Η απάντηση στη χτεσινή απόφαση του δικαστηρίου που κήρυξε παράνομη την απεργία των εφοριακών είναι «κανένας σήμερα στις εφορίες, κανένας να μην πάει να πληρώσει τίποτα». Να είναι αυτό, τουλάχιστον, μια άμεση απάντηση στην εντολή του «Mega»: «Ολοι αύριο στις εφορίες».

Οπως συνέβη με το χαράτσι για τη ΔΕΗ, όπου η οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμής του συνοδεύεται με δυναμική υπεράσπιση όσων απειλούνται με διακοπή ρεύματος, έτσι πρέπει να συμβεί με κάθε χαράτσι. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δε χρωστάνε τίποτα. Δεν πρέπει να πληρώσουν. Κι αυτήν την απόφαση πρέπει να την επιβάλουν.

Οσα αναφέρονται στο άρθρο στην «Καθημερινή» δεν είναι σενάριο, είναι η επιδίωξη για το τσάκισμα των εργατών. Αυτό ακριβώς θέλουν να είναι το αποτέλεσμα. Και έχουν ήδη νομοθετήσει, έτσι που να είναι το αποτέλεσμα ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους. Εκτός κι αν ...

Εκτός κι αν το παράδειγμα της «Χαλυβουργίας» γίνει ο κανόνας.

Οι 60 μέρες της απεργίας στη «Χαλυβουργία» δείχνουν το δρόμο, για να μπει φρένο στα σχέδια των καπιταλιστών, να ανατραπεί αυτή η πολιτική εκεί ακριβώς που είναι ο πυρήνας εφαρμογής της: στους χώρους δουλειάς.

Κόντρα και σε μια «δημοσιογραφία» που δεν είδε καν ότι προχτές δεκάδες συνδικαλιστές μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ αποφάσισαν μια σειρά μέτρα για να απλωθεί η απεργία της 17ης Γενάρη και διατύπωσαν αιτήματα που αφορούν το σύνολο της ζωής της εργατικής τάξης, δεν είδαν καν αποφάσεις Εργατικών Κέντρων για την απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι είναι με τον Μάνεση, δηλαδή με τους καπιταλιστές. Μόνο στον «Ριζοσπάστη» εμφανίστηκαν. Τα, κατά τα άλλα, «αντικειμενικά» μέσα ενημέρωσης εξαφάνισαν κάθε σχετική είδηση.

Υποκρισία: Κλαίνε τα αστικά μέσα ενημέρωσης για τις νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, τις οποίες τόσο καιρό ζητούσαν για να είναι «ανταγωνιστική», δηλαδή κερδοφόρα.

Κλαίνε για τα τεκμήρια, δηλαδή την άγρια φορολόγηση όσων δεν έχουν μισθό ούτε για την επιβίωση, αυτοί που καθημερινά αξιώνουν να πιαστούν οι φοροφυγάδες εργάτες.

Εχουν μάλιστα το θράσος, ενώ δήθεν κλαίνε, να γράφουν ότι σκληρά μεν, αλλά αναγκαία τα τεκμήρια.

Παραδόξως, εξηγήσιμα όμως, οι «κλαψιάρηδες» στον αστικό Τύπο δεν κλαίνε καθόλου για την κυβερνητική απόφαση που διατάσσει πως κάθε νέο παιδί που θα πιάνει δουλειά, θα παίρνει μόνο 500 ευρώ μισθό, δηλαδή 200 ευρώ κάτω κι από το μισθό εξαθλίωσης που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.

Δεν κλαίνε, γιατί σ' αυτήν την απόφαση είναι το ζουμί όλης της πολιτικής που εφαρμόζεται. Το πώς, δηλαδή, θα επιβληθούν στη πράξη μισθοί Βουλγαρίας, γιατί όχι και Κίνας, ώστε το μονοπωλιακό κεφάλαιο να εξασφαλίσει την ποθητή «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή, τη βασική προϋπόθεση για να έχει τρελά κέρδη στο επόμενο διάστημα.

Ας κάνουν τα κουμάντα τους οι οικογένειες. Δεν αρκεί πια να δηλώνουν αριστερά και δεξιά «δεν ψηφίζουμε ξανά ΠΑΣΟΚ». Δεν αρκεί να λένε «κι ο Σαμαράς ίδιος είναι». Δεν αρκεί να λένε ανέκδοτα για τις κωλοτούμπες του Καρατζαφέρη. Πρέπει να κάνουν το βήμα: Να ενισχύσουν ανοιχτά, καθαρά το ΚΚΕ. Να τρομοκρατήσουν τους καπιταλιστές και την εξουσία τους.

Το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο μπορεί να γίνει η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Πρόκειται για χιλιάδες εργαζόμενους που έχουν κάθε λόγο να απαντήσουν άμεσα σε χαρακτηρισμούς, όπως «άχρηστοι», που, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, αναφέρονται στο μνημόνιο που έχει υπογράψει η κυβέρνηση με την τρόικα.

Οι «άχρηστοι», που φτύνουν αίμα καθημερινά, είναι καιρός να σηκώσουν κεφάλι.

