράση, πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες για αντικειμενική ενημέρωση και ουσιαστική ψυχαγωγία, για όσο γίνεται στις σημερινές συνθήκες ισότιμη προβολή των θέσεων όλων των κομμάτων, αλλά και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, της δράσης κοινωνικών φορέων που παλεύουν.

Αλληλεγγύη και κοινή δράση με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, με τους εργαζόμενους νέους και νέες στα ΜΜΕ που ένα μεγάλο μέρος τους είναι αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης, είναι ανασφάλιστο, δουλεύει με εξοντωτικό ωράριο, με μισθούς πείνας. Ζει στην αβεβαιότητα, με την απειλή της απόλυσης, ζει τον κίνδυνο της αλλοτρίωσης, κάτω από την πίεση να προβάλλει ό,τι χειραγωγεί και αποχαυνώνει.

Η μαζική χρήση τους σε όλους τους κλάδους της παραγωγής αυξάνει θεαματικά την παραγωγικότητα της εργασίας. Επομένως, αυξάνει αντικειμενικά τις δυνατότητες να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να αναβαθμιστούν οι συνθήκες ζωής και εργασίας του εργαζόμενου, π.χ. με τη χρήση της Τηλεϊατρικής, της Τηλε-εκπαίδευσης, της Τηλε-εργασίας.

Όμως αυτές οι αυξημένες δυνατότητες, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, μετατρέπονται σε όπλο του μεγάλου κεφαλαίου για να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης, να εντατικοποιήσει την εργασία, να διατηρήσει μεγάλο εφεδρικό στρατό ανέργων. Να αναβαθμίσει τις μεθόδους καταστολής του λαϊκού κινήματος και χειραγώγησης της συνείδησης των εργαζομένων.

Σ' αυτό το έδαφος αναδεικνύεται η αντίφαση ανάμεσα στην ανάγκη του κεφαλαίου για γρήγορη διάδοση και αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας από την εργατική τάξη και στην επιβράδυνση που γεννά η εμπορευματοποίηση των σχετικών υπηρεσιών και ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός. Οξύνονται, επίσης, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και στον τομέα αυτό.

Η αστική προπαγάνδα, μάταια, προσπαθεί να συσκοτίσει την όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας με τη μυθοπλασία του περάσματος σε ένα δήθεν νέο τρόπο παραγωγής, της "μεταβιομηχανικής κοινωνίας", της "νέας κοινωνίας" , της "κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας".

Η ανάπτυξη της "νέας τεχνολογίας" εδράζεται και οδηγεί σε ολοένα και μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, που τα αποτελέσματά της καρπώνονται σήμερα οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Και μέσα από την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, βεβαιώνεται η ωρίμανση των αντικειμενικών προϋποθέσεων για πολιτική λύση με γνώμονα τις ανάγκες του λαού και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ο αγώνας σήμερα πρέπει να έχει βασικούς άξονες ως προς τις νέες τεχνολογίες:

• Μείωση του εργάσιμου χρόνου.
• Προστασία της εργασιακής και δημόσιας υγείας και ασφάλειας από την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών επικοινωνιών.
• Καθολικό δικαίωμα φθηνής, γρήγορης και ασφαλούς πρόσβασης στα μέσα και

στις υπηρεσίες που εδράζονται στη σύγχρονη τεχνολογία.

• Κατάργηση της πατέντας λογισμικού των μονοπωλίων και κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Πληροφορική και στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες.
• Ανάπτυξη της αναγκαίας κρατικής έρευνας και προσδιορισμός των προτεραιοτήτων για την ανάπτυξη χρήσιμων εφαρμογών (Τηλεϊατρική, Τηλε-εκπαίδευση κλπ.) με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον.

