Η κατάσταση στα νοσοκομεία στην περιοχή της Δυτικής Αθήνας είναι τραγική. Τα προβλήματα σε όλα τα Κέντρα Υγείας, παρά τις διαμαρτυρίες μας, τους αγώνες που οργανώσαμε σαν συνταξιουχικό κίνημα μαζί με τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς του Περιστερίου και άλλων περιοχών, παραμένουν άλυτα και συνεχίζουν να οξύνονται, αντανάκλαση της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθείται εδώ και χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις.

Συνεχίζουν να υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και κενά σε γιατρούς και στα τρία ΚΥ στο Περιστέρι. 50 - 60 γιατροί προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, ενώ κάποιο διάστημα πριν υπήρχαν 180 γιατροί.

Τα εργαστήρια που υπάρχουν υπολειτουργούν και ορισμένα κλείνουν, με αποτέλεσμα να οξύνονται τα προβλήματα αντιμετώπισης πολλών ασθενειών, πέρα από αυτές της πανδημίας, με τις μεγάλες καθυστερήσεις σε ραντεβού, σε γρήγορες εξετάσεις και σε φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, τα τελευταία χρόνια κλείσανε το Πρώτων Βοηθειών, που βοηθούσε χιλιάδες εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν άμεσα τις ανάγκες τους σε περίθαλψη, σε ατυχήματα κ.λπ.

Για όλα αυτά και άλλα πολλά που διεκδικούμε, η κυβέρνηση μαζί με διευθυντάδες, διοικητές, μαζί με δημάρχους κάνουν τα στραβά μάτια. Λένε ότι κάνουν ό,τι μπορούν. Μας δουλεύουν κι από πάνω. Σπρώχνουν την ευθύνη στον λαό, όμως η πολιτική τους και τα μέτρα που δήθεν παίρνουν υπονομεύουν τη ζωή μας και την υγεία του λαού.

Το δικό τους κριτήριο είναι το κέρδος για τα ιδιωτικά συμφέροντα, για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, για τα ιδιωτικά Κέντρα Υγείας, που στην περιοχή του Περιστερίου ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.

Γι' αυτό εμείς όλοι που τα συμφέροντά μας ταυτίζονται με τις λαϊκές ανάγκες δυναμώνουμε τον αγώνα, προσπαθούμε μέσα από πολλές δραστηριότητες να ξεσηκώσουμε περισσότερο λαϊκό κόσμο και τους συνταξιούχους.

Εχουμε διαμορφώσει ένα πλαίσιο πάλης με αιτήματα και διεκδικήσεις. Με βάση αυτά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, ώστε και άμεσα αποτελέσματα να έχουμε αλλά και να συμβάλουμε στο να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και όλων όσων στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, η δράση μας και ο συντονισμός όλων των μαζικών φορέων της περιοχής μας θα είναι καθοριστικά όσο θα δένονται με το γενικότερο αίτημα για δημόσια - δωρεάν Υγεία για όλους, σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που δρουν και στον χώρο της Υγείας.

Είναι φανερό σε όλους ότι η πανδημία δεν βρήκε μόνο το σύστημα Υγείας σε συνθήκες σοβαρής υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης, αλλά και την Πρόνοια και συγκεκριμένα το κακοποιημένο παιδί, το παιδί χωρίς οικογένεια.

Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό: Κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, γιατροί, βρεφοκόμοι, βοηθητικό προσωπικό, φύλαξη, καθαριότητα (...) Εργαζόμενοι αναλώσιμοι που όμως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Με τον αγώνα μας, με τη στήριξη των ταξικών δυνάμεων, οι συνάδελφοι επικουρικοί δεν απολύθηκαν την προηγούμενη χρονιά.

Εφαρμόζουν και αυτοί και οι προηγούμενοι την πολιτική της ΕΕ που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, που είναι συνυφασμένα με τα δικαιώματα των παιδιών.

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το 2018 δεν αντιμετωπίζει τα μεγάλα προβλήματα που βιώνουν τα παιδιά και οι εργαζόμενοι στις δημόσιες δομές της προστασίας παιδιού (...) Ανοίγει τον δρόμο για άμεση εμπλοκή των διαφόρων ΜΚΟ και γενικότερα του ιδιωτικού τομέα στον ευαίσθητο αυτό τομέα, εγκυμονώντας κινδύνους για τα ίδια τα παιδιά και τους εργαζόμενους.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά στο «Μητέρα», από περίπου 80 που ήταν πρόπερσι, έχουν μείνει περίπου 50 φέτος.