Η επιχείρηση «διάσπαση των εργαζομένων» με αιχμή τον Βορίδη του ΛΑ.Ο.Σ., που, με αφορμή την «εφεδρία», χαρακτηρίζει άλλους «χρήσιμους» κι άλλους «περιττούς», δεν πρέπει να περάσει. Το ΛΑ.Ο.Σ. μετέχει στην κυβέρνηση σαν βαρύ πυροβολικό στην προώθηση αντεργατικών ρυθμίσεων. Τα πυροτεχνήματα περί μερικών εξαιρέσεων δεν πρέπει να περάσουν σαν λαϊκή παροχή. Είναι Δούρειος Ιππος. Είναι μέθοδος που έχει χρησιμοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ κι έχει οδηγήσει σε διάσπαση ξανά και ξανά εργαζόμενους, που έχουν κοινό αφεντικό, έναν αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων.

Είναι ο καιρός, που καθένας πρέπει να συνθέτει από τις λεπτομέρειες τη συνολική εικόνα. Την εικόνα, που δείχνει τον αντίπαλο, τα μονοπώλια, όποιο φερετζέ κι αν φορά η εξουσία τους.

Σωστή η ερώτηση που διατυπώνει συνάδελφος στα «ΝΕΑ». Αφορά, όμως, κατά κύριο λόγο και την εφημερίδα του συγκροτήματος που έχει πρωταγωνιστήσει στην προώθηση αυτής ακριβώς της πολιτικής. Το συγκρότημα πρωτοστατεί στην προβολή των αξιώσεων του κεφαλαίου να μην καθυστερούν τα μέτρα που τσακίζουν την εργατική τάξη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΓΕΝΑΡΗ. Αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Καίνε» τα τεκμήρια

ΝΕΑ: Τα νέα τεκμήρια

ΕΘΝΟΣ: ΤΕΚΜΗΡΙΑ απόχη για φοροφυγάδες

ΝΙΚΗ: Κουρέψτε κατά 56% το στεγαστικό σας δάνειο

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Παραίτηση οικονομικών εισαγγελέων

ΑΥΓΗ: Πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο κατά της Δικαιοσύνης

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Βόμβα μεγατόνων στη Δικαιοσύνη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παρακράτος διαφθοράς

ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, τα έξι μυστικά για τη διαγραφή τους

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ράπισμα Πούτιν

ΠΟΝΤΙΚΙ: Ευτυχέστε τους και το 2012

«Ο αγώνας των χαλυβουργών σήμερα κλείνει ακριβώς 60 ημέρες απεργίας, με ταυτόχρονες συνεχείς κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και κυρίως αμείωτη πολύμορφη κλιμάκωση που ξεπέρασε την πύλη του εργοστασίου. Ενας αγώνας που έδειξε δύο μήνες τώρα, τη δύναμη που έχει ο ενωμένος και αποφασιστικός αγώνας των εργατών και πώς μπορεί να απλωθεί, να επηρεάσει, να πρωτοστατήσει, να γίνει πυξίδα για όλη την εργατική τάξη και τις λαϊκές οικογένειες.

(...) Ο αγώνας των χαλυβουργών (...) πρέπει να αποτελέσει οδηγό στην οργάνωση του αγώνα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Με δεδομένο ότι η επίθεση κλιμακώνεται, τα νέα βαριά και επώδυνα μέτρα σε βάρος του λαού θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας (...) οι εργαζόμενοι με την απεργία μπορούν και πρέπει να απαντήσουν αποφασιστικά σε αυτή την επίθεση, να οξύνουν την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο (...) τα συνδικάτα, οι επιτροπές αγώνα και οι σωματειακές επιτροπές με αυταπάρνηση, ξεπερνώντας εμπόδια και δυσκολίες, να ριχτούν στη μάχη της οργάνωσης της απεργίας. Η αξιοποίηση αρκετών δυνάμεων σε κάθε συνδικάτο είναι αυτό που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, να κινητοποιεί εργαζόμενους.

(...) πρέπει να υπάρξει σχέδιο σταθερό σε κάθε σωματείο με συνεδρίαση καλά προετοιμασμένη και καλή συζήτηση στο ΔΣ. Με συσκέψεις, συζητήσεις, συνελεύσεις για την καλύτερη οργάνωση της απεργίας, τη μαζική συμμετοχή σ' αυτήν των εργαζομένων. Να οργανωθεί έτσι η δουλειά ώστε να αξιοποιηθούν τόσες δυνάμεις ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε και να φτάνουμε κάθε φορά γρήγορα και ολοκληρωμένα σε περισσότερους χώρους δουλειάς, στην πλειοψηφία του κλάδου (...) στην προσοχή και το σχεδιασμό κάθε κλάδου πρέπει να είναι: Η καθημερινή δράση για την οργάνωση της τάξης μας σε κάθε κλάδο. Η ενδυνάμωση της αλληλεγγύης παντού. Η διεκδίκηση άμεσων μέτρων προστασίας των ανέργων με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Η συνέχιση της δράσης ενάντια στα χαράτσια. Η διεκδίκηση υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Η διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του λαού. Η αποφασιστική στάση απέναντι στις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις, η ανατροπή όπου επιχειρούνται. Η επαγρύπνηση στη δημιουργία ενώσεων προσώπων από την εργοδοσία (...) στο περιεχόμενο της δράσης δεν μπορεί παρά να έχει προτεραιότητα η πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, η συσπείρωση όλο και περισσότερων δυνάμεων στην πάλη για το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της»

(το ρεπορτάζ στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).