5. ΤO ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο αγώνας της νεολαίας για μόρφωση και δουλειά, για την απόλαυση του πολιτισμού, του αθλητισμού, για ζωή με δικαιώματα, είναι αδιαίρετος με τη δράση κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, κατά της πολιτικής των ΗΠΑ. Είναι αγώνας διεθνής, αλλά και εσωτερικός, αφού η Ελλάδα, με ευθύνη της κυρίαρχης τάξης και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μετέχει ενεργά, σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Ενεργητικά συμμετέχει στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, προκειμένου να συστρατευθεί με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, των ιμπεριαλιστών.

Η νεολαία μπορεί να δώσει μια νέα δυναμική στον αγώνα για την ειρήνη, για το δικαίωμα του ελληνικού λαού, όλων των λαών, να αποφασίζουν οι ίδιοι για το ποιο δρόμο κοινωνικής εξέλιξης θέλουν, αναπτύσσοντας μέτωπα πάλης και συσπείρωσης, όπως:

• Κατά του ΝΑΤΟ και της νέας δομής του, της διεύρυνσής του με χώρες - νέα μέλη ή μέσω του λεγόμενου "Συνεταιρισμού για την ειρήνη". Να καταδικαστεί η πολιτική του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων, η δράση εκτός συνόρων, η δυνατότητα προληπτικού χτυπήματος, η χρήση μικρών πυρηνικών, η απειλή και η χρήση βίας.
• Ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, η οποία θεσμοθέτησε τις ΝΑΤΟικές συνταγές για επεμβάσεις "όπου θίγονται τα συμφέροντα της Ένωσης". Να καταδικαστεί η συγκρότηση του Ευρωστρατού, η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης και η ανάληψη καθηκόντων στρατού κατοχής στα Βαλκάνια και την Αφρική.
• Ενάντια στην μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σε μισθοφορικό στρατό, για δράση εκτός συνόρων στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και πολέμων.
• Καμιά δράση εκτός συνόρων, να επιστρέψουν στη χώρα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία, στην ΠΓΔΜ, στο Αφγανιστάν. Καμιά εμπλοκή στη Μ. Ανατολή, καμιά ενίσχυση οικονομική και εκπαίδευση των "Ταγμάτων Ασφαλειας" στο Ιράκ.
• Να φύγουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από την Ελλάδα, της Σούδας, του Ακτίου, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της "Φωνής της Αμερικής", το Κέντρο Ναυτικών Αποστολών. Να μην παραχωρηθούν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και ζώνες του ελληνικού εναέριου χώρου.
• Καμιά παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων άμυνας σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, καμιά υποχώρηση στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
• Να ανατραπεί η δήλωση της Μαδρίτης που αναγνωρίζει στην Τουρκία "ζωτικά συμφέροντα" στο Αιγαίο. Η πάλη για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο είναι αγώνας κατά των σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να παίζουν το ρόλο του επιδιαιτητή στην περιοχή με στόχο να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο του Αιγαίου.
• Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
• Να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί που υπηρετούν ΝΑΤΟικές ανάγκες. Τα εξοπλιστικά προγράμματα να υπηρετούν αποκλειστικά την άμυνα της χώρας, οπλικά συστήματα σύμφωνα με τη μορφολογία του εδάφους, ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας, κυρίως της κρατικής.

Κατά των τρομονόμων και της τρομοφιλολογίας που ένα στόχο έχουν: Να ταυτίσουν την πάλη των λαών για κοινωνική απελευθέρωση, για κοινωνική πρόοδο, για το σοσιαλισμό, με την τρομοκρατία. Η νεολαία έναν τρομοκράτη έχει απέναντί της, τον ιμπεριαλισμό, την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η νεολαία πρέπει να στρέψει την πλάτη της, να ζητήσει την κατάργηση του μισθοφορικού στρατού και την επιχείρηση παγίδευσής της στα σώματα τύπου ΕΠΟΠ, ΜΕΡΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ, ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ο μισθοφορικός στρατός όχι μόνο δεν απαντά στο πρόβλημα της ανεργίας, αντίθετα θα χρησιμοποιηθεί σε βάρος του λαού και της νεολαίας που διεκδικεί τα δικαιώματά της με βάση το δόγμα δράσης των Ενόπλων Δυνάμεων και των μισθοφόρων στο εσωτερικό της χώρας.

