Πού πάει το ΕΣΠΑ;

«...για το 2013 υπερκαλύψαμε τους μνημονιακούς στόχους με ποσοστό απορρόφησης 118%. Στηρίζεται η προσπάθεια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ρευστότητας, για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και επιστροφής της Ελλάδας στην ανάπτυξη». Αυτό είπε ο Κ. Χατζηδάκης, υπουργός Ανάπτυξης, με αφορμή τα στοιχεία για το ΕΣΠΑ και τα έργα που έγιναν την περίοδο 2007 - 2013.

Είναι γνωστό πως η αρχή για τις χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ είναι μία και μοναδική: Να διαμορφώνουν συνθήκες, ώστε οι καπιταλιστές να εξασφαλίζουν για μεγάλες χρονικές περιόδους υπερκέρδη. Οι επενδύσεις πρέπει να είναι «συμφέρουσες», «αποδοτικές», «ανταγωνιστικές». Αυτό εννοούν όταν λένε επιστροφή στην ανάπτυξη. Είναι ανάπτυξη με όρους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αλλωστε, βασική προϋπόθεση για την ενεργοποίηση χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ είναι οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Και βεβαίως κανένας ιδιώτης επιχειρηματίας δε θα κάνει έργο για να προσφέρει στο λαό. Το κάνει για να βγάλει κέρδος. Αυτό εννοούν όταν λένε ρευστότητα...

* * *

Θέλει φόρους

«Οι δήμοι θα πρέπει να καθορίζουν το ύψος των φόρων και να τους εισπράττουν». Αυτή είναι η θέση του Γ. Καμίνη, δημάρχου Αθήνας και εκ νέου υποψηφίου. Οτι ο δήμος για να έχει έσοδα πρέπει να επιβάλλει φόρους, να διαχειρίζεται κρατικούς φόρους. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο, αφού ήδη οι προϋπολογισμοί του Δήμου της Αθήνας στηρίζονται στην αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, με τα έσοδα να προέρχονται κατά κύριο λόγο από τη φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων.

Το εν λόγω αίτημα για διαχείριση κρατικών φόρων από την Τοπική Διοίκηση είναι παλιό και «φιγουράρει» σε όλες τις αποφάσεις των συνεδρίων της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), αρκετά χρόνια τώρα. Πάει χέρι χέρι με την παραίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων και δημοτικών συμβούλων και του οργάνου τους, της ΚΕΔΕ, από το αίτημα για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους. Αντίθετα, με αφορμή την οικονομική κρίση, στρώθηκε παραπέρα το έδαφος και από το χώρο της Τοπικής Διοίκησης, για συρρίκνωση της χρηματοδότησης, ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, απολύσεις, παραπέρα χτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Ολοι φέρονται να συμφωνούν στο κύριο: Για όλα πρέπει να πληρώνει ο λαός. Και ως αντιστάθμισμα στην εξαθλίωση, θα παρέχονται υπηρεσίες με τη μορφή της φιλανθρωπίας, όπως συσσίτια και κοινωνικά παντοπωλεία, τα οποία αποκαλούν «δράσεις αλληλεγγύης»...

* * *

Παραγωγική ανασυγκρότησηγια ποιον;

«Για να ανακάμψει και να σταθεί όρθια η οικονομία της περιφέρειας, απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, με βάση το συνεταιριστικό, συνεργατικό μοντέλο». Αυτό δήλωσε η Ολγα Γεροβασίλη, υποψήφια περιφερειάρχης Ηπείρου του ΣΥΡΙΖΑ. Και συνέχισε, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Δίνουμε έμφαση στην κοινωνική οικονομία, καθώς αυτή έχει μεγάλη σημασία για την κοινωνία...».

Η «παραγωγική ανασυγκρότηση», που προβάλλει και κεντρικά ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, ενίσχυση της κερδοφορίας των καπιταλιστικών ομίλων πάνω στις στάχτες των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Το ίδιο ισχύει και στον τομέα της αγροτικής πολιτικής. Αλλωστε, η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στηρίζει ένθερμα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεκληρίσει τους μικρούς φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους, τους συνεταιρισμούς.

Βεβαίως αυτό, δηλαδή η καταστροφή συνεταιρισμών, σημαίνει ότι είναι εκ των πραγμάτων θνησιγενής προοπτική για τους μικροπαραγωγούς. Αλλά καθόλου δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ αφού υπηρετεί την καπιταλιστική ανάπτυξη. Σ' αυτό το πλαίσιο προωθεί και τη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» ως απαραίτητο εργαλείο στήριξης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, αφού την προβάλλει ως διέξοδο για την ανεργία, με τη δημιουργία συνεταιρισμών ανέργων για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, ή και μικροπαραγωγών στην αγροτική οικονομία. Ολοι αυτοί θα φυτοζωούν κυνηγώντας πελατεία, ή θα εξοβελιστούν από τον ανταγωνισμό.