Η επίθεση σε κάθε κλάδο που παλεύει για να υπερασπίσει τα δικαιώματά του ξεπερνά τα όρια του «διαίρει και βασίλευε» κι ας χρησιμοποιείται ακόμα αυτή η μέθοδος.

Εγινε ρουτίνα πια: Με αφορμή κάθε εργατική κινητοποίηση, η αστική προπαγάνδα αντιπαραθέτει έναν πυρήνα θέσεων που επιδιώκει να γίνουν αποδεκτές από μεγάλες μάζες εργαζομένων.

Μ' αφορμή και την απεργία στις συγκοινωνίες καλεί τους άλλους εργαζόμενους να δεχτούν ότι για την κρίση φταίνε τα εργατικά δικαιώματα που για την περίσταση βαφτίζονται «προνόμια».

Κανένα εργατικό δικαίωμα δεν είναι προνόμιο. Είναι άλλη ιστορία το πώς η αστική τάξη με τη συνεργασία και των εργατοπατέρων χρησιμοποίησε τους μισθούς (τους κράτησε σε εξευτελιστικά επίπεδα και τους φόρτωσε με δεκάδες επιδόματα) για να κρατά υποταγμένους ολόκληρους κλάδους. Αυτό το ζήτημα πρέπει να το λύσει στο εσωτερικό της η εργατική τάξη και ασφαλώς όχι με διαιτητή την κυβέρνηση.

Μιλάνε ακόμα για «κατάρρευση του κράτους», για το οποίο επίσης ενοχοποιούν τα εργατικά δικαιώματα.

Κανένα κράτος δεν κατέρρευσε. Γίνεται ακόμα πιο ισχυρό, δείχνει καθημερινά τα δόντια του. Αυτό που «κατέρρευσε» είναι μόνο το εργατικό εισόδημα σαν άμεσο συνεπαγόμενο της καπιταλιστικής κρίσης και των πολιτικών που το ξεπέρασμά της επιδιώκουν να το φορτώσουν στην εργατική τάξη.

Τα κρατικά ταμεία που προβάλλονται σαν άδεια είναι ακόμα κι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος τροφοδότης των ταμείων των καπιταλιστών. Το μαρτυρούν οι επιταχύνσεις για τους μεγάλους οδικούς άξονες και τα κερδοφόρα σκουπίδια όπου τα έργα δε γίνονται για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά για την εξασφάλιση της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Η προώθηση των επόμενων ανατροπών στα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις αποκαλύπτει ένα ακόμα τεράστιο κοίτασμα κερδοφορίας για τους καπιταλιστές. Το ότι πρέπει να σηκωθούν και οι πέτρες για να μην περάσει αυτό το σχέδιο είναι το ένα σίγουρο. Το άλλο είναι πως η όρεξη της αστικής τάξης έχει ανοίξει για τα καλά και δε θα αφήσει τίποτα όρθιο αν δεν της κόψει την όρεξη η ίδια η εργατική τάξη.

Αυτό όμως είναι και το πραγματικό πρόβλημα, καθώς λυτοί και δεμένοι «φίλοι των εργατών» που έχουν σ' αυτή τη φάση το πάνω χέρι, κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατηθούν οι εργάτες στην καθήλωση. Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την ταξική συσπείρωση μπροστά στην απεργία του Φλεβάρη δείχνει το δρόμο για τη λύση του προβλήματος.

Ασχετο: Εναν καλό λόγο πήγε και είπε ο άνθρωπος στο Αμέρικα και πέσανε να τον φάνε. Αφού παινεύεις τον Ομπάμα πρέπει να ακολουθήσεις και ολόκληρη την πολιτική του, του λένε. Κι αφού σ' αρέσει η πολιτική του, μάθε πως είναι ίδια με της Μέρκελ, του συμπληρώνουν.

Εδωσε ο άνθρωπος ένα δάχτυλο και τώρα θέλουν να του πάρουν και το χέρι.

Να τον λυπηθούμε;

Οχι. Γι' αυτό πήγε εκεί. Για να τους βεβαιώσει ότι είναι ομογάλακτός τους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ στη στοχοποίηση της ταξικής πάλης

ΤΑ ΝΕΑ: America, America ο Τσίπρας υμνεί τον Ομπάμα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ενεση 1,2 δισ. ευρώ για μικρομεσαίους

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Χρηματοδότηση 1,2 δισ. για τους μικρομεσαίους

ΕΘΝΟΣ: Νέος νόμος για αυθαίρετα - ημιυπαίθριους

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Προδοσία: Κακούργημα η διόγκωση του ελλείμματος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Το κακούργημα του μνημονίου

Η ΕΛΛΑΔΑ: Στο προσκήνιο Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ομολογία λάθους

6 ΜΕΡΕΣ: Η μεγάλη προβοκάτσια

Η ΑΥΓΗ: Χαλκείο Μαξίμου, προβοκάτσιες Δένδια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μετωπική Μαξίμου - ΣΥΡΙΖΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τειρεσίας, παράθυρο για δανεισμό

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αφύπνιση στο ΧΑ

«Η επίθεση που εκδηλώνουν το κεφάλαιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι πολιτικοί τους εκφραστές σε βάρος της ζωής του λαού έχει φτάσει στο "ζενίθ" με την κατάργηση στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ, μπροστά στην 24ωρη πανεργατική απεργία το Φλεβάρη, που αποφάσισε την περασμένη Παρασκευή το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ - μετά από πρότασή του - καλεί την εργατική τάξη να οργανώσει σκληρή πάλη για τρία ζητήματα που "καίνε" κάθε λαϊκό - εργατικό σπίτι: Την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), την προστασία των ανέργων, την παρεμπόδιση των μέτρων που φοροεξοντώνουν τους εργάτες.

Πρόκειται για ζητήματα που ένα προς ένα πρέπει να ξεσηκώσουν όλους τους εργαζόμενους. Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και κατ' επέκταση και των κλαδικών ΣΣΕ θα "απογυμνώσει" τους εργάτες απέναντι στον εργοδότη (...) Οι εξελίξεις με την ΕΓΣΣΕ θα επιδράσουν αλυσιδωτά σε όλες τις κλαδικές Συμβάσεις, θα παρασύρουν μεροκάματα, μια σειρά επιδόματα κ.τ.λ. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων. Να απορρίψουν τα "ψευτοφάρμακα" των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας (...) Την ίδια στιγμή, η εργατική - λαϊκή οικογένεια σφαδάζει από τη φορολεηλασία. Τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο. Το ίδιο και οι φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης, οι αυξήσεις στο ρεύμα. Φορολογούνται ακόμη και οι άνεργοι, γιατί έχουν ένα σπίτι. Ενώ αυξάνονται με απίστευτη ταχύτητα οι οικογένειες που μένουν χωρίς ρεύμα, νερό, ακόμα και φαΐ.

(...) Οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά στις Σειρήνες που καλλιεργούν την "ηττοπάθεια", βάζοντας εγκληματικά εμπόδια στην οργάνωσή τους. Η αντιμετώπισή της συνδέεται με τον ολόπλευρο αγώνα που πρέπει να δοθεί για την οργάνωση της απεργίας, με τη διαφώτιση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, στη γειτονιά. Να αναδειχτούν οι πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Να αποκαλυφθούν οι προτάσεις των παλιών και των "νέων" επίδοξων διαχειριστών της εξουσίας, που είναι πλήρως ενταγμένες στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ. Να σπάσει το κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας που έχει τροφοδοτήσει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η ολόπλευρη και ουσιαστική συζήτηση στα Διοικητικά Συμβούλια, στις Γενικές Συνελεύσεις, στο διάλειμμα, να αναδεικνύει τι περιεχόμενο πρέπει να έχουν σήμερα οι αγώνες, με ποια κατεύθυνση συνδέεται η αποτελεσματικότητα και η προοπτική των αγώνων. Να ατσαλώνονται οι εργάτες στο δρόμο για τη σύγκρουση με τα μονοπώλια» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).