Icon

Συνολικά, 93 δασικές πυρκαγιές εκδηλώθηκαν σε ένα 24ωρο από τις 6 το πρωί της Κυριακής μέχρι τις 6 το πρωί της Δευτέρας σε όλη τη χώρα. Επίσης, χτες, από τις 6 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα, εκδηλώθηκαν 59 δασικές πυρκαγιές, καταστρέφοντας δάση και δασικές εκτάσεις, αποδεικνύοντας πως και φέτος συνεχίζεται η ίδια δασοκτόνα κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική, που, σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος, Γ. Παπακωνσταντίνου, ανοίγει συζήτηση «όχι για το τι είναι δάσος, αλλά τι θέλουμε να είναι δάσος», προαναγγέλλοντας άλλον ένα γύρο εμπορευματοποίησης του δασικού πλούτου της χώρας.

Ηδη, έχουν διανυθεί τα 2/3 της αντιπυρικής περιόδου πλέον και ακόμα δεν έχει ληφθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο, όπως διάνοιξη - συντήρηση δασικών δρόμων, πρόσληψη και διάταξη του αναγκαίου προσωπικού για την προστασία των δασικών εκτάσεων, μηχανολογικός εξοπλισμός, καθαρισμός, κ.λπ. Αντίθετα, η κατάσταση είναι χειρότερη από προηγούμενα χρόνια που οι συνέπειες των πυρκαγιών ήταν καταστροφικές. Την ίδια ώρα, η Πυροσβεστική έχει πάνω από 4.300 κενές οργανικές θέσεις. Επίσης, υπάρχουν καταγγελίες για απαρχαιωμένα οχήματα με φθαρμένα και πολυχρησιμοποιημένα ελαστικά, για προμήθειες ελαστικών σε διαδικασίες ακύρωσης, για οχήματα εκτός λειτουργίας, για μειωμένες δαπάνες για τη συντήρηση οχημάτων, ενώ τα οχήματα δεν ελέγχονται από ΚΤΕΟ γιατί είναι ακατάλληλα για κυκλοφορία.

Χτες, εκδηλώθηκαν πυρκαγιές σε:

• Αγροτοδασική έκταση στο Ηλιόκαστρο Κρανιδίου, στην Αργολίδα. Η Πυροσβεστική επιχειρούσε με οκτώ οχήματα, 20 πυροσβέστες και ένα αεροσκάφος.
• Χορτολιβαδική έκταση καιγόταν και στην περιοχή Ελιά στο νησί της Μυκόνου. Για την κατάσβεση της φωτιάς επιχειρούσαν δύο πυροσβέστες με ένα όχημα και ένα ελικόπτερο.
• Δασική έκταση στην περιοχή Αστροβίτσα Μεσολογγίου και στο σημείο επιχειρούσαν 12 πυροσβέστες με έξι οχήματα και έξι αεροσκάφη. Δεν απειλούνταν κατοικημένες περιοχές.
• Γαβρολίμνη Ναυπάκτου όπου επιχειρούσαν 20 πυροσβέστες με οκτώ οχήματα, τρία αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο. Ιδια κατάσταση επικρατούσε στην Βαρδάλη Δομοκού όπου επιχειρούσαν 24 πυροσβέστες με δώδεκα οχήματα, πεζοπόρο τμήμα 15 ατόμων, δυο αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο, όπως και στην Κυψέλη της Πάργας, όπου επενέβαιναν εφτά πυροσβέστες με τέσσερα οχήματα, και ένα αεροπλάνο.