Το ΚΚΕ εναντιώνεται στο θεσμό, όχι στους νέους, οι οποίοι, σπρωγμένοι από την ανεργία, πείθονται να μετέχουν.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι για να λυθούν τα προβλήματα της νεολαίας, όπως και του λαού, δεν αρκεί να δυναμώσουν απλά οι αγώνες για τα προβλήματά τους. Ο συνδικαλιστικός αγώνας ασφαλώς είναι πολύτιμος, γιατί μπορεί να οργανώσει παραπέρα όσους αγωνίζονται, να συμβάλει στη συνειδητοποίησή τους, μπορεί να κόψει κάπου τη φόρα της επίθεσης του κεφαλαίου, να δώσει κάποια ανακούφιση. Όμως για την πραγματική ουσιαστική διέξοδο, για ριζική αλλαγή της κατάστασης, την ανατροπή των αιτιών που αναπαράγουν και οξύνουν τα προβλήματα της νεολαίας, χρειάζεται κάτι περισσότερο. Χρειάζεται ο αγώνας του λαού και της νεολαίας να ανέβει σε μιαν ανώτερη βαθμίδα για τη ριζική αλλαγή πολιτικής και της εξουσίας που ορίζει τη ζωή μας.

• Χρειάζεται ένα λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, στο οποίο έχει θέση η νεολαία, το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό, με πρωτοπόρα δύναμη την εργατική τάξη, που θ' αλλάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς, φέρνοντας τον ίδιο το λαό στην εξουσία.
• Μια Λαϊκή Εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ. Που θα μπορεί να ελέγχει και να κάνει κουμάντο στους βασικούς κρίκους της οικονομίας, με την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεκριμένων μέσων παραγωγής, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, μια Λαϊκή Εξουσία που θα οργανώσει τη Λαϊκή Οικονομία με σχέδιο και σκοπό όχι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά την κάλυψη των πραγματικών, διευρυμένων αναγκών του λαού και της νεολαίας.

Μια εξουσία που θα έχει τους εργαζόμενους, τη νεολαία ενεργητικά στο προσκήνιο της κοινωνικοπολιτικής ζωής, στη διεύθυνση των κρατικών υποθέσεων με νέους θεσμούς, φτιαγμένους μέσα στη λαϊκή δράση και την ταξική πάλη. Μια λαϊκή συμμαχία και εξουσία, που θα είναι αλληλέγγυα στους αγώνες των άλλων λαών ενάντια στον κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, που θα τους ενισχύει και θα ενισχύεται από αυτούς.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν υπάρχουν πολλές ριζικές εναλλακτικές λύσεις και προοπτικές, μπορεί να υπάρχουν πολλές μορφές αγώνα, διαφορετικά καθήκοντα στη μια ή στην άλλη φάση της ενιαίας πορείας. Μπορεί να υπάρχουν διάφορες μορφές προσέγγισης στην εναλλακτική λύση, όμως η ίδια η εναλλακτική λύση πρέπει να είναι σαφώς αντικαπιταλιστική, δηλαδή σοσιαλιστική.

Το ΚΚΕ δε θέτει όρο για τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου δράσης και εναλλακτικής λύσης τη συμφωνία για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η ωρίμανση των προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή δε θα είναι έργο μιας πράξης, αλλά αποτέλεσμα μιας διαδικασίας με διάφορες φάσεις, στροφές και καμπές, οι οποίες θα καθορίζονται:

Από το συσχετισμό δυνάμεων, την ετοιμότητα και τη θέληση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία, την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, την αναζωογόνηση των ιδανικών του σοσιαλισμού και κομμουνισμού.

Η νεολαία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά της να ζήσει και να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία, έχει επιλογή:

• Να στρατευτεί με την εργατική τάξη και το κόμμα της, το ΚΚΕ, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
• Να ανοίξει το φωτεινό πέρασμα από την προϊστορία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ

Ιούνης 2005