Σε διελκυστίνδα ανάμεσα σε κυβερνήσεις, κράτη, τους τραπεζίτες και τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας που καθένας από αυτούς στηρίζει, εξελίσσονται οι αποφάσεις που πάρθηκαν στις 21 του Ιούλη από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

Είναι πλέον απόλυτα φανερό ότι ο μεταξύ τους «συμβιβασμός» έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, η εκδήλωση ανάλογων φαινομένων σε πλαϊνούς κρίκους, σε κράτη και από το σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, αλλάζει τους αρχικούς όρους και τις προϋποθέσεις, απαιτεί, για ορισμένους από αυτούς, τη διοχέτευση και πρόσθετων κεφαλαίων από τους «μηχανισμούς στήριξης», ζητήματα γύρω από τα οποία ξεσπούν αδυσώπητες κόντρες και ανταγωνισμοί.

Τηλεδιάσκεψη γύρω από την «εφαρμογή των αποφάσεων» της Συνόδου Κορυφής είχαν χτες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζ. Κ. Γιούγκερ, ο κοιναγορίτης επίτροπος Ο. Ρεν, ο επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) Τ. Νταλάρα (εκπρόσωπος του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου), ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) Κ. Ρίλινκ και ο πρόεδρος της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής της ΕΕ Β. Γκρίλι.

Σε δημόσια δήλωσή του, ο Ε. Βενιζέλος επιχείρησε να οχυρωθεί πίσω από τις «αποφάσεις» της Συνόδου Κορυφής, λέγοντας ότι «έχει ιδιαίτερη σημασία να εφαρμοστούν γρήγορα και ολοκληρωμένα οι αποφάσεις για το νέο ρόλο του EFSF (μηχανισμός σταθερότητας)» μέσα από την «έκδοση ομολόγων που κατέχουν την υψηλότερη δυνατή θέση στις αξιολογήσεις». Είναι απόλυτα φανερό ότι τα πάντα βρίσκονται ακόμη στο τραπέζι. Από την έκδοση του λεγόμενου ευρωομόλογου και τους όρους του, τα επιτόκια για την επιμήκυνση, ο βαθμός του κουρέματος, μαζί ο βαθμός «εθελοντικής συμμετοχής» των ιδιωτών, κυρίως του τραπεζικού κεφαλαίου.

Σύμφωνα, εξάλλου, με πληροφορίες, συζητιέται έντονα το σενάριο στα ομόλογα που θα ανταλλαχθούν με νέα να περιληφθούν τίτλοι που λήγουν μέχρι το 2024, αντί του 2020, που αποφάσισε η Σύνοδος. Αλλες πληροφορίες θέλουν τα κλιμάκια της τρόικας να διαπιστώνουν «σημαντικές αποκλίσεις» και «αστοχίες» στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων για τα δάνεια.

Ενα «άλλο ευρωομόλογο», «μη τοξικό» εμφανίζεται να ζητάει τώρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας μάταια να μην ταυτιστεί με τα κόμματα του κεφαλαίου, τα οποία, μέσω του ευρωομόλογου, αναζητούν νέα εργαλεία για την ενίσχυση του κεφαλαίου και την αφαίμαξη του λαού. Σε χτεσινή του συνέντευξη (real fm), ο Α. Τσίπρας εντοπίζει την κρίση στο χρέος και υποδεικνύει σαν διέξοδο το να «παρακαμφθούν οι αγορές», οι οποίες «μπορεί να ακυρωθούν κατά μια έννοια για να βρεθεί λύση, αλλά να κατευναστούν οι αγορές εμείς το βλέπουμε αδύνατο και αδιανόητο».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ισχυρίζεται ότι «η Ευρωπαϊκή Αριστερά μίλησε για το ευρωομόλογο ως ένα εργαλείο, ανάμεσα στα πολλά, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ρόλου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για τη ρύθμιση του χρέους για να επενδυθούν στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους». Ομολογεί δηλαδή ότι το ευρωομόλογο στοχεύει στην εξυπηρέτηση του χρέους που δημιούργησε η πλουτοκρατία και όχι ο λαός και καλλιεργεί τη φενάκη μιας φιλολαϊκής καπιταλιστικής ΕΕ.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «ευρωομόλογα υπάρχουν πολλά», όπως αυτό «που εκδίδει ο EFSF για να σώσει στην Ισλανδία (...) το οποίο όμως είναι τοξικό, διότι έχει στον πυρήνα της δομής του το ρίσκο των 15 χωρών που δανείζουνε. Δεν είναι ένα ευρωομόλογο υπό την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενα τέτοιο ευρωομόλογο δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση». Στον αντίποδα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ένα ευρωομόλογο με εγγύηση της ΕΚΤ και αναβαθμισμένο ρόλο της ευρωτράπεζας στη διαχείριση της κρίσης, κοροϊδεύοντας το λαό για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, των θεσμών και των μέσων που χρησιμοποιεί για το δανεισμό των κρατών.

Ανταγωνίζεται μάλιστα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε ό,τι αφορά την πατρότητα της ιδέας για το ευρωομόλογο, λέγοντας ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά το προτείνει από το 2008, παράλληλα με «την άρση των δογματικών αγκυλώσεων που αποτρέπουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παίζει ένα ρόλο ουσιαστικού ρυθμιστή».

Σε σχόλιο για την κρίση και το ευρωομόλογο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η κυβέρνηση, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου εξακολουθούν να συγκαλύπτουν τις αιτίες της κρίσης και του χρέους, τους οξυμένους ανταγωνισμούς και προτείνουν ως λύση σωτηρίας το ευρωομόλογο, που, εφόσον δημιουργηθεί, θα συνοδεύεται από νέες επώδυνες και αιματηρές θυσίες για τους λαούς. Οσο πιο γρήγορα τα λαϊκά στρώματα συνειδητοποιήσουν το πόσο χρεοκοπημένη, αδιέξοδη και επικίνδυνη γι' αυτά είναι η στρατηγική των κομμάτων που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουν ικανά να αποκρούσουν και να ανατρέψουν τα μνημόνια διαρκείας και να καθορίσουν τις εξελίξεις σε όφελός τους».