Νωρίτερα, στη Λαϊκή Σκηνή η Κομπανία Θ. Λώλη (Αγ. Σαράντα) και Πολυφωνικό σχήμα «Χοανία», η Στεριανή Κομπανία Δ. Κότσικα και φωνητικό σύνολο «ΙΩ» (Βόλακας Δράμας), το σχήμα με τους Αρβανίτη (λύρα), Ιτζούδη (γκάιντα) και Ζευγίτη (νταούλι, κρουστά) γέμισαν το χώρο με πολυφωνικά τραγούδια από την Ηπειρο και παραδοσιακή μουσική από τη Θράκη και τη Μακεδονία.

«Η μουσική Εγνατία του λαϊκού πολιτισμού» «ήχησε» με τραγουδιστικά κομμάτια και με οργανική μουσική. «Μια μουσική, ζωντανή, που δεν είναι μουσειακή όπως είπαν οι μουσικοί και συναντάται σε όλες τις εκδηλώσεις είτε εθιμικές, είτε γλεντιού, είτε κοινωνικές. Οι νέοι τη γνώρισαν στην αρχή, μαθαίνοντας να χορεύουν τους παραδοσιακούς χορούς....». Και για του λόγου το αληθές, τα τραπεζάκια ήταν γεμάτα με νέους, παιδιά, γυναίκες με τους άντρες, που έπιναν στην υγειά τους και γέμιζαν χορεύοντας τη σκηνή.

Οι φωνές μάς «ταξιδέψαν» με τη μουσική μας παράδοση, ξεχωριστή παρουσία τα τρία κορίτσια από τον «Βόλακα της Δράμας», για μια Μαρία που πήγε για νερό... Και τα κορίτσια της «Χοανίας», με τα ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας... «Μάρκο που τα φκες το ντουφέκι;» τελευταίο τραγουδιστικό κομμάτι από τα πολυφωνικά σχήματα, «ενάντια στους κατακτητές και στους κοτσαμπάσηδες, το σήμερα και το αύριο του συλλογικού αγώνα....».

Οι χαρακτήρες απλοί, καθημερινοί, άνθρωποι των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Πρώτα και κύρια η κυρα - Σοφία που πάλευε για το μεροκάματο σκληρά μέχρι που την απέλυσαν. Ο αγρότης πατέρας που επιμένει να σταματήσει η κόρη του τις σπουδές γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχει νόημα. Και από κοντά τους οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αποδεικνύονται το καλύτερο στήριγμά τους και το κάλεσμα να μπουν και αυτοί στη μάχη πιάνει τόπο. Κλείνουν τα αυτιά στα ιδεολογήματα των αστών πλουτοκρατών που τους αποπροσανατολίζουν.

Και έτσι η κυρα - Σοφία από τρομοκρατημένη εργάτρια παίρνει τις ανακοινώσεις μαζί με το γιο εργάτη της και μπαίνει μπροστάρης στις εξορμήσεις και οι σύντροφοί της φωνάζουν: «Γεια σου κυρα - Σοφία, έμπα μπροστά και γράψε ιστορία». Και όλοι μαζί στο τέλος με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, βαδίζουν στον ίδιο δρόμο του αγώνα με μεγάλο σταθμό τη γενική απεργία στις 26 του Σεπτέμβρη.

Στο αφιέρωμα, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, το οποίο επιμελήθηκαν το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, ακούστηκαν αποσπάσματα μελοποιημένων ποιημάτων του Βρεττάκου, από τον Π. Κωνσταντακόπουλο, ο οποίος «εισήγαγε» τους ακροατές στα βαθύτερα νοήματα των στίχων, με τρόπο απλό, όπως αξίζει στην αλήθεια και στους σπουδαίους δημιουργούς και ουσιαστικά, κατανυκτικό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νικηφόρος Βρεττάκος αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης στην Εκθεση Εικαστικού Εργου νέων καλλιτεχνών, των οποίων τα έργα εκτέθηκαν στο χώρο του Πολιτισμού του Φεστιβάλ.

Την αυλαία των παραστάσεων άνοιξε, την Πέμπτη, η ομάδα «Τρομπετίνι», που παρουσίασε με συνοδεία ζωντανής μουσικής από κουαρτέτο τρομπετών το παραμύθι των αδερφών Γκριμ «Ενας παράξενος μουσικός». Αργότερα, όλα τα παιδιά ανέβηκαν στην σκηνή, συμμετέχοντας στη δραματοποίηση του παραμυθιού «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους», με θέμα τη μετανάστευση.

Μικροί και μεγάλοι διασκέδασαν, την Παρασκευή, με το κουκλοθέατρο «Χαρχούτ» του Χρήστου Αυτσίδη, αλλά και το Σάββατο με τις προσπάθειες του Καραγκιόζη να γλιτώσει από χρέη και χαράτσια στην παράσταση που έδωσε ο Θανάσης Λιούνης. Με ενθουσιασμό οι μικροί θεατές έγιναν πρωταγωνιστές, όταν η Ιρίνα Μπόικο τους κάλεσε να βοηθήσουν «Το παντζαράκι» να μεγαλώσει. Το πρόγραμμα του Παιδότοπου ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου με την παιδική χορωδία υπό τη διεύθυνση της Ανθής Γουρουντή και τραγούδια στους ήχους της μουσικής του Αλέκου Ξένου, που φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του...

Ξεκινά ο Μέγας, μιλά με στίχους «είναι επανάσταση τα χέρια ψηλά, σφίξε την γροθιά και ξεκίνα τον αγώνα, όσους ονειρεύονται ακόμα...». Και ο κόσμος από κάτω του «απαντά» με τα χέρια ψηλά. Στίχοι, για τους προλετάριους, να ενωθούν, ειδικά αφιερωμένο «Αδέλφια στα όπλα με τον καιρό, πολέμα και όρμα για τον σκοπό, στα χέρια σου η δύναμη, μην την χαρίζεις...» κι ο διάλογος στίχων και συνθημάτων συνεχίζεται σε όλη τη συναυλία. Δεν ξεχνά ν' αναφερθεί και στην εφημερίδα «Αυγή» απαντώντας «ΝΕΒΜΑ, ΜΕΓΑΣ παίζουμε για την ΚΝΕ χρόνια, άλλοι το ανακαλύψαν σήμερα...». Στη σκηνή οι ΝΕΒΜΑ, μετά οι «Goin Through», χειροκροτήματα, σφυρίγματα, χιλιάδες χέρια ψηλά. Ξεκινούν μ' ένα τραγούδι «κερασμένο» όπως λένε, στην εφημερίδα «Αυγή»... «Μαζί μου ασχολείσαι....». Και συνεχίζουν μ' άλλα. Κλείνουν, με τα χαιρετίσματα στους Χαλυβουργούς και φωνάζοντας «ψηλά την γροθιά»!

Νωρίτερα, στη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού, βρέθηκαν μαθητές με τις μπάντες και τα τραγούδια τους, παρουσία μαθητών και συμμαθητών τους που «τίμησαν» τα μουσικά όνειρα των συγκροτημάτων και χόρεψαν με τον ιδιαίτερο τρόπο τους. Ενώ ξεχωριστή παρουσία είχε και ο Κ. Ραβνιωτόπουλος με την Stand up comedy.