Με αφορμή τη δίκη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Ακη Τσοχατζόπουλου, που κατηγορείται για τη διακίνηση μαύρου χρήματος, από τις μίζες για τα υποβρύχια και τους πυραύλους «ΤΟR - M1», γέμισε ξανά ο τόπος με «κήρυκες της κάθαρσης». Οι μηχανισμοί της αστικής προπαγάνδας, αξιοποιώντας υπαρκτά σκάνδαλα - που γεννιούνται και αναπαράγονται στο έδαφος του καπιταλισμού και της διαπλοκής του κεφαλαίου με τα κόμματά του - προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό ότι για την κρίση ευθύνονται τάχα οι «κλέφτες» και «ανέντιμοι» πολιτικοί, που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Προκειμένου να το πετύχει, η αστική τάξη δε διστάζει να απαξιώσει μερίδα του πολιτικού της προσωπικού, ακόμα και να το στείλει φυλακή. Τα κόμματά της αποποιούνται προβεβλημένα μέχρι χτες στελέχη τους, για να προσποιηθούν την «αυτοκάθαρσή» τους και να δρομολογήσουν την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος.

Το όλο σκηνικό έχει στόχο να συγκαλύψει την ουσία. Το υπαρκτό σκάνδαλο με τις μίζες για τους εξοπλισμούς είναι συνέπεια μιας από τις πιο συνηθισμένες μεθόδους των μονοπωλίων για να κλείνουν τις «δουλειές» τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του «Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη» (SIPRI), οι πωλήσεις των 100 μεγαλύτερων πολυεθνικών κατασκευαστριών όπλων παγκοσμίως ανήλθαν τη διετία 2010 - 2011 σε 821 δισ. δολάρια. Συνολικά εκτιμάται ότι ο παγκόσμιος τζίρος όπλων μόνο για το 2011 έφτασε στο αστρονομικό ποσό των 1,75 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Σ' αυτό το αλισβερίσι η Ελλάδα παραμένει από τους καλύτερους πελάτες των πολυεθνικών. Τα τεράστια ποσά φέρνουν εξωφρενικά κέρδη. Αντανακλούν έντονους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς και γι' αυτό γεννούν σκάνδαλα. Οι πολυεθνικές δίνουν χρήμα κάτω από το τραπέζι προκειμένου να κλείσουν τις παραγγελίες με τις αστικές κυβερνήσεις και να συνεχίσουν να αυγατίζουν τα κέρδη τους.

Οι μίζες και τα σκάνδαλα δεν συνοδεύουν μόνο τις αγοραπωλησίες όπλων. Τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ γέμισαν με μαύρο χρήμα από τη «Ζήμενς» προκειμένου το γερμανικό μονοπώλιο να εξασφαλίσει παραγγελίες δισ. ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο. Στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και αργότερα των δομημένων ομολόγων, οι κυβερνήσεις επέτρεψαν σε μια δράκα καπιταλιστές, ξένους και ντόπιους τραπεζίτες, να λεηλατήσουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Στο «γαλαζοπράσινο» σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου αποκαλύφθηκε πως επιχειρηματικοί όμιλοι και οφσόρ εταιρείες προχώρησαν στην αρπαγή της δημόσιας περιουσίας. Τα συγκεκριμένα σκάνδαλα αποδόθηκαν από το αστικό σύστημα στους προσωπικούς χειρισμούς κάποιων «επίορκων» πολιτικών και υπουργών και στη συνέχεια κουκουλώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Ολα έγιναν για να συγκαλυφθεί ότι είναι απόρροια των δεσμών αίματος που διατηρεί το εκάστοτε αστικό πολιτικό προσωπικό με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα μονοπώλια, ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι δεν είναι όλοι οι αστοί πολιτικοί ανέντιμοι και διαπλεκόμενοι. Ο λαός πρέπει να απαιτεί την τιμωρία των φυσικών ενόχων για τα σκάνδαλα, χωρίς να αποπροσανατολίζεται από το κύριο: Οτι η σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος είναι αντανάκλαση του ίδιου του καπιταλισμού, που γεννά διαφθορά και διαπλοκή. Οτι την κρίση δεν την προκάλεσε η ρεμούλα ορισμένων πολιτικών, αλλά είναι ενδογενής του καπιταλισμού, συνέπεια της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων από τους πλουτοκράτες, για τους οποίους δουλεύει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Εκεί πρέπει να στρέψει την προσοχή του ο λαός, δυναμώνοντας την πάλη του ενάντια στα μονοπώλια και τα κόμματα που τα υπηρετούν.