Μάχη με τις φλόγες έδωσαν οι πυροσβέστες και το Σαββατοκύριακο καταφέρνοντας να θέσουν υπό έλεγχο τα περισσότερα μέτωπα. Υπό έλεγχο τέθηκε η πυρκαγιά σε πευκοδάσος στο Νεστόριο Καστοριάς. Η φωτιά εκδηλώθηκε σε δύσβατο σημείο και για την κατάσβεσή της επιχείρησαν 34 πυροσβέστες, με έντεκα οχήματα, 13 άτομα πεζοπόρο τμήμα, καθώς και τρία αεροσκάφη. Σε άλλο μέτωπο φωτιάς, σε ορεινή περιοχή στη Σαλαμίνα, κοντά στο ναύσταθμο, οι πυροσβεστικές δυνάμεις έθεσαν πυρκαγιά υπό έλεγχο. Η φωτιά κατέκαψε, κυρίως, χαμηλή βλάστηση στην πλαγιά, ενώ δεν απειλήθηκαν κατοικημένες περιοχές και επιχείρησαν 30 πυροσβέστες με δέκα οχήματα κι ένα ελικόπτερο. Υπό έλεγχο τέθηκε και η φωτιά σε δασική έκταση στην περιοχή Ακτή Νηρέως, στο Αλιβέρι Εύβοιας. Στον τόπο επιχείρησαν 25 πυροσβέστες, με έντεκα οχήματα, μία ομάδα πεζοπόρο, ενώ συνεχείς ρίψεις νερού πραγματοποιούσαν δύο αεροσκάφη, καθώς και ένα ελικόπτερο. Ελέγχθηκε πυρκαγιά σε δασική έκταση στην περιοχή Τρόπαια Αρκαδίας. Σε φωτιά σε δασική έκταση στην περιοχή Αγιος Νικόλαος, στα Σπάτα Λεχαινών, επιχείρησαν 24 πυροσβέστες, με δέκα οχήματα, δύο ομάδες πεζοπόρο αποτελούμενες από 18 άτομα, τρία αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο.

Πυρκαγιά εκδηλώθηκε σε αγροτοδασική έκταση στη Νεάπολη Ηλείας. Για την κατάσβεση της φωτιάς επιχείρησαν 18 πυροσβέστες με επτά οχήματα, τέσσερα αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο. Υπό έλεγχο τέθηκε φωτιά που έκαιγε αγροτοδασική έκταση στη θέση Σκεπαστή στη Λίμνη Εύβοιας. Στον τόπο βρίσκονταν 17 πυροσβέστες με 7 οχήματα, ενώ ρίψεις έκαναν δύο ελικόπτερα και δύο αεροσκάφη.

Σε εξέλιξη ήταν χτες πυρκαγιά σε δασική έκταση στην περιοχή Σούλι του Δήμου Πατρέων. Οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή καθιστούσαν ιδιαίτερα δύσκολο το έργο της πυρόσβεσης. Στο έργο της κατάσβεσης συμμετείχαν δύο αεροσκάφη, τέσσερα οχήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και δέκα άνδρες.

«Εφτασε λοιπόν το τέλος του καπιταλισμού; Εντάξει, το ερώτημα είναι ρητορικό, το αδιέξοδο όμως στο οποίο μοιάζει να οδηγείται η παγκόσμια οικονομία είναι πέρα για πέρα αληθινό... υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις για το τι περιμένουμε να κάνουν. Βρίσκονται, βλέπετε, μπροστά σε μια θεμελιώδη αντίφαση του συστήματος... Από τη μια πλευρά είναι το χρέος... Από την άλλη πλευρά είναι ο φόβος της ύφεσης. Οσο περισσότερο χρεώνονται τα νοικοκυριά και οι κυβερνήσεις τόσο πιο πιθανό φαίνεται το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσουν ή να αναγκαστούν σε δραστικά μέτρα λιτότητας. Αυτό φυσικά προκαλεί ανασφάλεια, οι καταναλωτές μειώνουν τις δαπάνες τους, η μείωση της ζήτησης ωστόσο δημιουργεί το γνωστό φαύλο κύκλο με απολύσεις και νέα μείωση των εισοδημάτων...

Στο παρελθόν η λύση θα ήταν απλή: αύξηση των κρατικών δαπανών ώστε να τονωθεί η αγορά και τα εισοδήματα. Σήμερα ωστόσο μια τέτοια κίνηση, που οδηγεί βέβαια σε αύξηση των ελλειμμάτων αλλά και του χρέους, απλώς επιτείνει την ανασφάλεια. Να αυξήσουμε λοιπόν τα ελλείμματα ή να τα μειώσουμε;... ακόμη και συντηρητικοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι μια στρατηγική εξόδου από την κρίση θα πρέπει να περιλαμβάνει διαγραφή χρεών για κράτη και νοικοκυριά, φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, ενίσχυση των επενδύσεων και προστασία των εισοδημάτων. Δυστυχώς από τη θεωρία στην πράξη η απόσταση είναι μεγάλη. Και ο συντονισμός τόσων οικονομιών με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση».

Αυτά γράφει κυριακάτικη αστική εφημερίδα, από τις ναυαρχίδες του συστήματος. Που αν και συγκαλύπτει το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι καπιταλιστικές οικονομίες, δηλαδή την κρίση υπερσυσσώρευσης, εντούτοις αποκαλύπτει αυτό που το ΚΚΕ έχει κατ' επανάληψη εκτιμήσει, ότι η κρίση είναι και βαθιά και συγχρονισμένη τόσο σε επίπεδο καπιταλιστικών οικονομιών Ευρωζώνης, ΕΕ, αλλά και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, όπως πχ οι ΗΠΑ, που σε συνδυασμό με την τεράστια ένταση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης αδυνατούν να τη διαχειριστούν με όλα τα εργαλεία που ο καπιταλισμός ως τώρα την αντιμετώπιζε. Ηδη η εφημερίδα μιλά για αντιφάσεις. Είναι αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος, που υπάρχουν αντικειμενικά και είναι αξεπέραστες. Η αντίφαση που εμφανίζει μεταξύ χρέους και ύφεσης συνδέεται με τη λύση που σε προηγούμενες οικονομικές κρίσεις έδινε το σύστημα, την οποία η εφημερίδα παρουσιάζει, δηλαδή «αύξηση των κρατικών δαπανών, ώστε να τονωθεί η αγορά και τα εισοδήματα»... Κεϊνσιανή πολιτική διαχείρισης, η οποία όμως είναι ανεφάρμοστη, γιατί θα αυξηθούν τα ελλείμματα και το χρέος. Αυτή είναι μια δεύτερη αντίφαση που παρουσιάζει η εφημερίδα που δείχνει και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Η ως τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική εκτιμούν αστοί οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιολόγοι, ότι βαθαίνει την ύφεση.

Η πρόταση που εμφανίζει ως πρόταση των οικονομολόγων, περί διαγραφής χρεών ώστε να ενισχυθούν οι επενδύσεις, απαντά η εφημερίδα ότι σκοντάφτει στα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Πράγματι, όχι η διαγραφή των χρεών, αλλά το ελεγχόμενο «κούρεμα» χρεών, αντιμετωπίζεται από τους αστούς στο πλαίσιο της αρνητικής επίδρασης που θα έχει στις διάφορες καπιταλιστικές οικονομίες, αφού θα χάσουν κεφάλαια οι τράπεζες, και το ποιου κράτους οι τράπεζες θα χάσουν, λιγότερο ή περισσότερο, έχει αντίκτυπο συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία του συγκεκριμένου κράτους, επομένως οξύνει τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Διαγραφή χρεών σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου και οι καπιταλιστές δεν το θέλουν. Για την ώρα καταστρέφουν εργατική δύναμη (ανεργία, μείωση μισθών κλπ), αλλά αυτό από μόνο του δε φτάνει για να βγουν από την κρίση σε όφελός τους.

Ολες οι παραπάνω αντιφάσεις πηγάζουν από τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού που είναι και η αιτία της κρίσης, δηλαδή το γεγονός ότι η παραγωγή είναι κοινωνική αλλά τα αποτελέσματά της τα ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές. Οι αντιφάσεις αυτές και οι τεράστιες δυσκολίες αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού σε όφελος του κεφαλαίου θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο. Αλλά για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όλη αυτή η προπαγάνδα και οι διάφορες διαχειριστικές πολιτικές είναι ενάντια στα συμφέροντά τους, που διεκδικώντας τα πρέπει να ανεβάζουν τον αγώνα στο επίπεδο της πολιτικής πάλης για διέξοδο από την κρίση σε όφελός τους. Να οξύνει, δηλαδή ο λαός, με τον αγώνα του την κρίση, να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής, αφαιρώντας την ιδιοκτησία τους από τους καπιταλιστές, για να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική κοινωνία και οικονομία, που η ανάπτυξη θα γίνεται σε όφελός του και χωρίς οικονομικές κρίσεις. Ζήτημα που επίσης συνδέεται με την αποδέσμευση από την ΕΕ.