Μέχρι πρόσφατα, μας έλεγαν ότι δεν είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε Ευρωπαίοι, ότι χαλάμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε. Και υπήρχαν εργάτες που ένιωσαν ένοχοι γιατί είχαν παλέψει για ένα καλύτερο μεροκάματο και πείστηκαν ότι φταίνε που χρεώθηκε η χώρα.

Χτες, βγήκαν παράλληλα και ο Ραχόι και ο Μόντι να καταγγείλουν τους Ισπανούς και Ιταλούς εργαζόμενους ότι τόσα χρόνια ζούσαν έτσι που να κλέβουν το μέλλον των παιδιών τους.

Τώρα, λοιπόν, ξέρουμε ότι δεν ήμασταν μόνο εμείς οι αχαΐρευτοι.

Αυτό που δε λέει κανείς τους είναι ότι δε φταίνε σε τίποτα οι εργάτες.

Οτι αυτό που φταίει είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Κι αυτό δε θα γίνει κοινή συνείδηση ανάμεσα στους εργάτες όσο εμπιστεύονται κάτι τύπους που πλασάρουν σαν αριστερή πολιτική τις εναλλακτικές του καπιταλισμού.

Οι Γάλλοι εργάτες, πάντως, παρά τις κάθε είδους αυταπάτες που έχουν, όταν η «Πεζό» ανακοίνωσε χτες ότι δεν βγαίνει γι' αυτό κλείνει, απάντησαν ότι οι καπιταλιστές έχουν φράγκα, αλλά τα πάνε στην Κίνα για πιο κερδοφόρες επενδύσεις.

Επειδή δεν είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια πράγματα για τη συμπαθή τάξη των καπιταλιστών, να στείλουμε πάραυτα στη Γαλλία τους Ευαγγελάτους της ελληνικής δημοσιογραφίας να τους εξηγήσουν τι σημαίνει δίκιο του καπιταλιστή.

Πάμε γι' άλλα: Πόσοι είναι γύρω μας που τους περισσεύουν 1.400 ευρώ το μήνα να τα πληρώσουν σαν έκτακτο φόρο; Οχι πολλοί. Το αντίθετο πιστεύει η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα έχει το θράσος να δηλώνει ότι παίρνει μέτρα για τη διευκόλυνση των φορολογουμένων.

Ετσι, έδωσε νέα παράταση στην κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων. Κι άλλες τόσες να δώσουν το αδιέξοδο είναι ήδη πλήρες. Οσο για το 10μηνο που προβάλλεται σαν διευκόλυνση δώρο άδωρο είναι.

Η ιστορία παραπέμπει στις ρυθμίσεις δανείων από τις τράπεζες. Οπου άνθρωποι για μικρά χρέη βρέθηκαν να χρωστάνε υπέρογκα ποσά μέσα από τις περίφημες επιμηκύνσεις.

11,5 δισ. αυτή είναι η είδηση. Τόσα θα αρπάξουν από το λαϊκό εισόδημα με τα μέτρα που αύριο - μεθαύριο ανακοινώνουν.

Οπως κι αν το βαπτίσουν το κρέας, σάπιο είναι.

Λένε ότι δεν θα κόψουν μισθούς. Μα, ακριβώς μισθούς θα κόψουν. Οταν κόβεις κοινωνικά επιδόματα μισθούς κόβεις. Οταν βάζεις τρελούς φόρους μισθούς κόβεις.

Το νέο στοιχείο είναι ότι αφού δεν μπορούν να κόψουν άλλο από τους κατώτερους μισθούς, βάζουν πια χοντρό χέρι στο μέσο μισθό.

Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων θα πληρώσει τη ζημιά. Και θα πάει άκλαφτο, καθώς η θέση του είναι υπονομευμένη και πολιτικά και συνδικαλιστικά.

Πολιτικά εμπιστεύτηκε, για μια ακόμα φορά, κάποιον από τους διαχειριστές που του έταξε ότι δεν θα είναι το δικό του κεφάλι που θα πέσει.

Συνδικαλιστικά συνεχίζει να κρατά στις καρέκλες τους όλους εκείνους που στέκονται στο πλευρό της εκάστοτε κυβέρνησης.

Οι χτεσινές αναλύσεις λένε ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2012 θα σημαδευτεί από μια ακόμα μεγαλύτερη βουτιά στην καπιταλιστική οικονομία, γεγονός που έχει φέρει σε απόγνωση τις περίφημες αγορές, οι οποίες δεν ξέρουν πού να επενδύσουν για να έχουν κέρδη.

Και τι κάνει ο καπιταλιστής όταν δε βλέπει κέρδος μπροστά του; Γίνεται θερίο ανήμερο. Οι ειδήσεις από τη Γαλλία το βεβαιώνουν.

Βεβαιώνουν, όμως, και κάτι ακόμα: Πως και το θεό τον ίδιο να βάλεις κυβερνήτη όταν η καπιταλιστική οικονομία βουλιάζει το πικρό ποτήρι είναι το μόνο που προσφέρεται.

Εκτός κι αν η εργατική τάξη βάλει πλώρη για άλλο δρόμο χωρίς τα καπιταλιστικά κέρδη.

Μπροστά σε μια τέτοια πιθανότητα ενώνονται θεοί και διαβόλοι να την αποτρέψουν.