Η υπουργός - προστάτης των παιδιών, Μιχαηλίδου, όπου βρεθεί και όπου σταθεί διακηρύττει «τα παιδιά έξω από τα ιδρύματα» και σηκώνει τη ρομφαία της κάθαρσης (καταγγελίες για την κακοποίηση παιδιών σε ιδιωτική δομή για εγκαταλελειμμένα - κακοποιημένα παιδιά), σε μια κατάσταση για την οποία έχει ακέραιη την ευθύνη. Χρηματοδοτούσαν τόσα χρόνια μια ιδιωτική δομή που το κράτος τη χρησιμοποιούσε ως κέντρο υποδοχής κακοποιημένων παιδιών (...) Αποδεικνύεται περίτρανα το πόσο δίκιο είχαμε οι εργαζόμενοι σε χώρους Πρόνοιας, το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα, οι γονείς ΑμεΑ όταν λέγαμε ότι είναι άκρως επικίνδυνο η ζωή των κακοποιημένων παιδιών, των παιδιών χωρίς οικογένεια και ανθρώπων που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να αφήνεται στα χέρια ιδιωτών.

(...) Αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής, της υποστελέχωσης, υποχρηματοδότησης και ιδιωτικοποίησης της Πρόνοιας, είναι η συρρίκνωση και υποβάθμιση των υπηρεσιών του «Μητέρα» και των άλλων δημόσιων δομών στην προστασία παιδιού (...) με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι υιοθεσίες στο Δημόσιο για να ανοίξει ο δρόμος μεθοδικά και βήμα βήμα στις ιδιωτικές υιοθεσίες που έχουν φροντίσει να ενισχύσουν το νομικό πλαίσιο προς αυτήν την κατεύθυνση όλες οι κυβερνήσεις (...)

Καλούμε τα σωματεία, την ΠΟΕΔΗΝ, τους ειδικούς επιστήμονες, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα της προστασίας του παιδιού, τα ταξικά συνδικάτα, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, να στρατευτούμε όλοι στον αγώνα για την προστασία του παιδιού.

Να μπει τέρμα στην απαξίωση, στην υποβάθμιση των δημόσιων δομών γιατί μόνο ένας δημόσιος φορέας που θα λειτουργεί με συγκεκριμένα επιστημονικά κριτήρια μπορεί να εξασφαλίσει την πραγματική προστασία αυτών των παιδιών.

Να μπει τέρμα, να απαγορευτεί να αφήνονται παιδιά (...) στα χέρια ιδιωτών.

Τα ιδρύματα που καταγγέλλει η κυρία Μιχαηλίδου είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του συστήματός τους, απτά παραδείγματα της βαρβαρότητας της πολιτικής τους.

- Ιδρυση τώρα δημόσιου πανελλαδικού φορέα που θα έχει στην αποκλειστική του ευθύνη την προστασία του παιδιού, του παιδιού χωρίς οικογένεια, του παραμελημένου και κακοποιημένου παιδιού, του παιδιού με ακατάλληλο ή επικίνδυνο οικογενειακό περιβάλλον. Σε αυτόν τον φορέα να εντάσσονται όλες οι υπάρχουσες δημόσιες δομές, όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα μαζί με τις ιδιωτικές δομές που έχουν σύγχρονες προδιαγραφές.

- Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος, μονιμοποίηση όλων των επικουρικών, συμβασιούχων και εργολαβικών. Να ανοίξουν οι κλειστές πτέρυγες στο «Μητέρα» και στο αναρρωτήριο Πεντέλης και άλλες δημόσιες δομές με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Αυτός ο πανελλαδικός φορέας να έχει και την αποκλειστική ευθύνη, λαμβάνοντας υπόψη τις κατακτήσεις της επιστήμης και την εμπειρία για την υιοθεσία και την αναδοχή.

Ο οργανωμένος αγώνας είναι η μόνη διέξοδος. Με τον αγώνα μας μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα και θα τα αλλάξουμε! Μόνο ο λαός μπορεί να προστατέψει τον λαό!

