Στη Θεσσαλονίκη ανέβηκε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και καλεί υποτίθεται τους εργάτες να διαδηλώσουν, στην πράξη όμως με ό,τι κάνει και ό,τι λέει, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι παραμένει σταθερά υποταγμένη στη στρατηγική της καπιταλιστικής «ανάπτυξης». «Αν μπορούσαμε να έχουμε θεσμική δέσμευση ότι δε θα γινόταν καμία απόλυση θα δεχόμουν να μην πάρουμε και αυξήσεις», είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι έτοιμες για νέα αντεργατικά παζάρια. Εγκλωβίζουν τους εργάτες στη λογική του δήθεν «μικρότερου κακού» και με βάση αυτή, όχι μόνο δε διεκδικούν ό,τι μπορεί σήμερα να δώσει στους εργάτες ο άφθονος πλούτος που παράγουν, αλλά διαπραγματεύονται και νομιμοποιούν κάθε νέα απαίτηση του κεφαλαίου. Σ' αυτήν τη βάση άλλωστε, και με το επιχείρημα ότι «αν είναι να χάσουμε τις ΣΣΕ ας υπογράψουμε με ό,τι περιεχόμενο να 'ναι», η διοίκηση της ΓΣΕΕ έχει ήδη υπογράψει και τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, που ...μειώνει τους μισθούς για τρία ολόκληρα χρόνια!

Με το υπόμνημα που πρόσφατα υπέβαλε προς τον πρωθυπουργό, η ΓΣΕΕ ζητά ενισχύσεις προς τις επιχειρήσεις μέσω του αναπτυξιακού νόμου και ως «προστάτης» των εργατών θέλει αυτές να συνοδεύονται με προϋποθέσεις για τις θέσεις εργασίας. Ομως, καμιά τέτοια δέσμευση δε θα υπάρξει προς τους εργάτες, όσο η δημιουργία θέσεων εργασίας (ο αριθμός, τα χαρακτηριστικά τους, δηλαδή οι ώρες εργασίας, οι μισθοί κλπ.) διαμορφώνονται ανάλογα με το πώς οι μεγαλοεργοδότες θα βγάζουν γρήγορο κι εύκολο κέρδος. Η ΓΣΕΕ όμως ξαναζεσταίνει την κλασική σοσιαλδημοκρατική σούπα ότι μπορεί οι εργάτες να 'ναι «χορτάτοι» και το κεφάλαιο «να έχει την πίτα ολάκερη». Παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει πως όποιο επίθετο και αν βάλεις μπροστά από την «ανταγωνιστικότητα», αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στη χειροτέρευση της θέσης των εργατών, σε απώλεια δικαιωμάτων. Γιατί ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης από τη μια και αύξηση της κερδοφορίας από την άλλη.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν για πολλοστή φορά ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν αλλάζει ντορό. Βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία για λογαριασμό του κεφαλαίου. Παραπλανά τους εργάτες, υπονομεύει τους αγώνες. Ακόμα και τις όποιες κινητοποιήσεις αποφασίζει - όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς - τις αξιοποιεί για την εκτόνωση των αγώνων, τις στρέφει συνειδητά σε αντίθετη κατεύθυνση από τα συμφέροντα των εργατών. Αντί για ανειρήνευτη ταξική πάλη με τα μονοπώλια, διαφημίζει την «κοινωνική ειρήνη». Αντί για διεκδικήσεις που θα υπηρετούν τις εργατικές ανάγκες, νοιάζεται για τη διαφύλαξη και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Αντί για την ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις εργατικές ανάγκες, βλέπει την ανάπτυξη που υπηρετεί την κερδοφορία. Αυτήν υπερασπίζεται με κάθε τρόπο, σε αυτήν υποτάσσεται και επιδιώκει να υποτάξει ολοκληρωτικά και τους εργάτες.

Γι' αυτό προϋπόθεση για την ανάπτυξη των νέων αγώνων, όρος για να ενισχυθεί το κίνημα και να βάλει φρένο στις σκληρές συνέπειες από την εφαρμογή του μνημονίου, είναι να δεχτεί πλήγμα και η στρατηγική της ΓΣΕΕ. Πιο αποφασιστικά οι εργάτες πρέπει να βγούνε στο προσκήνιο, απορρίπτοντας τα ιδεολογήματα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι αξιώσεις του κεφαλαίου, πασπαλισμένες με «αγωνιστική» φρασεολογία.