Να αποτρέψουν τον εργάτη απ' το να κάνει σκέψεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος.

Το πρόβλημα για τους καπιταλιστές και την προπαγάνδα τους είναι ότι όλες οι συνταγές τους είναι ήδη δοκιμασμένες και οδηγούν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση.

Πάλι απ' τη Γαλλία το παράδειγμα: Την ώρα που κλείνουν τα εργοστάσια, γιατί οι εταιρείες ψάχνουν αλλού κέρδη, η λύση που προσφέρεται στους ανέργους είναι σε προγράμματα μετεκπαίδευσης. Αλλά με μετεκπαίδευση δεν γεμίζει το στομάχι όταν δεν υπάρχουν δουλειές.

Διά ταύτα: Απ' όπου κι αν την πιάσεις την καπιταλιστική οικονομία σου λέει «σάπισα».

Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεμπερδεύεις μ' αυτήν.

Αυτό θέλουν να αποτρέψουν όσοι βλέποντας εργάτη να διαδηλώνει θυμούνται τη νομιμότητα και το δικαίωμα του καπιταλιστή να κρατά το βούρδουλα.

Δικαίωμα, που δεν αναγνωρίζουν στον Μάνεση οι χαλυβουργοί, γι' αυτό και δέχτηκαν χτες ποταμούς συκοφαντίας ότι αυτοί δήθεν κλείνουν το εργοστάσιο.

Την απάντηση τη δίνουν και πάλι οι χτεσινές εξελίξεις σε Ισπανία - Ιταλία και Γαλλία. Οπου τα εργοστάσια κλείνουν όχι γιατί απεργούν οι εργάτες, αλλά γιατί οι καπιταλιστές δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με την κρίση του δικού τους συστήματος.

Δύσκολος ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής πάλης, αλλά είναι μονόδρομος...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΜΟΝΙΜΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΕΡΓΑΤΩΝ επιδιώκουν κυβέρνηση - εργοδότες - ΓΣΕΕ

Ο ΛΟΓΟΣ: «Καυτός» Ιούλιος για τα νοικοκυριά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ευκολίες πληρωμών από την εφορία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: 4 αλλαγές στη φορολογία

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Οδηγός για τη φορολόγηση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σε 5 διμηνιαίες δόσεις το χαράτσι των ακινήτων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σύγκλιση για το επόμενο βήμα

ΤΑ ΝΕΑ: Ασκήσεις ισορροπίας

ΕΘΝΟΣ: Εξηγήσεις μετά την παρεξήγηση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Τελειώστε με τις συσκέψεις

Η ΑΥΓΗ: Τρόικα εσωτερικού

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ψάχνουν Αντρίκο για τις περίεργες «διαδρομές» CDS

«Ενα επιχείρημα των αστικών επιτελείων για τις ιδιωτικοποιήσεις είναι και το εξής: "Τι ενδιαφέρει το λαό αν αυτός που παράγει είναι το Δημόσιο ή ο ιδιώτης"; Είναι πράγματι μια επιθετική προπαγάνδα υποστήριξης της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που πατάει στην αντίληψη ότι τα πάντα στον καπιταλισμό είναι θέμα αγοράς. Η εμπορευματική παραγωγή πράγματι είναι παραγωγή όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά παραγωγή για το κέρδος. Γι' αυτό και υπάρχει αναρχία στην παραγωγή, οικονομικές κρίσεις. Ταυτόχρονα στις λαϊκές συνειδήσεις έχει εδραιωθεί η αντίληψη ότι δουλεύουν, πληρώνονται μισθό για να αγοράζουν εμπορεύματα και υπηρεσίες. Ετσι η αστική προπαγάνδα βάζει χυδαία το ζήτημα: Τι νοιάζει τον εργαζόμενο αν παράγει το κράτος ή ο ιδιώτης; Εδώ όμως συγκαλύπτεται η πραγματική ουσία, η παραγωγή για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες, και ότι αιτία γι' αυτό είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα η αστική προπαγάνδα εστιάζει σε μια μόνο πλευρά ενός ζητήματος, "παραγωγή", συγκαλύπτοντας αρνητικές πλευρές για τους εργαζόμενους, το λαό, από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Μπορεί να αναπτύξει βιομηχανία και αγροτική οικονομία ώστε να καλύπτει κάποιες ανάγκες που σήμερα καλύπτονται από εισαγωγές. Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο - απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη, νικέλιο, ψευδάργυρο, χρυσό, λευκόλιθο, μάρμαρο (που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά), λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγής τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών και μηχανοποιημένο κλάδο κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών (...) μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Εχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα εσπεριδοειδή, σταφίδα, έχει κτηνοτροφία. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων (...) Σε πολλούς κλάδους από τους παραπάνω υπάρχει ήδη εμπειρία από προηγούμενες δεκαετίες, πριν ακόμη την ένταξη στην ΕΟΚ (τη σημερινή ΕΕ) και την εγκατάλειψη πλουτοπαραγωγικών πηγών, αφού κριτήριο της ανάπτυξης είναι το κέρδος (...) Ας αφήσουν λοιπόν την προπαγάνδα ότι δεν παράγουμε τίποτα. Το εμπόδιο είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εξαλείφοντας δηλαδή την παραγωγή για το κέρδος, θα αναπτύσσεται η παραγωγή για τις λαϊκές ανάγκες» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).