Συμφωνούμε όλοι (...) ότι η υγειονομική κρίση δεν ήρθε ξαφνικά σ' έναν «παράδεισο» τόσο της Υγείας όσο και τη Παιδείας. (...) Η υγειονομική κρίση ήρθε σε ήδη κατεστραμμένα κτίρια στα σχολεία, με πλημμελή συντήρηση κυρίως για τα μάτια του κόσμου. Δηλαδή τεράστια κονδύλια που ήρθαν από ΕΣΠΑ για τη διαμόρφωση της όψεως του κτιρίου. Υπάρχει σχολείο που δαπανήθηκαν 400.000 ευρώ, μόνο για να βαφτεί η όψη και να αλλαχτούν κάποια πλακάκια σε μια πυλωτή. Το ίδιο σχολείο δεν επισκεύασε ποτέ τα ηλεκτρολογικά, τις τουαλέτες, τη θέρμανση. Ερχόμαστε σήμερα, σε μια τεράστια υγειονομική κρίση, που το τεράστια το κάνει το κατεστραμμένο σύστημα Υγείας, η ανεπάρκεια, η απουσία του συστήματος Υγείας. Αν είχαμε όλα αυτά που περιγράψατε προηγουμένως, θα ήταν πολύ πιο αντιμετωπίσιμη η κατάσταση (...).

Τα σχολεία λοιπόν αυτήν τη στιγμή με ανοιχτά παράθυρα σαφώς και δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Δεν έχουν θέρμανση. Θέρμανση βέβαια δεν είχαν και πριν τρία χρόνια, όταν τα κονδύλια που δίνανε ήταν τέτοια που επιτρέπανε το πολύ δυο με δυόμισι ώρες λειτουργία, είτε με πετρέλαιο είτε με φυσικό αέριο, των θερμάνσεων.

Το τοπικό κράτος - γιατί δεν μιλάμε για τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά για προέκταση του κράτους - με όση ευκολία στην οικονομική κρίση έδωσε τα αποθεματικά του, με τόση «φειδώ» σήμερα απαιτεί προσωπικό.

Μας λένε διαρκώς ότι δεν μπορούν να κάνουν προσλήψεις καθαριστριών, δεν το επιτρέπει ο νόμος. Μας είπαν ότι φέτος θα πάρουν από τους «ωφελούμενους» του ΟΑΕΔ. Ζητήσανε 40, αν δεν κάνω λάθος, και όταν τους ρωτήσαμε για ποιον λόγο δεν ζητούσατε περισσότερους (...) η απάντηση ήταν ότι μας φτάνουν. (...)

Παρουσίαζαν διαρκώς ψευδή στοιχεία και μέχρι σήμερα, δυόμισι χρόνια μετά, ακόμα δεν μας έχουν δώσει την επίσημη κατάσταση των καθαριστριών επικαλούμενοι προσωπικά δεδομένα.

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν το σύνολο της κατάστασης στην Εκπαίδευση και τα αντιπλημμυρικά στους δρόμους κ.λπ. Μιλάνε για κλιματική αλλαγή, σταματήσαμε να πίνουμε τον καφέ με καλαμάκι αλλά ένα αντιπλημμυρικό στην οδό Κύπρου, που περνά από τέσσερα σχολεία και εμπλέκεται στις τρεις φονικότερες πλημμύρες των τελευταίων χρόνων (...) δεν υπάρχει.

Ποια είναι η λύση; Το Περιστέρι έχει την εμπειρία από την αναστολή των συγχωνεύσεων του '12. Εχει την εμπειρία από την είσοδο των παιδιών των προσφύγων στα σχολεία. Εχουμε την εμπειρία και σ' αυτήν εδώ την αίθουσα από τα σεμινάρια που έκαναν για τη μετατροπή των διευθυντών σε οικονομικούς διευθυντές των σχολείων με τον κ. Μπουραντά, πώς το διακόψαμε. Για μένα η λύση είναι ένας διαρκής αγώνας, ενωτικός με την έννοια του συνόλου των κομματιών του λαού. Οι υγειονομικοί δεν πρέπει να μείνουν μόνοι τους. Πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα τους, γιατί είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας.