Για περισσότερα από 150 χρόνια οι επιστήμονες στηρίζονταν σε απολιθωμένα οστά και δόντια για να μελετήσουν ζώα από τα βάθη του χρόνου. Οι σκελετοί αποκαλύπτουν το μέγεθος και το σχήμα των ζώων που χάθηκαν. Τα σημεία όπου οι μύες συνδέονται στα κόκαλα δείχνουν πόσο μυώδες ήταν ένα ζώο και πώς κινούνταν. Το σχήμα και η φθορά των δοντιών υποδείχνουν τα είδη τροφής του. Κάποιες σπάνιες καλοδιατηρημένες μούμιες και παγωμένα κουφάρια ζώων έδωσαν λεπτομέρειες, όπως το μήκος της γούνας τους, το σχήμα των αυτιών, το περιεχόμενο του τελευταίου γεύματος ενός ζώου. Αγνοια υπήρχε, όμως, για τις βιολογικές διεργασίες που συντελούνταν μέσα τους.

Αυτό το κενό αρχίζει να κλείνει. Πρόσφατες πρόοδοι στη βιοτεχνολογία επιτρέπουν την ανασύνθεση αρχαίων γονιδίων από ζώα που έχουν εκλείψει και την «ανάσταση» των αντίστοιχων πρωτεϊνών. Σύμφωνα με ορισμένους βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας επιστήμης: της παλαιοφυσιολογίας, δηλαδή της μελέτης του τρόπου που λειτουργούσαν εν ζωή τα σώματα ζώων που έχουν πια εκλείψει. Ηδη έχουν βγει εκπληκτικά συμπεράσματα για το πώς το προϊστορικό ζώο - είδωλο, το μαμούθ, προσαρμόστηκε στις εχθρικές για τη ζωή κλιματολογικές συνθήκες της εποχής των παγετώνων.