Ενα από τα συμπτώματα του εκφυλισμού που κυριαρχεί στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, αυτό της αδυναμίας διεξαγωγής Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, ξετυλίχτηκε το προηγούμενο διάστημα και φανέρωσε για άλλη μια φορά ανάγλυφα την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δύναμης, την ανάγκη οι φοιτητές και οι σπουδαστές να αφήσουν πίσω τους τα συμπτώματα της διάλυσης και τους υπεύθυνους γι' αυτά και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση ανασυγκρότησης του κινήματός τους. Το τελευταίο Πανσπουδαστικό Συνέδριο για την εκλογή Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ έγινε πριν από 19 χρόνια. Πολύ περισσότερα χρόνια μετρούν οι πρακτικές του ρουσφετιού, της συνδιαλλαγής με μέλη ΔΕΠ ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, της υποκατάστασης λειτουργιών διοικητικού προσωπικού, της νοθείας στις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές, της απώθησης φοιτητών - σπουδαστών από τη συμμετοχή τους στις συλλογικές διαδικασίες... Ολα αυτά από τις παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που συνεχίζουν να έχουν με το μέρος τους, τους συσχετισμούς στους συλλόγους.

Κάθε χρονιά, ακόμα και κάθε μέρα που περνάει, αποδεικνύει ότι φοιτητές και σπουδαστές δεν μπορούν να περιμένουν, δεν έχουν λόγο να δίνουν άλλη πίστωση χρόνου και ελπίδων. Η κατάσταση δεν αλλάζει από μόνη της. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να την αλλάξουν οι υπεύθυνοι γι' αυτήν, αυτοί που τη δημιούργησαν και τη συντηρούν, ακριβώς επειδή δε θέλουν ένα ρωμαλέο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, που να αντιπαλεύει την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, που να παλεύει αποφασιστικά για τις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες φοιτητών και σπουδαστών. Ακριβώς αυτό, οι σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών και σπουδαστών, ένα πλαίσιο διεκδικήσεων που να «πατάει» σε αυτές, είναι το πρώτο βήμα που μπορεί να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει μια μεγάλη μάζα των φοιτητών και σπουδαστών, που έχουν κοινά και όχι αντικρουόμενα συμφέροντα.

Και αυτό το πρώτο βήμα το έχουν κάνει οι Επιτροπές Αγώνα που έχουν στηθεί και συσπειρώνουν πλήθος φοιτητών - σπουδαστών σε σχολές και τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα. Μέσα στις επιτροπές, οι νέοι εκφράζονται γνήσια, έχουν λόγο, συζητούν και συναποφασίζουν. Οργανώνουν την πάλη τους μέσα και έξω από τις σχολές. Συνδέονται με το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τους γονείς τους για τις κοινές τους ανάγκες. Συνδέονται με τα Συντονιστικά των μαθητών, με τα αδέλφια τους για τα κοινά τους «θέλω». Παράλληλα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει (και συμβαίνει και σήμερα, κόντρα στο καθεστώς του εκφυλισμού) ακόμα και κάποιοι σύλλογοι να έχουν αυτό το χαρακτήρα και αυτή τη δράση. Αντίστοιχα, μεμονωμένοι φοιτητές, ακόμα και συνδικαλιστές φοιτητές - σπουδαστές, διάφορα ενδεχομένως ανεξάρτητα σχήματα, μπορεί να εντοπίζουν τα προβλήματα και τους υπεύθυνους, να αναζητούν μορφές και τρόπους δράσης.

Το επόμενο βήμα είναι ο συντονισμός όλης αυτής της δράσης, η ενιαία έκφρασή του. Στις 6 Νοέμβρη, στην Αθήνα, προγραμματίζεται πανελλαδική συνάντηση συντονισμού σε αυτό το πλαίσιο. Την καλούν οι 180 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο της ΕΦΕΕ, που ήταν οι μόνοι που εμφανίστηκαν εκεί τη μέρα που είχε οριστεί να ξεκινήσει το συνέδριο. Την καλούν δεκάδες Επιτροπές Αγώνα από σχολές όλης της χώρας. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος.