Οι καλλιτέχνες, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, βιώνουν τη σκληρή λιτότητα και την ανεργία. Καθημερινά γίνονται μάρτυρες μιας επιθετικής πολιτικής, που στόχο έχει το μυαλό και τα αντανακλαστικά αντίστασης του ανθρώπου.

Αποσιωπώντας σκόπιμα τις πραγματικές αιτίες του φαινομένου, η αστική «πολιτεία» διαχειρίζεται και αξιοποιεί, προς όφελος των γενικότερων αντιλαϊκών σχεδιασμών της, το εκρηκτικό μείγμα, που η ίδια δημιουργεί με την πολιτική της.